INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 03.02.2012 r. (data wpływu 10.02.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 17.04.2012 r. (data nadania 17.04.2012 r., data wpływu 20.04.2012 r.) na wezwanie z dnia 02.04.2012 r. Nr IPPB4/415-138/12-2/JB o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych po wznowieniu działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych po wznowieniu działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15.08.2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej. Od dnia 16.08.2011 r. zawiesił działalność gospodarczą. W dniu 03.10.2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego. W okresie od 10.10.2011 r. do 16.10.2011 r. Wnioskodawca wznowił działalność gospodarczą, a od dnia 17.10.2011 r. ponownie zawiesił do chwili obecnej.

Zawieszenie działalności gospodarczej zostało podyktowane przesunięciem czasowym negocjacji z kontrahentem, od którego Wnioskodawca będzie dzierżawił teren niezbędny do prowadzenia swojej działalności (wynajem przyczep i innego sprzętu elektrotechnicznego). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podmiotem jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca będzie ponosił po wznowieniu działalności gospodarczej następujące koszty związane z eksploatacja samochodu: koszty paliwa, napraw, remontów, przeglądów, wymiany opon, ubezpieczenia, utrzymania w czystości, zakupu części zamiennych, dodatkowych elementów wyposażenia samochodu, jak hak holowniczy i bagażnik, olejów i płynów niezbędnych do bieżącej eksploatacji pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w zaistniałej sytuacji, kiedy umowa leasingu operacyjnego zawarta podczas zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca ma prawo do:

1. Zaliczenia do kosztów podatkowych kosztów związanych z zawarta umową leasingu (opłata wstępna, kolejne raty leasingowe, dodatkowe koszty związane z umowa)...
2. Zaliczenia do kosztów podatkowych w okresie po wznowieniu działalności kosztów związanych z eksploatacją samochodu...
3. Odliczenia podatku naliczonego VAT (60%) wynikającego z faktur dot. leasingu...
4. Odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur związanych z użytkowaniem samochodu w okresie po wznowieniu działalności (z wyjątkiem faktur na zakup paliwa)...
   
   

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie pierwsze, trzecie i czwarte zostanie udzielona w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawcy wszelkie wymienione koszty będą mogły być kosztami uzyskania przychodów, gdyż będą służyły zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów, a fakt zawarcia umowy samochodu w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej nie będzie miał tu znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz.361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, jest bezsporny a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko te, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 powoływanej ustawy i które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Przy czym ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ww. ustawy.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. N 54, poz. 654 ze zm.),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997r. Nr 26, poz. 143 ze zm.)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Ponadto w myśl art. 23 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do samochodów osobowych wykorzystywanych do działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, nie mają zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 46 cyt. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. Po wznowieniu przez Niego działalności gospodarczej zamierza zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z eksploatacja tego samochodu, tj. koszty paliwa, napraw, remontów, przeglądów, wymiany opon, ubezpieczenia, utrzymania w czystości, zakupu części zamiennych, dodatkowych elementów wyposażenia samochodu, jak hak holowniczy i bagażnik, olejów i płynów niezbędnych do bieżącej eksploatacji pojazdu.

Oceniając w przedmiotowej sprawie możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego w działalności (koszty eksploatacyjne, tj. koszty paliwa, napraw, remontów, przeglądów, wymiany opon, ubezpieczenia, utrzymania w czystości, zakupu części zamiennych, dodatkowych elementów wyposażenia samochodu, jak hak holowniczy i bagażnik, olejów i płynów niezbędnych do bieżącej eksploatacji pojazdu), należy rozważyć, czy wydatki ponoszone przez Niego z tego tytułu, po wznowieniu działalności gospodarczej, spełniają kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy.

Jeżeli samochód osobowy będzie użytkowany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, czyli spełniona jest przesłanka określona w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a umowa leasingu spełnia warunki określone przepisem art. 23b tej ustawy, to przedmiotowe koszty eksploatacyjne tego samochodu osobowego, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż po wznowieniu działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone w tym czasie, w zawiązku z eksploatacja leasingowego samochodu osobowego, wykorzystywanego przez Niego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.