Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-552/14-2/AA
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, podstawowym rodzajem działalności gospodarczej jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Zgodnie z wpisem do CEIDG głównym miejscem wykonywania działalności gospodarczej jest miejsce zamieszkania i dodatkowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oddalone o ok. 10 kilometrów od miejsca zamieszkania. Wnioskodawca dojeżdża codziennie z miejsca zamieszkania do miejsca dodatkowego prowadzenia działalności gospodarczej samochodem osobowym. Samochód używany do przejazdów nie jest środkiem trwałym działalności gospodarczej należy do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Codzienne dojazdy Wnioskodawcy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania działalności a w konsekwencji do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodów. Wnioskodawca chciałby w przyszłości zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki z tytułu używania samochodu osobowego (obsługa serwisowa, części zamienne, ubezpieczenie, zakup opon, paliwo, oleje silnikowe i inne koszty eksploatacyjne) związane z codziennymi przejazdami do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z zasadami prowadzenia ewidencji przebiegu przejazdu i miesięcznego zestawienia faktycznie poniesionych wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą samochodem osobowym niewprowadzonym do ewidencji środków trwałych, rozliczane tzw. ,,kilometrówką” stanowią koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów uzyskania wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje jakie konkretnie wydatki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu art. 23 ust. 1 ustawy, musi być prawidłowo udokumentowany.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że codzienne dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności pozostają w związku z jego działalnością i są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania firmy a w konsekwencji do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodów. Wydatki poniesione na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem koniecznym zaliczenia wydatków poniesionych na ww. cel do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów oraz prawidłowe dokumentowanie poniesionych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 5 ww. ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć także należy, że podatnik zobowiązany jest posiadać dowody dokumentujące poniesienie wydatków związanych z używaniem ww. samochodu. Elementy jakie powinna zawierać prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu określa art. 23 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że warunkiem zaliczenia udokumentowanej kwoty wydatków (w części nieprzekraczającej kwot obliczonych w sposób, o którym mowa w cytowanym art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jest prowadzenie przez podatnika (według obowiązującego wzoru) ewidencji przebiegu pojazdu. Brak ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej według ustalonego wzoru lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, że wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazano we wniosku codzienne dojazdy Wnioskodawcy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania działalności, a w konsekwencji do osiągnięcia przychodów.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że Wnioskodawca może do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczać poniesione i udokumentowane wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, do wysokości limitu określonego w cytowanym powyżej art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem prawidłowego prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz posiadania dowodów księgowych dokumentujących wysokość poniesionych wydatków.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że każdy z poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu osobowego powinien być odrębnie oceniony pod kątem spełnienia przesłanek wynikających z cytowanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, w szczególności pod kątem celowości jego poniesienia oraz ustawowego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów. W ramach limitu określonego w cyt. art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy Wnioskodawca może odliczyć tylko te wydatki związane z eksploatacja samochodu, które spełniają wszystkie kryteria uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.