2014.10.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-518/14-7/JS
z 7 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu udostępnienia instalacji solarnych Mieszkańcom w okresie trwałości projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych od Mieszkańców w związku z realizacją projektu pn. „...”,

stawki podatku VAT dla usługi montażu kolektorów słonecznych w/lub na budynkach mieszkalnych,

stawki podatku VAT dla usługi montażu kolektorów słonecznych poza budynkami,

podstawy opodatkowania dla świadczonej na rzecz Mieszkańców usługi montażu kolektorów słonecznych,

uznania wpłat otrzymanych od Mieszkańców za zaliczki podlegające opodatkowaniu,

prawa do korekty podatku VAT oraz okresu rozliczeniowego, w którym Gmina może dokonać tej korekty,

obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu udostępnienia instalacji solarnych Mieszkańcom w okresie trwałości projektu.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina ... (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zrealizował zadanie inwestycyjne polegające na zakupie i montażu na nieruchomościach stanowiących własność mieszkańców Gminy (dalej: „Mieszkańcy” lub „Właściciele nieruchomości”) kolektorów słonecznych do konwersji energii promieniowania słonecznego na ciepło (dalej: „kolektory słoneczne” lub „instalacje solarne”). Inwestycja obejmowała m.in. zakup i montaż kompletnych instalacji solarnych wyposażonych w zestaw płaskich kolektorów słonecznych, wykorzystujących energię słoneczną dla przygotowania ciepłej wody użytkowej.

Kolektory słoneczne zostały zainstalowane, co do zasady, na dachach budynków należących do Mieszkańców Gminy. W jednostkowych przypadkach, gdy instalacja kolektorów na dachach budynków mieszkalnych była nieuzasadniona lub niemożliwa, kolektory zostały zakotwiczone do ściany budynku. Budynki objęte przedmiotową inwestycją są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania sklasyfikowanymi w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. W budynkach tych nie ma lokali użytkowych. Większość budynków stanowi budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111) o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m kw. W wyjątkowych przypadkach – gdy warunki techniczne budynku (np. zbyt spadzisty lub załamany dach, nieodpowiednie ściany) na to nie pozwalały – kolektory były montowane na nieruchomościach Mieszkańców, np. na słupie lub stelażu w ogrodzie, jednak były połączone instalacją przesyłową z budynkiem.

W celu sfinansowania opisywanej inwestycji Gmina zawarła z Województwem umowę o dofinansowanie pn. „...” w dniu 15 listopada 2010 r. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (dalej: „RPO”) na lata 2007-2013 (dalej: „Projekt”). Przedmiotowa umowa przewiduje dofinansowanie w kwocie stanowiącej 85% kwoty netto wydatków kwalifikowalnych Projektu.

W ramach sfinansowanego Projektu, Gmina zrealizowała zarówno inwestycję dotyczącą instalacji solarnych, jak również inwestycję polegającą na budowie kompleksowej kotłowni na biomasę. Niniejszy wniosek dotyczy pierwszej ze wspomnianych inwestycji, tj. instalacji kolektorów słonecznych.

W celu realizacji Projektu, Gmina podpisała z każdym z Mieszkańców umowę (dalej: „Umowa”) ustalającą wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe stron, związane z opracowaniem projektu technicznego i montażem zestawu kolektorów słonecznych. Warunki umowy na wykonanie instalacji solarnych są/były jednakowe dla wszystkich Mieszkańców Gminy.

Na podstawie Umów Właściciele nieruchomości wyrazili zgodę na umiejscowienie urządzeń wytwarzających energię cieplną przy wykorzystaniu promieniowania słonecznego oraz na przeprowadzenie przez Gminę wszelkich niezbędnych prac adaptacyjnych i/lub budowlanych, w celu montażu urządzeń energetycznych zestawu kolektora słonecznego. Umowy te zawarte zostały na czas realizacji Projektu przez Gminę oraz na czas zachowania „trwałości projektu”, tj. minimum pięć (5) lat, licząc od daty zakończenia Projektu określonej w umowie o dofinansowanie z RPO.

Zgodnie z treścią Umów, Gmina zobowiązała się do zabezpieczenia realizacji celu Projektu, na którą składało się ustalenie harmonogramu realizacji prac instalacyjnych, sprawowanie bieżącego nadzoru inwestorskiego nad przebiegiem prac, przeprowadzenie odbiorów końcowych oraz rozliczenie finansowe Projektu. Ponadto, zgodnie z Umowami, Gmina zapewnia wykonanie czynności serwisowych niezbędnych do prawidłowej eksploatacji instalacji solarnych w okresie gwarancji.

W ramach umów o wzajemnych zobowiązaniach Mieszkańcy dobrowolnie zobowiązali się do zapłaty na rzecz Gminy wynagrodzenia w kwocie odpowiadającej części kosztów montażu kolektora słonecznego zamontowanego na ich nieruchomości (15% wartości instalacji solarnej). Oznacza to, tym samym, iż procentowo każdy Mieszkaniec był zobowiązany w ten sam sposób (15% wartości instalacji solarnej), jednakże ostatecznie kwota wpłaty mogła się różnić, np. ze względu na wielkość absorbena i zbiornika ciepłej wody użytkowej, tj. 3 m2 i 300l lub 2x2 m2 i 400l, co wynika z wymagań doboru wielkości zbiornika do wielkości absorbena, itp.

Niedokonanie przez Mieszkańca wpłaty w terminie i wysokości określonej w Umowie było co do zasady równoznaczne z rezygnacją z udziału w Projekcie i rozwiązaniem umowy, co zostało wyraźnie wskazane w każdej Umowie podpisanej z Mieszkańcami. Wpłaty miały jednak, co do zasady, charakter dobrowolny, gdyż wynikały z Umów dobrowolnie zawartych z Gminą przez Mieszkańców. Gmina w tym miejscu wskazała, iż mogą występować wyjątkowe przypadki, w których wpłata nie jest dokonywana terminowo, jednakże sytuacje takie mają charakter jednostkowy, Gmina zaś spodziewa się otrzymania wszystkich wpłat od Mieszkańców.

Wpłata wynagrodzenia według Umowy miała być realizowana w dwóch transzach w następujący sposób:

I transza w terminie 7 dni od dnia podpisania Umowy,
II transza – w terminie 60 dni od dnia podpisania Umowy.

Po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektora słonecznego pozostają własnością Gminy do końca okresu trwałości Projektu, tj. przez okres minimum pięciu (5) lat od daty zakończenia projektu określonej w umowie o dofinansowanie z RPO. W tym okresie Gmina udostępnia instalacje solarne Mieszkańcom do korzystania co najmniej w okresie trwałości Projektu. Właściciele nieruchomości nie byli/nie są zobowiązani do uiszczenia dodatkowego wynagrodzenia z tego tytułu.

Po upływie okresu obowiązywania Umów (i okresu trwałości Projektu), zestaw solarny najprawdopodobniej zostanie przekazany Mieszkańcowi na własność. Sposób przeniesienia prawa własności zostanie uregulowany odrębną umową (Umowa przewiduje jedynie możliwość przeniesienia własności kolektora). Niemniej, kwestia przeniesienia prawa własności kolektorów na rzecz Mieszkańców nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Ponadto, Gmina, w dniu 20 sierpnia 2010 r., jeszcze przed uzyskaniem dofinansowania zewnętrznego z RPO, uzyskała interpretację indywidualną Ministra Finansów nr ILPP2/443-850/10-5/TW, w której Minister Finansów potwierdził stanowisko Gminy, iż w odniesieniu do inwestycji dotyczącej instalacji solarnych:

wnoszone przez Mieszkańców Gminy wpłaty własne są zaliczką na poczet przyszłego świadczenia, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT, oraz

Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji opisanej inwestycji, w części dotyczącej instalacji kolektorów słonecznych.

Z tytułu realizacji Projektu Gmina otrzymała faktury zakupowe m.in. od wykonawcy instalacji solarnych. Faktury te zawierały VAT, którego Gmina dotychczas nie ujmowała w swoich rozliczeniach VAT.

W piśmie z dnia 22 września 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Gmina otrzymywane/otrzymane od Mieszkańców środki wykorzystała/wykorzystuje do pokrycia kosztów prowadzonej inwestycji, tj. montażu instalacji solarnych zleconych zewnętrznym wykonawcom. Niemniej jednak, w ocenie Gminy w relacji Mieszkaniec – Gmina wpłaty Mieszkańców stanowią wynagrodzenie, które mieszkańcy płacą Gminie za wykonaną usługę.
Jak Gmina wskazała na stronie 4, akapit 1, złożonego wniosku „niedokonanie przez Mieszkańca wpłaty w terminie i wysokości określonej w Umowie, było co do zasady równoznaczne z rezygnacją z udziału w Projekcie i rozwiązaniem umowy, co zostało – wyraźnie wskazane w każdej Umowie podpisanej z Mieszkańcami”, podobnie Gmina wywodzi na stronie 1, akapit 3, od dołu złożonego wniosku oraz na stronie 14 akapit 3 od dołu złożonego wniosku. Gmina wskazała we wniosku, iż mogą występować wyjątkowe przypadki, w których wpłata nie jest dokonywana terminowo, jednakże sytuacje takie mają charakter jednostkowy, Gmina zaś spodziewa się otrzymania wszystkich wpłat od Mieszkańców. Niemniej jednak, co do zasady, dokonanie wpłaty przez Mieszkańca warunkuje zamontowanie kolektora słonecznego na jego nieruchomości.
Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 2 złożonego wniosku, w ocenie Gminy, montaż kolektorów słonecznych był/jest wykonywany w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków mieszkalnych, o których mowa we wniosku.
Na pytanie tut. Organu o treści: „Z jakimi czynnościami są związane wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji dotyczącej montażu kolektorów słonecznych, tj. czy z czynnościami: opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, zwolnionymi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?” Gmina wskazała, iż w złożonym wniosku zadała powyższe pytanie do tut. Organu, którego obowiązkiem jest ustosunkowanie się do przedstawionego przez Gminę stanu faktycznego. W ocenie Gminy, montaż kolektorów słonecznych stanowi usługę termomodernizacji obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, czyli usługę, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a więc wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji dotyczącej montażu kolektorów słonecznych są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.
Faktury związane z realizacją przedmiotowego Projektu były wystawiane na Gminę, tzn. z danymi Gminy.Gmina wskazała, iż zadawanie pytania, niemającego związku z pytaniami Gminy zawartymi we wniosku (tzn. dotyczącymi opodatkowania podatkiem należnym usługi świadczonej przez Gminę według właściwej stawki oraz prawa do odpowiedniego skorygowania podatku naliczonego) ma jedynie na celu przewlekłość postępowania.
Jak wskazano w akapicie 3, na stronie 16 złożonego wniosku, w ocenie Gminy, realizacja opisywanej inwestycji należy do zadań własnych Gminy, jako sprawa z zakresu „zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną” związana z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty. Podstawę prawną stanowi tu przede wszystkim art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem „Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: 3) (...) zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną”.
Gmina otrzymuje wynagrodzenie od Mieszkańców od lipca 2011 r. do chwili obecnej (wrzesień 2014 r.).
Gmina otrzymywała faktury dotyczące realizacji inwestycji w kolektory słoneczne od marca 2010 r. do marca 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie zobligowana naliczyć VAT z tytułu udostępnienia instalacji solarnych Mieszkańcom bez odrębnego wynagrodzenia do korzystania w okresie trwałości projektu (oznaczone jako pytanie nr 7 wniosku ORD-IN)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie będzie zobligowana naliczyć VAT z tytułu udostępnienia instalacji solarnych Mieszkańcom bez odrębnego wynagrodzenia do korzystania w okresie trwałości projektu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W ocenie Gminy, w opisanej sytuacji, nie powstanie konieczność naliczenia VAT z tytułu udostępnienia instalacji solarnych Mieszkańcom bez odrębnego wynagrodzenia do korzystania w okresie trwałości projektu.

Przede wszystkim należy podkreślić, że w analizowanej sytuacji, w ocenie Gminy, nie doszło/nie dochodzi do wykonywania czynności nieodpłatnej. Należy podkreślić, iż Gmina udostępnia kolektory słoneczne Mieszkańcom w ramach wykonywanej usługi. W konsekwencji, można uznać, że wynagrodzenie uiszczone przez Mieszkańców na rzecz Gminy odnosi się również do możliwości korzystania z kolektorów, zaś udostępnienie ich Mieszkańcom stanowi de facto potwierdzenie braku konieczności uiszczania dodatkowego wynagrodzenia przez Mieszkańców w trakcie trwania Umowy.

Jest oczywiste, że Mieszkańcy nie zgodziliby się na ponoszenie jakiejkolwiek dodatkowej płatności na rzecz Gminy (poza zapłatą ceny za usługę), gdyby po zamontowaniu kolektorów słonecznych nie mogli z nich swobodnie korzystać, bez dokonywania dodatkowych opłat. Z drugiej strony Umowa wyraźnie stanowi, że brak zapłaty przez Mieszkańca „wyłącza” go z Projektu, tzn. jest równoznaczne z rezygnacją udziału w Projekcie. Innymi słowy, uregulowanie wynagrodzenia na rzecz Gminy jest warunkiem korzystania z kolektorów, a w przypadku braku jego uiszczenia możliwość taka nie występuje. Jednocześnie nie jest możliwe samo zamontowanie kolektora bez oddania go do korzystania Mieszkańcowi.

W konsekwencji należy uznać, że aby korzystać z kolektora Mieszkaniec musi uiścić stosowne wynagrodzenie na rzecz Gminy. Prowadzi to do wniosku, że w świetle konstrukcji Umowy wynagrodzenie uiszczone przez Mieszkańca na rzecz Gminy stanowi wynagrodzenie za montaż i korzystanie z kolektorów. Stąd, w zaistniałej sytuacji, nie dochodzi do wykonywania nieodpłatnej czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) przez Gminę.

Brak wystąpienia nieodpłatnej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Pomijając brak nieodpłatności, powyższa regulacja nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż zgodnie z Umową w trakcie ich obowiązywania nie może dojść do przekazania własności kolektorów słonecznych. Gmina była/jest jedynym podmiotem mogącym rozporządzać kolektorami w sensie faktycznym oraz prawnym.

Tym samym nie dojdzie w tym przypadku do dostawy towarów – w szczególności nie może tu być mowy ani o przekazaniu lub zużyciu kolektorów na cele osobiste Gminy lub jej pracowników, ani też wydaniu ich w ramach darowizny. W konsekwencji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w opisywanym przypadku. Gmina pragnie jedynie wskazać, iż wśród Mieszkańców są lub ewentualnie będą byli, obecni lub ewentualnie przyszli pracownicy Urzędu Miejskiego w .... Niemniej z uwagi na brak nieodpłatności, a także brak zamiaru przekazania towaru na cele osobiste pracowników (o czym mowa była powyżej) argumentacja Gminy w tym zakresie pozostaje bez zmian.

Brak wystąpienia nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Pomijając brak nieodpłatności, zdaniem Gminy, także w oparciu o ww. przepisy, Gmina nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczania VAT należnego w opisanej sytuacji. Wynika to z faktu, iż w obu przypadkach przewidzianych w art. 8 ust. 2 warunkiem koniecznym do opodatkowania VAT nieodpłatnego użycia towarów stanowiących własność przedsiębiorstwa lub nieodpłatnego świadczenia usług, jest ich użycie bądź świadczenie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Zdaniem Gminy, taka sytuacja nie zachodzi w przedstawionym stanie faktycznym. Gmina ponownie wskazała, iż wśród Mieszkańców są lub ewentualnie będą byli, obecni lub ewentualnie przyszli pracownicy Urzędu Miejskiego w .... Niemniej z uwagi na brak nieodpłatności, a także brak zamiaru użycia towaru bądź świadczenia usług do celów/na cele innych/inne niż działalność gospodarcza podatnika lub też na cele osobiste pracowników, argumentacja Gminy w tym zakresie pozostaje bez zmian.

Brak wystąpienia nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przede wszystkim, należy zauważyć, że udostępnienie kolektorów słonecznych Mieszkańcom następuje w bezsprzecznym związku z wykonywaną przez Gminę na rzecz Mieszkańców usługą montażu kolektorów. Oba te świadczenia realizowane są przez Gminę na podstawie tej samej Umowy cywilnoprawnej, która przewiduje wyraźnie, że Mieszkańcy są zobowiązani do zapłaty na rzecz Gminy ustalonych kwot w ustalonym terminie.

Oznacza to, że udostępnienie kolektorów Mieszkańcom następuje w ramach prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej. Jest to czynność wynikająca z dokonywanego przez nią montażu kolektorów i stanowiąca immanentny element całej usługi. Biorąc pod uwagę uwarunkowania uzyskiwanego przez Gminę dofinansowania z RPO (m.in. brak możliwości przeniesienia własności kolektorów w okresie trwałości Projektu), jedynym sposobem umożliwienia Mieszkańcom korzystania z kolektorów jest oddanie ich w de facto użyczenie. Warto też podkreślić, że kolektory najprawdopodobniej przejdą na własność Mieszkańców (niemniej jednak Umowa przewiduje jedynie możliwość przeniesienia własności kolektorów) i w ten sposób dopełni się realizacja usługi Gminy (niemniej jak to zostało wskazane kwestia przeniesienia prawa własności kolektorów na Mieszkańców nie jest przedmiotem niniejszego wniosku).

Co więcej, Gmina realizuje Projekt wykonując swoje zadania własne (jako sprawę z zakresu „zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną” związaną z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty), do których została powołana i które stanowią fundament jej funkcjonowania zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1990 r. Nr 16, poz. 95), w tym m.in. zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, który stanowi, iż „zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: 3) (...) zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną”. Wobec powyższego, nie mamy do czynienia, w przedstawionym stanie faktycznym, z użyciem towarów przedsiębiorstwa lub nieodpłatnym świadczeniu usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Stanowisko takie zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 listopada 2013 r. sygn. ITPP2/443-889/13/AW, w której organ podatkowy stwierdził, że „czynność oddania mieszkańcom kolektorów słonecznych (towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Gminy) do bezpłatnego użytkowania nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na niewypełnienie przesłanek zawartych w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, ponieważ nieodpłatne świadczenie usług będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie zadań własnych). Wobec powyższego stanowisko Gminy, że oddanie mieszkańcom do użytkowania kolektorów słonecznych nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. IBPP4/443-1680/11/EJ, w której organ podatkowy stwierdził, że „Wobec powyższego, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. W myśl przytoczonych wyżej przepisów ustawy o samorządzie gminnym zadania własne Wnioskodawcy obejmują między innymi zadania w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Również takie zadania będzie wykonywał Z., bowiem uchwała o utworzeniu gminnej jednostki budżetowej pod nazwą „Z.” określa, że zadaniem statutowym Zakładu jest prowadzenie gospodarki wodno-ściekowej. Wobec powyższego podejmowane w tym zakresie przez podatnika (Gminę) działania polegające na nieodpłatnym przekazaniu Z. powstałego w ramach realizowanego projektu majątku, a także mienia wytworzonego poza projektem, a które nie zostało jeszcze oddane do użytkowania, jak i środków trwałych, które Gmina już wcześniej wykorzystywała do wykonywania usług wodno-kanalizacyjnych mieszczą się w celu prowadzonej przez podatnika (Gminę) działalności gospodarczej. W kontekście powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie majątku Gminy (tj. sieci wodno-kanalizacyjnych oraz inwestycji w toku Z. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na nieodpłatność tej czynności oraz fakt, iż – nieodpłatne przekazanie będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie zadań publicznych)”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP4/443-50/11-5/BM, w której organ podatkowy stwierdził, że „Wobec powyższego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie w administrowanie sieci wodociągowej i kanalizacyjnej Zakładowi Usług Komunalnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na nieodpłatność tej czynności”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. ILPP1/443-1300/11-4/BD, w której organ podatkowy stwierdził, że „Nie ma zatem podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, W myśl cytowanych powyżej przepisów o samorządzie gminnym, zadania z zakresu wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, tj. w tym przypadku budowa kanalizacji sanitarnej i wodociągu oraz jej wykorzystanie w celu wykonywania tych zadań, należą do zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego. Oznacza to, że nieodpłatne udostępnienie powyższych budowli w roku 2010 Komunalnemu Zakładowi Budżetowemu, jest czynnością związaną z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a tym samym niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem przedmiotowe budowle były wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 marca 2011 r., sygn. ILPP2/443-1968/10-2/MR, w której organ podatkowy wskazał, że „Jak wskazał Wnioskodawca przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony podczas nabycia towarów i usług, które są związane z zapewnieniem bezpłatnego wstępu na basen uczniom. Mając na uwadze przedstawione wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że bezpłatne zapewnienie przez MOSiR wstępu na basen uczniom, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Jednakże w opisanej sytuacji nie jest spełniony drugi warunek, aby ww. czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w związku z wykonaniem przedmiotowych usług wynikających z zadań statutowych występuje związek z prowadzonym przedsiębiorstwem. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż zapewnienie wstępu na basen uczniom jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, tym samym czynność ta nie może być traktowana jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy, a czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 września 2010 r., sygn. ILPP2/443-939/10-3/MN, w której organ podatkowy stwierdził, że „Mając na uwadze fakt, iż sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, edukacji publicznej oraz szeroko pojętej pomocy społecznej należą do zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnianie Hali ww. podmiotom jest czynnością związaną z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Tym samym nie ma podstaw do opodatkowania ww. czynności (nieodpłatnego udostępniania Hali) podatkiem od towarów i usług. Mając zatem na uwadze powyższą analizę przepisów, stwierdzić należy, że nieodpłatne udostępnianie Hali szkołom i przedszkolom publicznym (najczęściej funkcjonującym w formie jednostek budżetowych), a także innym jednostkom organizacyjnym określonym przez Gminę – nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 maja 2014 r., sygn. IPTPP2/443-124/14-7/PR, w której organ podatkowy stwierdził, że „nieodpłatne użyczenie instalacji kolektorów solarnych Mieszkańcom do korzystania w okresie trwałości projektu będzie związane z prowadzoną przez Gminę działalnością i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Reasumując, Gmina nie będzie zobligowana naliczyć VAT z tytułu nieodpłatnego udostępnienia instalacji solarnych Mieszkańcom do korzystania w okresie trwałości projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej i związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zrealizował zadanie inwestycyjne polegające na zakupie i montażu na nieruchomościach stanowiących własność mieszkańców Gminy (dalej: „Mieszkańcy” lub „Właściciele nieruchomości”) kolektorów słonecznych do konwersji energii promieniowania słonecznego na ciepło (dalej: „kolektory słoneczne” lub „instalacje solarne”). Inwestycja obejmowała m.in. zakup i montaż kompletnych instalacji solarnych wyposażonych w zestaw płaskich kolektorów słonecznych, wykorzystujących energię słoneczną dla przygotowania ciepłej wody użytkowej. W celu sfinansowania opisywanej inwestycji Gmina zawarła z Województwem umowę o dofinansowanie pn. „...” w dniu 15 listopada 2010 r. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (dalej: „RPO”) na lata 2007-2013 (dalej: „Projekt”).

Zgodnie ze złożonym przez Gminę wnioskiem o dofinansowanie Projektu z RPO kolektory słoneczne mają pozostać własnością Gminy przez okres trwałości Projektu, tj. 5 lat od daty zakończenia projektu. W celu realizacji Projektu, Gmina podpisała z każdym z Mieszkańców umowę (dalej: „Umowa”) ustalającą wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe stron, związane z opracowaniem projektu technicznego i montażem zestawu kolektorów słonecznych. Warunki umowy na wykonanie instalacji solarnych są/były jednakowe dla wszystkich Mieszkańców Gminy. Na podstawie Umów Właściciele nieruchomości wyrazili zgodę na umiejscowienie urządzeń wytwarzających energię cieplną przy wykorzystaniu promieniowania słonecznego oraz na przeprowadzenie przez Gminę wszelkich niezbędnych prac adaptacyjnych i/lub budowlanych, w celu montażu urządzeń energetycznych zestawu kolektora słonecznego. Umowy te zawarte zostały na czas realizacji Projektu przez Gminę oraz na czas zachowania „trwałości projektu”, tj. minimum pięć (5) lat, licząc od daty zakończenia Projektu określonej w umowie o dofinansowanie z RPO.

W ramach umów o wzajemnych zobowiązaniach Mieszkańcy dobrowolnie zobowiązali się do zapłaty na rzecz Gminy wynagrodzenia w kwocie odpowiadającej części kosztów montażu kolektora słonecznego zamontowanego na ich nieruchomości (15% wartości instalacji solarnej). Oznacza to, tym samym, iż procentowo każdy Mieszkaniec był zobowiązany w ten sam sposób (15% wartości instalacji solarnej), jednakże ostatecznie kwota wpłaty mogła się różnić, np. ze względu na wielkość absorbena i zbiornika ciepłej wody użytkowej, tj. 3 m² i 300l lub 2x2 m² i 400l, co wynika z wymagań doboru wielkości zbiornika do wielkości absorbena, itp.

Wpłata wynagrodzenia według Umowy miała być realizowana w dwóch transzach w następujący sposób: I transza w terminie 7 dni od dnia podpisania Umowy, II transza – w terminie 60 dni od dnia podpisania Umowy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że otrzymywane/otrzymane od Mieszkańców środki wykorzystał/wykorzystuje do pokrycia kosztów prowadzonej inwestycji, tj. montażu instalacji solarnych zleconych zewnętrznym wykonawcom. Niemniej jednak, w ocenie Gminy w relacji Mieszkaniec – Gmina wpłaty Mieszkańców stanowią wynagrodzenie, które mieszkańcy płacą Gminie za wykonaną usługę. Niedokonanie przez Mieszkańca wpłaty w terminie i wysokości określonej w Umowie, było co do zasady równoznaczne z rezygnacją z udziału w Projekcie i rozwiązaniem umowy, co zostało – wyraźnie wskazane w każdej Umowie podpisanej z Mieszkańcami. Gmina wskazała we wniosku, iż mogą występować wyjątkowe przypadki, w których wpłata nie jest dokonywana terminowo, jednakże sytuacje takie mają charakter jednostkowy, Gmina zaś spodziewa się otrzymania wszystkich wpłat od Mieszkańców. Niemniej jednak, co do zasady, dokonanie wpłaty przez Mieszkańca warunkuje zamontowanie kolektora słonecznego na jego nieruchomości.

W ocenie Gminy, realizacja opisywanej inwestycji należy do zadań własnych Gminy, jako sprawa z zakresu „zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną” związana z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty. Podstawę prawną stanowi tu przede wszystkim art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Gmina otrzymuje wynagrodzenie od Mieszkańców od lipca 2011 r. do chwili obecnej (wrzesień 2014 r.).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że – jak wynika z okoliczności sprawy – usługa montażu kolektorów słonecznych realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Mieszkańców jest usługą odpłatną, tym samym efekty przedmiotowej inwestycji są/będą wykorzystywane przez Zainteresowanego do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina działa/będzie działać w zakresie tej czynności jako podatnik podatku VAT. Przy czym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, ponieważ montażu kolektorów słonecznych Wnioskodawca dokonuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W konsekwencji nieodpłatne użyczenie instalacji solarnych Mieszkańcom do korzystania w okresie trwałości projektu jest/będzie związane z prowadzoną przez Gminę działalnością i nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu udostępnienia instalacji solarnych Mieszkańcom w okresie trwałości projektu. Natomiast wniosek w części dotyczącej:

opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych od Mieszkańców w związku z realizacją projektu pn. „...”, podstawy opodatkowania dla świadczonej na rzecz Mieszkańców usługi montażu kolektorów słonecznych oraz uznania wpłat otrzymanych od Mieszkańców za zaliczki podlegające opodatkowaniu, został załatwiony w interpretacji Nr IPTPP2/443-518/14-4/JS,

stawki podatku VAT dla usługi montażu kolektorów słonecznych w/lub na budynkach mieszkalnych oraz stawki podatku VAT dla usługi montażu kolektorów słonecznych poza budynkami, został załatwiony w interpretacji Nr IPTPP2/443-518/14-5/JS,

prawa do korekty podatku VAT oraz okresu rozliczeniowego, w którym Gmina może dokonać tej korekty, został załatwiony w interpretacji Nr IPTPP2/443-518/14-6/JS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin