Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-499/14-6/OS
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma posiada samochód marki MERCEDES-BENZ, o dopuszczalnej ładowności 1165 kg, maksymalna masa całkowita wynosi 3490 kg, masa własna 2325 kg, liczba miejsc siedzących:7. Zatem jest to samochód ciężarowy, posiadający kabinę kierowcy oraz nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków - dwa konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu. W kabinie kierowcy znajdowały się kiedyś dwa rzędy siedzeń, jednak drugi rząd siedzeń został zdemontowany, z uwagi na brak potrzeby wykorzystywania go i w tej chwili kabina kierowcy posiada jeden rząd siedzeń. Z uwagi na wymóg z art. 86a ust. 10, punkt 1 firma oddała wyżej opisany samochód na dodatkowe badanie techniczne do okręgowej stacji kontroli pojazdów, aby uzyskać stosowne zaświadczenie, iż ów pojazd może być uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika z uwagi na spełnienie warunków z art. 86a ust. 4, punkt 2 oraz z art. 86a ust. 9, punkt 2 w celu możliwości odliczania 100% podatku naliczonego od zakupów dokonywanych dla opisanego samochodu. Jednak okręgowa stacji a kontroli pojazdów stwierdziła, iż samochód ten nie spełnia żadnego wymogu z art. 86a ust. 9 i odmówiła wydania stosownego zaświadczenia.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że Firma jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który składa miesięczne deklaracje Vat-7. Firma posiada w ewidencji środków trwałych zakupiony w 2011 roku samochód marki MERCEDES-BENZ o numerze rejestracyjnym …, numer karty pojazdu to .... Dopuszczalna ładowność pojazdu określona w karcie pojazdu wynosi 1165 kg, dopuszczalna ładowność pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym (seria ...) wynosi 1165 kg. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu określona w karcie pojazdu wynosi 3490 kg, dopuszczalna masa całkowita pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wynosi 3490 kg. Masa własna pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wynosi 2325 kg. Liczba miejsc siedzących pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wynosi 7, liczba miejsc siedzących pojazdu określona w karcie pojazdu wynosi 7. Jest to samochód ciężarowy, posiadający kabinę kierowcy oraz nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków - dwa konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu. W kabinie kierowcy znajdowały się kiedyś dwa rzędy siedzeń, jednak drugi rząd siedzeń został zdemontowany, z uwagi na brak potrzeby wykorzystywania go i w tej chwili kabina kierowcy posiada jeden rząd siedzeń. Z uwagi na wymóg z art. 86a ust. 10, punkt 1 firma oddała wyżej opisany samochód na dodatkowe badanie techniczne do okręgowej stacji kontroli pojazdów, aby uzyskać stosowne zaświadczenie, iż ów pojazd może być uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, z uwagi na spełnienie warunków z art. 86a ust. 4, punkt 2 oraz z art. 86a ust. 9, punkt 2 w celu możliwości odliczania 100% podatku naliczonego od zakupów dokonywanych dla opisanego samochodu. Jednak okręgowa stacja kontroli pojazdów stwierdziła, iż samochód ten nie spełnia żadnego wymogu z art. 86a ust. 9 i odmówiła wydania stosownego zaświadczenia. Pojazd wykorzystywany jest wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, mianowicie do transportu węgla i materiałów budowlanych. Sprzedaż ta jest opodatkowana stawką 23%. Zakresem pytania są objęte wszystkie wydatki związane z wyżej opisanym pojazdem, w szczególności zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów itd. Wydatki te dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi na firmę. Przedmiotowy pojazd „użytkowany” jest wyłącznie do celów działalności gospodarczej firmy i nie jest wykorzystywany do celów prywatnych. Wynika to obiektywnie z posiadanych dokumentów i wykluczone jest wykorzystanie tego pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pojazd użytkuje firma na podstawie prawa własności poprzez zakup pojazdu w 2011 r. oraz posiadania go w ewidencji środków trwałych, poprzez pracę przydzielonych do pojazdu pracowników zatrudnionych w firmie, którzy otrzymali polecenie i instrukcję pracodawcy, co wolno oraz czego nie wolno robić wykonując przydzieloną pracę. Do kontroli użytkowania tegoż pojazdu prowadzony jest wewnętrzny dokument: karta pojazdu, gdzie zapisywana jest każda trasa, jej data, godzina, nr dokumentu wz wraz z opisem towaru oraz pracownik-kierowca. Karta ta jest oddawana na koniec każdego dnia pracy do właściciela i przez niego kontrolowana. Ta czynność wyklucza użycie pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ww. pojazd parkowany jest na ogrodzonym i zamykanym placu w siedzibie firmy przy ulicy ..., gdzie zamontowany jest przemysłowy monitoring, w którym system kamer obserwuje cały teren siedziby firmy, łącznie z zaparkowanymi tam pojazdami. Dodatkowo opłacany jest monitoring siedziby przez zewnętrzną firmę ochrony mienia. Firma w dniu 16.06.2014 r. złożyła do urzędu skarbowego informację VAT-26, w którym zgłosiła przedmiotowy pojazd, natomiast w dniu 13.06.2014 dokonano zakupu paliwa do omawianego pojazdu i również w dniu 13.06.2014 r. założono ewidencję przebiegu pojazdu, która zawiera wszystkie elementy z art. 86a punkt 7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 10 września 2014 r.).

Czy odmowa wydania stosownego zaświadczenia przez okręgową stację kontroli pojazdów pozbawia firmę możliwości odliczenia 100% podatku naliczonego od zakupów dokonywanych dla opisanego samochodu, w którym stan faktyczny wskazuje iż może on być uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, z uwagi na spełnienie warunków z art. 86a ust. 4 punkt 2 oraz art. 86a ust. 9 punkt 2, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wraz z wyrejestrowaniem go z urzędu skarbowego na druku VAT-26?

Zdaniem Wnioskodawcy, odmowa wydania stosownego zaświadczenia przez okręgową stację kontroli pojazdów nie pozbawia firmy możliwości odliczania 100% podatku naliczonego od zakupów dokonywanych dla opisanego samochodu, gdyż jego stan faktyczny wskazuje, że wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z uwagi na spełnienie warunków z art. 86a ust. 4 punkt 2 oraz art. 86a ust. 9 punkt 2 czytanych z wiedzą o wszystkich przesłankach opisanych w poz. 68 niniejszego wniosku. Jeśli Dyrektor Izby potwierdzi stanowisko Wnioskodawcy, możliwe będzie wyrejestrowanie pojazdu na druku VAT-26 oraz zakończenie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu narzucanej przez ustawę o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą” wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wydatków objętych zakresem pytania związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wydatki (zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów) z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy).
   
   

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   2. do prac wiertniczych,
   3. koparka, koparko-spycharka,
   4. ładowarka,
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   6. żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak stanowi art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 991 ze zm.) „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. – stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

1. samochody osobowe,
2. inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   
   

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, przykładowo za pomocą GPS lub w przypadku używania pojazdu przez pracownika do celów służbowych obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa.

Nie można natomiast obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej w przypadku, gdy zostaną ustalone zasady używania pojazdów, jednakże nie istnieją żadne zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie - przykładowo istnieje zakaz używania przez pracowników pojazdów do celów prywatnych, jednakże nikt nie weryfikuje czy zakaz ten jest respektowany.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada w ewidencji środków trwałych zakupiony w 2011 roku samochód marki MERCEDES-BENZ. Dopuszczalna ładowność pojazdu określona w karcie pojazdu wynosi 1165 kg, dopuszczalna ładowność pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym (seria ...) wynosi 1165 kg. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu określona w karcie pojazdu wynosi 3490 kg, dopuszczalna masa całkowita pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wynosi 3490 kg. Masa własna pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wynosi 2325 kg. Liczba miejsc siedzących pojazdu określona w dowodzie rejestracyjnym pojazdu wynosi 7, liczba miejsc siedzących pojazdu określona w karcie pojazdu wynosi 7. Jest to samochód ciężarowy, posiadający kabinę kierowcy oraz nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków - dwa konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu. W kabinie kierowcy znajdowały się kiedyś dwa rzędy siedzeń, jednak drugi rząd siedzeń został zdemontowany, z uwagi na brak potrzeby wykorzystywania go i w tej chwili kabina kierowcy posiada jeden rząd siedzeń. Z uwagi na wymóg z art. 86a ust. 10, punkt 1 firma oddała wyżej opisany samochód na dodatkowe badanie techniczne do okręgowej stacji kontroli pojazdów, aby uzyskać stosowne zaświadczenie, iż ów pojazd może być uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, z uwagi na spełnienie warunków z art. 86a ust. 4, punkt 2 oraz z art. 86a ust. 9, punkt 2 w celu możliwości odliczania 100% podatku naliczonego od zakupów dokonywanych dla opisanego samochodu. Jednak okręgowa stacja kontroli pojazdów stwierdziła, iż samochód ten nie spełnia żadnego wymogu z art. 86a ust. 9 i odmówiła wydania stosownego zaświadczenia. Pojazd wykorzystywany jest wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, mianowicie do transportu węgla i materiałów budowlanych. Sprzedaż ta jest opodatkowana stawką 23%. Zakresem pytania są objęte wszystkie wydatki związane z wyżej opisanym pojazdem, w szczególności zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów itd. Wydatki te dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi na firmę. Przedmiotowy pojazd „użytkowany” jest wyłącznie do celów działalności gospodarczej firmy i nie jest wykorzystywany do celów prywatnych. Wynika to obiektywnie z posiadanych dokumentów i wykluczone jest wykorzystanie tego pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pojazd użytkuje firma na podstawie prawa własności poprzez zakup pojazdu w 2011 r. oraz posiadania go w ewidencji środków trwałych, poprzez pracę przydzielonych do pojazdu pracowników zatrudnionych w firmie, którzy otrzymali polecenie i instrukcję pracodawcy, co wolno oraz czego nie wolno robić wykonując przydzieloną pracę. Do kontroli użytkowania tegoż pojazdu prowadzony jest wewnętrzny dokument: karta pojazdu, gdzie zapisywana jest każda trasa, jej data, godzina, nr dokumentu wz wraz z opisem towaru oraz pracownik-kierowca. Karta ta jest oddawana na koniec każdego dnia pracy do właściciela i przez niego kontrolowana. Ta czynność wyklucza użycie pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ww. pojazd parkowany jest na ogrodzonym i zamykanym placu w siedzibie firmy przy ulicy ..., gdzie zamontowany jest przemysłowy monitoring, w którym system kamer obserwuje cały teren siedziby firmy, łącznie z zaparkowanymi tam pojazdami. Dodatkowo opłacany jest monitoring siedziby przez zewnętrzną firmę ochrony mienia. Firma w dniu 16.06.2014 r. złożyła do urzędu skarbowego informację VAT-26, w którym zgłosiła przedmiotowy pojazd, natomiast w dniu 13.06.2014 dokonano zakupu paliwa do omawianego pojazdu i również w dniu 13.06.2014 r. założono ewidencję przebiegu pojazdu, która zawiera wszystkie elementy z art. 86a punkt 7.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów, w sytuacji gdy Zainteresowany nie posiada stosownego zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów o spełnieniu wymagań art. 86a ust. 9 punkt 2 ustawy o VAT oraz nie będzie prowadził stosownej ewidencji i dokona wycofania pojazdu z urzędu skarbowego na druku VAT-26.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupów, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy, dotyczy jedynie sytuacji, gdy pojazdy samochodowe wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10-osób (łącznie z kierowcą), jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie prawo o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, jeżeli sposób wykorzystywania pojazdu potwierdzony jest ewidencją przebiegu pojazdu lub jeżeli konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością jest nieistotne. Przy czym do tych ostatnich należą pojazdy określone w art. 86a ust. 9 ustawy, których wymagania zostały potwierdzone w sposób określony w art. 86a ust. 10 ustawy.

W niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie posiada stosownego zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów o spełnieniu wymagań art. 86a ust. 9, to nie przysługuje Zainteresowanemu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów. Nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, iż przedmiotowy pojazd wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z uwagi na spełnienie warunków z art. 86a ust. 4 punkt 2 oraz art. 86a ust. 9 punkt 2. Aby Wnioskodawca mógł uznać, iż konstrukcja jego pojazdu wyklucza użycie do celów niezwiązanych z działalnością, powinien zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1, przeprowadzić dodatkowe badanie techniczne oraz posiadać stosowne zaświadczenie wydane przez stację kontroli pojazdów o spełnieniu wymagać dla pojazdów określonych w art. 86a ust. 9. Wnioskodawca przeprowadził dodatkowe badania techniczne, jednak nie uzyskał stosownego zaświadczenia. Zatem przedmiotowy pojazd z uwagi na jego konstrukcję, nie może być uznany za wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej.

W celu pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków objętych zakresem pytania Wnioskodawca musi wypełnić inne przesłanki wynikające z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające na uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Jak wyżej wskazano, dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza jego użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Ponadto Wnioskodawca ma obowiązek złożenia do naczelnika urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe (VAT-26).

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca dołożył wszelkiej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych. Wynika to obiektywnie z posiadanych dokumentów i wykluczone jest wykorzystanie tego pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Firma Wnioskodawcy złożyła do urzędu skarbowego informację VAT-26, oraz założono ewidencję przebiegu pojazdu, która zawiera wszystkie elementy z art. 86a punkt 7.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż w przypadku braku ewidencji przebiegu pojazdu i jednoczesnym wyrejestrowaniu tego pojazdu z urzędu skarbowego na druku VAT-26, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów, z uwagi na to, iż nie będzie spełniona – wynikająca z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy – przesłanka warunkująca skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków związanych z tym pojazdem.

W związku z powyższym na podstawie art. 86a ust. 1 i ust. 2 ustawy Wnioskodawcy przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków na zakup części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów. Z powyższego względu, tj. w związku z niewykorzystywaniem pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej – stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy nowelizującej – do dnia 30 czerwca 2015 r. Zainteresowanemu nie przysługuje natomiast w ogóle prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup paliwa do napędu przedmiotowego samochodu.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa, części, akcesoriów, usług naprawczych, remontowych, obowiązkowych przeglądów. Natomiast zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej przedmiotem interpretacji nie mogą być zdarzenia nieokreślone, nienazwane. Zatem tut. Organ nie dokonywał oceny w zakresie odliczenia podatku VAT od innych czynności dotyczących eksploatacji przedmiotowego samochodu stanowiących katalog otwarty zawierający się w określeniu „itd.”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.