Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-549/14/AP
z 18 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2014 r. (data wpływu 25 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług wykonywanych na rzecz kontrahenta z Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług wykonywanych na rzecz kontrahenta z Niemiec.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada siedzibę w Polsce i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu wyspecjalizowanych usług przeładunkowych, składowania, jak również dodatkowych usług dotyczących obsługi ładunków masowych oraz towarów płynnych chemicznych na terenie części portu morskiego (dalej: Port).

Planuje zawarcie umowy ze spółką z siedzibą w Niemczech (dalej: kontrahent) dotyczącej świadczenia usług na terenie Portu (dalej: Umowa). Kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, tj. podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotem Umowy będą usługi przeładunku i składowania nawozów w magazynie Spółki znajdującym się w Porcie (dalej łącznie: Usługi). Nawozy będące przedmiotem Usług będą przywożone transportem kolejowym z terenu Polski do Portu, następnie Spółka będzie zajmować się ich rozładowywaniem z wagonów kolejowych do magazynu Spółki w Porcie, składowaniem w magazynie oraz załadowaniem z magazynu na samochody w celu transportu do Niemiec. Z perspektywy kontrahenta, magazyn Spółki pełnić będzie rolę magazynu dystrybucyjnego towarów przeznaczonych na rynek niemiecki. Kontrahent będzie nabywał od Spółki kompleksowe usługi obejmujące obsługę (przeładunek i składowanie) towarów przeznaczonych do wywozu na rynek niemiecki. Element Usług stanowiący usługi przeładunku polegać będzie na rozładowywaniu towarów z wagonów kolejowych do magazynu Spółki w Porcie, jak również (po okresie składowania towarów w magazynie Spółki) na załadowaniu towarów na samochody. Z kolei element Usług polegający na składowaniu polegać będzie na przechowywaniu nawozów w magazynie. W początkowym okresie świadczenia Usług Spółka nie będzie przeznaczać do składowania towarów kontrahenta określonej (wydzielonej) powierzchni magazynowej, lecz zamierza wykorzystywać na potrzeby składowania wolne przestrzenie magazynowe. W przyszłości, gdy współpraca z kontrahentem nabierze charakteru trwałego, Spółka wykorzystywać będzie na potrzeby składowania nawozów określoną powierzchnię w magazynie.

Kontrahentowi nie zostanie przyznane prawo używania całości lub części magazynu Spółki. Co do zasady, kontrahent nie będzie miał także prawa wstępu na teren magazynu Spółki w Porcie. Udostępnienie przez Spółkę wstępu kontrahentowi na teren magazynu będzie możliwe jedynie po wcześniejszym uzgodnieniu stron i w obliczu uzasadnionych przyczyn, np. w sytuacji kontroli jakości świadczonych Usług, przy okazji spotkań biznesowych przedstawicieli Spółki i kontrahenta, kontroli jakości towarów składowanych w magazynie, itp.

Z tytułu świadczenia Usług Spółce należne będzie od kontrahenta wynagrodzenie, które będzie kalkulowane jako:

• określona kwota za każdą operację przeładunkową: wagon-magazyn, magazyn-samochód oraz
• określona kwota za składowanie uzależniona od ilości towarów.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie.

Czy miejsce świadczenia Usług wykonywanych przez Spółkę na rzecz kontrahenta należy ustalić według zasady ogólnej wynikającej z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym czy Usługi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i ust. la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi o tym art. 28b ust. 2 ustawy o VAT.

Z art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika zatem generalna zasada ustalania miejsca świadczenia, w myśl której miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest kraj, w którym nabywca usługi (usługobiorca) posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeśli to stałe miejsce jest odbiorcą świadczonych usług. Przepisy ustawy o VAT przewidują jednak wyjątki od wskazanej wyżej zasady ogólnej, w tym regulację art. 28e ustawy o VAT. Na podstawie tego przepisu miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zgodnie z ww. przepisem, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, miejscem ich świadczenia jest więc miejsce położenia nieruchomości. Oznacza to, że usługi te podlegają opodatkowaniu w kraju, w którym znajduje się dana nieruchomość. Należy jednak pokreślić, że podstawą zakwalifikowania danej usługi, jako usługi związanej z nieruchomościami jest ścisły związek tej usługi z konkretną nieruchomością. W tym kontekście niewystarczające jest zaistnienie jakiegokolwiek związku pomiędzy usługą a nieruchomością. Jak wskazuje się w orzecznictwie, dla uznania danej usługi za związaną z nieruchomością, pomiędzy usługą i nieruchomością musi istnieć związek na tyle ścisły i istotny, że pozwoliłby on na uzasadnione i usprawiedliwione odejście od ogólnych zasad określania miejsca świadczenia usług przewidzianych w art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Przykładowo w wyroku WSA we Wrocławiu z 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1334/13, stwierdzono, że „nie można się zgodzić z organem podatkowym, wedle którego wystarczające jest stwierdzenie, że świadczenie usług jest nierozerwalnie powiązane z nieruchomością, jaką jest obiekt magazynu. Samo to, że składowanie towaru następuje w danym magazynie nie rodzi związku z wyraźnie określoną nieruchomością wystarczająco ścisłego dla odstąpienia od ogólnej reguły określenia miejsca świadczenia usługi”.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Usługi świadczone przez Spółkę będą miały charakter kompleksowy. Kontrahent uzyska bowiem kompleksową obsługę w zakresie przygotowania jego towarów do dystrybucji na rynku niemieckim, w ramach której towary będą rozładowywane z wagonów na magazyn, w zależności od potrzeb składowane i następnie załadowywane z magazynu na samochody. Istotą Usług świadczonych przez Spółkę będzie zatem ich związek z towarami (nawozami) – towary będą więc przedmiotem świadczonych Usług. Magazyn będzie wyłącznie narzędziem wykorzystywanym w trakcie świadczenia Usług, nie zaś istotą i przedmiotem Usług. Kontrahent nie zleca bowiem Spółce obsługi magazynu, lecz obsługę towarów związaną z ich przeładowaniem z wagonów do magazynu, składowaniem i załadowaniem na samochody. Pomimo więc istnienia związku Usług Spółki z magazynem, w którym będą składowane towary, związek ten nie jest na tyle ścisły, aby w przypadku tych Usług uzasadnione było odstąpienie od zasady ogólnej w zakresie określania miejsca świadczenia (opodatkowania) usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że Usługi świadczone na rzecz kontrahenta – jako usługi, których przedmiotem są towary – powinny być opodatkowane na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, a zatem w kraju siedziby kontrahenta (w Niemczech), czyli nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE lub Trybunał) z 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 R.R Donnelley Global Turnkey Solutions Poland sp. z o.o. W orzeczeniu tym Trybunał wypowiedział się w kwestii określenia miejsca świadczenia dla celów VAT kompleksowych usług magazynowania, a więc usług podobnych do Usług Spółki. W ocenie Trybunału, decydującą przesłanką dla określenia miejsca opodatkowania w przypadku usług magazynowania jest to, czy usługobiorcy przyznane jest prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości, jak również prawo wstępu na teren magazynu. Jeżeli usługobiorca posiada takie prawo, wówczas kompleksowe usługi w zakresie magazynowania powinny zostać uznane za usługi związane z nieruchomościami i opodatkowane w kraju położenia nieruchomości - magazynu.

Przenosząc wskazówki Trybunału na grunt analizowanej sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku, należy wskazać, że w przypadku usług świadczonych przez Spółkę nie istnieją przesłanki, aby uznać je za usługi związane z nieruchomością i opodatkować podatkiem VAT w Polsce. Kontrahent nie będzie posiadał bowiem ani prawa do używania części lub całości magazynu, ani też, co do zasady, nie będzie uprawniony do wstępu do magazynu. Okazjonalne umożliwienie kontrahentowi wstępu do magazynu za zgodą Spółki, nie będzie równoznaczne z jego prawem do dysponowania częścią lub całością magazynu, lecz będzie podyktowane wyłącznie utrzymaniem profesjonalnych relacji biznesowych pomiędzy Spółką i kontrahentem. Usługi świadczone przez Spółkę będą zatem podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, w kraju siedziby kontrahenta - czyli w Niemczech.

Powyższych wniosków nie zmienia fakt, że w przyszłości w związku z rozwojem współpracy z kontrahentem, Spółka zamierza wykorzystywać do składowania jego towarów wyodrębnioną powierzchnię w magazynie. Jest to podyktowane zapewnieniem profesjonalnej i sprawnej organizacji świadczenia Usług na jego rzecz. Kontrahent nie jest jednak zainteresowany wynajmem powierzchni magazynowej od Spółki, lecz kompleksową obsługą logistyczną związaną z dystrybucją towarów z Polski do Niemiec. Obowiązkiem Spółki będzie zatem zapewnienie obsługi logistycznej towarów w zakresie ich rozładunku z wagonów do magazynu, składowania i załadunku do samochodów wywożących towary do Niemiec. W żaden sposób usługi Spółki nie będą związane z udostępnieniem kontrahentowi do używania powierzchni magazynowej, a zatem nie będzie mieć w tym przypadku zastosowania art. 28e ustawy o VAT.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w wyroku z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1566/13, NSA wskazał, że „Ze złożonego przez spółkę wniosku nie wynika, by usługobiorcy mieli prawo wstępu do części nieruchomości, w której magazynowane są ich towary, brak jest też w nim wskazówek dla stwierdzenia, że nieruchomość wykorzystywana do magazynowania towarów stanowi centralny i nieodzowny element usługi lub by usługobiorcom przyznane było prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości. W takiej sytuacji stwierdzenie, że mamy do czynienia z usługami związanymi z nieruchomościami, których miejsce świadczenia określane jest zgodnie z art. 28e u.p.tu., zamiast, w myśl zasad ogólnych, zgodnie z art. 28b tej ustawy, nie jest uprawnione.”

W dniu 2 kwietnia 2014 r. NSA wydał także wyrok w sprawie, której dotyczyło powołane wyżej orzeczenie TSUE w sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland sp. z o.o. Kierując się wskazówkami Trybunału, NSA potwierdził, że usługi, na które składają się usługi magazynowania, przyjmowania i wydawania towarów na/z magazynu, itp. podlegają opodatkowaniu VAT według zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w kraju siedziby podatnika, który jest odbiorcą przedmiotowych usług.

Potwierdzeniem słuszności stanowiska Spółki są również interpretacje organów podatkowych, np. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 grudnia 2013 r. (ILPP4/443-444/13-2/BA) oraz z 10 grudnia 2012 r. (ILPP4/443-669/11-4/BA).

Argumenty przemawiające za prezentowanym we wniosku stanowiskiem wynikają także z przepisów unijnych, które zostały wprowadzone Rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) Nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającym rozporządzenie wykonawcze (EU) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. U. UE L z 2013 r. Nr 284 str.1). Przepisy te będą obowiązywać w państwach członkowskich od 1 stycznia 2017 r., jednak obecnie mogą stanowić wskazówkę interpretacyjną w zakresie określenia zakresu usług, które powinny być uznane za związane z nieruchomościami i opodatkowane w kraju położenia nieruchomości. Powyższe rozporządzenie wprowadza szczegółowe regulacje w zakresie świadczenia usług związanych z nieruchomościami. Przy czym specyfikuje ono usługi, które są związane z nieruchomościami, a także usługi, które takim związkiem się nie charakteryzują. Zgodnie z art. 31a ust. 2 lit. h dodanym do rozporządzenia wykonawczego nr 282/2011, za usługi związane z nieruchomościami uznaje się wynajem lub wydzierżawienie nieruchomości, łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę. Jednocześnie, w myśl nowego art. 31a ust. 3 lit. b) rozporządzenia wykonawczego nr 282/2011, za usługi związane z nieruchomością nie uznaje się przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę. Z brzmienia przepisów unijnych wynika więc, że prawodawca wspólnotowy w celu określenia związku usług z nieruchomością kładzie nacisk na wyłączny użytek nieruchomości (lub jej części) przez usługobiorcę. Jest to więc w istocie konstrukcja zbliżona do wynajmu powierzchni magazynowej, która nie będzie występować w przypadku Usług świadczonych przez Spółkę. W analizowanej sprawie kontrahent nie uzyska bowiem prawa do wyłącznego użytku przez niego jakiejkolwiek części magazynu. Magazyn będzie użytkowany przez Spółkę w celu świadczenia usług na rzecz kontrahenta, a nie przez samego kontrahenta.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, miejsce świadczenia (opodatkowania) Usług wykonywanych na rzecz kontrahenta należy określić zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, czyli w kraju siedziby kontrahenta. Zatem Usługi Spółki nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca ich świadczenia. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Od ogólnej zasady określania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg wyjątków.

Zgodnie z art. 28e ustawy, w przypadku usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C 308/96 i C-94/97 Madgett i Baldwin).

Kwestia świadczeń złożonych była również przedmiotem orzeczeń polskich sądów administracyjnych. Z orzecznictwa tego wynika, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane i stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie określenia miejsca świadczenia.

W kwestii miejsca świadczenia dla usług polegających na magazynowaniu towarów Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał orzeczenie z dnia 31 stycznia 2013 r. C-155/12, w którym stwierdził: „W związku z powyższym podlegające ocenie w niniejszej sprawie świadczenie magazynowania może odznaczać się wystarczająco ścisłym związkiem z nieruchomością jedynie wówczas, gdy jest ono związane z prawem używania konkretnej nieruchomości lub konkretnej części nieruchomości. Tylko w tym przypadku sama nieruchomość byłaby przedmiotem usługi. W tym kontekście może mieć znaczenie okoliczność, że powierzchnie magazynowe nie są w sposób swobodny dostępne dla klienta (…). Jeżeli jednak ze świadczeniem magazynowania nie jest związane prawo używania konkretnej nieruchomości, wówczas przedmiotem świadczenia są jedynie towary podlegające przechowaniu. Jak zostało wyjaśnione, nieistotna jest okoliczność, że do magazynowania jest w sposób konieczny potrzebna nieruchomość. Jak słusznie wskazał rząd grecki, w tym przypadku nieruchomość jest jedynie środkiem służącym do wykonania świadczenia.”

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia wyspecjalizowanych usług przeładunkowych, składowania, jak również dodatkowych usług dotyczących obsługi ładunków masowych oraz towarów płynnych chemicznych na terenie części portu morskiego. Planuje zawarcie umowy ze spółką z siedzibą w Niemczech (dalej: kontrahent), dotyczącej świadczenia usług na terenie portu. Kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, tj. podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem umowy będą usługi przeładunku i składowania nawozów w magazynie Spółki znajdującym się w porcie. Będą one przywożone transportem kolejowym z terenu Polski do portu, następnie będą przez Spółkę rozładowywane z wagonów kolejowych do magazynu, składowane w magazynie oraz załadowywane z magazynu na samochody w celu transportu do Niemiec.

Z perspektywy kontrahenta, magazyn Spółki pełnić będzie rolę magazynu dystrybucyjnego towarów przeznaczonych na rynek niemiecki. Kontrahent będzie nabywał od Spółki kompleksowe usługi obejmujące obsługę towarów przeznaczonych do wywozu na rynek niemiecki. Element usług stanowiący usługi przeładunku polegać będzie na rozładowywaniu towarów z wagonów kolejowych do magazynu Spółki w porcie, jak również (po okresie składowania towarów w magazynie) na załadowaniu towarów na samochody. Z kolei element usług polegający na składowaniu polegać będzie na przechowywaniu nawozów w magazynie.

W początkowym okresie Spółka nie będzie przeznaczać do składowania towarów kontrahenta określonej (wydzielonej) powierzchni magazynowej, lecz zamierza wykorzystywać na potrzeby składowania wolne przestrzenie magazynowe. W przyszłości, gdy współpraca z kontrahentem nabierze charakteru trwałego, Spółka będzie wykorzystywać na potrzeby składowania nawozów określoną powierzchnię w magazynie. Kontrahentowi nie zostanie przyznane prawo używania całości lub części magazynu Spółki. Nie będzie miał także prawa wstępu na teren magazynu Spółki. Udostępnienie wstępu kontrahentowi na teren magazynu będzie możliwe jedynie po wcześniejszym uzgodnieniu stron i w obliczu uzasadnionych przyczyn, np. w sytuacji kontroli jakości świadczonych usług, przy okazji spotkań biznesowych przedstawicieli Spółki i kontrahenta, kontroli jakości towarów składowanych w magazynie, itp.

Z tytułu świadczenia usług Spółce należne będzie od kontrahenta wynagrodzenie, które będzie kalkulowane jako określona kwota za każdą operację przeładunkową: wagon-magazyn, magazyn - samochód, oraz określona kwota za składowanie uzależniona od ilości towarów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, treści powołanych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do stwierdzenia, że tzw. świadczenie złożone bardzo wyraźnie wskazuje na pewną kompleksowość i współzależność wielu czynności, które wykonywane w sposób skoordynowany i efektywny mają doprowadzić do osiągnięcia zamierzonego celu. W przedmiotowej sprawie usługi składowania towarów nie będą stanowiły celu same w sobie, gdyż nie będą realizowały w pełni celu, który chce osiągnąć kontrahent. Celem tym będzie bowiem załadunek towarów i dostarczenie ich na terytorium Niemiec, w efekcie których kontrahent nabędzie całość świadczeń niezbędnych dla prawidłowego i sprawnego przepływu swoich towarów. Poszczególne czynności usługi, tj. rozładowanie towarów z wagonów kolejowych, przechowanie w magazynie i załadowanie na samochody, będą miały charakter czynności pomocniczych, koniecznych do wykonania usługi zleconej przez kontrahenta, przy czym wymagać będą posiadania niezbędnego miejsca (magazynu), jednakże ten element nie determinuje istoty usługi kompleksowej.

Zatem, wykonywane przez Spółkę usługi na rzecz kontrahenta z Niemiec będą stanowiły usługi kompleksowe składające się z usług przeładunku towarów oraz ich składowania. Z uwagi na fakt, że składowanie towarów – jak wskazała Spółka – nie będzie się wiązało z prawem kontrahenta do wyłącznego używania magazynu lub jego części oraz prawem wstępu na jego teren, usług tych nie należy traktować jako odrębnych usług wynajmu powierzchni magazynowej. Tym samym usługi składowania nie będą dotyczyły użytkowania/używania nieruchomości (magazynu), a w konsekwencji, nie będą usługami związanymi z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, miejscem świadczenia i opodatkowania usług wymienionych we wniosku – jako elementów kompleksowych usług obsługi towarów w celu ich wywozu na terytorium Niemiec – będzie, stosownie do zasady ogólnej określonej w art. 28b ustawy, miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Niemiec.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.