UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych.

Wniosek został uzupełniony w dniu 29 sierpnia 2014 r. pismem z dnia 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 22 sierpnia 2014 r. (doręczone 25 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Park jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. nr 157, poz. 1240 t.j. ze zmianami) - dalej: u.f.p.u. (vide: art. 8a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. nr 151, poz. 1220 t.j.) 770 t.j. ze zmianami) - dalej: u.o.p.

Do zadań statutowych należy ochrona przyrody, w szczególności (por. art. 8 b u.o.p.):

1. prowadzenie działań ochronnych w ekosystemach parku narodowego, zmierzających do realizacji następujących celów: zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenie zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów (za: art. 8 ust. 2 u.o.p.);
   
2. udostępnianie obszaru parku narodowego na zasadach określonych w planie ochrony, o którym mowa w art. 18 u.o.p., lub zadaniach ochronnych, o których mowa w art. 22 u.o.p. i w zarządzeniach dyrektora parku narodowego;
   
3. prowadzenie działań związanych z edukacją przyrodniczą.
   
   

Dodatkowo Wnioskodawca może wykonywać działalność gospodarczą na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. nr 220, poz. 1447 j.t. ze zmianami) - dalej: u.s.d.g.

W związku z działalnością Wnioskodawcy, wykorzystywane są pojazdy samochodowe, w tym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Samochody te wykorzystywane są zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 8 b ust. 2 u.o.p., jak również do wykonywania działalności statutowej.

Cele statutowe (realizowane poprzez m.in. ponoszenie wydatków na zakup pojazdu, naprawy, paliwo, przeglądy) związane są ze sprzedażą opodatkowaną, zwolnioną oraz nie podlegającą podatkowi VAT. W zakresie prowadzonej działalności statutowej Parku, pojazdy służą realizacji dostaw towarów i usług objętych podatkiem VAT jak również realizacji innych zadań ochronnych nie generujących przychodów w Parku. Ostatecznie, nie można w żaden sposób wykluczyć ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 86a ust. 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 t.j. ze zmianami) - dalej; u.p.t.u. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86 a ust. 5 u.p.t.u.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Park jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.
   
2. Wydatki związane z pojazdami samochodowymi to: zakup pojazdu, zakup materiałów eksploatacyjnych, naprawy, przeglądy oraz paliwo.
   
3. Z samochodów korzystają wyłącznie pracownicy i tylko do celów służbowych. Cele służbowe Parku związane są z realizacją zadań określonych w ustawie o ochronie przyrody. Główne cele to:
   1. prowadzenie działań ochronnych w ekosystemach parku narodowego zmierzających do zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenie zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów (art. 8 ust.. 2 u.o.p);
      
   2. udostępnianie obszaru parku narodowego na zasadach określonych w planie ochrony, o których mowa w art. 18 u.o.p. lub zadaniach ochronnych, o których mowa w art. 22 u.o.p. i w zarządzeniach dyrektora parku narodowego;
      
   3. prowadzenie działań związanych z edukacją przyrodniczą.
   Dodatkowo pracownicy wykonują zadania związane z działalnością gospodarczą na zasadach określonych w przepisach u.s.d.g.
   
4. Samochody Parku są wykorzystywane do wykonywania następujących czynności:
   1. opodatkowanych podatkiem VAT:
      • sprzedaży drewna, sadzonek, tusz zwierzyny,
        
      • sprzedaży biletów wstępu do obiektów Parku,
        
      • najmu i dzierżawy lokali i obiektów na cele inne niż mieszkaniowe,
        
      • dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze,
        
      • udostępniania obszaru Parku do zdjęć filmowych, na organizacje imprez, przejazdy rowerowe i konne
        
      • najmu pokoi gościnnych.
   2. zwolnionych od podatku:
      • najmu lokali na cele mieszkaniowe,
        
      • dzierżawy gruntów na cele rolnicze.
   3. niepodlegających opodatkowaniu - nie są wykorzystywane w tym zakresie.
5. Generalnie działalność gospodarcza nie jest celem Parku i powstaje w wyniku realizacji celów głównych określonych ustawą o ochronie przyrody, tzn. realizując zadania - cele statutowe pojawiają się czynności o charakterze gospodarczym. W ramach działalności gospodarczej realizowane są czynności związane z wynajmem pomieszczeń, dzierżawą gruntów i obiektów, sprzedażą składników rzeczowych majątku ruchomego, odsprzedażą mediów (usługi telefoniczne), odsprzedażą usług komunalnych (zużycie wody, gazu, energii, odprowadzanie ścieków itp.). Udział procentowy przychodów z tych czynności w przychodach ogółem wyniósł za 2013 r. 7,15%.
   
6. Park nie ma możliwości odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi rodzajami wykonywanych czynności (opodatkowanymi i zwolnionymi). Stosowana jest zasada, że jeżeli wykonywane czynności są w 100% związane z czynnościami opodatkowanymi Park odlicza podatek VAT naliczony w całości, a jeżeli wykonywane czynności związane są zarówno ze sprzedażą opodatkowaną jak i zwolnioną odlicza podatek VAT naliczony za pomocą wskaźnika proporcji właściwego dla danego roku.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym wykorzystywaniem samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony oraz wykorzystywanych do celów statutowych oraz do celów prowadzenia działalności gospodarczej na zasadach wskazanych we wniosku Wnioskodawcy będzie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego stanowiącego 50% kwoty podatku opisanego na zasadach 86a ust. 1-2?

Zdaniem Wnioskodawcy,wykorzystywanie pojazdów przez Wnioskodawcę dla celów statutowych i do prowadzenia działalności gospodarczej oznacza możliwość odliczenia 50% kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu pojazdu i napraw oraz 50% podatku zapłaconego przy zakupie paliw silnikowych do napędu pojazdów (począwszy od 1 lipca 2015 roku).

Ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza określenie „pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej” oraz „pojazdów wykorzystywanych do celów nie związanych z działalnością gospodarczą”.

Skoro wnioskodawca wykorzystuje pojazdy, o których mowa we wniosku, do celów statutowych - czyli nie związanych z działalnością gospodarczą - w zakresie możliwości odliczania podatku od towarów i usług zapłaconego przy nabyciu oraz eksploatacji pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej - zachowuje jedynie częściowe prawo do odliczenia podatku.

Ostatecznie, wykorzystywanie pojazdu przez Park łącznie do celów statutowych oraz do celów związanych z działalnością gospodarczą mieści się w definicji ustawodawcy stosującej pojęcie pojazdów niewykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy będzie przysługiwało mu prawo do odliczania podatku naliczonego stanowiącego 50% kwoty podatku opisanego na zasadach 86a ust 1-2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec tego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest również istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy, bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążące się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo sprzedaży. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Należy w tym miejscu przywołać art. 168 ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24), wyrok z 6 kwietnia 1995 r. w sprawie C-4/94, wyrok z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98, wyrok z 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. nr 157, poz. 1240 t.j. ze zmianami) - dalej: u.f.p.u. (vide: art. 8a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. nr 151, poz. 1220 t.j.) 770 t.j. ze zmianami) - dalej: u.o.p.

W związku z działalnością Wnioskodawcy, wykorzystywane są pojazdy samochodowe, w tym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Z samochodów korzystają wyłącznie pracownicy i tylko do celów służbowych. Cele służbowe Parku związane są z realizacją zadań określonych w ustawie o ochronie przyrody. Główne cele to:

Samochody Parku są wykorzystywane do wykonywania następujących czynności:

1. prowadzenie działań ochronnych w ekosystemach parku narodowego zmierzających do zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenie zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów (art. 8 ust.. 2 u.o.p);
   
2. udostępnianie obszaru parku narodowego na zasadach określonych w planie ochrony, o których mowa w art. 18 u.o.p. lub zadaniach ochronnych, o których mowa w art. 22 u.o.p. i w zarządzeniach dyrektora parku narodowego;
   
3. prowadzenie działań związanych z edukacją przyrodniczą.
   
   Samochody Parku są wykorzystywane do wykonywania następujących czynności:
   1. opodatkowanych podatkiem VAT:
      • sprzedaży drewna, sadzonek, tusz zwierzyny,
        
      • sprzedaży biletów wstępu do obiektów Parku,
        
      • najmu i dzierżawy lokali i obiektów na cele inne niż mieszkaniowe,
        
      • dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze,
        
      • udostępniania obszaru Parku do zdjęć filmowych, na organizacje imprez, przejazdy rowerowe i konne
        
      • najmu pokoi gościnnych.
   2. zwolnionych od podatku:
      • najmu lokali na cele mieszkaniowe,
        
      • dzierżawy gruntów na cele rolnicze.
   3. niepodlegających opodatkowaniu - nie są wykorzystywane w tym zakresie.
   
   

W odniesieniu do powyższych okoliczności należy na wstępie wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepisy art. 86a uległy zmianie.

Jednocześnie wskazać trzeba, że ww. przepisy dotyczą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości (100%) lub w części (50%).

W tej sprawie przepisy te nie znajdują jednak zastosowania, gdyż nie został spełniony podstawowy warunek do odliczenia, tj. związek zakupów, o których mowa w pytaniu, z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Treść wniosku w powiązaniu z analizą przepisów ustawy o ochronie przyrody wskazuje, że opisane we wniosku wydatki (zakup pojazdu, zakup materiałów eksploatacyjnych, naprawy, przeglądy oraz paliwo) nie służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r., poz. 627), ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody:

1. dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów;
   
2. roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową;
   
3. zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia;
   
4. siedlisk przyrodniczych;
   
5. siedlisk zagrożonych wyginięciem, rzadkich i chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów;
   
6. tworów przyrody żywej i nieożywionej oraz kopalnych szczątków roślin i zwierząt;
   
7. krajobrazu;
   
8. zieleni w miastach i wsiach;
   
9. zadrzewień.
   
   

Z kolei w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, celem ochrony przyrody jest:

1. utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów;
   
2. zachowanie różnorodności biologicznej;
   
3. zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego;
   
4. zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin, zwierząt i grzybów, wraz z ich siedliskami, przez ich utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony;
   
5. ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień;
   
6. utrzymywanie lub przywracanie, do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych, a także pozostałych zasobów, tworów i składników przyrody;
   
7. kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody przez edukację, informowanie i promocję w dziedzinie ochrony przyrody.
   
   

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy, cele ochrony przyrody są realizowane przez obejmowanie zasobów, tworów i składników przyrody formami ochrony przyrody.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy, formami ochrony przyrody są parki narodowe. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, park obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.

Natomiast w myśl ust. 2 tego przepisu, park tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów.

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy, park jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.).

Natomiast ust. 2 powyższego przepisu stanowi, że wykaz parków narodowych stanowi załącznik do ustawy.

Stosownie do art. 8b ust. 1 ustawy, do zadań parków narodowych należy w szczególności:

1. prowadzenie działań ochronnych w ekosystemach parku narodowego, zmierzających do realizacji celów, o których mowa w art. 8 ust. 2;
   
2. udostępnianie obszaru parku narodowego na zasadach określonych w planie ochrony, o którym mowa w art. 18, lub zadaniach ochronnych, o których mowa w art. 22, i w zarządzeniach dyrektora parku narodowego;
   
3. prowadzenie działań związanych z edukacją przyrodniczą.
   
   

Z kolei art. 8b ust. 2 ustawy stanowi, że parki narodowe mogą wykonywać działalność gospodarczą na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.), z ograniczeniami wynikającymi z ustawy.

Zgodnie z art. 8c ust. 1 ustawy, organem parku narodowego jest dyrektor parku narodowego.

Stosownie do art. 8d ustawy, dyrektor parku narodowego kieruje działalnością parku narodowego i reprezentuje park na zewnątrz.

Z kolei art. 8e ust. 1 ustawy stanowi, że dyrektor parku narodowego realizuje ustalenia planu ochrony, o którym mowa w art. 18, lub zadań ochronnych, o których mowa w art. 22, oraz wydaje zarządzenia dotyczące funkcjonowania parku narodowego, w tym określające sposoby udostępniania obszarów parku narodowego.

W świetle powyższych okoliczności nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki dotyczące zakupu pojazdów, paliwa i eksploatacji samochodów mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Należy stwierdzić, że pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku, a zatem również wydatki związane z nabyciem pojazdów, paliw oraz z ich eksploatacją, bez wątpienia w sposób bezpośredni służą wykonywaniu czynności, które wiążą się z wykonywaniem ustawowych obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa. Zatem me można przyjąć, że wskazane przez Wnioskodawcę czynności, którym służą ww. pojazdy samochodowe podejmowane będą w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz aby Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy jednocześnie zauważyć, że skoro jak wskazano wyżej, wydatki dotyczące zakupu pojazdów samochodowych, paliw silnikowych oraz eksploatacji ww. pojazdów mają bezpośredni związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę ustawowych obowiązków nałożonych na niego odrębnymi przepisami prawa, to doszukiwanie się pośredniego wpływu na czynności, które można by uznać za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami wykonywanymi w ramach ustawowych obowiązków Wnioskodawcy.

Jak wskazał Wnioskodawca,generalnie działalność gospodarcza nie jest celem Parku i powstaje w wyniku realizacji celów głównych określonych ustawą o ochronie przyrody, tzn. realizując zadania - cele statutowe pojawiają się czynności o charakterze gospodarczym - związane z wynajmem pomieszczeń, dzierżawą gruntów i obiektów, sprzedażą składników rzeczowych majątku ruchomego, odsprzedażą mediów (usługi telefoniczne), odsprzedażą usług komunalnych (zużycie wody, gazu, energii, odprowadzanie ścieków itp.). Udział procentowy przychodów z tych czynności w przychodach ogółem wyniósł za 2013 r. jedynie 7,15%.

Ze względu na powyższe okoliczności - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - należy stwierdzić, że wydatki na zakup pojazdów samochodowych objętych zakresem pytania, nabycie paliw oraz wydatki na materiały eksploatacyjne, naprawy, przeglądy, dotyczące przedmiotowych pojazdów są w sposób bezpośredni i jednoznaczny związane z wykonaniem obowiązków nałożonych ustawą o ochronie przyrody w zakresie zachowania, zrównoważonego użytkowania oraz odnawiania zasobów, tworów i składników przyrody.

Tym samym należy stwierdzić, że przedmiotowe pojazdy nie służą działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

W konsekwencji, w świetle powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, wobec braku związku tych wydatków z opodatkowaną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących ww. wydatki.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.