2014.09.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-526/14-2/DG
z 1 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości zaliczenia nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym na poczet zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości i podatku akcyzowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości zaliczenia nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym na poczet zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości i podatku akcyzowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej zwana Spółką lub Wnioskodawcą) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z uwagi na charakter działalności w Spółce występują i będą występować nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Wnioskodawca wykazuje i będzie wykazywać podatek VAT do zwrotu w deklaracjach VAT-7. Spółka jest również podatnikiem podatku akcyzowego i podatku od nieruchomości. W związku z powyższym Spółka jest i będzie zobowiązana do zapłaty ww. podatków.

Spółka planuje zastosowanie trybu opartego na art. 76 § 1 w zw. z art. 76b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, dalej: Ordynacja podatkowa), który polega na zaliczeniu zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Spółka rozważa złożenie wniosku o zaliczenie nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym lub części nadwyżki, która powstała w okresie rozliczeniowym na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości, podatku akcyzowym wraz z deklaracją VAT-7 zawierającą wniosek o zwrot VAT, do właściwego dla Spółki naczelnika urzędu skarbowego. Wniosek będzie zawierał wskazanie zobowiązania podatkowego, na poczet którego miałby zostać zaliczony zwrot VAT tj.: rodzaj i wysokości podatku, okres, rodzaj deklaracji oraz dane organu podatkowego właściwego dla podatku od nieruchomości i podatku akcyzowego, w tym numeru rachunku bankowego, na który Spółka dokonuje zapłaty wyżej wymienionych podatków. Ponadto Spółka kopię wniosku planuje przekazać do wiadomości organowi, wobec którego Wnioskodawca będzie miał zobowiązanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, w którym Spółka nie posiada zaległości podatkowych, możliwe jest zaliczenie nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym (zwrotu VAT) na poczet innych zobowiązań podatkowych np. z tytułu podatku od nieruchomości oraz podatku akcyzowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, w którym Spółka nie posiada zaległości podatkowych, możliwe jest zaliczenie na wniosek Spółki nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym (zwrotu VAT) na poczet innych zobowiązań podatkowych z tytułu np. podatku od nieruchomości oraz podatku akcyzowego.

Szczegółowe faktyczne i prawne uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z przepisem art. 5 Ordynacji podatkowej zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Zobowiązaniem podatkowym jest więc zobowiązanie Spółki do zapłacenia podatku.

Podatkiem jest zaś publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (art. 6 Ordynacji podatkowej). Ponadto Ordynacja podatkowa wskazuje wyraźnie, że przez podatki należy rozumieć również zaliczki na podatki (art. 3 pkt 3 lit. a), jak również opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe (art. 3 pkt 3 lit. c).

Niepodatkowe należności budżetowe zostały zdefiniowane jako niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych (art. 3 pkt 8 Ordynacji podatkowej).

Katalog czynności i zdarzeń skutkujących wygaśnięciem w całości lub w części zobowiązania podatkowego został zawarty w art. 59 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 4 cyt. ustawy, należy do nich m.in. zaliczenie nadpłaty lub zaliczenie zwrotu podatku.

Zwrot podatku został zdefiniowany w art. 3 pkt 7 ustawy Ordynacja podatkowa, jako zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Na mocy art. 76 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłaty wraz z oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2 (tj. z zastrzeżeniem nadpłat, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym).

W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych przepisy art. 55 § 2 i art. 62 § 1 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika natomiast z art. 76a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz 52
złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Jak wynika z powołanych przepisów, w przypadku powstania prawa do zwrotu podatku, którego wysokość przekracza wysokość kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, organ podatkowy jest obowiązany dokonać następujących czynności:

zaliczyć zwrot podatku z urzędu na zaległe zobowiązania podatkowe, odsetki za zwłokę, odsetki za zwłokę określone w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżące zobowiązania podatkowe,
w braku zobowiązań, na które można by zaliczyć z urzędu zwrot podatku - dokonać z urzędu zwrotu podatku albo na wniosek podatnika zaliczyć kwotę zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Warunkiem formalnym zaliczenia nadpłaty jest natomiast wydanie stosownego postanowienia. Zgodnie bowiem z art. 76a § 1 w zw. z art. 76b Ordynacji podatkowej, w sprawach zaliczenia zwrotu podatku na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

Wydając ww. postanowienie organ podatkowy stwierdza, że na dzień dokonania zaliczenia kwoty zwrotu przestaje istnieć określona zaległość lub bieżące zobowiązanie podatkowe.

W przypadku złożenia przez podatnika wniosku o zaliczenie zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, przedmiotowe postanowienie jest wydawane dopiero, gdy przyszłe zobowiązania zaistnieją jako zobowiązanie podatnika do zapłacenia podatku w określonej wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (w istocie zwrot podatku jest zatem zaliczany na poczet bieżących zobowiązań podatkowych).

Reasumując, zdaniem Spółki, może ona wystąpić do właściwego dla niej naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zobowiązań podatkowych, z tytułu podatku akcyzowego oraz podatku od nieruchomości. Definicja podatków przedstawiona w Ordynacji podatkowej obejmuje bowiem nie tylko świadczenie na rzecz budżetu państwa - podatek akcyzowy, ale również świadczenie na rzecz województwa, powiatu i gminy - podatek od nieruchomości. Ordynacja podatkowa nie wprowadza zatem - zdaniem Strony - ograniczeń co do tego, aby mogła ona wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o zaliczenie zwrotu podatku od towarów i usług na poczet wyżej wymienionych podatków.

Spółka pragnie wskazać, że brak ograniczeń w zaliczaniu zwrotu podatku objętego właściwością jednego organu na poczet zobowiązań objętych właściwością innych organów został podkreślony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. I FSK 577/11. Sąd wskazał, że „(...) w świetle przepisów Ordynacji podatkowej istnieje możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku Spółka winna złożyć wraz z deklaracją VAT-7 wykazującą podatek VAT do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania.”

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 października 2012 r., sygn. ITPB3/423-194/10/12-S/PS, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 stycznia 2012 r., sygn. IBPP1/443-1590/11/AL.

Spółce znane jest również stanowisko wyrażone w interpretacjach prawa podatkowego stwierdzające że:

„Organ podatkowy nie neguje stanowiska prezentowanego w tych rozstrzygnięciach, jednakże zauważyć należy, że są one rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osądzonymi w określonych stanach faktycznych” w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym i prawnym nie można - zdaniem Spółki - mówić o indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych, gdyż co prawda każdą sytuację należy rozpatrywać indywidualnie, jednak pewne stany faktyczne taki jak przedstawiony w niniejszym wniosku jest identyczny z przedstawionymi przez innych podatników w interpretacjach indywidualnych wymienionych powyżej.

Ugruntowane orzecznictwo w temacie zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, które powstanie w organach podatkowych innych niż powstała nadwyżka reprezentują między innymi prawomocne wyroki:

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 188/12, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1707/11 oraz przytoczony już wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 577/11.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Podatkami w rozumieniu Ordynacji podatkowej są również: zaliczki na podatki, raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach, opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe, co wynika z art. 3 pkt 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.

Katalog czynności i zdarzeń skutkujących wygaśnięciem w całości lub w części zobowiązania podatkowego został zawarty w art. 59 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 4 cyt. ustawy, należy do nich m.in. zaliczenie nadpłaty lub zaliczenie zwrotu podatku.

Pojęcie nadpłaty zostało wyjaśnione w art. 72 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa. W myśl tego przepisu za nadpłatę uważa się kwotę:

nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Na mocy art. 76 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Nadpłaty, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku - na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wystąpi o ich zwrot (art. 76 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zaliczania nadpłaty płatnika lub inkasenta na poczet jego zaległości podatkowych, bieżących zobowiązań podatkowych lub zobowiązań powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków płatnika lub inkasenta (art. 76 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa).

Jak stanowi art. 76a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie. W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych przepisy art. 55 § 2 i art. 62 § 1 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika natomiast z art. 76a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2;
złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Zgodnie z art. 76b cyt. ustawy, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Zaliczenie, o którym mowa w art. 76a § 2 pkt 1, następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, dzień złożenia deklaracji należy rozumieć jako dzień jej fizycznego wpływu do urzędu skarbowego.

zaliczyć zwrot podatku z urzędu na zaległe zobowiązania podatkowe, odsetki za zwłokę, odsetki za zwłokę określone w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżące zobowiązania podatkowe,
w braku zobowiązań, na które można by zaliczyć z urzędu zwrot podatku – dokonać z urzędu zwrotu podatku albo na wniosek podatnika zaliczyć kwotę zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zwrot podatku może zatem służyć uregulowaniu:

zaległości podatkowych - tj. podatku niezapłaconego w terminie płatności, a także niezapłaconej w terminie płatności zaliczki na podatek, w tym również zaliczki, o której mowa w art. 23a Ordynacji podatkowej, lub raty podatku (art. 51 § 1 - 2 Ordynacji podatkowej). Zaliczenie zwrotu podatku na zaległości podatkowe jest dokonywane z urzędu i dotyczy tych zaległości, o których wiadomo organowi podatkowemu.
bieżących zobowiązań podatkowych - tj. istniejących zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie upłynął (podatku, a także zaliczki na podatek, w tym również zaliczki, o której mowa w art. 23a Ordynacji podatkowej, lub raty podatku, których termin zapłaty jeszcze nie upłynął). Zaliczenie zwrotu podatku na bieżące zobowiązania podatkowe jest dokonywane z urzędu, przy czym może ono dotyczyć wyłącznie takich bieżących zobowiązań podatnika, o których wiadomo organowi podatkowemu.
przyszłych zobowiązań podatkowych - tj. zobowiązań, które na moment złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku, jeszcze nie powstały. Zaliczenie zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań jest dokonywane na wniosek podatnika, przy czym wygaśnięcie zobowiązań wskutek takiego zaliczenia zwrotu podatku nie nastąpi wcześniej niż powstanie tych zobowiązań.

Należy przy tym podkreślić, że samo zaliczenie zwrotu podatku na zobowiązania podatkowe podatnika jest czynnością materialno-techniczną. Warunkiem formalnym tego zaliczenia jest natomiast wydanie stosownego postanowienia. Zgodnie z art. 76a § 1 w zw. z art. 76b Ordynacji podatkowej, w sprawach zaliczenia zwrotu podatku na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

Wydając ww. postanowienie organ podatkowy stwierdza, że na dzień dokonania zaliczenia kwoty zwrotu przestaje istnieć określona zaległość lub bieżące zobowiązanie podatkowe. W przypadku złożenia przez podatnika wniosku o zaliczenie zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, przedmiotowe postanowienie jest wydawane dopiero, gdy przyszłe zobowiązania zaistnieją jako zobowiązanie podatnika do zapłacenia podatku w określonej wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (w istocie zwrot podatku jest zatem zaliczany na poczet bieżących zobowiązań podatkowych).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z uwagi na charakter działalności w Spółce występują i będą występować nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Wnioskodawca wykazuje i będzie wykazywać podatek VAT do zwrotu w deklaracjach VAT-7. Spółka jest również podatnikiem podatku akcyzowego i podatku od nieruchomości. Wobec tego Spółka jest i będzie zobowiązana do zapłaty ww. podatków.

Spółka planuje zastosowanie trybu opartego na art. 76 § 1 w zw. z art. 76b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który polega na zaliczeniu zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zatem z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że w analizowanej sprawie będą przysługiwać mu zwroty podatku od towarów i usług, które zostaną wykazane w deklaracjach VAT-7. Wnioskodawca zamierza składać wnioski o zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości lub podatku akcyzowym w celu uregulowania zobowiązań w tych podatkach.

Podkreślić należy, że zaliczenie takie jest możliwe wyłącznie na wniosek podatnika. Organ podatkowy jest zobowiązany na podstawie art. 76 ustawy do zbadania z urzędu wyłącznie zobowiązań podatnika w tym urzędzie, w którym powstał zwrot podatku bądź nadpłata podatku. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że art. 76 § 1 ww. ustawy dotyczy ogólnie zaległości podatkowych i bieżących zobowiązań, które w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie przysługującej kwoty zwrotu na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Dlatego też, w przypadku, gdy z prośbą o zaliczenie zwróci się podatnik i przedstawi wszelkie dane niezbędne do dokonania zaliczenia, tj. sprecyzuje zobowiązania, na poczet których zaliczenie ma nastąpić oraz dane organu podatkowego, wówczas zaistnieją wszelkie przesłanki do dokonania zaliczenia, z zastrzeżeniem, że w przypadku zaliczenia zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych zaliczenie to nie nastąpi wcześniej niż powstanie tych zobowiązań.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że organ podatkowy dokonując zwrotu podatku nie jest jednocześnie organem podatkowym władającym właściwym tytułem zobowiązania podatkowego dot. innego podatku, na poczet którego zostanie ten zwrot zaliczony. Jak już wskazano dla dokonania takiego zaliczenia niezbędne jest złożenie przez podatnika wraz z deklaracją VAT-7 wniosku o zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług wykazanej w tej deklaracji na poczet zobowiązań w podatku od nieruchomości lub w podatku akcyzowym.

Reasumując, należy stwierdzić, że istnieje możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (zwrot) na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku Wnioskodawca powinien złożyć wraz z deklaracją VAT-7 wykazującą podatek VAT do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania. Przepis art. 76 nakłada na organy obowiązek zaliczenia znanej mu nadpłaty (zwrotu) na znaną mu zaległość, nie nakłada natomiast obowiązku poszukiwania innych istniejących zaległości. W przypadku jednak, gdy z prośbą o zaliczenie zwróci się podatnik i przedstawi dane dotyczące wysokości zobowiązania i dane organu podatkowego, w którym ono widnieje, należy stwierdzić, że wystąpią przesłanki do zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zobowiązań w podatku od nieruchomości lub w podatku akcyzowym.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin