Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-825/14/AK
z 17 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych na potrzeby spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych na potrzeby spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej jak również w zakresie monitorowania badań klinicznych. Rozlicza się z tyt. podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy) – prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Specyfika działalności wymaga częstych wyjazdów oraz rozmów z kontrahentami, bądź potencjalnymi kontrahentami. Podczas spotkań, omawiane są sprawy związane z monitorowaniem badań klinicznych, takie jak zasady współpracy oraz podpisywanie kontraktów. Zdarza się, że spotkania są organizowane w restauracji lub kawiarni. W większości przypadków, finansowy ciężar organizacji spotkań obciąża firmę Wnioskodawcy. Są to wydatki głównie na usługi gastronomiczne ponoszone w różnych miastach Polski. Spotkania z kontrahentami nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, a ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością. Celem spotkań jest omówienie kwestii związanych z monitorowaniem badań klinicznych w warunkach, które zwykle towarzyszą takim rozmowom. Z tytułu ww. spotkań ponosi koszty na usługi gastronomiczne, które to uznaje jako koszty uzyskania przychodów i księguje w kol. 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne podczas spotkań, na których omawiane są sprawy związane z monitorowaniem badań klinicznych będą stanowiły koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne podczas spotkań, na których omawiane są sprawy z prowadzoną działalnością gospodarczą będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Przez koszty reprezentacji rozumie się wyłącznie takie wydatki, które kreują pozytywny wizerunek firmy, a przy tym mają charakter ponadstandardowy. Nie mają takiego charakteru wydatki ponoszone w restauracjach, podczas spotkań z kontrahentami, o ile ich przedmiotem są posiłki, które w obecnych realiach życia gospodarczego są zwyczajowo przyjęte podczas spotkań przedsiębiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
  
• być właściwie udokumentowany.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza tego przepisu wykazuje m.in., że za wydatki na zakup usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań biznesowych.

Wskazać również należy, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej oraz w zakresie monitorowania badań klinicznych. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Specyfika działalności wymaga częstych wyjazdów oraz rozmów z kontrahentami, bądź potencjalnymi kontrahentami. Podczas spotkań, omawiane są sprawy związane z monitorowaniem badań klinicznych, takie jak zasady współpracy oraz podpisywanie kontraktów. Zdarza się, że spotkania są organizowane w restauracji lub kawiarni. W większości przypadków, finansowy ciężar organizacji spotkań obciąża firmę Wnioskodawcy. Są to wydatki głównie na usługi gastronomiczne ponoszone w różnych miastach Polski. Spotkania z kontrahentami nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, a ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością. Celem spotkań jest omówienie kwestii związanych z monitorowaniem badań klinicznych w warunkach, które zwykle towarzyszą takim rozmowom. Z tytułu ww. spotkań Wnioskodawca ponosi wydatki na usługi gastronomiczne.

W odniesieniu do ponoszonych przez Wnioskodawcę – w ramach wykonywanej działalności gospodarczej – wydatków na usługi gastronomiczne ponoszone w różnych miastach Polski na spotkaniach w restauracji lub kawiarni, których celem jest omówienie kwestii związanych z monitorowaniem badań klinicznych, takie jak zasady współpracy oraz podpisywania kontraktów, należy stwierdzić, że w katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W opinii tutejszego organu nie można działaniom Wnioskodawcy przypisać cech reprezentacji, o jakiej mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, zatem w opisanym stanie faktycznym przepis ten nie będzie miał zastosowania.

W konsekwencji, wydatki takie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy.

Według organu, na podstawie treści wniosku należy przyjąć, że wydatki, o których mowa we wniosku są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej i monitorowania badań klinicznych. Oznacza to, że ponoszenie przedmiotowych wydatków znajduje racjonalne uzasadnienie jako dążenie do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę.

Reasumując, z wniosku wynika, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi gastronomiczne mają na celu uzyskiwanie (zwiększenie) przez niego przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Podczas spotkań, omawiane są sprawy związane z monitorowaniem badań klinicznych, takie jak zasady współpracy oraz podpisywanie kontraktów. Wobec tego wydatki te spełnią kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy i o ile zostaną właściwie udokumentowane, można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.