Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-906/11/MM
z 9 stycznia 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB2/415-906/11/MM
Data
2012.01.09
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Pojęcie przychodu
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Zwolnienia przedmiotowe
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Przedmiot i podmiot opodatkowania --> Przedmiot opodatkowania
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody z działalności wykonywanej osobiście
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Katalog źrodeł przychodów
Słowa kluczowe
delegacja
leczenie
osoby trzecie
podróż
podróż służbowa (delegacja)
podróż służbowa krajowa (delegacja krajowa)
podróż służbowa zagraniczna (delegacja zagraniczna)
polisa ubezpieczeniowa
pracownik
Istota interpretacji
1. Czy wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia pracowników przebywających w zagranicznej podróży służbowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia pracowników przebywających w krajowej podróży służbowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy? 3. Czy wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia zarządzających oraz zleceniobiorców przebywających na zlecenie Spółki w podróży krajowej lub zagranicznej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? 4. Czy wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia osób trzecich przebywających w podróży krajowej lub zagranicznej na zlecenie podmiotu współpracującego ze Spółką podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 20 ust. 1 tej ustawy? Wniosek ORD-IN  4 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania polis ubezpieczeniowych opłacanych przez Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 6 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania polis ubezpieczeniowych opłacanych przez Wnioskodawcę. W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe: Wnioskodawca, działający jako Spółka Akcyjna realizuje inwestycje polegająca na budowie, a następnie eksploatacji terminalu do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego. W 2010 r. Spółka wyłoniła w przetargu wykonawcę inwestycji – Konsorcjum, do którego należą „S.” S. p. A (Włochy), „S.” SA (Francja), „T.” S. p. A (Włochy), „S.”(Kanada), „P.” SA (Polska), „P.” Sp. z o.o. (Polska). Szczegółowy harmonogram realizacji przedsięwzięcia zakłada oddanie Terminalu (…) do eksploatacji w terminie do 30 czerwca 2014 r. W związku z międzynarodowym składem Konsorcjum, zarówno pracownicy Spółki, jak i osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów o zarządzanie, w ramach zleconych im obowiązków, odbywają częste podróże poza granice kraju. Spółka przyjęła zasadę, iż w trakcie wskazanych wyjazdów pracownicy oraz zarządzający objęci są polisami ubezpieczeniowymi. Generalnie, w przypadku pracowników, umowy ubezpieczeniowe zawierane są w celu zabezpieczenia ewentualnych zobowiązań Spółki, które mogłyby powstać w razie choroby powstałej podczas podróży pracownika. Zgodnie bowiem z przepisami Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków. W odniesieniu zaś do zarządzających, podpisane z nimi umowy przewidują, iż w celu należytego wykonywania obowiązków są oni zobowiązani do odbywania podróży w kraju i za granicą, a Spółka zobowiązuje się do ponoszenia wydatków bezpośrednio z tym związanych, w tym kosztów transportu, noclegu i pobytu. Umowy ubezpieczeniowe na rzecz pracowników i zarządzających zawierane są przez podmiot zewnętrzny, zajmujący się organizacją wyjazdów w Spółce. Procedura wykupienia polisy ubezpieczeniowej przebiega w ten sposób, że każdorazowo przed planowanym terminem podróży pośrednik podaje do wiadomości ubezpieczyciela m. in. liczbę osób uczestniczących w zagranicznym wyjeździe, ich dane osobowe oraz okres ubezpieczenia. Na tej podstawie ubezpieczyciel wydaje dokument, stanowiący potwierdzenie zawarcia polisy. Koszty zakupu polis, jako poniesione przez Spółkę, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez zarządzających. Przedmiotowe polisy, w zależności od wariantu, mogą obejmować: ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), ubezpieczenie kosztów leczenia i pomocy w podróży (assistance), ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym za szkody na osobie i na rzeczy, czy ubezpieczenie bagażu podróżnego. Każdorazowo na dokumencie polisy wyszczególniony jest dokładny zakres ubezpieczenia, przy czym wartość składki określana jest łącznie, bez wyodrębnienia przypadających na poszczególne rodzaje ubezpieczeń. Dodatkowo, sporadycznie może dojść również do sytuacji, w której na analogicznych zasadach nabywane są polisy ubezpieczeniowe w trakcie podróży odbywanych przez pracowników oraz zarządzających na terenie kraju. Ponadto Wnioskodawca obejmuje ochroną ubezpieczeniową w podróży (zarówno krajowej, jak i zagranicznej) osoby z Nim współpracujące na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak: umowa zlecenie i umowa o dzieło. W takim wypadku obowiązek ponoszenia kosztów przez Spółkę związanych z podróżą wynika z umowy zawartej ze zleceniobiorcą. Może również dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca, w celu wypełnienia zobowiązań umownych, pokrywa koszty polis ubezpieczeniowych osób przebywających w podróży krajowej bądź zagranicznej na polecenie podmiotów, które współpracują ze Spółką i w związku z usługami świadczonymi przez te podmioty na rzecz Spółki. Zarówno zleceniobiorcy, jak i osoby trzecie nie zaliczają poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy, wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia pracowników przebywających w zagranicznej podróży służbowej nie stanowi dla tych osób jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jednocześnie na podstawie § 12 rozporządzenia w sprawie zagranicznych podróży służbowych, w razie choroby powstałej podczas podróży pracownika przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków (ust. 1). Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje ze środków pracodawcy (ust. 3). W razie zgonu pracownika za granicą pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju (ust. 4). W świetle powyższego – w ocenie Wnioskodawcy – rozważenia wymaga, czy wartość składek przez Niego opłacanych tytułem ubezpieczenia pracowników przebywających w zagranicznej podróży służbowej stanowi nieodpłatne świadczenie na gruncie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Powołuje przy tym: uchwałę Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02, wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1361/07 oraz wyrok NSA z dnia 14 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1305/97. W świetle wskazanych orzeczeń zdaniem Wnioskodawcy należy wyróżnić następujące elementy, które powinny wystąpić, aby można było mówić o nieodpłatnym świadczeniu:
W opinii Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe, przyjąć należy, iż wartość składek opłacanych przez Spółkę tytułem ubezpieczenia pracowników przebywających w zagranicznej podróży służbowej nie stanowi nieodpłatnego świadczenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), Jego pracownicy nie odnoszą jakiejkolwiek korzyści majątkowej. Z przytoczonych powyżej regulacji - rozporządzenia w sprawie zagranicznych podróży służbowych - wynika, że pracodawca co do zasady zobowiązany jest do zwrotu kosztów związanych z nieszczęśliwymi wypadkami, w tym z leczeniem pracowników. W konsekwencji, nawet gdyby Jego pracownicy nie byli objęci dodatkową ochroną ubezpieczeniową, nie ponieśliby kosztów swojego leczenia, gdyż przysługiwałby im zwrot poniesionych wydatków na warunkach określonych w § 12 wskazanego aktu. Tym samym, jedynym podmiotem, który odnosi korzyść z zawartych polis jest Wnioskodawca, który opłacając składki ubezpieczeniowe zabezpiecza się przed potencjalnym obowiązkiem zwrotu kosztów na rzecz pracowników. Powyższy pogląd – w ocenie Wnioskodawcy - potwierdza stanowisko zaprezentowane przez Ministra Finansów, który pismem z dnia 31 marca 2011 r. nr DD3/033/205/KDJ/10/PK-1417 zmienił interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu i uznał, że „Wnioskodawca wykupując ubezpieczenie, którego celem jest zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi co do wysokości wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą w istocie zabezpiecza siebie przed ewentualną koniecznością zwrotu z własnych środków kosztów leczenia pracownika poniesionych podczas podróży za granicą, do czego obliguje go – w przypadku pracowników – powołany wyżej § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 lutego 2002 r.. Dlatego też, wartość zapłaconej z tego tytułu składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcą nie stanowi przychodu pracownika (osoby nie będącej pracownikiem), w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.” Zdaniem Spółki, gdyby nawet uznać, iż wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia pracowników przebywających w zagranicznej podróży służbowej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (co jednak w Jego ocenie jest bezzasadne z uwagi na argumenty przytoczone powyżej) w całości, bądź też w części polisy niedotyczącej zabezpieczenia roszczeń związanych z leczeniem, np. ubezpieczenie bagażu lub ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w takiej sytuacji zastosowanie znalazłoby zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do powołanego przepisu, wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Natomiast na podstawie § 2 rozporządzenia w sprawie zagranicznych podróży służbowych, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety, zwrot kosztów: przejazdów i dojazdów, noclegów i innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, iż zakup polisy ubezpieczeniowej zaliczyć można do ostatniej z wymienionych w tym przepisie kategorii. Z punktu widzenia pracodawcy zakup polisy ubezpieczeniowej jest wydatkiem racjonalnym i uzasadnionym. Ubezpieczenie chroni bowiem pracownika wykonującego swe obowiązki służbowe, a tym samym zwiększa wydajność jego pracy. W konsekwencji kwalifikacja tego świadczenia do kategorii „innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb” skutkuje tym, że wartość polisy powinna podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy (chociaż w opinii Wnioskodawcy - stosownie do przytoczonych wyżej argumentów – wartość polisy nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia dla pracowników). Również wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia pracowników przebywających w krajowej podróży służbowej - w opinii Wnioskodawcy – stanowi, co do zasady, przychód ze stosunku pracy, jednakże świadczenie to korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju brak jest uregulowań nakładających na pracodawcę obowiązek zwrotu kosztów leczenia i leków pracownika, czy też pokrycia transportu jego zwłok do kraju. W świetle powyższego – w ocenie Wnioskodawcy – w sytuacji, gdy pracodawca, nie będąc co do zasady zobowiązanym do ponoszenia kosztów związanych z nieszczęśliwymi wypadkami, w tym leczeniem pracowników, opłaca im jednak polisę ubezpieczeniową w krajowej podróży służbowej, osoby te otrzymują przysporzenie majątkowe stanowiące nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ten podlega jednak zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy, na warunkach i do wysokości określonej w rozporządzeniu w sprawie krajowych podróży służbowych. Stosownie bowiem do § 3 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży odbywanej w terminie i w miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów przejazdów, noclegów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej i innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. W opinii Wnioskodawcy, wydatki na zakup polisy ubezpieczeniowej zaliczyć można do ostatniej z wymienionych w tym przepisie kategorii. Wnioskodawca powtarzając argumentację zawartą we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) odnośnie pytania pierwszego, wskazuje iż z punktu widzenia pracodawcy zakup polis ubezpieczeniowych jest wydatkiem racjonalnym i uzasadnionym. Ubezpieczenie chroni bowiem pracownika wykonującego swe obowiązki, a tym samym zwiększa wydajność jego pracy. Uznając, iż wydatki na opłacenie składek ubezpieczeniowych stanowią inne wydatki, określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, przyjąć należy, iż podlegają one zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazuje, iż Jego stanowisko znajduje uzasadnienie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, w tym. m. in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 stycznia 2008 r., nr IBPB3/423-358/JS oraz postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty z dnia 6 kwietnia 2007 r., nr I/415-13-368/07/ZDB. Wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia zarządzających oraz zleceniobiorców przebywających w krajowej lub zagranicznej podróży stanowi – co do zasady – przychód z działalności wykonywanej osobiście, jednakże świadczenie to korzysta ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9. Jednocześnie zgodnie z art. 13 pkt 9 cytowanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się także przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Na podstawie natomiast art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. W myśl art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:
W ocenie Wnioskodawcy w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy niż w przypadku pracowników. Nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami, w tym także do podróży zarządzających oraz zleceniobiorców współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych. Ponadto – zdaniem Wnioskodawcy – spełnione są pozostałe przesłanki do zastosowania ww. zwolnienia, tj.:
Zarządzający oraz zleceniobiorcy obowiązani są do odbywania podróży krajowych i zagranicznych związanych z wykonywaniem obowiązków umownych, a Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia wydatków bezpośrednio z tym związanych. Wydatki na zakup polis ubezpieczeniowych przyczyniają się do zapewnienia bezpieczeństwa podróży tych osób, a tym samym wpływają na zabezpieczenie przychodów Wnioskodawcy. W konsekwencji uzasadnione jest twierdzenie, że wydatki na opłacenie składek ubezpieczeniowych zarządzających oraz zleceniobiorców ponoszone są przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów. Analogicznie, jak to ma miejsce w przypadku zwolnienia dotyczącego diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, zwolnienie wyrażone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ograniczone jest do wysokości określonej w odrębnych przepisach. W stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) przedstawionym przez Spółkę zastosowanie znajdują przytoczone już wcześniej § 2 rozporządzenia w sprawie zagranicznych podróży służbowych oraz § 3 rozporządzenia w sprawie krajowych podróży służbowych. Podtrzymując swoją argumentację odnośnie pytania pierwszego i drugiego Wnioskodawca stoi na stanowisku iż na gruncie wskazanych rozporządzeń wydatki na zakup polis ubezpieczeniowych należą do kategorii „innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb”. W konsekwencji , w opinii Wnioskodawcy – wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia zarządzających oraz zleceniobiorców przebywających w krajowej lub zagranicznej podróży korzysta ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy, wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia osób trzecich przebywających w krajowej lub zagranicznej podróży stanowi – co do zasady – przychód z innych źródeł, jednakże świadczenie to korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. W świetle powyższego – w opinii Wnioskodawcy – wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia osób trzecich przebywających w krajowej lub zagranicznej podróży, stanowi – co do zasady – przychód z innych źródeł, jednakże świadczenie to podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o powołany powyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, gdyż spełnione są odpowiednio następujące przesłanki:
Analogicznie, jak to ma miejsce w przypadku polis ubezpieczeniowych dla zarządzających oraz zleceniobiorców wydatki na opłacenie składek osób trzecich przyczyniają się do zapewnienia bezpieczeństwa ich podróży, a tym samym wpływają na zabezpieczenie przychodów Wnioskodawcy. W konsekwencji uzasadnione jest twierdzenie, że wydatki na opłacenie składek ubezpieczeniowych osób trzecich ponoszone są przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów. Podtrzymując swoją argumentację zawartą we własnych stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego odnoście do poprzednich pytań Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż na gruncie rozporządzenia w sprawie zagranicznych podróży służbowych oraz rozporządzenia w sprawie krajowych podróży służbowych wydatki na zakup polis ubezpieczeniowych należą do kategorii „innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb”. W świetle powyższego - zdaniem Wnioskodawcy – wartość składek opłacanych tytułem ubezpieczenia osób trzecich przebywających w krajowej lub zagranicznej podróży korzysta ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe. Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U,. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest więc każda forma przysporzenia majątkowego tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Zgodnie natomiast z uregulowaniami zawartymi w art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
W art. 10 ust. 1 powołanej ustawy zostały określone źródła przychodów, do których należy między innymi:
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wynika, Wnioskodawca działający jako Spółka Akcyjna realizuje inwestycję polegającą na budowie, a następnie eksploatacji terminalu do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego. W 2010 r. Spółka wyłoniła w przetargu wykonawcę inwestycji – Konsorcjum, do którego należą „S.” S. p. A (Włochy), „S.” S.A (Francja), „T.” S. p. A (Włochy), „S.” (Kanada), „P.” SA (Polska), „P.” Sp. z o.o. (Polska). Szczegółowy harmonogram realizacji przedsięwzięcia zakłada oddanie Terminalu (…) do eksploatacji w terminie do 30 czerwca 2014 r. W związku z międzynarodowym składem Konsorcjum, zarówno pracownicy Spółki, jak i osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów o zarządzanie, w ramach zleconych im obowiązków, odbywają częste podróże poza granice kraju. Spółka przyjęła zasadę, iż w trakcie wskazanych wyjazdów pracownicy oraz zarządzający objęci są polisami ubezpieczeniowymi. Generalnie, w przypadku pracowników, umowy ubezpieczeniowe zawierane są w celu zabezpieczenia ewentualnych zobowiązań Spółki, które mogłyby powstać w razie choroby powstałej podczas podróży pracownika. Zgodnie bowiem z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków. W odniesieniu zaś do zarządzających, podpisane z nimi umowy przewidują, iż w celu należytego wykonywania obowiązków są oni zobowiązani do odbywania podróży w kraju i za granicą, a Spółka zobowiązuje się do ponoszenia wydatków bezpośrednio z tym związanych, w tym kosztów transportu, noclegu i pobytu. Umowy ubezpieczeniowe na rzecz pracowników i zarządzających zawierane są przez podmiot zewnętrzny, zajmujący się organizacją wyjazdów w Spółce. Procedura wykupienia polisy ubezpieczeniowej przebiega w ten sposób, że każdorazowo przed planowanym terminem podróży pośrednik podaje do wiadomości ubezpieczyciela m. in. liczbę osób uczestniczących w zagranicznym wyjeździe, ich dane osobowe oraz okres ubezpieczenia. Na tej podstawie ubezpieczyciel wydaje dokument, stanowiący potwierdzenie zawarcia polisy. Koszty zakupu polis, jako poniesiony przez Spółkę, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez zarządzających. Przedmiotowe polisy, w zależności od wariantu, mogą obejmować: ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), ubezpieczenie kosztów leczenia i pomocy w podróży (assistance), ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym za szkody na osobie i na rzeczy, czy ubezpieczenie bagażu podróżnego. Każdorazowo na dokumencie polisy wyszczególniony jest dokładny zakres ubezpieczenia, przy czym wartość składki określana jest łącznie, bez wyodrębnienia przypadających na poszczególne rodzaje ubezpieczeń. Dodatkowo, sporadycznie może dojść również do sytuacji, w której na analogicznych zasadach nabywane są polisy ubezpieczeniowe w trakcie podróży odbywanych przez pracowników oraz zarządzających na terenie kraju. Ponadto Wnioskodawca obejmuje ochroną ubezpieczeniową w podróży (zarówno krajowej, jak i zagranicznej) osoby z Nim współpracujące na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak: umowa zlecenie i umowa o dzieło. W takim wypadku obowiązek ponoszenia kosztów przez Spółkę związanych z podróżą wynika z umowy zawartej ze zleceniobiorcą. Może również dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca, w celu wypełnienia zobowiązań umownych, pokrywa koszty polis ubezpieczeniowych osób przebywających w podróży krajowej bądź zagranicznej na polecenie podmiotów, które współpracują ze Spółką i w związku z usługami świadczonymi przez te podmioty na rzecz Spółki. Zarówno zleceniobiorcy, jak i osoby trzecie nie zaliczają poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Natomiast w myśl art. 13 pkt 8 lit. a) i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:
Równocześnie przepis art. 20 ust. 1 powołanej ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 r. - stanowił, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Natomiast zgodnie z ww. przepisem – w wersji obowiązującej od 1 stycznia 2012 r. - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Zatem mając na uwadze powyższe, świadczenia ponoszone na rzecz pracowników, zleceniobiorców, zarządzających oraz osób trzecich należy zakwalifikować odpowiednio do przychodów ze stosunku pracy, działalności wykonywanej osobiście oraz innych źródeł. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:
Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:
Definicję pojęcia „podróż służbowa” zawiera art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Natomiast w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się on jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione m. in. w celu osiągnięcia przychodów. Odrębnymi przepisami - o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy - jest:
Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podroży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:
Natomiast zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:
Przepisy ww. rozporządzeń określają więc obowiązek zwrócenia pracownikowi wydatków przez niego poniesionych w czasie podróży służbowej, których zasadność poniesienia pracodawca zaakceptował. Z brzmienia tych przepisu wynika zatem, iż pracownik musi najpierw te wydatki ponieść, aby można było dokonać ich zwrotu. Ww. zasada odnosi się również do osób niebędących pracownikami. Nie może być jednak mowy o zwrocie wydatków poniesionych przez pracownika (osobę niebędąca pracownikiem) w sytuacji gdy - jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego - wydatku tego w istocie nie poniósł. Zatem w sytuacji, gdy de facto nie dojdzie do zwrotu wydatków poniesionych, omawiane zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Z kolei, § 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wprost stanowi, że w razie choroby powstałej podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków. Nie podlegają zwrotowi koszty leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i zabiegów kosmetycznych oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych, zakupu okularów (§ 12 ust. 2). Zwrot dokonywany jest ze środków pracodawcy (§ 12 ust. 3). Ponadto – zgodnie z § 12 ust. 4 - w razie zgonu pracownika za granicą pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju. Natomiast w rozporządzeniu w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju – jak słusznie wskazał Wnioskodawca - brak jest uregulowań nakładających na pracodawcę obowiązek zwrotu kosztów leczenia i leków pracownika, czy też ewentualnie pokrycia transportu jego zwłok. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Wnioskodawca wykupując ubezpieczenie, którego celem jest „zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidywalnymi co do wysokości wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą” w istocie zabezpiecza siebie przed ewentualną koniecznością zwrotu z własnych środków kosztów leczenia pracownika poniesionych podczas podróży za granicą, do czego obliguje go – w przypadku pracowników – przywołany wyżej § 12 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Dlatego też, wartość zapłaconej z tego tytułu składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcę nie stanowi przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast Wnioskodawca wysyłający pracownika w podróż służbową poza granice kraju – co do zasady - nie ma obowiązku pokrywania wydatków związanych z ubezpieczeniem: od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym za szkody na osobie i na rzeczy, czy z ubezpieczeniem bagażu podróżnego oraz assistance w pozostałym zakresie niż wskazany w § 12 ww. rozporządzenia. Zatem wydatki poniesione na ten cel mają na celu ochronę interesów pracowników i to oni powinni zadbać o wykupienie polisy ubezpieczeniowej w tym zakresie. Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa, jest ona bowiem odstępstwem od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy. Również wykupienie polisy dla pracowników wyjeżdżających w podróże służbowe na terenie kraju oraz dla osób niebędących pracownikami (zleceniobiorców, zarządzających i osób trzecich) stanowi w całości przychód tych osób podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż wydatki te nie mają na celu ochronę interesów Wnioskodawcy. Mając więc na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę koszty zakupu polis ubezpieczeniowych mają dla: zleceniobiorców, zarządzających, osób trzecich, pracowników wyjeżdżających w podróże służbowe na terenie kraju oraz pracowników wyjeżdżających w podróże służbowe poza granice kraju – w pozostałym zakresie niż wskazany w § 12 w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju konkretny wymiar finansowy, gdyż nie spowodują uszczuplenia ich majątku, do którego musiałoby dojść, gdyby nie pokrycie przez Spółkę ww. kosztów. Tak pojmowane korzyści mają charakter przychodowy. Ponieważ ponoszone koszty zakupu polis ubezpieczeniowych finansowane są przez Wnioskodawcę, nie zaś przez wskazane we wniosku osoby, dlatego w tym zakresie Spółka realizuje na rzecz tych osób – wbrew Jej twierdzeniu - nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w powyżej cytowanym art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując, w związku z odbywaniem przez pracowników podróży służbowej poza granicami kraju równowartość składek zakupionych przez Wnioskodawcę z tytułu wykupu polis ubezpieczeniowych obejmujących: koszty leczenia pracowników, zakupu leków, oraz w przypadku śmierci tych osób za granicą – transportu ich zwłok do kraju, nie stanowi ich przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast równowartość składek z tytułu wykupu przez Wnioskodawcę dla pracowników wyjeżdżających w podróże służbowe poza granicami kraju polis ubezpieczeniowych obejmujących ubezpieczenie: od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym za szkody na osobie i na rzeczy, bagażu podróżnego oraz assistance w pozostałym zakresie niż wskazany w § 12 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju oraz równowartość składek z tytułu wykupu polisy dla pracowników wyjeżdżających w podróż służbową na terenie kraju oraz osób niebędących pracownikami (zleceniobiorców, osób zarządzających i osób trzecich) stanowią przychód tych osób z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Z uwagi na fakt, iż de facto nie dojdzie do zwrotu wydatków poniesionych na ww. cele w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się do powołanych w skardze interpretacji wskazać należy, iż jakkolwiek interpretacje podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, a zatem nie mają one zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną. Końcowo wyjaśnić należy, że wyroki sądów administracyjnych wiążą strony i sąd, który je wydał - nie wiążą wobec tego organu właściwego do wydania interpretacji indywidualnej. Interpretacja indywidualna zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej wydawana jest w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku i mające do niego zastosowanie przepisy prawa. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.