Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-346/14-3/HW
z 22 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 23 kwietnia 2014 r., data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z zakupem samochodu ciężarowego oraz od wydatków i paliwa do ww. samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z zakupem samochodu ciężarowego oraz od wydatków i paliwa do ww. samochodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej sprzętu i artykułów sportowych w dniu 27 lutego 2014 r., data wystawienia, data dostawy towarów, na podstawie faktury VAT wspólnicy Spółki dokonali zakupu pojazdu samochodowego Skoda o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t w wystawionej fakturze okresowo rodzaj homologacji tego pojazdu jako ciężarową, ilość miejsc 5, rodzaj nadwozia B van oraz ładowność pojazdu 638 kg.

Spółka otrzymała dodatkowo od sprzedawcy autoryzowanego salonu sprzedaży samochodów:

1. świadectwo zgodności wyciąg ze świadectwa homologacji, w którym oprócz innych parametrów technicznych określono:
   • kategorie pojazdu zgodnie z przepisami o ruchu drogowym jako N1,
   • liczbę miejsc siedzących (w tym miejsce kierowcy) 5,
   • dopuszczalną masę całkowitą pojazdu 2.125 kg,
2. oświadczenie o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów, w którym określono między innymi:
   • rodzaj pojazdu jako ciężarowy,
   • podrodzaj van,
   • dopuszczalna ładowność 638 kg.
   
   

W dniu 28 lutego 2014 r. samochód został zarejestrowany w wydziale komunikacji Urzędu Miasta oraz w tym dniu zawarte zostało ubezpieczenie komunikacyjne OC, AC.

Spółka uznała zakupiony samochód, jako samochód ciężarowy dla którego nie stosuje się w przypadku nabycia ograniczonego odliczenia kwoty podatku określonej w fakturze (60%, nie więcej niż 6.000 zł) i w miesiącu lutym br. dokonała pełnego (100%) odliczenia kwoty podatku VAT od zakupu tego pojazdu.

W miesiącu marcu br. Spółka dokonywała pełnego odliczenia kwoty podatku określonej w fakturach od wszystkich wydatków, w tym i paliwa związanych z zakupionym samochodem.

W piśmie z dnia 16 czerwca 2014 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że dane o pojeździe Skoda zawarte w dowodzie rejestracyjnym oraz w karcie pojazdu m.in. (istotne):

• rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy, kategoria N1;
• rok produkcji 2014;
• dopuszczalna ładowność 638 kg;
• dopuszczalna masa całkowita pojazdu 2.125 kg;
• liczba siedzeń: 5.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka prawidłowo dokonała w miesiącu lutym br. pełnego (100%) odliczenia kwoty podatku VAT (na podstawie posiadanej faktury) od nabycia pojazdu samochodowego (Spółka wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane)?
2. Czy Spółka prawidłowo dokonywała w miesiącu marcu br. pełnego odliczenia podatku VAT określonego w fakturach od wydatków i paliwa do zakupionego samochodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o posiadane dokumenty i na podstawie obowiązujących przepisów prawa art. 86a ust. 2 pkt 6c oraz art. 86 ust. 4 ustawy o VAT zakupiony samochód uznany został przez Spółkę jako samochód ciężarowy dla którego nie ma zastosowania art. 86a ust. 1 pkt 1, 2 i w związku z tym oraz na podstawie art. 86 ust. 1, 2 ustawy o VAT prawidłowo dokonano w miesiącu lutym br. pełnego 100% odliczenia podatku VAT określonego w fakturze od nabycia tego samochodu oraz odliczenia VAT od wydatków i paliwa związanych z zakupionym samochodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku należnego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Należy pokreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis art. 88a ustawy – obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. – stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 86a ust. 1 ustawy – obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. – w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

– kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. – przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów specjalnych – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;
6. pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;
7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
   
   

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy – obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. – dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że – co do zasady – w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ustawodawca przewidział od tej zasady wyjątki, które wymienione zostały w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na mocy wyjątku przewidzianego w art. 86a ust. 2 pkt 6 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy pojazdów samochodowych, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowców wynosi 3 lub więcej miejsc do siedzenia - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że wyjątek powyższy ma zastosowanie do innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełniających kryteria, o których mowa w powyższym przepisie. Przy czym, dla spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca odsyła do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. (…)

Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, rejestracji dokonuje się na podstawie m.in. karty pojazdu, jeżeli była wydana.

Stosownie do art. 77 ust. 1 ww. ustawy, producent lub importer nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Karta pojazdu jest przekazywana właścicielowi pojazdu (art. 77 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi § 2 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz.U. Nr 189, poz. 1857 ze zm.) - wydanego na podstawie delegacji ustawowej przewidzianej w art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym - wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1448) oraz dowodu rejestracyjnego lub innego dokumentu stwierdzającego rejestrację pojazdu, o którym mowa w art. 72 ust. 2a ustawy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r., poz. 1448 ze zm.) wydane przed dniem wejścia w życie ustawy:

1. świadectwa homologacji typu zachowują ważność do czasu wygaśnięcia;
2. świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, zachowują ważność;
3. decyzje zwalniające z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane;
4. wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu zachowują ważność;
5. wyciągi ze świadectw homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem zachowują ważność;
6. odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność.
   
   

Stosownie do art. 10 ust. 2 ww. ustawy dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej sprzętu i artykułów sportowych. W dniu 27 lutego 2014 r. (data wystawienia, data dostawy towarów) na podstawie faktury VAT wspólnicy Spółki dokonali zakupu pojazdu samochodowego Skoda o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5t w wystawionej fakturze okresowo rodzaj homologacji tego pojazdu jako ciężarową, ilość miejsc 5, rodzaj nadwozia B van oraz ładowność pojazdu 638 kg.

Spółka otrzymała dodatkowo od sprzedawcy autoryzowanego salonu sprzedaży samochodów:

1. świadectwo zgodności wyciąg ze świadectwa homologacji, w którym oprócz innych parametrów technicznych określono:
   • kategorie pojazdu zgodnie z przepisami o ruchu drogowym jako N1,
   • liczbę miejsc siedzących (w tym miejsce kierowcy) 5,
   • dopuszczalną masę całkowitą pojazdu 2.125 kg,
2. oświadczenie o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów, w którym określono między innymi:
   • rodzaj pojazdu jako ciężarowy,
   • podrodzaj van,
   • dopuszczalna ładowność 638 kg.
   
   

Dane o pojeździe Skoda zawarte w dowodzie rejestracyjnym oraz w karcie pojazdu m.in.:

• rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy, kategoria N1;
• rok produkcji 2014;
• dopuszczalna ładowność 638 kg;
• dopuszczalna masa całkowita pojazdu 2.125 kg;
• liczba siedzeń: 5.
  
  

W dniu 28 lutego 2014 r. samochód został zarejestrowany w wydziale komunikacji Urzędu Miasta oraz w tym dniu zawarte zostało ubezpieczenie komunikacyjne OC, AC.

Spółka uznała zakupiony samochód, jako samochód ciężarowy dla którego nie stosuje się w przypadku nabycia ograniczonego odliczenia kwoty podatku określonej w fakturze (60%, nie więcej niż 6.000 zł) i w miesiącu lutym br. dokonała pełnego (100%) odliczenia kwoty podatku VAT od zakupu tego pojazdu.

W miesiącu marcu br. Spółka dokonywała pełnego odliczenia kwoty podatku określonej w fakturach od wszystkich wydatków, w tym i paliwa związanych z zakupionym samochodem.

Jak Wskazał Wnioskodawca w pytaniu Spółka wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że skoro nabyty w miesiącu lutym 2014 r. samochód, posiada 5 miejsc siedzących, a jego dopuszczalna ładowność przekracza 500 kg, tj. 638 kg oraz posiada homologację, z której wynika, że jest to samochód ciężarowy (N1), to Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. samochodu oraz w miesiącu marcu 2014 r. od wydatków i paliwa do zakupionego samochodu pod warunkiem, że nie zachodzą ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że z dniem 1 kwietnia 2014 r. uległy zmianie regulacje dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu pojazdów samochodowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności i innych wydatków z nimi związanych , które zostały wprowadzone ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.