Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-323/14/KT
z 5 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „M.” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „M.”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd, na podstawie uchwały Zarządu Województwa, realizuje projekt pn. „M.”, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007−2013, Osi priorytetowej II „Turystyka”, Działania 2.2. „Promocja województwa i jego oferty turystycznej”. Projekt został dofinansowany w 85% z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, a w 15% to łączny wkład własny Beneficjenta oraz Partnerów projektu.

Projekt jest realizowany w partnerstwie między Województwem, a gminami, powiatem i stowarzyszeniem z obszaru województwa.

W celu określenia roli stron zawarto porozumienie w sprawie realizacji projektu. W trakcie realizacji projektu zawarto 8 aneksów do treści porozumienia. W ramach podjętej uchwały, podatek od towarów i usług był kosztem kwalifikowanym projektu, za wyjątkiem jednego Partnera projektu, który oświadczył, że ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług.

Przedmiotem projektu jest modernizacja i rozbudowa regionalnego systemu informacji turystycznej. W ramach projektu został zmodernizowany regionalny system informacji turystycznej, którego zadaniem jest zwiększenie zainteresowania turystów i kierunkowanie ruchu turystycznego na wskazane i promowane walory turystyczne regionu. W ramach projektu zostały zmodernizowane 23 punkty informacji turystycznej:

• umeblowano lokale dostosowane do obsługi turysty,
• wyposażono lokale IT w sprzęt komputerowy (do pracy dla informatorów oraz co najmniej jedno samodzielne stanowisko dla osób niepełnosprawnych),
• wyposażono lokale informacji turystycznej w sprzęt biurowy elektroniczny,
• oznakowano lokale zarówno w terenie jak i samego punktu IT,
• przeprowadzono prace modernizacyjne, w tym przebudowę pomieszczeń na potrzeby ich dostosowania do obsługi turysty, zaplecza socjalnego, części magazynowej.

W ramach projektu przeprowadzono również:

• audyt zewnętrzny projektu,
• działania informacyjno-promocyjne,
• opracowywany jest również system do indywidualnego zwiedzania.

Realizacja projektu została podzielona na zadania, które realizowane były bezpośrednio przez Partnerów projektu, w tym przypadku faktury były wystawiane na konkretnego Partnera, oraz na działania, które realizował Lider projektu − Urząd Marszałkowski Województwa Departament Turystyki. W tym przypadku faktury VAT z tytułu nabywanych towarów i usług wystawiane były na Urząd, w związku z czym Beneficjent otworzył wyodrębniony rachunek bankowy, z którego opłacane były wszystkie faktury.

Województwo, realizując ww. projekt, w żaden sposób nie mogło odzyskać podatku od towarów i usług. Poczynione w ramach projektu zakupy nie będą służyły czynnościom opodatkowanym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do realizowanego projektu Województwo, jako Beneficjent, może w jakikolwiek sposób odzyskać podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Województwo, jako Beneficjent, realizując ww. projekt w żaden sposób nie może odzyskać podatku od towarów i usług. Nie mogło skorzystać z odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powyższego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), które obowiązywało od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., regulowało powyższe kwestie w analogiczny sposób w rozdziale 9 oraz w § 8 ust. 3 i 4.

Natomiast powołane przez Urząd rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.), które obowiązywało do dnia 30 listopada 2008 r., regulowało powyższe kwestie w analogiczny sposób w rozdziale 12 oraz § 6 ust. 3 i 4.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Województwu nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowego projektu, skoro – jak wskazano we wniosku – poczynione w ramach projektu zakupy nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Województwu nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanych rozporządzeniach Ministra Finansów.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie odnosi się do kwestii możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.