Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-656/14-4/AG
z 2 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 września 2014 r. znak ILPB1/415-656/14-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 września 2014 r., a w dniu 30 września 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 29 września 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Powiatowy Inspektorat Weterynarii, jest państwową jednostką organizacyjną; działa w oparciu o ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. o inspekcji weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r., Nr 112, poz. 744, z późn. zm.). Zgodnie z art. 16 ust. 1 tej ustawy, jeżeli Powiatowy Lekarz Weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań inspekcji, może wyznaczyć na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami inspekcji do poszczególnych wymienionych przez ustawodawcę czynności, w tym do sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych. W myśl art. 16 ust. 2 wyznaczenie następuje w drodze decyzji administracyjnej, a wykonywanie czynności następuje po zawarciu przez powiatowego lekarza umowy z osobami wyznaczonymi.

W przedmiotowej sprawie Powiatowy Lekarz Weterynarii, wyznaczył do wykonywania czynności w drodze decyzji administracyjnej i zawarł umowę z lekarzem weterynarii.

Lekarz ten posiada prawo wykonywania zawodu na terytorium RP i jest wpisany na listę lekarzy Okręgowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej.

Decyzje i umowy na kolejne okresy roczne były wydawane ciągle od 2005 roku, a czynności były wykonywane i rozliczane co miesiąc; dochody miały charakter stały.

Ostatnia umowa została zawarta na okres od 1 listopada 2009 r. do 31 października 2010 r. (choć faktycznie była wykonywana do 31 sierpnia 2010 r. ze względów zdrowotnych lekarza).

Zgodnie z jej treścią W.K. przyjął do wykonania czynności z zakresu:

• sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania przedubojowego i poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju, sprawowania nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem lub przechowywaniem mięsa i wystawiania wymaganych świadectw zdrowia., badania zwierząt łownych, badanie zwierząt rzeźnych i mięsa w gospodarstwie na własne potrzeby, pobieranie próbek. W tym okresie W.K. prowadził działalność gospodarczą od 31 marca 2001 r. na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej Burmistrza Gminy pod nazwą „A”.

Przedmiot działalności gospodarczej obejmował działalność weterynaryjną 75.00.Z, a także badania i analizy związane z jakością żywności 75.20.A, pozostałe badania i analizy techniczne 71.20.B. Działalność gospodarcza została wykreślona 30 września 2010 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Pan W.K. w ogóle nie składał oświadczenia Powiatowemu Inspektoratowi Weterynarii, co do wykonywania przez niego usług weterynaryjnych w ramach działalności gospodarczej bądź odrębnej umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskiwane z tytułu realizacji umowy zawartej z Powiatowym Lekarzem Weterynarii powinny być ujmowane i rozliczane do celów podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychody z prowadzonej przez lekarza działalności gospodarczej, czy też odrębnie jako przychody z umowy cywilnoprawnej niewchodzącej w zakres działalności gospodarczej, gdzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy winien być Powiatowy Inspektorat Weterynarii?

Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 95, z późn. zm.), usługi weterynaryjne mogą być świadczone przez lekarza weterynarii posiadającego prawo wykonywania zawodu wyłącznie „w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt”.

W myśl definicji ustawowej zawartej w art. 1 ust. 1 ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt, zakład leczniczy jest placówką ochrony zdrowia i dobrostanu zwierząt, utworzoną w celu świadczenia usług z zakresu medycyny weterynaryjnej, zwanych dalej (w ustawie) „usługami weterynaryjnymi”, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3, wyposażoną w środki majątkowe, a w szczególności w pomieszczenia, aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług. Zakład leczniczy dla zwierząt może być utworzony i prowadzony przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości, prawnej, a kierownikiem zakładu leczniczego dla zwierząt, może być wyłącznie lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - art. 5 ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt - zgodnie z art. 16 ust. 1 wyżej cyt. ustawy, prowadzenie zakładu leczniczego dla zwierząt jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2005 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.); tym samym świadczenie przez lekarza weterynarii usług weterynaryjnych w ramach zakładu leczniczego jest formą prowadzenia działalności gospodarczej; - stosownie do art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, działalność taka charakteryzuje się: profesjonalnością, samodzielnością, celem zarobkowym, trwałością prowadzenia oraz wykonywaniem w sposób zorganizowany i ciągły.

Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, zakres działalności W.K. został oznaczony kodem PKD 75.00.Z; zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), dział „Działalność weterynaryjna” podklasa 75.00.Z obejmuje: opiekę zdrowotną dla zwierząt gospodarskich, opiekę zdrowotną dla zwierząt domowych, działalność asystentów weterynaryjnych i pozostałego pomocniczego personelu weterynaryjnego, działalność kliniczno-patologiczną oraz pozostałą działalność związaną z rozpoznaniem i ustalaniem przyczyn chorób zwierząt, działalność pogotowia dla zwierząt, działalności te są prowadzone przez lekarzy weterynarii w klinikach weterynaryjnych, w prywatnych gabinetach lekarzy weterynarii, w formie wizyt w gospodarstwach rolnych, domach, schroniskach dla zwierząt lub innych miejscach; Działalność ta, założona i prowadzona przez lekarza Weterynarii, obejmuje prowadzenie zakładu leczniczego dla zwierząt, w myśl ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt.

W ramach cyt. wyżej umowy zawartej z Powiatowym Lekarzem Weterynarii, W.K., przyjął do wykonania następujący zakres czynności, tj.: sprawowanie nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych w tym badanie przedubojowe i poubojowe, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt, sprawowanie nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem i przechowywaniem mięsa i wystawiania wymaganych świadectw zdrowia, badania mięsa zwierząt łownych, badanie zwierząt rzeźnych i mięsa poddanego ubojowi w gospodarstwie na własne potrzeby, pobieranie próbek.

Zakres usług z zakresu medycyny weterynaryjnej, które może wykonywać zakład leczniczy dla zwierząt, określa przepis art. 2 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt; usługa weterynaryjna jest czynnością mającą na celu zachowanie, ratowanie lub poprawę, zdrowia zwierząt i ich produkcyjności, polegającą w szczególności na: badaniu stanu zdrowia zwierząt, rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zwierząt, leczeniu zwierząt, udzielaniu porad i konsultacji, pielęgnacji zwierząt, wydawaniu opinii i orzeczeń., wykonywaniu czynności związanych z określeniem zdolności rozrodczych zwierząt i ich zaburzeń oraz biotechniką rozrodu, wykonywaniu detalicznego obrotu produktami leczniczymi weterynaryjnymi, paszami leczniczymi oraz wyrobami medycznymi przeznaczonymi dla zwierząt, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykonywaniu badań laboratoryjnych i innych badań diagnostycznych, zwanych dalej „usługami laboratoryjnymi”. Porównanie zakresu obowiązków umownych W.K. z przedmiotem działalności zakładu, prowadzi do wniosku, że realizacja umowy wchodzi w zakres prowadzonej przez W.K., działalności gospodarczej - zakładu leczniczego dla zwierząt i nie stanowi odrębnego tytułu opodatkowania.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody osób którym organy administracji zleciły wykonywanie czynności na podstawie właściwych przepisów są przychodami z działalności wykonywanej osobiście, jednak jeżeli są wykonywane profesjonalnie, stale, w celu zarobkowym w sposób zorganizowany i ciągły, winny być opodatkowane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 powołanej ustawy zostały określone źródła przychodów, do których należy między innymi:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

W myśl art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast stosownie zaś do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744, z późn. zm.), jeżeli powiatowy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji, może wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji (ust. 1) lub wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt (ust. 1a) – do określonych zadań, szczegółowo w tych przepisach wymienionych.

Wyznaczenie do wykonania czynności, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania (art. 16 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 16 ust. 3 ww. ustawy, wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, następuje po zawarciu przez powiatowego lekarza weterynarii umowy z:

1. osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
2. podmiotem prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a

– określającej zakres, terminy i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, dodatkowo imię i nazwisko wyznaczonego lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu sprawy wynika, że Powiatowy Lekarz Weterynarii, wyznaczył do wykonywania czynności w drodze decyzji administracyjnej i zawarł umowę z lekarzem weterynarii. Pan W.K. nie składał oświadczenia Powiatowemu Inspektoratowi Weterynarii, co do wykonywania przez niego usług weterynaryjnych w ramach działalności gospodarczej.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że Powiatowy Lekarz Weterynarii jest upoważniony do wyznaczenia lekarzy weterynarii nie będących pracownikami Inspekcji do wykonywania określonych czynności. Wyznaczenie do wykonania ww. czynności następuje w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania. Wykonywanie czynności następuje po zawarciu przez powiatowego lekarza weterynarii umowy cywilnoprawnej z wyznaczonymi osobami, określającej w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności. Zaznaczyć przy tym należy, że w każdym przypadku do wykonywania w imieniu powiatowego lekarza weterynarii określonych czynności upoważniona jest konkretna osoba fizyczna, a nie lecznica czy gabinet weterynaryjny.

Zatem okoliczność podpisania umowy z lekarzem, który prowadzi działalność gospodarczą, nie zmienia faktu, że czynności na rzecz Wnioskodawcy będzie wykonywała konkretna osoba – wymieniona z imienia i nazwiska w decyzji administracyjnej, w sytuacji gdy osobą tożsamą wyznaczoną w drodze decyzji do wykonywania czynności określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej jest osoba, która prowadzi zakład leczniczy. W związku z tym czynności wykonywane przez lekarza weterynarii, wyznaczonego decyzją administracyjną powiatowego lekarza weterynarii, nawet wówczas, gdy świadczone są przez osobę, która prowadzi zakład leczniczy dla zwierząt – nie tracą osobistego charakteru. To właśnie stanowi – w świetle uregulowań ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przesłankę, według której należy dokonać kwalifikacji przychodu do właściwego źródła.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych katalog źródeł przychodów określony w art. 10 tejże ustawy nie stanowi katalogu rozłącznego. Oznacza to, że pewne przychody w określonych okolicznościach mogą zostać zakwalifikowane jako przychody z dwóch różnych źródeł. Bezsprzecznie też ta sama osoba może osiągać przychody z różnych źródeł.

Tym samym kwalifikacji do danego źródła przychodu dokonuje się w zależności od tego kto jest podmiotem świadczącym daną usługę i czy wykonuje ją osobiście na podstawie zawartej umowy i kto z tego tytułu otrzymuje przychód.

Należy zwrócić tutaj uwagę, że dochody uzyskiwane z tytułu zawarcia przedmiotowej umowy nie są osiągane w sposób zorganizowany, ciągły, powtarzalny i stały, co mogłoby uzasadniać ich kwalifikację jako dochodów uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej, zgodnie z powołaną powyżej definicją działalności gospodarczej.

Zatem fakt, że wyznaczony lekarz weterynarii prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług weterynaryjnych pozostaje bez wpływu na kwalifikację otrzymywanego przez niego wynagrodzenia jako przychodów z działalności gospodarczej ponieważ decydujące znaczenie ma tu fakt, że wyznaczony lekarz wykonuje osobiście zlecone mu przez Powiatowego Lekarza Weterynarii czynności w imieniu tego organu, pod jego nadzorem i na rachunek Inspekcji Weterynaryjnej. Fakt prowadzenia równolegle działalności gospodarczej przez wyznaczonego lekarza nie może przesądzać o kwalifikacji uzyskanego przychodu do działalności gospodarczej.

Wobec tego stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane z tytułu przedmiotowej umowy zawartej z lekarzem weterynarii na wykonywanie określonych czynności w imieniu inspekcji weterynaryjnej, jako czynności zlecone przez organ administracji państwowej, w myśl postanowień art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są przychodami z działalności wykonywanej osobiście, a nie przychodami z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W myśl art. 42 ust. 1a tej ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Stosownie do art. 41 ust. 2 cytowanej ustawy, płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Przepis ten nie przewiduje możliwości złożenia takiego oświadczenia przez podatników uzyskujących należności z tytułu wykonywania czynności, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy, tj. w sytuacji opisanej we wniosku.

Reasumując, w sytuacji gdy Inspektorat Weterynarii, jako płatnik na podstawie przedmiotowej umowy zawartej zgodnie z przepisami ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej będzie dokonywał wypłaty świadczeń wynikających z tej umowy, wówczas kwotę tego świadczenia należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od wypłaconych świadczeń płatnik będzie miał obowiązek odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wykazać kwotę tego świadczenia w informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 tej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.