INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2012 r. (data wpływu 06.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu umowy o dzieło – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu umowy o dzieło.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł umowę o dzieło z S. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą P. Kopia umowy stanowi załącznik do niniejszego wniosku. Przedmiotem dzieła jest przeprowadzenie cyklu zajęć praktycznych wraz z opieką nad Stażystami w ramach programu finansowanego P.K. finansowanego z funduszy unijnych.

W myśl postanowień art. 41 ust. 1 ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, które dokonują wypłaty świadczeń z tytułu umów o dzieło, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust 1 pkt 2 lit b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl postanowień art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy płatnik podatku jest obowiązany pobrać podatek z tytułu wypłacanych należności dotyczących umów o dzieło w wysokości 20 % uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika wdanym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit, b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z powyższymi regulacjami P., przed wypłatą należności z tytułu umów o dzieło potrąca koszty uzyskania przychodu w wysokości 20 % przychodu. Wykonując przedmiotową umowę podatnik ustalił, że ponosi koszty realizacji dzieła wyższe niż ustalone ustawą w wysokości 20% przychodów. Koszty te są ściśle i bezpośrednio związane z realizacją dzieła i dotyczą: czynszu za wynajem sal, zakup materiałów szkoleniowych a także kosztów obsługi technicznej i logistycznej niezbędnej do wykonywania dzieła.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca może w zeznaniu rocznym z podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. uwzględnić faktycznie poniesione koszty uzyskania przychodów z tytułu realizacji dzieła a nie te, które wynikają z normy procentowej 20%....

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl postanowień art. 22, ust. 10 jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Wnioskodawca uważa, że może bezspornie udowodnić, że ponosi koszty ściśle związane z realizacją dzieła i są one wyższe niż wynikające z normy 20%. Koszty te są dokumentowane imiennymi fakturami VAT potwierdzającymi zakupy usług: czynsze za wynajem sal, usługi obsługi technicznej i logistycznej, a także fakturami dotyczącymi zakupu materiałów szkoleniowych.

Pomiędzy kosztami dzieła a uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami istnieje ścisły i bezsporny związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy koniecznością poniesienia kosztu a uzyskiwanym przychodem. Koszty te są mierzalne i nie budzą wątpliwości, co do ich wysokości. Podatnik oświadcza, że koszty te nie stanowią wydatków osobistych i nie byłyby ponoszone ani w całości ani w części, jeżeli dzieło nie byłoby realizowane. W związku z powyższym podatnik uważa, że składając zeznanie roczne z podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2012 będzie mógł uwzględnić koszty uzyskania przychodu w wysokości rzeczywiście poniesionej a nie te, które wynikają z zastosowania normy procentowej w wysokości 20 %.

Podobne stanowisko w analogicznej sprawie wyraził Pierwszy Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 06.05.2005 r. (PDFII/415-13/2005).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy identyfikuje, jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście zdefiniowaną w art. 13 ustawy.

W myśl art. 13 pkt 8 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych m.in. w art. 13 pkt 8 – określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej m.in. w ust. 9 pkt 4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ww. ustawy). Jednakże, aby móc zastosować koszty w wysokości faktycznie poniesionej, to muszą one być udokumentowane i nierozerwalnie związane z uzyskanym przychodem.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Należy zatem stwierdzić, iż koszty podatkowe z działalności wykonywanej osobiście określone zostały w wysokości 20% uzyskanego przychodu (oblicza się je od przychodu pomniejszonego o składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe). Jeśli jednak podatnik udowodni, że rzeczywiste koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, to może odliczyć je w wysokości faktycznie poniesionej. Koszty te muszą być jednak poniesione w celu uzyskania przychodu. Zatem zaliczenie faktycznie poniesionych wydatków (tj. zapłaconych w roku podatkowym) do kosztów uzyskania przychodów, związanych z realizacją przez podatnika m.in. umowy o dzieło, musi być oparte na związku przyczynowo - skutkowym pomiędzy ich poniesieniem a osiągniętymi przychodami.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o dzieło z S. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą P. Przedmiotem dzieła jest przeprowadzenie cyklu zajęć praktycznych wraz z opieką nad Stażystami w ramach programu finansowanego P.K. finansowanego z funduszy unijnych. Wykonując przedmiotową umowę Wnioskodawca ustalił, że ponosi koszty realizacji dzieła wyższe niż ustalone ustawą w wysokości 20% przychodów. Koszty te są ściśle i bezpośrednio związane z realizacją dzieła i dotyczą: czynszu za wynajem sal, zakup materiałów szkoleniowych a także kosztów obsługi technicznej i logistycznej niezbędnej do wykonywania dzieła

W związku z powyższym, stwierdza się, że jeżeli istotnie Wnioskodawca na podstawie posiadanych dokumentów udowodni, że koszty uzyskania przychodu były wyższe niż w wysokości 20% uzyskanego przychodu i o ile udokumentowane wydatki poniesione przez Wnioskodawcę istotnie pozostają w związku z uzyskiwanymi przychodami z realizacji zawartej umowy o dzieło, to w przedmiotowej sprawie zaistnieją przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Tym samym Wnioskodawca przy spełnieniu ww. warunków będzie mógł w zeznaniu podatkowym za 2012 r. wykazać koszty uzyskania przychodu w wysokości faktycznie poniesionej.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informujemy, iż załącznik do wniosku w postaci kserokopii umowy zawartej w dniu 28.02.2012 r. nie podlega analizie i weryfikacji. Podatnik jest zobowiązany do przedstawienia stanu faktycznego wyłącznie we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.