INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 31.12.2011 r. (data wpływu 03.01.2011 r.) skierowaną do WSA w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 23.09.2011 r. Nr IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet i zwrotu kosztów podróży ławnikom z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich doręczoną w dniu 13.10.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 23.09.2011 r. Nr IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK, uznając stanowisko Wnioskodawczyni w przedmiocie zastosowania w przedmiotowej sprawie przepisu art. 21 ust. 13 pkt 4 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za prawidłowe.

1. Dotychczasowy przebieg postępowania administracyjnego.
   
   

W dniu 10.02.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet i zwrotu kosztów podróży ławnikom z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pełni funkcję ławnika w Sądzie Okręgowym. W 2009 r. za czynności pełnione w sądzie otrzymywała, rekompensaty wypłacane wszystkim ławnikom zgodnie z art. 172 § 3 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, w wysokości określonej przepisami art. 172 § 4 tejże ustawy, które są przychodami określonymi w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W styczniu 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy - PIT - 11 wystawioną prawidłowo. Z uwagi na to, że miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni znajduje się w miejscowości innej niż siedziba Sądu, poza rekompensatą Wnioskodawczyni otrzymywała także diety oraz zwrot kosztów podróży na mocy art. 173 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych.

W styczniu 2010 r. z Sądu Okręgowego Wnioskodawczyni otrzymała w jej ocenie nieprawidłowo wystawiony PIT- R (informację o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich).

Kwoty wypłaconych w 2009 r. diet i kosztów podróży umieszczono w części D - kolumnie d) informacji PIT - R co wskazuje, że należności te są wolne od podatku dochodowego w granicach określonych przepisami art. 21 ust. 1 pkt 17, a więc do kwoty 2280 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone na podstawie art. 173 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) diety i zwrot kosztów podróży należne ławnikom zamieszkałym poza siedzibą sądu są wolne od podatku dochodowego zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ...
2. Czy w informacji o wypłaconych ławnikom kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich - PIT - R kwoty diet oraz kosztów podróży, wypłacane ławnikom zamiejscowym powinny być uwidaczniane w części D kolumnie c) formularza PIT -R...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dokonanie prawidłowej oceny prawno - podatkowej należności, które otrzymują ławnicy wymaga przedstawienia jakiego rodzaju są to świadczenia.

Ławnicy - osoby pełniące funkcje społeczne i obywatelskie - otrzymują:

1. Wszyscy ławnicy otrzymują rekompensatę w określonej przepisami prawa wysokości. Na postawie art. 172 § 3, ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 96, poz. 1070 z późn. zm.) zwanej dalej: Prawo o usp, ławnik za czas wykonywania czynności w sądzie, otrzymuje rekompensatę pieniężną natomiast wysokość tej rekompensaty określają przepisy art. 172 § 4. Wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział w rozpoznawaniu spraw w sądach powszechnych, za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika, wynosi 1,9% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c.
2. Ławnicy zamiejscowi - zamieszkali poza miejscowością, w której znajduje się siedziba sądu otrzymują dietę i zwrot kosztów przejazdu. Na podstawie art. 173 ustawy - Prawo o usp ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują dietę oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów.
   
   

Wnioskodawczyni zauważa, że postawione pytania dotyczą wyłącznie kwestii zakresu zwolnienia diet i zwrotów kosztów podróży należnych ławnikom zamiejscowym, w tym celu przedstawia własne stanowisko dotyczące tego zagadnienia.

Przepis art. 173 ustawy - Prawo o usp stanowi o tym, że ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują dietę oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów, co w sposób jednoznaczny wskazuje na związek z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f., który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osób niebędących pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. (ust. 13 - Przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione: (...) 4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji. Jeżeli ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują dietę oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów, to wypada przeanalizować stosowne przepisy.

Sędziemu delegowanemu przysługują należności określone przepisami art. 77 § 6 punkty od 1 do 6 ustawy - Prawo o usp. Sędziemu delegowanemu w okresie delegowania, jako pracownikowi w podróży służbowej, przysługują m.in.:

• zgodnie z art. 77 § 6 pkt 3 tejże ustawy - ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowej, o którym mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju;
• zgodnie z art. 77 § 6 pkt 4 tejże ustawy - diety, o których mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
  
  

Pozostaje wskazać przepisy określające wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce stery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Powyższe reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236 z 2002 r. poz. 1990 zm.; Dz. U. z 2004 r., Nr 271, poz. 2686; Dz. U. z 2005 r. Nr 186, poz. 1554; Dz. U. z 2006 r., Nr 227, poz. 1661).

Sędziemu delegowanemu, podobnie jak ławnikowi zamiejscowemu na podstawie powołanego rozporządzenia:

• zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów: 1) przejazdów; 2) noclegów; 3) dojazdów środkami komunikacji miejscowej; 4) innych udokumentowanych wydatków, (...).
• zgodnie z § 4. 1. Dieta jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży i wynosi 23 zł za dobę podróży.
  
  

2. Należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania, w następujący sposób:
   1. jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
      1. od 8 do 12 godzin - przysługuje połowa diety,
      2. ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości;
      • zgodnie z § 5. 2. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.
      • zgodnie z § 6. 1. Za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.
   
   
   

Przepis art. 173 ustawy - Prawo o usp stanowi, że ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują dietę oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów. Stosownie do tego przepisu ławnicy zamiejscowi w chwili obecnej otrzymują:

• rzeczywisty zwrot kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której znajduje się siedziba sądu;
• ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 4,60 zł (20% diety);
• mają prawo do diety pod warunkami określonymi przepisami przywołanego powyżej rozporządzenia.
  
  

Powyższe wskazuje w sposób oczywisty, zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy art. 173 ustawy - Prawo o usp pozostają w związku z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 16, lit. b), a nie, jak uważa Sąd Okręgowy, z przepisami art. 21 ust. 1, pkt 17 u.p.d.o.f.. Zatem to przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16, lit. b) u.o.p.do.f. określają zakres zwolnienia od podatku dochodowego wypłacanych ławnikom należności przewidzianych przepisami art. 173 ustawy - Prawo o usp. Z uwagi na powyższe, kwoty wypłacone w roku podatkowym z tytułu diet oraz kosztów przejazdu, ławnikom zamieszkałym w miejscowości innej niż siedziba sądu, winny być umieszczone w kolumnie c” - części D” formularza PIT - R, a nie w kolumnie „d” - części „D”, jak w PIT - R za 2009 r. doręczonym Wnioskodawczyni przez Sąd Okręgowy. W ocenie Wnioskodawczyni, stanowisku Sądu Okręgowego, można postawić zarzut naruszenia prawa materialnego art. 173 ustawy - Prawo o usp poprzez przyjęcie, że ławnik zamieszkujący poza siedzibą sądu, otrzymuje dietę i zwrot kosztów podróży w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o p.d.o.f., a wobec tego jest ono zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w granicach określonych tym przepisem.

W dniu 17.05.2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-99/10-4/MK, stwierdzając, iż wypłacone na podstawie art. 173 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych diety i kwoty stanowiące zwrot kosztów przejazdu i noclegu ławników zamieszkałych poza siedzibą sądu są zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 17, natomiast przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania. Uzyskane przez Wnioskodawczynię kwoty diety i kwoty stanowiące zwrot kosztów z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich zostały prawidłowo wykazane w informacji PIT-R w części D kolumna d) formularza PIT – R (interpretację skutecznie doręczono w dniu 25.05.2010 r.).

Wnioskodawczyni nie zgodziła się ze stanowiskiem tutejszego organu i w dniu 31.05.2010 r. (data wpływu 04.06.2010 r.) wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W wyniku ponownej analizy sprawy, przy uwzględnieniu zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawił w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia z dnia 12.07.2010 r. Nr IPPB2/415-99/10-6/MK (skutecznie doręczonym w dniu 20.07.2010 r.).

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 17.05.2010 r. Nr IPPB2/415-99/10-4/MK wniesiono w dniu 17.08.2010 r. skargę o jej uchylenie w całości z powodu jej niezgodności z prawem.

Pismem z dnia 08.09.2010 r. Nr IPPB2/4160-51/10-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie udzielił odpowiedzi na ww. skargę w której stwierdził, iż przedmiotowa interpretacja nie może zostać zmieniona, gdyż została wydana w oparciu o przedstawiony opis stanu faktycznego i obowiązujący stan prawny

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2390/10 została uchylona przedmiotowa interpretacja.

Dnia 19.08.2011 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16.08.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2390/10 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia.

W wyroku tym Sąd, stwierdził, że skarga wniesiona w niniejszej sprawie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd podniósł, że w przedmiotowej sprawie spór dotyczy kwestii czy otrzymywana przez Skarżącą dieta wypłacana na podstawie art. 173 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) korzysta ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 czy art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f.

Organ podatkowy prezentował pogląd, że uzyskany przez Skarżącą w 2009 r. przychód, należało zakwalifikować do przychodu uzyskiwanego z działalności wykonywanej osobiście oraz korzystającego ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f.

WSA w Warszawie uchylając interpretację indywidualną z dnia 17 maja 2010 r. Nr IPPB2/415-99/10-4/MK stwierdził, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza „dwa” rodzaje diet, jedne wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 16, drugie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zakres przedmiotowy tych norm jest zupełnie różny.

W ocenie Sądu, przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy bowiem diet wypłacanych w związku z podróżą służbową pracownika (lit. a) oraz diet wypłacanych osobom niebędącym pracownikami w związku z podróżą (lit.b), W przypadku osób niebędych pracownikami ustawodawca zastrzegł dodatkowe warunki określone w ust. 13 przepisu art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzależnił bowiem możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku o ile świadczenia te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze zwolnienia korzystają diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł. Ustawodawca uznał, że przychody, o których w tym przepisie mowa, powinny korzystać z uprzywilejowania - do pewnej wysokości. Względy, dla których ten „przywilej” wprowadzono, wydają się oczywiste; jest to z jednej strony zachęta do podejmowania obowiązków społecznych a z drugiej podkreślenie ich znaczenia w życiu społecznym.

Zdaniem Sądu, o tym jakiego rodzaju dietę otrzymuje Skarżąca decyduje podstawa prawna jej wypłaty, czyli przepis art. 173 w związku z art. 77 § 6 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.).

W myśl powołanych wyżej przepisów prawa ławnik sądowy nie będący pracownikiem sądu, a wykonujący czynności w ramach wykonywania obowiązków społeczno - obywatelskich korzysta z następujących świadczeń:

• diety w wysokości 23 zł lub jej połowy, po spełnieniu warunków określonych w cytowanym rozporządzeniu,
• ryczałtu na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowej w wysokości 4,60 zł,
• zwrotu rzeczywistych kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której znajduje się siedziba sądu.
  
  

Zatem mimo istniejących rozbieżności dotyczących pojęcia „diety” Sąd stwierdził, iż dieta przysługująca ławnikowi na podstawie art. 173 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych stanowi należność pieniężną przysługującą na pokrycie kosztów utrzymania w podróży. W konsekwencji wszystkie elementy pojęcia diety uregulowanej w art. 173 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. są tożsame co do istoty z elementami pojęcia diety określonej w zwolnieniu podatkowym unormowanym w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast na zasadzie art. 21 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie to ma również zastosowanie do osób pełniących funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, czyli w tym konkretnym przypadku do ławników.

Sąd podzielił zatem stanowisko Skarżącej zarówno co do naruszenia art. 173 Prawa o ustroju sądów powszechnych poprzez przyjęcie, że ławnik zamieszkujący poza siedzibą sądu otrzymuje dietę i zwrot kosztów podróży, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i to, że kwoty wypłacane w roku podatkowym z tytułu diet oraz kosztów przejazdu winny być umieszczane w kolumnie „c - części D” formularza PIT - R.

W dniu 23.09.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną prawa podatkowego Nr IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK, której skuteczne doręczenie nastąpiło 13.10.2011 r. stwierdzając, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19.04.2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2390/10, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe. W interpretacji organ uznał, iż w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała regulacja zawarta w pkt 2 w art. 21 ust. 13 ustawy, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Podkreślając, iż ławnicy uczestnicząc w rozpatrywaniu spraw przed sądami w pierwszej instancji nie pełnią funkcji obywatelskiej, lecz społeczną.

W informacji PIT-R objaśnień w pkt 2 części D wynika, że w kolumnie „c" - płatnik wykazuje kwoty diet i innych należności, wypłacane osobom pełniącym obowiązki społeczne i obywatelskie, wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.

Z powyższego objaśnienia wynika, iż informację tę mają obowiązek wypełniać płatnicy dokonujący wypłat należności wolnych od podatku na podstawie m.in. pkt 16 lit. b) ustawy, osobom z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich (m.in. art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawczyni nie zgodziła się z rozstrzygnięciem Organu zawartym w wydanej interpretacji, w związku z czym dnia 24.10.2011 r. (data wpływu 16.10.2011 r.) złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Pismem z dnia 29.11.2011 r. Nr IPPB2/415-99/10/11-9/S/MK, skutecznie doręczonym 07.12.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 03.01.2012. r. do tut. Organu wpłynęła skarga na ww. interpretację (data nadania w polskiej placówce pocztowej 31.12.2011 r.).

W złożonej skardze Skarżąca zarzuca stanowisku organu wyrażonemu w zaskarżonej interpretacji naruszenie przepisów prawa poprzez:

1. nie uwzględnienie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2390/10 w całości poprzez przyjęcie, że:
   • w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma regulacja zawarta w art. 21 ust. 13 punkcie 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o pdof stosuje się, jeżeli otrzymywane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw;
   • przyjęcie, że ławnicy uczestniczący w rozpatrywaniu spraw przed sądami pierwszej instancji nie pełnią funkcji obywatelskiej, lecz społeczną.
2. Zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
   
   

W związku z wyżej sformułowanym zarzutem Strona skarżąca wnosi o:

Uchylenie interpretacji indywidualnej jako naruszającej prawo.

W złożonej skardze Skarżąca podnosi, iż:

1. Spór dotyczący zasady wedle, której zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych są diety tzw. podróżne oraz koszty podróży osób pełniących obowiązki społeczne i obywatelskie został jednoznacznie rozstrzygnięty przez Wojewódzki Sąd Administracyjny prawomocnym wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2390/10.
   
   Skarżąca wskazuje, iż interpretacja IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK z dnia 23 września 2011 r. winna uwzględniać prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2390/10, w całości, a nie w części na co zdaniem Skarżącej wskazuje treść uzasadnienia do niniejszej interpretacji.Skarżąca wskazuje, że w ocenie Sądu, którego pogląd w pełni podziela: art. 21 ust. 1 pkt 16 bez wątpienia dotyczy diet wypłacanych w związku z podróżą służbową pracownika (lit. a) oraz diet wypłacanych osobom niebędącym pracownikami w związku z podróżą (lit. b). W przypadku osób niebędących pracownikami ustawodawca zastrzegł dodatkowe warunki określone w ust. 13 przepisu art. 21 up.d.o.f. Uzależnił bowiem możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku o ile świadczenia te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 u.p.d.o.f.Zdaniem Skarżącej w ocenie organu upoważnionego do wydania interpretacji - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała regulacja zawarta w pkt 2 w art. 21 ust. 13 ustawy o p.d.o.f., zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Jednocześnie w uzasadnieniu do interpretacji IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK z dnia 23 września 2011 r., stwierdza się, iż: w świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn.. akt III SA/Wa 2390/10 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje za prawidłowe.
   Skarżąca podnosi, że jest to oczywista sprzeczność. Zdaniem Skarżącej powyższe wskazuje, że organ upoważniony do wydania interpretacji nie podziela w pełni, ani prawomocnego wyroku WSA z dnia 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2390/10, ani stanowiska Wnioskodawcy.
   Zatem zdaniem Skarżącej interpretacji Nr IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK z dnia 23 września 2011 r., która jest przedmiotem niniejszej skargi, należy zarzucić niewłaściwe zastosowanie prawa polegające na błędnej subsumcji, to jest podciągnięciu stanu faktycznego pod niewłaściwy przepis.
2. Skarżąca podnosi, że WSA w Warszawie, w prawomocnym wyroku z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2390/10, w całości podzielił przedstawioną przez Skarżącą ocenę stanu prawnego należności otrzymywanych przez ławników zamieszkałych poza miejscowością, w której położona jest siedziba sądu. I stwierdził: „ O tym, jakie go rodzaju dietę otrzymuje Skarżąca decyduje podstawa prawna jej wypłaty, czyli przepis art. 173 w związku z art. 77 § 6 pkt 3 i 4 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.). W myśl powołanych wyżej przepisów prawa ławnik sądowy - nie będący pracownikiem sądu, a wykonujący czynności w ramach wykonywania obowiązków społeczno - obywatelskich - korzysta z następujących świadczeń:
   • diety w wysokości 23 zł lub jej połowy, po spełnieniu warunków określonych w cytowanym rozporządzeniu,
   • ryczałtu na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowej w wysokości 4,60 zł,
   • zwrotu rzeczywistych kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której znajduje się siedziba sądu”.
   
   W ocenie Sądu: „mimo istniejących rozbieżności dotyczących pojęcia „diety” nie ulega wątpliwości, iż dieta przysługująca ławnikowi na podstawie art. 173 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych stanowi należność pieniężną przysługującą na pokrycie kosztów utrzymania w podróży. W konsekwencji wszystkie elementy pojęcia diety uregulowanej w art. 173 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. są tożsame co do istoty z elementami pojęcia diety określonej w zwolnieniu podatkowym unormowanym w art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f. Natomiast na zasadzie art. 21 ust. 13 pkt 4 u.p.d.o.f. zwolnienie to ma również zastosowanie do osób pełniących funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, czyli w tym konkretnym przypadku do ławników”.
   Nadto w uzasadnieniu WSA napisał: „Rozpoznając sprawę ponownie organ podatkowy winien zatem ocenić wszystkie podniesione przez stronę Skarżącą argumenty z uwzględnieniem oceny prawnej zawartej w niniejszym wyroku”.
   
   Zdaniem Skarżącej treść uzasadnienia interpretacji IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK z dnia 23 września 2011 r. wskazuje, że tego zalecenia WSA w Warszawie organ podatkowy nie wziął po uwagę i dokonał odmiennej niż Sąd oceny prawnej. A zatem organ podatkowy prawie wykonał wyrok Sądu, a prawie czyni wielką różnicę.
3. Za całkowicie błędne zdaniem Skarżącej należy uznać także stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu do interpretacji IPPB2/415-99/10/11-7/S/MK z dnia 23 września 2011 r., iż: ławnicy uczestnicząc w rozpatrywaniu spraw przed sądami w pierwszej instancji nie pełnią funkcji obywatelskiej, lecz społeczną. Ocena Sądu i moje stanowisko w tym zakresie są tożsame - ławnik niewątpliwie pełni obowiązki społeczne i obywatelskie.
   
   

W ocenie Skarżącej, kwestią bezsporną jest kwalifikacja charakteru funkcji ławnika - jest to pełnienie obowiązków społecznych i obywatelskich. Skarżąca wskazuje, że świadomie użyła funktora koniunkcji.

Skarżąca podnosi, że obowiązujące ustawodawstwo nie definiuje pojęcia obowiązków obywatelskich i społecznych. Zatem w tym zakresie należy odnieść się do funkcjonującego orzecznictwa podatkowego, sądowego, a także doktryny prawa.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ani inne przepisy) nie definiują pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Jak wyjaśnił NSA w uzasadnieniu wyroku z dnia 7 października 1997 r. sygn. akt. III SA 253/96, pojęcie to należy rozumieć bardzo szeroko. Nie ma bowiem legalnej definicji tego wyrażenia ani w przepisach podatkowych ani też w innych przepisach prawa. W świetle Słownika języka polskiego (Warszawa 1993, t. II, s. 435 i t. III, s. 296) wyraz „społeczny” oznacza między innymi „zorganizowany, przeznaczony dla społeczeństwa, do obsługiwania społeczeństwa, do zaspokojenia jego potrzeb, będący przedstawicielem społeczeństwa, pracujący dla społeczeństwa, dla dobra ogółu”. Jeżeli chodzi o wyraz „obywatelski” to, oznacza on „obowiązek obywatelski, Prawa obywatelskie, Komitet, Sąd obywatelski, Straż obywatelska zorganizowana z osób prywatnych, ochotników, niefachowców, do doraźnej pomocy władzom, jako instytucje tymczasowe”.

W doktrynie prawa przyjmuje się, iż: „za pełnienie obowiązków obywatelskich i społecznych należy więc uznać działalność posłów i senatorów, radnych i innych przedstawicieli samorządu terytorialnego, składów komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, składów inspekcji Państwowej Komisji Wyborczej i inspekcji wojewódzkich komisarzy wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, Trybunału Stanu, ławników sadów powszechnych”. (patrz: Podatkowe Komentarze Becka - Podatek dochodowy od osób fizycznych, Rok 2006, pod redakcją J. Marciniuka; Interpretacja indywidualna IBPBII/1/415-527/10/ASz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 sierpnia 2010 r.).

Na temat znaczenia terminu obowiązki społeczne i obywatelskie bardzo wyczerpująco wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 listopada 1997 r., sygn. akt U 6/97. TK stwierdził, że: obowiązki” w rozumieniu art. 13 pkt 5 ustawy podatkowej muszą mieć charakter obowiązków wykonywanych na podstawie ustawy w tym sensie, że funkcja, z pełnieniem której obowiązki te się wiążą jest funkcją unormowaną ustawowo. Dookreślenie, iż chodzi o obowiązki o charakterze „obywatelskim” bądź „społecznym”, wprowadza kryterium dodatkowe, sytuujące daną funkcję w płaszczyźnie relacji państwo - obywatel państwa albo społeczność - członek tej społeczności. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych (a nie np. osoba odpłatnie świadcząca usługi eksperckie czy jako pracownik wykonujący swe obowiązki zawodowe). Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy zaś do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie (tego rodzaju funkcje należy odróżnić od usług świadczonych w celach zarobkowych). Tak rozumiane obowiązki społeczne lub obywatelskie można pełnić nie tylko na podstawie wyboru lecz także w wyniku powołania przez właściwy organ, wyznaczenia przez upoważnioną organizację społeczną lub na skutek podobnych prawem określonych zdarzeń. (por. wyrok TK z dnia 25 listopada 1997 r., sygn. akt U. 6/97.)

Zdaniem Skarżącej powyższe oznacza, iż z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi niewątpliwie są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła, senatora, czy ławnika. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej).

Zatem niewątpliwie pełnienie funkcji ławnika sądowego należy utożsamiać z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi. Ławnicy uczestniczą w działaniu instytucji publicznej - z woli ustrojodawcy biorą udział w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości. Zgodnie z art. 182 Konstytucji RP ławnicy to obywatele biorący udział w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości należący do podmiotów uczestniczących w funkcjonowaniu władzy sądowniczej.

Nadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 115 § 13 k.k. ławnik, podobnie jak sędzia, prokurator, poseł, czy radny, ma status funkcjonariusza publicznego.

Powołane orzecznictwo podatkowe, sądowe, poglądy doktryny prawa oraz status ławnika nie pozostawiają wątpliwości, że pełni on obowiązki społeczne i obywatelskie, a nie tylko społeczne jak napisano w uzasadnieniu do interpretacji IPPB2/415-99/10/11/-7/S/MK z dnia 23 września 2011 r.

Skarżąca wskazuje, , iż PIT - R jest informacją o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich, a zatem gdyby w przedmiotowej sprawie zastosowanie miała, jak zdaniem Skarżącej, błędnie napisano w uzasadnieniu do interpretacji, regulacja zawarta w pkt 2 w art. 21 ust. 13 ustawy o p.d.o.f., zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, to nie byłoby podstaw do wykazywania w PIT - R kwot wypłaconych ławnikom z tytułu diet i zwrotu kosztów podróży.

Zgodnie z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SAlWa 2390/10 zbieżnym ze stanowiskiem Skarżącej wyrażonym we wniosku Skarżaca wskazuje, iż:

• poza sporem pozostaje, że zgodnie z art. 172 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 96, poz. 1070 z późn. zm.) wszyscy ławnicy za czas wykonywania czynności w sądzie otrzymują rekompensatę pieniężną. Owe rekompensaty stanowią przychód z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z przepisami art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.);

• natomiast ławnicy zamiejscowi - zamieszkali poza miejscowością, w której znajduje się siedziba sądu - otrzymują dodatkowo dietę i zwrot kosztów przejazdu. Jest to świadczenie odrębne przysługujące tylko tej kategorii ławników. Zatem, ławnikowi zamiejscowemu, tak jak osobie nie będącej pracownikiem, przysługuje zwrot kosztów podróży według zasad określonych przepisami art. 21 ust. 1 pkt 16, lit. b) ustawy o p.d.o.f. z zastrzeżeniem dodatkowych warunków określonych w ust. 13 tegoż artykułu. Ustawodawca uzależnił bowiem możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku o ile świadczenia te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o p.d.o.f.
  
  

Zatem, świadczeń tych nie należy traktować jako poniesionych w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, jak to napisano w interpretacji, a uznać za poniesione przez osoby pełniące funkcje przede wszystkim obywatelskie bowiem ławnik ma status funkcjonariusza publicznego i niewątpliwie pełni funkcje społeczne i obywatelskie.

W tym stanie rzeczy wniesienie skargi stało się konieczne, a żądanie wykonania w całości prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. akt. III SAM/a 2390/10 uzasadnione.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 31.12.2011 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 08.02.2010 r. (data wpływu 10.02.2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet i zwrotu kosztów podróży ławnikom z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich – jest prawidłowe.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdził co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości obywatele biorą udział przez uczestnictwo ławników w rozpoznawaniu spraw przed sądami w pierwszej instancji, chyba, że ustawy stanowią inaczej.

Z kolei w myśl art. 173 powołanej ustawy, ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują diety oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 5 ww. ustawy należy zakwalifikować przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby nie będącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym jak stanowi art. 21 ust. 13 ww. ustawy zwolnienie to stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, iż powołany przepis ustawy odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. W przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas ich podróży służbowej, natomiast u osób nie będących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w ust. 13 w art. 21 ustawy.

W świetle powyższego dla osoby niebędącej pracownikiem, podróż w związku z którą otrzymują diety i inne należności, nie musi wiązać się z wykonaniem zadania poza miejscowością w której znajduje się siedziba podmiotu wypłacającego te świadczenia. W przypadku tych osób „podróży” nie należy bowiem utożsamiać z „podróżą służbową - pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy i odnoszącym się do pracowników.

Niezależnie jednak od powyższego, dla obu grup podatników omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) oraz poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.).

Z kolei przepis art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni pełni obowiązki społeczne i obywatelskie, jako ławnik w Sądzie Okręgowym. Z uwagi na to, że miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni znajduje się w miejscowości innej niż siedziba Sądu, poza rekompensatą Wnioskodawczyni otrzymywała także diety oraz zwrot kosztów podróży na mocy art. 173 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych. W związku z powyższym w otrzymanej informacji PIT - R płatnik wykazał wypłacone w 2009 r. kwoty diet i zwrotu kosztów podróży w pozycji wskazującej, że należności te są zwolnione od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. pkt 17 do kwoty 2280 zł w układzie miesięcznym. Zdaniem Wnioskodawczyni uzyskane z tego tytułu kwoty podlegają zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy podatkowej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała regulacja zawarta w pkt 4 w art. 21 ust. 13 ustawy, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż przychody otrzymywane przez ławników zaliczyć należy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich. Przy czym należy przyjąć, iż do zwracanych na podstawie art. 173 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych ławnikom zamieszkałym poza siedzibą sądu diet oraz kosztów przejazdów, ma zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiocie zadanego pytania Nr 2 w kwestii dotyczącej sposobu wykazania umieszczenia w formularza PIT – R kwot wypłaconych w roku podatkowym z tytułu diet oraz kosztów przejazdu, ławnikom zamieszkałym w miejscowości innej niż siedziba sądu należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 45b ust. 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2008 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 74, poz. 445 ze zm.).

Zgodnie z treścią § 1 pkt 3 lit. d) tego rozporządzenia został określony wzór informacji o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich (PIT-R), będący załącznikiem Nr 12 do rozporządzenia.

W informacji PIT-R objaśnień w pkt 2 części D wynika, że w kolumnie „c" - płatnik wykazuje kwoty diet i innych należności, wypłacane osobom pełniącym obowiązki społeczne i obywatelskie, wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.

Z powyższego objaśnienia wynika, iż informację tę mają obowiązek wypełniać płatnicy dokonujący wypłat należności wolnych od podatku na podstawie m.in. pkt 16 lit. b) ustawy, osobom z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich (m.in. art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygnięcie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.