2014.06.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-360/14/KK
z 26 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 2 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu wkładu mieszkaniowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu wkładu mieszkaniowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako członek spółdzielni mieszkaniowej w 2000 r. Wnioskodawca uzyskał przydział lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na zasadach ratalnej spłaty kredytu w czynszu. Przed uzyskaniem przydziału lokalu mieszkalnego Wnioskodawca wpłacił na konto spółdzielni mieszkaniowej wkład mieszkaniowy w wysokości 30% wartości rynkowej (kosztów budowy) mieszkania o pow. 46,65 m2. Pozostała część została objęta kredytem spłacanym w czynszu. Przez cały czas zamieszkiwania w mieszkaniu Wnioskodawca spłacał sumiennie kredyt.

W marcu 2013 r. w związku z budową własnego domu jednorodzinnego (pozwolenie na budowę z 14 października 2010 r.) Wnioskodawca „zwrócił” mieszkanie do spółdzielni, która w związku z powyższym wypłaciła wpłacone wcześniej 30% wartości rynkowej mieszkania po stawkach z 2013 r. (wkład mieszkaniowy). Zwróconą kwotę Wnioskodawca w całości przeznaczył na cele mieszkaniowe tj. dokończenie budowy własnego domu (zakończenie budowy domu 10 grudnia 2013 r.).

W styczniu 2014 r. spółdzielnia mieszkaniowa (zgodnie z interpretacjami jak poniżej) wystawiła PIT-8C, w której zwróconą bezwzględną wartość 30% ceny rynkowej mieszkania, określoną na dzień zdania mieszkania, przez rzeczoznawcę majątkowego potraktowano jako wartość względną określoną w kwocie przychodu jako różnicy kwot wpłaconych i wypłaconych z tytułu uzyskania (2000 r.) i wygaśnięcia (2013 r.) lokatorskiego prawa do lokalu (wkład mieszkaniowy po rewaloryzacji).

Z informacji ustnej uzyskanej w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca dowiedział się, że powyższa kwota określona w PIT-8C stanowi Jego przychód na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 jako inne źródła i powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym, mimo że w całości została przeznaczona na budowę domu jednorodzinnego (cele mieszkaniowe). Informację Wnioskodawca potwierdził też telefonicznie w Krajowej Izbie Podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę określoną w pkt 30 załączonego PIT-8C należy traktować jako przychód zwolniony z opodatkowania czy też podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w przypadku gdy całość kwoty Wnioskodawca przeznaczył na budowę domu (cele mieszkaniowe) tj. zakup materiałów i spłatę zobowiązań związanych z budową domu takich jak spłata zadłużenia np. w koncie osobistym, z którego Wnioskodawca finansował budowę? Intencja przeznaczenia zwróconego wkładu mieszkaniowego była już określona w 2010 r. na etapie zaciągania kredytu hipotecznego jako wkład własny, na poczet tego pobrano 23 czerwca 2010 r. zaświadczenie ze spółdzielni mieszkaniowej o szacunkowej wysokości wkładu mieszkaniowego, które przedłożono w banku.

Wnioskodawca nie uważa, że powyższa kwota jest przychodem i powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według logicznej, ekonomicznej i uczciwej oceny Wnioskodawca nie uzyskał przychodu podlegającego opodatkowaniu z racji wypłaty wkładu mieszkaniowego. Wpłacona w 2000 r. kwota 30% wartości mieszkania (a więc 30% ceny 1 m2 pomnożona przez ilość metrów) stanowiła realną wartość mieszkania w momencie przyjmowania przydziału w 2000 r, a wypłacona kwota w 2013 r. w dalszym ciągu stanowiła równowartość 30% wartości rynkowej mieszkania w dniu jego zdawania, tzw. kwota zrewaloryzowana. Zgodnie m.in. z wyrokami (np. NSA II FSK 1490/11 w związku z WSA I SA/Bd 92/11) zgodnymi z oczekiwaniami Ministerstwa Finansów, a niezgodnymi w ocenie Wnioskodawcy z ekonomią i logiką, nic nie zyskał ani też nie stracił (tzn. faktycznie stracił część spłacanego kapitału od kredytu, który spłacał ponad 13 lat, a którego mu nie zwrócono). Za wypłaconą kwotę pieniężną Wnioskodawca może w dalszym ciągu kupić lub wybudować jedynie 30% innego mieszkania o identycznym metrażu, nic mniej nic więcej. Wnioskodawca celowo nie podaje wartości liczbowych (kwotowych) gdyż w Jego ocenie nie mają one znaczenia. Różnica w wartości względnej tj. w pieniądzu jest wartością nieobiektywną i dalece mylącą, służy jedynie udowodnieniu wirtualnego dochodu na liczbach bez odzwierciedlenia i uwzględnienia wielu czynników, które zaszły w trakcie użytkowania mieszkania tj. 13-tu lat. Do tych czynników w sposób niebagatelny należy m.in. inflacja, która przez lata zmniejszała wartość nabywczą pieniądza oraz wzrost cen materiałów budowlanych, robocizny, obciążeń, stawek podatkowych. Opodatkowanie podatkiem dochodowym różnicy kwoty wypłaconej i wpłaconej (zapominając, że jest to w wartości bezwzględnej w dalszym ciągu 30% wartości m2 mieszkania) bez gwarancji cen czy też kosztów budowy z 2000 r. jest, zdaniem Wnioskodawcy, kuriozalne tym bardziej, że całą kwotę przeznaczył na dokończenie budowy własnego domu po cenach z 2013 r., a nie 2000 r.

Jeżeli mimo wszystko (zakładając hipotezę), że przedmiotowa zwrócona kwota jest w pewnej części dochodem jako wartość względna w pieniądzu to - w ocenie Wnioskodawcy - inflacja powinna pomniejszać rzeczony dochód, gdyż realnie te pieniądze stracił (najpierw zarobił, opodatkował i już opodatkowane wpłacił do spółdzielni), a inflacja wg GUS wynosiła: 2000 r. - 10,1%; 2001 r. - 5,5%; 2002 r. - 1,9%; 2003 r. - 0,8%; 2004 r. - 3,5%; 2005 r. - 2,l%; 2006 r. - 1,0%; 2007 r. - 2,5%; 2008 r. - 4,2%; 2009 r. - 3,5%; 2010 r. - 2,6%; 2011 r. - 4,3%; 2012 r. - 3,7%; 2013 r. - 0,9%.

Bezpośrednie porównywanie kwot w złotych z roku 2000 r. z kwotami z 2013 r. bez uwzględniania m.in. inflacji jest według Wnioskodawcy absurdalne, nielogiczne i sprzeczne z zasadami ekonomii. W ten sposób można udowodnić wszystko, nawet to że kiedyś było dużo taniej.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa kwota w całości została przeznaczona na budowę domu jednorodzinnego (cel mieszkaniowy) i między nabyciem a zbyciem praw minęło ponad pięć lat. Najwygodniej uprzywilejować sprzedaż mieszkań czy domów (art. 10 ust. 1 pkt 8) a więc ludzi bogatszych, a wkład mieszkaniowy, który co do zasady jest porównywalny (chociażby jako udział % w mieszkaniu) „wsadzić” w inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9) i poddać opodatkowaniu bez możliwości skorzystania ze zwolnienia jak przy sprzedaży nieruchomości czy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Jest to nielogiczne i sprzeczne, w ocenie Wnioskodawcy, z zasadą równości i praworządności, powoduje uprzywilejowanie pewnych grup, grup bardziej zamożnych bo będących właścicielami mieszkań czy domów.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje na interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy opisujące sytuację adekwatną do jego: znak ITPB2/415-1115a/12/MM z dnia 6 marca 2013 r., znak ITPB2/415-1115b/12/MM z dnia 6 marca 2013 r., znak ITPB2/415-1115c/12/MM z 6 marca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienił źródła przychodów, w pkt 9 wskazując inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że zawiera on tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte dyspozycją tego przepisu.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jako członek spółdzielni mieszkaniowej w 2000 r. Wnioskodawca uzyskał przydział lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na zasadach ratalnej spłaty kredytu w czynszu. Przed uzyskaniem przydziału lokalu mieszkalnego Wnioskodawca wpłacił na konto spółdzielni mieszkaniowej wkład mieszkaniowy w wysokości 30% wartości rynkowej (kosztów budowy) mieszkania o pow. 46,65 m2. Pozostała część została objęta kredytem spłacanym w czynszu. Przez cały czas zamieszkiwania w mieszkaniu Wnioskodawca spłacał sumiennie kredyt.

W styczniu 2014 r. spółdzielnia mieszkaniowa wystawiła PIT-8C, w której zwróconą bezwzględną wartość 30% ceny rynkowej mieszkania, określoną na dzień zdania mieszkania, przez rzeczoznawcę majątkowego potraktowano jako wartość względną określoną w kwocie przychodu jako różnicy kwot wpłaconych i wypłaconych z tytułu uzyskania (2000 r.) i wygaśnięcia (2013 r.) lokatorskiego prawa do lokalu (wkład mieszkaniowy po rewaloryzacji).

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222), członkowie spółdzielni, którzy oczekują na ustanowienie na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo prawa odrębnej własności lokalu, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów budowy lokali przez wnoszenie wkładów mieszkaniowych lub budowlanych. Od chwili postawienia im lokali do dyspozycji uiszczają oni opłaty określone w ust. 1 albo 2.

W sprawach nieuregulowanych w ustawie prawa i obowiązki członków spółdzielni dotyczące w szczególności wnoszenia, ustalania i waloryzacji wkładu mieszkaniowego i budowlanego określają postanowienia statutu (art. 8 pkt 3 ww. ustawy).

Mając na względzie powyższe, wkład mieszkaniowy (budowlany) stanowi formę, w jakiej członek spółdzielni uczestniczy w pokrywaniu kosztów budowy lokalu. Wydatki na wkłady mieszkaniowe (budowlane) do spółdzielni wpłacane są natomiast w celu uzyskania spółdzielczego prawa do lokalu lub odrębnej własności lokalu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego wygasa z chwilą ustania członkostwa oraz w innych wypadkach określonych w niniejszym rozdziale.

Stosownie do art. 11 ust. 21 ww. ustawy, w wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia wypłaca osobie uprawnionej wartość rynkową tego lokalu. Przysługująca osobie uprawnionej wartość rynkowa nie może być wyższa od kwoty, jaką spółdzielnia uzyska od osoby obejmującej lokal w wyniku przetargu przeprowadzonego przez spółdzielnię zgodnie z postanowieniami statutu.

Z wartości rynkowej lokalu potrąca się przypadającą na dany lokal część zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności niewniesiony wkład mieszkaniowy. Jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków, potrąca się również nominalną kwotę umorzenia kredytu lub dotacji, w części przypadającej na ten lokal oraz kwoty zaległych opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1, a także koszty określenia wartości rynkowej lokalu (art. 11 ust. 22 ww. ustawy)

W świetle powyższego uznać należy, że w sytuacji gdy następuje wygaśnięcie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego (np. w związku ze zwrotem mieszkania do spółdzielni) - stosownie do art. 11 ust. 21 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - spółdzielnia jest zobowiązana do wypłaty osobie uprawnionej wartości rynkowej tego lokalu. Ww. kwota, jako otrzymana (pozostawiona do dyspozycji podatnika), stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni.

Zwrócić należy uwagę, że precyzując zakres ustanowionego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia, ustawodawca wskazał wyraźnie, że obejmuje ono uzyskane ze wskazanego wyżej tytułu przychody, jedynie do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni. Użyty w art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy zwrot: „do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów” określa bowiem zakres opisanego zwolnienia przedmiotowego. Przepis ten wskazuje wprost, że zwolnieniu podlega nie cała kwota przychodu uzyskanego przez uprawnionego w wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. uzyskana przez niego kwota odpowiadająca „wartości rynkowej tego lokalu” (art. 11 ust. 21 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), ale jedynie ta jego część, która odpowiada kwocie faktycznie wniesionego wkładu.

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika więc, że zakresem zwolnienia od podatku dochodowego objęta jest nadwyżka ponad wysokość wniesionego wkładu do spółdzielni, uwzględniająca inflację w odniesieniu do tego wkładu, w razie jego zwrotu. Żaden przepis, czy to zawarty w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy to w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych nie pozwala na uznanie, że przez użyty w art. 21 ust. 1 pkt 50 zwrot: „do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów”, należy rozumieć: „wysokości wkładu uwzględniającego inflację”.

W konsekwencji stwierdzić należy, że zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy objęta jest tylko ta część wypłaconej uprawnionemu wartości rynkowej lokalu, która odpowiada wysokości faktycznie wniesionego udziału lub wkładu do spółdzielni w rozumieniu art. 10 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Wkład ten powiększony jest o wartość poniesionych przez członka spółdzielni wpłat na poczet spłaty kredytu zaciągniętego przez spółdzielnię na sfinansowanie kosztów budowy danego lokalu.

Ponadto podkreślenia wymaga, że zarówno w orzecznictwie sądowo-administracyjnym jak i w stanowisku organów podatkowych dominuje pogląd o preferowaniu wykładni językowej przepisów prawa podatkowego, który w szczególności akcentowany jest gdy interpretowane są przepisy dotyczące ulg i zwolnień. Zwolnienia podatkowe (ulgi, preferencje) stanowią bowiem wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Dlatego przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych, tak jak wskazano powyżej, należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że nadwyżka pomiędzy kwotą przysługującą Wnioskodawcy jako osobie uprawnionej w związku z wygaśnięciem spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, a wniesionym do spółdzielni wkładem mieszkaniowym stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Kwotę przychodu wskazaną w informacji PIT-8C, otrzymanej od Spółdzielni, Wnioskodawca był obowiązany wykazać i opodatkować łącznie z innymi dochodami według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy. Na powyższe nie mają żadnego wpływu podnoszone we wniosku kwestie związane z wartością nabywczą pieniądza, inflacją, itp.

Odnosząc się natomiast do faktu, że Wnioskodawca przeznaczył w całości zwrócony przez Spółdzielnię wkład mieszkaniowy na budowę domu jednorodzinnego, realizując tym samym - jak wskazuje we wniosku - własne cele mieszkaniowe stwierdzić należy, że zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw o których mowa w art. 30e ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Zgodnie bowiem z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższy przepis pozwala zatem na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w sposób wyczerpujący w art. 10 ust 1 pkt 8 ww. ustawy. Przepis ten nie obejmuje więc swoją dyspozycją zwróconej przez spółdzielnię mieszkaniową kwoty wkładu z tytułu wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego.

O ile więc, cel mieszkaniowy w postaci budowy domu jednorodzinnego wypełnia dyspozycję przepisu art. 21 ust 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o tyle środki ze zwróconego wkładu mieszkaniowego nie stanowią środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c). Zatem Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, bowiem w przypadku spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego właścicielem i zarządzającym mieszkaniem jest spółdzielnia mieszkaniowa. Wnioskodawca zamieszkując w opisanym lokalu jedynie go użytkował, nie posiadał jednak do niego tytułu własności. Mógł używać mieszkanie, ale nie był jego właścicielem. Zgodnie z treścią art. 9 ust. 3 powołanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu jest prawem niezbywalnym, niedziedzicznym i nie podlega egzekucji. W związku z tym zwrot przedmiotowego lokalu do spółdzielni mieszkaniowej oraz związany z tym zwrot wpłaconego uprzednio wkładu, nie stanowi odpłatnego zbycia, gdyż Wnioskodawca nie posiadał tytułu własności do lokalu, o którym mowa we wniosku. Tak więc pomimo przeznaczenia otrzymanych środków na własne cele mieszkaniowe, w kontekście powyższych uregulowań prawnych, Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że Wnioskodawca nie dokonał zbycia nieruchomości i praw z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zatem również znaczenia upływ 5 lat od końca roku kalendarzowego w którym Wnioskodawca uzyskał przydział lokatorskiego prawa do opisanego lokalu.

Końcowo - w odniesieniu do kwoty podanej we wniosku - wskazać należy że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującego w polskim systemie podatkowym na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym, tutejszy organ nie odniósł się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę.

Dodać również należy, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin