Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-604/14-4/JSK
z 1 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z motorem– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z motorem. Wniosek uzupełniono w dniu 11 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną zgodnie z polską klasyfikacją działalności pod numerem 93.19.Z jako pozostała działalność związana ze sportem – zawodowe uprawianie sportu.

Do tego celu Zainteresowany kupuje motory, części do tych motorów, jak: silnik, rama, opony, sprzęgła itp.

Motor biorący udział w wyścigach jest specjalnie skonstruowaną do tego celu maszyną. Wiele elementów różni się od zwykłego jednośladu poruszającego się po drogach. Sam wygląd takiego motoru przeznaczonego do startów odróżnia go od drogowych jednośladów. Motory spalają czysty spirytus metylowy, czyli metanol. Ponadto nie są wyposażone ani w skrzynię biegów, ani w hamulce. Nie jest to również maszyna dalekobieżna: pojemność baku wynosi średnio 1,5-2 litra paliwa. Wprawdzie prędkość motoru wyjątkowo sprawnie przyspiesza. Motor nie posiada licznika kilometrów, startera, rejestracji, hamulców, może skręcać tylko w lewą stronę. Nie można się nim poruszać po drogach publicznych, tylko na torach. Jest używany tylko do prowadzenia tej działalności gospodarczej, nie można nim jeździć rekreacyjnie lub prywatnie. Służy tylko do zawodów i treningów na torach.

W piśmie z dnia 8 sierpnia 2014 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

• jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyte motory wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT,
• motory zostały nabyte: w roku 2013 i w lutym 2014 r.,
• motorem nie można poruszać się po drogach publicznych, ze względu na brak dowodu rejestracyjnego, hamulca, startera, licznika przebiegu kilometrów, ale konstrukcja jego umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h,
• motory, które nabył Wnioskodawca, nie podlegają rejestracji w wydziale komunikacji.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jest możliwe odliczenie VAT w 100% od motoru, części do tego motoru: opon, silnika, paliwa, sprzęgła, ramy, itp. bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i złożenia informacji VAT-26 stosując art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT i art. 86a ust. 4 pkt 1 lub inne przepisy ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy motor służy wyłącznie do działalności gospodarczej z uwagi na jego sposób wykorzystywania.

Sposób wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej wynika z obiektywnych przesłanek i jest to spełnione, gdyż motor nie jest zarejestrowany w wydziale komunikacji, nie może zatem poruszać się po drogach publicznych (np. w celach prywatnych), a jedynie służy treningom i występom na zawodach, na które jest dowożony. Nie posiada licznika przebiegu kilometrów, hamulca, startera, może skręcać tylko w lewą stronę, nie ma rejestracji, jeździ tylko na torach.

Powinien korzystać z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

Korzystanie z art. 86a ust. 4 pkt 1 jest niemożliwe ze względu na brak możliwości prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu – brak licznika kilometrów, brak hamulca, brak numeru rejestracyjnego, opis trasy (tor), brak liczby przejechanych kilometrów – jakiekolwiek nieścisłości, błędy w prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu skutkują utratą prawa do pełnego odliczenia VAT.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy i posiadanych informacji Zaineresowany uważa, że odliczenie 100% podatku VAT naliczonego od podatku należnego jest możliwe ze względu na fakt używania motoru tylko do działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylona);
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony);
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony);
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
   4. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
3. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.).

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), „pojazd” oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś „pojazd samochodowy” – na mocy art. 2 pkt 33 tej ustawy – pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Motocykl natomiast, stosownie do treści art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3, dwukołowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół.

W związku z faktem, że motocykle uznane są za pojazdy samochodowe, to ograniczenia dotyczące odliczenia podatku naliczonego wynikające z ustawy dotyczą również motocykli.

Ponadto, jak wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdem samochodowym. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Użycie w art. 86a ust. 5 ustawy wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli nie jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane w przepisach elementy.

Należy zaznaczyć, że w grupie pojazdów samochodowych, określonej w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie co do zasady do użytku prywatnego, jednakże mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych względów – dla celów pełnego odliczania – fakt wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną zgodnie z polską klasyfikacją działalności pod numerem 93.19.Z jako pozostała działalność związana ze sportem – zawodowe uprawianie sportu. Do tego celu Zainteresowany kupuje motory, części do tych motorów, jak: silnik, rama, opony, sprzęgła itp. Motor biorący udział w wyścigach jest specjalnie skonstruowaną do tego celu maszyną. Wiele elementów różni się od zwykłego jednośladu poruszającego się po drogach. Sam wygląd takiego motoru przeznaczonego do startów odróżnia go od drogowych jednośladów. Motory spalają czysty spirytus metylowy, czyli metanol. Ponadto nie są wyposażone ani w skrzynię biegów, ani w hamulce. Nie jest to również maszyna dalekobieżna: pojemność baku wynosi średnio 1,5-2 litra paliwa. Wprawdzie prędkość motoru wyjątkowo sprawnie przyspiesza. Motor nie posiada licznika kilometrów, startera, rejestracji, hamulców, może skręcać tylko w lewą stronę. Nie można się nim poruszać po drogach publicznych, tylko na torach. Jest używany tylko do prowadzenia tej działalności gospodarczej, nie można nim jeździć rekreacyjnie lub prywatnie. Służy tylko do zawodów i treningów na torach.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyte motory wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Motory zostały nabyte: w roku 2013 i w lutym 2014 r. Motorem nie można poruszać się po drogach publicznych, ze względu na brak dowodu rejestracyjnego, hamulca, startera, licznika przebiegu kilometrów, ale konstrukcja jego umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Motory, które nabył Wnioskodawca, nie podlegają rejestracji w wydziale komunikacji.

Wątpliwości Zainteresowanego w rozpatrywanej sprawie budzi kwestia prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z motorem oraz częściami do tego motoru (tj. opony, silnik, paliwo, sprzęgło, rama, itp.).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wskazano we wniosku – nabyte przez Zainteresowanego motory nie posiadają licznika kilometrów, startera, hamulców, mogą skręcać tylko w lewą stronę, nie można się nimi poruszać po drogach publicznych, tylko na torach, są używane tylko do prowadzenia działalności gospodarczej – zawodowe uprawianie sportu (służą tylko do zawodów i treningów na torach), nie można nimi jeździć rekreacyjnie lub prywatnie, zatem nie dotyczą ich wymogi uregulowane przepisami szczególnymi zawartymi w art. 86a ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy motory nie spełniają kryteriów do uznania ich za pojazdy w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy Prawo o ruchu drogowym, gdyż nie są one przeznaczone do poruszania się po drodze. Zatem nie stanowią one również pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, skoro motory nie stanowią pojazdów samochodowych kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych należy rozpatrywać na podstawie przepisów art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyte motory wykorzystywane są przez Zainteresowanego wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Prawo do odliczenia przysługuje Wnioskodawcy, o ile nie występują ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy.

Podsumowując, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy możliwe jest odliczenie podatku od towarów i usług w 100% od motoru, części do tego motoru: opon, silnika, paliwa, sprzęgła, ramy, itp. bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i złożenia informacji VAT-26. Prawo do odliczenia przysługuje Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że stanowisko Zainteresowanego uznano za nieprawidłowe z uwagi na inną podstawę prawną aniżeli wskazana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie.

Jednocześnie tut. Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.