Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-537/14/MS
z 9 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących koszty napraw samochodu oraz koszty nabycia części zamiennych i paliwa do jego eksploatacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 20 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących koszty napraw samochodu oraz koszty nabycia części zamiennych i paliwa do jego eksploatacji.

Wniosek uzupełniono pismem z 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-537/14/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca obecnie posiada samochód, który widnieje jako środek trwały w działalności gospodarczej. Przed wejściem w życie nowej ustawy (1 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca miał prawo odliczenia 100% VAT od zakupionego paliwa i napraw (miał wykonane badanie VAT-3).

Obecnie na okręgowej stacji diagnostycznej nie został podbity przegląd uprawniający do odliczenia 100% podatku VAT od faktur na utrzymanie tego samochodu, ponieważ pojazd samochodowy posiada 2 rzędy siedzeń. Samochód Wnioskodawcy to: Mitsubishi L200 pick-up, z oddzieloną przestrzenią ładunkową od pasażerskiej, w dowodzie rejestracyjnym to: rodzaj pojazdu - samochód ciężarowy; ilość miejsc - 5; dopuszczalna ładowność - 1005 kg; dopuszczalna masa całkowita - 2830 kg.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od 17 czerwca 2008 r. Wskazany we wniosku samochód Mitsubishi L200 pick-up, nr rej. XXX, nr YYY, rodzaj pojazdu - samochód ciężarowy, rok prod. - 1997, dopuszczalna ładowność – 1005 kg, maksymalna masa całkowita - 2830 kg, 2 rzędy siedzeń, liczba drzwi - 4 sztuki, liczba miejsc siedzących - 5 sztuk, przestrzeń ładunkowa oddzielona od przestrzeni pasażerskiej, jest wykorzystywany tylko do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca osobiście korzysta z tego samochodu do celów związanych z prowadzeniem działalności (dojazd do klienta, zakupy materiałów produkcyjnych, dostawy towarów, wyjazdy na targi wystawy, wyjazdy związane ze sprzedażą produktów). Ww. samochód jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu oraz nie złoży informacji o tym samochodzie o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

Faktury są wystawiane na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, faktury VAT które dotyczą zakupów do tego samochodu posiadają jego nr rej. (...).

Wnioskodawca doprecyzowuje od jakich wydatków zw. z samochodem zamierza dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50%:

• paliwo (olej napędowy),
• opony,
• usługi napraw (wymiany części w zakładach mechanicznych, np. wymiana rozrządu, wymiana końcówek zawieszenia, wymiana łożysk, czyli wszystkie czynności naprawcze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania samochodu, aby mógł być wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej),
• części zamienne (czyli np. rozrząd, łożyska, końcówki wahaczy, krzyżaki wału napędowego, opony, żarówki, klocki hamulcowe, tarcze hamulcowe, wycieraczki - elementy bez których samochód nie mógłby funkcjonować i nie można byłoby nim bezpiecznie jeździć).
  
  

Wszystkie wydatki będą udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na działalność gospodarczą Wnioskodawcy, oraz będą posiadać nr rej. samochodu wskazanego we wniosku.

Wnioskodawca pragnę również dodać, że przed wejściem nowych przepisów dotyczących możliwości odliczenia podatku VAT, miał prawo odliczenia 100% podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu.

Nowe przepisy nie są jednoznaczne, stąd pytanie odnośnie sytuacji co Wnioskodawca może odliczyć, po wejściu nowych przepisów w życie. (Czy Wnioskodawca może odliczyć 50% podatku VAT z paliwa (oleju napędowego), napraw i części (części niezbędne do funkcjonowania tego samochodu). Jeśli Wnioskodawca może odliczyć 50%, to czy może tego dokonać przed datą określoną w ustawie tj. 1 lipca 2015 r. i konsekwentnie czy aby móc dokonać odliczenia należy wykonać badanie w okręgowej stacji pojazdów, czy wystarczy dowód rejestracyjny).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca rozumie, że nie ma prawa do odliczenia 100% VAT (jedynie jeśli zadeklaruje VAT-26 i prowadził będzie skomplikowaną ewidencję przebiegów, tras wyjazdu itd.) Dlatego Wnioskodawca chciałby zapytać czy w sytuacji gdy nie zadeklaruje, że ten samochód będzie wykorzystywany jedynie do celów związanych z działalnością gospodarczą (nie złoży VAT-26), tylko jako do celów prowadzenia działalności gospodarczej i prywatnych to:

Czy może odliczyć 50% podatku VAT z napraw, części oraz paliwa (oleju napędowego), zakupionego do tego samochodu? (z racji tego, że jest to samochód ciężarowy i posiada 5 miejsc i ładowność powyżej 500 kg).

Czy liczba miejsc i ładowność określona w dowodzie rejestracyjnym może być podstawą do odliczenia 50% VAT, czy może należy dokonać dodatkowego przeglądu w okręgowej stacji pojazdów?

Czy odliczenia 50% podatku VAT od paliw (oleju napędowego) Wnioskodawca może dokonywać przed 1 lipca 2015 r. tj. od dnia wejścia ustawy w życie?

Zdaniem Wnioskodawcy, samochód który Wnioskodawca posiada i jest on na stanie firmy oraz jeśli nie złoży VAT-26, czyli że wykorzystanie tego samochodu będzie do działalności gospodarczej i prywatnej Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 50% podatku VAT z faktur na utrzymanie tego samochodu (naprawy, części,) od dnia wejścia w życie ustawy tj. 1 kwietnia 2014 oraz odliczenia 50% podatku VAT z faktur za paliwo (olej napędowy), również od dnia 1 kwietnia 2014 r., a nie jak to jest w przypadku samochodów osobowych, dopiero od 1 lipca 2015 r.

Stanowisko Wnioskodawca popiera art. 12 ww. ustawy który mówi, że:

Ust 1. Obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do 30 czerwca 2015 r. paliw, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5t, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi: a)…..b)…..c) 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Ust 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

Ust 3. Dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń) o których mowa w ust. 1 pkt 2 są określone na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt l.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zaznaczyć, że od 1 kwietnia 2014 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z tymi pojazdami zostały uregulowane w przepisach art. 86a ust. 1-10 ustawy o VAT.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.należnego z tytułu:

1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1.pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2.pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3.pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

-jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

Ponadto, w myśl art. 86a ust. 12 ww. ustawy podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do ust. 3 cyt. artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.samochodów osobowych;

2.innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń) o których mowa w ust. 1 pkt 2 są określone na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt l.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od 17 czerwca 2008 r. Wnioskodawca obecnie posiada samochód, który widnieje jako środek trwały w działalności gospodarczej.

Wskazany samochód to Mitsubishi L200 pick-up, nr rej. XXX, nr YYY, rodzaj pojazdu - samochód ciężarowy, rok prod. - 1997, dopuszczalna ładowność – 1005 kg, dopuszczalna masa całkowita - 2830 kg, 2 rzędy siedzeń, liczba drzwi - 4 sztuki, liczba miejsc siedzących - 5 sztuk, przestrzeń ładunkowa oddzielona od przestrzeni pasażerskiej, jest wykorzystywany tylko do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca osobiście korzysta z tego samochodu do celów związanych z prowadzeniem działalności (dojazd do klienta, zakupy materiałów produkcyjnych, dostawy towarów, wyjazdy na targi wystawy, wyjazdy związane ze sprzedażą produktów). Ww. samochód jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu oraz nie złoży informacji o tym samochodzie o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

Faktury są wystawiane na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, faktury VAT które dotyczą zakupów do tego samochodu posiadają jego nr rej. (...).

Wnioskodawca doprecyzowuje od jakich wydatków zw. z samochodem zamierza dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50%:

• paliwo (olej napędowy),
• opony,
• usługi napraw (wymiany części w zakładach mechanicznych, np. wymiana rozrządu, wymiana końcówek zawieszenia, wymiana łożysk, czyli wszystkie czynności naprawcze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania samochodu, aby mógł być wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej),
• części zamienne (czyli np. rozrząd, łożyska, końcówki wahaczy, krzyżaki wału napędowego, opony, żarówki, klocki hamulcowe, tarcze hamulcowe, wycieraczki - elementy bez których samochód nie mógłby funkcjonować i nie można byłoby nim bezpiecznie jeździć).
  
  

W świetle powyższego Wnioskodawca na wątpliwości odnośnie zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących koszty napraw samochodu oraz koszty nabycia części zamiennych i paliwa do jego eksploatacji oraz czy ustalenie liczby miejsc i ładowności samochodu może być dokonane w oparciu o zapisy w dowodzie rejestracyjnym.

W odniesieniu do opisanego wyżej stanu faktycznego, tj. sytuacji, w której samochód będący pojazdem samochodowym o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, do którego nie ma zastosowania art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT (nie jest pojazdem samochodowym, którego konstrukcja wyklucza użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne – wskazanym w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT), stwierdzić należy, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Wnioskodawca we wniosku nie wskazał, że zamierza poprzez podjęte przez siebie działania wykluczyć użycie samochodu do celów prywatnych. Jednocześnie stwierdził, że nie będzie prowadził ewidencją przebiegu pojazdu, która jest potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdów samochodowych do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania. Powyższe wskazuje na możliwość użycia samochodu osobowego do celów prywatnych niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zatem, wskazany przez Wnioskodawcę sposób użytkowania samochodu nie jest równoznaczny ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownych procedur użytkowania tego pojazdu, które wykluczają jego potencjalne użycie do celów prywatnych.

Należy zatem stwierdzić, że w opisanych warunkach Wnioskodawca nie stworzył procedur/zasad wykorzystania samochodu wykluczających potencjalny jego prywatny użytek, co powoduje, że przedmiotowego samochodu nie można uznać za samochód, który jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że samochód jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Tym samym Wnioskodawca nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie wskazanych we wniosku opon, części zamiennych oraz usług naprawy tego samochodu. Prawo to jednakże jest ograniczone do wysokości 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur.

Zatem, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia usług naprawy oraz z tytułu nabycia towarów związanych z eksploatacją lub używaniem samochodu, o których mowa we wniosku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

Odnosząc się z kolei do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu, stwierdzić należy, że jak już wskazano w myśl art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.samochodów osobowych;

2.innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Analiza powyższych regulacji prowadzi do wniosku, że do pojazdów samochodowych innych niż wymienione w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie ma zastosowania zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, obowiązujący do dnia 30 czerwca 2015 r., bowiem dotyczy on tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, wskazanych w cyt. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie, nie znajdzie zastosowania obowiązujący do dnia 30 czerwca 2015 r. zakaz odliczenia podatku od nabywanego paliwa służącego do napędu samochodu, będącego przedmiotem wniosku, wynikający z art. 12 ustawy nowelizującej, ponieważ w rozpatrywanej sprawie mamy wprawdzie do czynienia z pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, posiadającym liczbę miejsc siedzących – 5 lecz o dopuszczalnej ładowności większej niż 500 kg. Dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń) o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej została określona przez Wnioskodawcę na podstawie zapisów w dowodzie rejestracyjnym samochodu, tj. na podstawie dokumentu określonego ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) wydawanego przez odpowiedni organ administracji państwowej właścicielowi pojazdu podczas jego rejestracji, a więc na podstawie dokumentu wydanego zgodnie z przepisami o ruchu drogowym o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej.

W związku z tym, iż należy uznać jak to zostało uprzednio stwierdzone, że przedmiotowy samochód jest wykorzystywany zarówno w działalności gospodarczej jak i do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (tj. jego konstrukcja nie wyklucza takiego zastosowania), to Wnioskodawcy przysługuje w okresie od 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., zgodnie z art. 86a ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku w wysokości stanowiącej 50% kwoty podatku naliczonego przy zakupie paliwa służącego do napędu przedmiotowego samochodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że ma prawo do odliczenia od 1 kwietnia 2014 r. 50% podatku wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie usług naprawy samochodu oraz dokumentujących nabycie części zamiennych i paliwa do tego samochodu należało uznać za prawidłowe. Prawidłowe jest również stanowisko Wnioskodawcy, że dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń) o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej może zostać określona, na co wskazał Wnioskodawca powołując treść art. 12 ust. 3 przedmiotowej ustawy, na podstawie zapisów w dowodzie rejestracyjnym samochodu, i aby dokonać odliczenia nie jest wymagane dodatkowe badanie techniczne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.