Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-446/14/LSz
z 21 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 6 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z 1 sierpnia 2014 r. (data wpływu 8 sierpnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki lub działek– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki lub działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 sierpnia 2014 r. (data wpływu 8 sierpnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 lipca 2014 r. znak: IBPP1/443-446/14/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna, w grudniu 2003 r. z majątku osobistego do majątku osobistego zakupił na cele osobiste, nieruchomość (dalej jako „Nieruchomość”). Nabycie „Nieruchomości” Wnioskodawca, jako rolnik sfinansował z kredytu dla młodych rolników. Cała Nieruchomość w chwili nabycia była niezabudowana oraz sklasyfikowana w ewidencji gruntów i budynków, jako użytki rolne.

Wnioskodawca z tytułu własności „Nieruchomości” płacił i nadal płaci podatek rolny, jak również pobiera dopłaty rolnicze. „Nieruchomość” w intencji Wnioskodawcy nie została nabyta celem jej odsprzedaży ale w związku ze statusem rolnika.

„Nieruchomość” położona jest w obszarze dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ja również znajduje się ona poza obszarem objętym obowiązkiem sporządzenia planów miejscowych.

Z uwagi na korzystną koniunkturę gospodarczą oraz wzrost popytu na rynku obrotu nieruchomościami, Wnioskodawca postanowił przeznaczyć części „Nieruchomości” na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, przedmiotem której jest w szczególności obrót nieruchomościami. Wnioskodawca dla rozważenia, która część „Nieruchomości” prezentuje najwyższą wartość obrotową, uzasadniającą przeznaczenie jej na cele związane z prowadzoną w tym zakresie działalnością gospodarczą, w szczególności czy na terenie „Nieruchomości” planowana jest inwestycja celu publicznego oraz czy i która część „Nieruchomości” mogłaby zostać przeznaczona pod zabudowę, Wnioskodawca zwrócił się o wydanie stosownych decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca jednocześnie doprowadził do podziału „Nieruchomości” na mniejsze działki, których część została zgodnie z założeniem przeznaczona na cele związane z działalnością gospodarczą, część natomiast pozostała na majątku osobistym Wnioskodawcy. Po uzyskaniu decyzji Wnioskodawca decyzją, przeznaczył kilka z wszystkich działek, na potrzeby działalności prowadzonej w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami (dalej jako „Działki w działalności”) pozostałe działki (dalej jako „Działki”) pozostały w jego majątku osobistym. Wnioskodawca podzielił na działki całą „Nieruchomość”, gdyż wnioskując o podział nie był w stanie określić, które faktycznie przeznaczy na cele związane z działalnością gospodarczą. Podział „Nieruchomości” nie stanowił czynności dokonywanej w ramach działalności gospodarczej a jedynie zmierzał do faktycznego wydzielenia „Działek w działalności”, które zostały przeznaczone na cele prowadzonej działalności gospodarczej. „Działki” natomiast od momentu nabycia nigdy nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca na dzień złożenia niniejszego wniosku wykorzystuje więc „Działki w działalności” na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, wyłącznie w odniesieniu do „Działek w działalności” działa jako handlowiec, planuje ich zabudowę celem zwiększenia wartości a następnie ich sprzedaż na rynku nieruchomości. „Działki” natomiast pozostają w jego majątku osobistym i w odniesieniu do nich wykonuje czynności wyłącznie w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Jednocześnie wszystkie „Działki” nadal pozostają niezabudowane i zewidencjonowane, jako użytki rolne, a Wnioskodawca uiszcza z tytułu ich własności podatek rolny.

Nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy, że co do „Działek w działalności”, które dobrowolnie przeznaczył na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w przypadku ich zbycia transakcje te podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie jednak zapytać o konsekwencje podatkowe w zakresie podatku PIT oraz podatku VAT co do „Działek”, rodzące się po jego stronie w następującym hipotetycznym zdarzeniu przyszłym.

Do Wnioskodawcy zgłasza się nabywca lub w różnych terminach zgłaszają się nabywcy z propozycją zakupu wszystkich lub części „Działek”.

Wnioskodawca sprzedając „Działki” będzie działał wyłącznie w sferze prywatnej. W żaden sposób Wnioskodawca nie zamierza pozyskiwać nabywców na przedmiotowe „Działki”. Wnioskodawca zakłada, że zainteresowany/ni nabywca/y sami zgłoszą się do Wnioskodawcy z propozycją kupna „Działek”. Sprzedaży „Działek” Wnioskodawca nie dokona w celach handlowych, zarobkowych, lecz dla celów osobistych. Środki uzyskane ze sprzedaży „Działek” Wnioskodawca przeznaczy na cele osobiste.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1. Wnioskodawca od lat 1980 działa jako jubiler, od końca lat 80-tych jako między innymi właściciel sklepów i galerii z biżuterią – główna działalność Wnioskodawcy, od ok. 2013 r. podejmuje działania na rynku nieruchomości.
   
2. Na pytanie czy jakiekolwiek wydatki dotyczące wskazanych we wniosku nieruchomości stanowiły koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej Wnioskodawca odpowiedział – nie nigdy.
   
3. Jak podaje Wnioskodawca od lat 90-tych może nieco wcześniej, w zakresie opisanym w odpowiedzi na pytanie 1, jest zarejestrowany jako podatnik czynny VAT. W tym też składa zakresie deklaracje VAT -7.
   
4. Na pytanie z ilu działek składa się nieruchomość zakupiona w 2003 r., o której mowa we wniosku Wnioskodawca odpowiedział, że aktualnie składa się ze 133 działek.
   
5. Na pytanie w jakim konkretnie celu osobistym nabył Pan w 2003 r. nieruchomość niezabudowaną, o której mowa we wniosku i czy faktycznie została tak wykorzystana, jeśli nie to dlaczego, Wnioskodawca odpowiedział, że Wnioskodawca miał zamiar hodować konie, część gruntu miała być wykorzystywana pod uprawę zbóż. Niestety ze względu na przepisy prawa wodnego realizacja zamierzenia nie była możliwa. Wnioskodawca uprawiał zboże na potrzeby własne - dokarmianie ryb na terenie 20 ha jeziora.
   
6. Na pytanie kiedy wystąpił Pan z wnioskiem o dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki i ile działek powstało po podziale, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że w kilka lat po nabyciu terenu Wnioskodawca korzystając z uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, wniósł o jego podział na działki. Powstały 133 działki.
   
7. Odpowiadając na pytanie ile działek po podziale i kiedy zostało przeznaczonych do działalności gospodarczej, a ile pozostało w majątku osobistym Wnioskodawca wskazał, że w 2013 r. 10 działek stanowiących spójną całość zostało przeznaczonych do działalności gospodarczej, gdyż te właśnie działki zdaniem Wnioskodawcy do działalności się nadawały. Pozostałe działki pozostały w majątku osobistym Wnioskodawcy.
   
8. W odpowiedzi na pytanie w stosunku do ilu działek i jakich wystąpił Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (dla jakiej zabudowy), Wnioskodawca podał że wystąpił o warunki zabudowy dla wszystkich działek aby określić ich przeznaczenie a tym samym wartość. Wnioskodawca wnioskował o warunki zabudowy dla budownictwa jednorodzinnego.
   
9. Na pytanie w jaki sposób nieruchomość będąca Pana własnością była przez Pana wykorzystywana od momentu jej zakupu w 2003 r. do chwili podziału, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że nieruchomość do chwili podziału była wykorzystywana rekreacyjno-rolniczo. Wnioskodawca pozyskiwał siano dla koni, czasem uprawiał zboże. Co do działek, które pozostają na majątku osobistym Wnioskodawcy, Wnioskodawca nadal wykorzystuje je w wyżej opisany sposób.
   
10. Odpowiadając na pytanie ile działek pozostających w majątku osobistym będzie przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca stwierdził, że kwestia tego jaka liczba działek pozostających w majątku osobistym Wnioskodawcy będzie przedmiotem sprzedaży zależna będzie od sytuacji materialnej Wnioskodawcy, stanowić ma wspomożenie budżetu domowego, jak również uzależniona będzie od zainteresowania zgłaszającego się kupca.
    
11. Wnioskodawca odpowiadając na pytanie w jaki konkretnie sposób wykorzystuje Pan tę pozostałą część nieruchomości niewprowadzoną przez Pana do działalności gospodarczej od momentu jej podziału do chwili sprzedaży Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość cały czas jest wykorzystywana w celach rekreacyjno-rolniczych. Wnioskodawca pozyskuje siano dla koni, czasem uprawia zboże.
    
12. Na zadane pytanie, czy wykorzystywał Pan przedmiotowe działki pozostające
    w majątku osobistym do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, jeśli tak to jakiej i od kiedy, Wnioskodawca odpowiedział – nigdy.
    
13. W odpowiedzi na pytanie „skoro nabył Pan przedmiotową nieruchomość w związku ze statusem rolnika to proszę wskazać do jakiej działalności rolniczej i kiedy ją pan wykorzystywał?” – Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca pozyskuje siano dla koni, czasem uprawia zboże dla koni i dla ryb - posiada jezioro o pow. około 20 ha.
    
14. Na pytania czy dokonywał Pan sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności gospodarczej prowadzonej na tych działkach (jeśli tak, to jakie produkty i w jakim okresie ta sprzedaż miała miejsce)? Czy jest Pan rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku VAT. Czy też z tytułu prowadzonej działalności rolniczej jest Pan podatnikiem VAT czynnym? – Wnioskodawca podał, że odpowiedź na wszystkie pytania brzmi nie.
    
15. Na pytanie jeśli nie wykorzystuje Pan tej nieruchomości do działalności rolniczej to dlaczego, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że wykorzystuje Działki na potrzeby własne - swojego gospodarstwa, co opisano w odpowiedziach na wcześniejsze pytania.
    
16. W odpowiedzi na pytanie czy grunt pozostający w majątku osobistym (lub jaka jego część) był/jest przedmiotem najmu, dzierżawy, jeśli tak, to jakie pożytki czerpał Pan z tego tytułu i w jakim okresie, Wnioskodawca wskazał, że działki pozostające w majątku osobistym, tak w całości jak i w części nie są ani nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.
    
17. Na pytanie czy w jakikolwiek sposób dokonywał Pan lub zamierza dokonać uatrakcyjnienia działki/działek nieprzeznaczonej do działalności gospodarczej np. poprzez doprowadzenie sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, wody, energii, uzbrojenie terenu, budowa drogi inne działania (jakie?), Wnioskodawca podał że dokonał utwardzenia drogi, jako że teren był podmokły, z uwagi na położenie nieruchomości dotarcie do niej byłoby niemożliwe. Kanalizację w części ale nie bezpośrednio do działek, doprowadziła gmina na terenie której znajduje je się nieruchomość. Wnioskodawca nie doprowadził na teren działek nieprzeznaczonych do działalności wody, gazu ani prądu (prąd jest doprowadzony jedynie do bazy maszynowej i magazynów). Na potrzeby działalności rolniczej Wnioskodawca wykopał studnie.
    
18. Odpowiadając na pytanie czy w stosunku do sprzedawanej działki/działek nieprzeznaczonej do działalności gospodarczej, podejmował Pan (będzie podejmował) takie działania jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zmiana przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, lub inne podobne działania, jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu, Wnioskodawca stwierdził że po upadku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie w ramach działalności gospodarczej tylko zwykłej dbałości o niepogorszenie swojego majątku. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego z uwagi na korzystną koniunkturę gospodarczą oraz wzrost popytu na rynku obrotu nieruchomościami, Wnioskodawca postanowił przeznaczyć części nieruchomości na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, przedmiotem której jest w szczególności obrót nieruchomościami. Wnioskodawca dla rozważenia, która część nieruchomości prezentuje najwyższą wartość obrotową, uzasadniającą przeznaczenie jej na cele związane z prowadzoną w tym zakresie działalnością gospodarczą, w szczególności czy na terenie nieruchomości planowana jest inwestycja celu publicznego oraz czy i która część nieruchomości mogłaby zostać przeznaczona pod zabudowę, Wnioskodawca zwrócił się o wydanie stosownych decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie wystąpił i nie zamierza występować o wyłączenie Działek z produkcji rolnej.
    
19. Na pytanie czy posiada Pan jeszcze inne nieruchomości gruntowe, oprócz wymienionych we wniosku, przeznaczone w przyszłości do sprzedaży, jeśli tak to jakie, Wnioskodawca odpowiedział, że posiada inne nieruchomości gruntowe, jest rolnikiem, nie są one przeznaczone do sprzedaży.
    
20. Na pytanie co jest przyczyną sprzedaży Działki/Działek Wnioskodawca wskazał, że przyczyną i powodem sprzedaży Działek w opisywanym, hipotetycznym zdarzeniu przyszłym może być sytuacja finansowa Wnioskodawcy, jak również fakt zgłoszenia się nabywcy/ nabywców z propozycją zakupu wszystkich lub części Działek.
    
21. Udzielając odpowiedzi na pytanie „jak należy rozumieć Pana stwierdzenie, że „Działki pozostają w majątku osobistym i w odniesieniu do nich wykonuje czynności wyłącznie w ramach zarządu majątkiem prywatnym” – jakich konkretnie czynności dokonuje Pan w ramach zarządu majątkiem prywatnym wobec tych działek?”, Wnioskodawca podał, że przez zarząd majątkiem prywatnym Wnioskodawca rozumie zwykłe wykonywanie prawa własności - korzysta z Działek zgodnie z ich gospodarczym przeznaczeniem wiosną jeździ traktorem, innymi maszynami rolniczymi - orze, kultywuje glebę, sieje, zbiera plony. Wnioskodawca posadził drzewka, pobiera pożytki naturalne - płody rolne, uiszcza z tytułu własności Działek podatek rolny. Wnioskodawca w żaden sposób nic zamierza pozyskiwać nabywców na przedmiotowe Działki. Sprzedaży Działek Wnioskodawca nie dokona w celach handlowych, zarobkowych, lecz dla celów osobistych. Środki uzyskane ze sprzedaży Działek Wnioskodawca przeznaczy na cele osobiste.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

Czy sprzedaż działek niezabudowanych, niewykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej zgłaszającemu się do Wnioskodawcy nabywcy lub zgłaszającym się do Wnioskodawcy nabywcom w różnych terminach, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku), w opinii Wnioskodawcy zbycie przez Wnioskodawcę „Działki” lub „Działek” zgłaszającemu się do Wnioskodawcy nabywcy lub zgłaszającym się do Wnioskodawcy nabywcom w różnych terminach, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu ustawy VAT ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi w odniesieniu do nich działalności gospodarczej.

UZASADNIENIE:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy VAT), jak również, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Towarami, w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Powyższe przepisy wskazują, że działki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, a ich sprzedaż jest traktowana w świetle art. 7 ust. 1 ustawy VAT, jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność będąca dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik podmiotowy. Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zasada ta znajduje odzwierciedlenie w art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006 r. nr 347/1, wyrok ETS z dnia 4 października 1995 r. C-291/92). Przepis ten wprost wskazuje, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług dokonane przez podatnika działającego w takim charakterze. W konsekwencji, dokonując analizy kwestii opodatkowania VAT konkretnej czynności (transakcji) konieczne jest każdorazowo zbadanie, czy dany podmiot występuje jako podatnik VAT, a więc podmiot prowadzący w odniesieniu do tej czynności samodzielną działalność gospodarczą (tak: wyrok z dnia 2 września 2008 r. I FSK 1076/07).

Wobec powyższego, nie każda zatem czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu, a status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu (wyrok NSA z dnia 4 października 2000 r., III SA 1901/99). Sam status podatnika czynnego VAT nie jest wystarczający do stwierdzenia, że w przypadku każdej czynności rozporządzenia mieniem dany podmiot działa w charakterze podatnika od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast przez działalność gospodarczą należy przy tym rozumieć, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy VAT, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustalenie, czy określona osoba jest podatnikiem podatku od wartości dodanej wymaga dokonania oceny, czy wykorzystywanie omawianego dobra polegające na jego sprzedaży (również stopniowej) następuje w celu uzyskania stałych dochodów, z uwzględnieniem całości okoliczności sprawy. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga więc ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy, że co do „Działek w działalności”, które dobrowolnie przeznaczył na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w przypadku ich zbycia transakcje te podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca stoi natomiast na stanowisku, że w zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy pytanie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawcy wskazuje się następująco.

Istotne znaczenie dla uznania danego podmiotu za podatnika (prowadzącego działalność gospodarczą) w zakresie samej sprzedaży Działek ma to, czy podmiot ten prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. W zakresie sprzedaży „Działek” najważniejsza jest ocena czy Wnioskodawca celem sprzedaży „Działek” angażuje pewne środki, aktywa, podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, w związku z czym działa jak handlowiec. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż „Działki” w opisanym stanie faktycznym są tylko użytkami rolnymi.

W pierwszej kolejności odnieść trzeba się do zamiaru, z jakim Wnioskodawca nabył niegdyś grunty i wpływu tej kwestii na rozstrzygnięcie o jego statusie podatnika. Zamiar Wnioskodawcy, z jakim nabywał niegdyś grunty, powinien być traktowany jako okoliczność mająca znaczenie dla rozstrzygania o jego statusie jako sprzedawcy. W rzeczonym przypadku Wnioskodawca nabył Nieruchomość z majątku osobistego, do majątku osobistego jako rolnik, finansując nabycie z kredytu dla młodych rolników a w dalszym czasie starając się i uzyskując na Nieruchomość dopłaty. „Nieruchomość” (w skład której wchodziły „Działki”) była nieruchomością rolną, sklasyfikowaną jako użytek rolny. W takim stanie rzeczy bezspornym jest, że celem nabycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości nie mogła być chęć czy zamiar jej dalszej odsprzedaży. Czynność nabycia Nieruchomości mogłaby zostać uznana za działalność handlową - działalność gospodarczą, gdyby Wnioskodawca nabył Nieruchomość w sposób zorganizowany w celach dalszej odsprzedaży, co jak wskazano i uzasadniono nie miało miejsca. Jednocześnie w odniesieniu do zamiaru towarzyszącego Wnioskodawcy w okolicznościach przedstawianego zdarzenia przyszłego dotyczącego sprzedaży „Działek” wskazuje się, że aby sprzedaż taką można było uznać za działalność gospodarczą, należałoby wykazać, że w momencie jej realizacji Wnioskodawca ma zamiar dokonywać takich transakcji wielokrotnie, w sposób zorganizowany. Jak wskazano, w zakresie wielokrotności transakcji, swoim zamiarem Wnioskodawca objął jedynie „Działki w działalności”, co do „Działek” takiego zamiaru nie ma. Wnioskodawca „Nieruchomość” nabył na potrzeby osobiste i z celu wykorzystywania „Działek” na potrzeby osobiste nigdy nie zrezygnował. Podkreślić także trzeba, że okoliczności zbycia „Działek” objęte pytaniem pozostają całkowicie poza Wnioskodawcą, nie prowadzi on w tym zakresie działań marketingowych wykraczających poza wykonywanie prawa własności. Zorganizowany charakter działalności oznaczać powinien, że podatnik nie tylko wykorzystuje, ale stwarza sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami.

Jednocześnie w odniesieniu do zamiaru towarzyszącego Wnioskodawcy w okolicznościach hipotetycznej sprzedaży Działek aby sprzedaż taką można było uznać za działalność gospodarczą, należałoby wykazać, że w momencie jej realizacji Wnioskodawca ma zamiar dokonywać takich transakcji wielokrotnie. Jak wskazano w zakresie wielokrotności transakcji, swoim zamiarem Wnioskodawca objął jedynie „Działki w działalności”, co do „Działek” takiego zamiaru nie ma. Nie zmienia to faktu, że Wnioskodawca, jak każdy racjonalny zarządca swoim majątkiem osobistym, w okolicznościach pojawienia się atrakcyjnej oferty, za uzasadnione uznałby i dokonał przyjęcia oferty/ofert, celem osiągnięcia zysku. Zysk ten miałby charakter jednorazowy i nie może zostać utożsamiony z zarobkiem charakterystycznym dla działalności gospodarczej.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Okoliczności objęte pytaniem, dotyczące zbycia „Działek” czy to w całości czy też pojedynczo, pozostają poza Wnioskodawcą, gdyż nie angażuje środków, dokonuje działań podobnych do wykorzystywanych przez handlowców - np. działań marketingowych. W okolicznościach sprawy jedyne i wyłącznie działania marketingowe oraz wszelkie inne działania, które mogłyby zostać zakwalifikowane, jako podobne do wykorzystywanych przez handlowców, Wnioskodawca prowadzi w odniesieniu do wyodrębnionych i przeznaczonych na cele związane z działalnością gospodarczą „Działek w działalności”, co do których Wnioskodawca nie kwestionuje, że ich sprzedaż zaktualizuje obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT. Natomiast co do „Działek” Wnioskodawca nie prowadzi działań marketingowych wykraczających poza wykonywanie prawa własności. Co więcej „Działki” nadal pozostają użytkami rolnymi.

Prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy nie zmieniłoby podjęcie działań zwyczajowo przyjętych dla sprzedaży majątku osobistego, jak np. umieszczenie ogłoszeń w prasie, czy rozmieszczenie takich ogłoszeń w miejscach, gdzie zwyczajowo takie ogłoszenia są rozmieszczane, w tym na portalach pośredniczących w sprzedaży. Takie czynności nie są podstawą do automatycznego zakwalifikowania sprzedaży, jako dokonywanej przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Dlatego tym bardziej uznać należy je za prawidłowe. Nawet więc gdyby Wnioskodawca podejmował ww. działania nie uprawniałoby to do uznania, że działa w ramach działalności gospodarczej. Zorganizowany charakter działalności oznaczać powinien, że podatnik nie tylko wykorzystuje, ale stwarza sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami. Wnioskodawca nie zachowuje się względem „Działek” jak handlowiec, nie angażuje w próbę ich sprzedaży sił i środków podobnych do tych, które angażują podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomości i które angażuje sprzedaż „Działek w działalności”. Faktycznie podejmowane przez Wnioskodawcę działania dotyczące „Działek”, mają jedynie charakter zarządu majątkiem prywatnym.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca nie będzie zatem działał jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży „Działek” będzie stanowić jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego prywatnego majątku. Wnioskodawca sprzedając „Działki” będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Nie jest bowiem podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Nadto w uzasadnieniu trafności stanowiska Wnioskodawcy wskazać także trzeba, iż sama liczba i zakres transakcji dotyczących sprzedaży „Działek” oraz fakt podziału „Nieruchomości” na działki, nie będzie mieć znaczenia decydującego, kwestie te bowiem same nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (tak wyrok ETS z dnia 15 września 2011 r., C-180/10, C-181/10). Opisywanych w stanie faktycznym transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych, zwłaszcza gdy jak w niniejszym przypadku uzasadnione jest to względami ekonomicznymi.

W sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego, nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście. Także w sytuacji zbywania większej ilości działek możemy mieć do czynienia z wykonywaniem zarządu własnością (co działalnością gospodarczą nie jest). Nie można zatem argumentować, że jeśli ktoś sprzedaje więcej niż jedną bądź więcej niż kilka działek, to potraktować go należy jako podatnika. Również sam fakt podziału gruntu na mniejsze działki nie świadczy sam z siebie o byciu podatnikiem w zakresie tej sprzedaży (wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. I FP5 3/07, wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r., C-180/10). Tym bardziej więc opisywane zdarzenie przyszłe nie daje podstaw do zakwalifikowania zbycia przez Wnioskodawcę „Działek”, jako czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu ustawy VAT.

Zdarzenie przyszłe objęte pytaniem, nie daje podstaw do zakwalifikowania transakcji, jako następującej w wykonaniu działalności gospodarczej. Wnioskodawca jak wskazano nie prowadzi bowiem i nie będzie prowadził w odniesieniu do „Działek”, żadnych działań ukierunkowanych na ich sprzedaż, działania takie prowadzi wyłącznie w odniesieniu do „Działek w działalności”. Wszelkie czynności faktyczne, które wykonuje w odniesieniu do „Działek” mają wyłącznie charakter czynności zarządu majątkiem prywatnym i w żadnym stopniu ani zorganizowane, ani ciągłe. Nie są także ukierunkowane na zarobek, co nie zmienia faktu, że Wnioskodawca jak każdy racjonalny zarządca dąży do osiągnięcia zysku z transakcji, którą zawiera nawet jeżeli tak jak w stanie faktycznym nie jest jej bezpośrednim inicjatorem. Także między innymi z uwagi na racjonalność Wnioskodawcy, jako zarządcy majątkiem własnym za uzasadniony uznać należy podział „Nieruchomości” na działki, nawet jeżeli tylko w części zostaną przeznaczone na cele związane z działalnością gospodarczą, jako że, po pierwsze nie jest to okoliczność przesądzająca o automatycznym zakwalifikowaniu transakcji sprzedaży „Działek”, jako zbywanych w ramach działalności gospodarczej, zwłaszcza gdy celem podziału było obiektywne przeznaczenie najatrakcyjniejszych działek na cele związane z działalnością gospodarczą. Nadto podział Nieruchomości na działki zwiększa ich wartość oraz prawdopodobieństwo zgłoszenia się ich nabywcy z uwagi na mniejszy areał, co nawet jeżeli świadczy o chęci osiągnięcia zysku, nie uzasadnia twierdzenia o zarobkowym charakterze, w szczególności dlatego, że zysk będzie miał charakter jednorazowy.

Co do działań podejmowanych przez Wnioskodawcę, bez wpływu na status Wnioskodawcy przy sprzedaży „Działek” pozostaje fakt, iż uzyskał on decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i podzielił „Nieruchomość” na działki, jako że celem takiego działania była wyłącznie ocena stopnia przydatności poszczególnych działek do prowadzonej działalności gospodarczej. Weryfikacja, która część „Nieruchomości” prezentuje najwyższą wartość obrotową, uzasadniającą przeznaczenie jej na cele związane z prowadzoną w tym zakresie działalnością gospodarczą, w szczególności czy na terenie „Nieruchomości” planowana jest inwestycja celu publicznego oraz czy i która część „Nieruchomości” mogłaby zostać przeznaczona pod zabudowę. Powyższą argumentację potwierdza fakt, iż Wnioskodawca rzeczywiście część działek przeznaczył na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, osiągnął więc cel, którym objęte były prowadzone działania. Nie zachowywał się względem nich jak handlowiec (nie angażował w próbę ich sprzedaży siły i środków podobne do tych, które angażują podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomości). Faktycznie podejmowane przez Wnioskodawcę działania, miały jedynie charakter zarządu majątkiem prywatnym.

Nadto w odniesieniu do podziału „Nieruchomości” na działki celem przeznaczenia części z nich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej podkreśla się, że jeśli podatnik sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu VAT. Żaden przepis nie wyklucza sytuacji, w której podatnik zamierzający wyodrębnić część danej nieruchomości jako majątek osobisty wyłącza tę część z systemu podatku VAT (tak Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1995 r., C-291/92). Dlatego też Wnioskodawcę można uznać za podatnika w zakresie podatku VAT jedynie w odniesieniu do sprzedaży „Działek w działalności” zwłaszcza, że uzasadniono, iż w całym okresie posiadania „Działek” do dnia złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca wykorzystuje tej części „Nieruchomości” w ramach majątku osobistego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać sprzedaż „Działek” za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie występują. Powyższe wynika z faktu, że planowana sprzedaż „Działek”, będących przedmiotem wniosku, stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności.

Reasumując dodać należy, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie ETS wyrokach wydanych pod sygnaturami: C-180/10, C-181/10, C-191/92, C-400/98, C-l55/94, jak również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w szczególności wyrokach wydanych pod sygnaturami: FPS 3/07, I FSK 1695/11, I FSK 781/13, I FSK 916/13.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedmiotowego pytania uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że sam zamiar z jakim Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość, tj. do prowadzenia działalności rolnej na własne potrzeby i brak zamiaru sprzedaży w momencie nabycia, nie może przesądzać, że w każdym przypadku sprzedaż działek z niej wydzielonych nie będzie podlegała opodatkowaniu. Gdyby tak było, to nawet sprzedaż działek wpisanych formalnie do działalności gospodarczej musiałaby nie podlegać opodatkowaniu.

Znaczenie dla sprawy ma natomiast całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Trzeba mieć też na uwadze, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

W przedmiotowej sprawie podział dokonany przez Wnioskodawcę na działki formalnie wprowadzone do działalności gospodarczej i działki niewprowadzone do działalności gospodarczej pozostaje w ocenie tut. organu bez znaczenia dla sprawy, gdyż obiektywne, możliwe do stwierdzenia okoliczności wskazują, że w istocie do obydwu tych kategorii działek Wnioskodawca podjął te same działania faktyczne zmierzające do ich sprzedaży. Różnica polega tylko na tym, że działki formalnie wprowadzone do działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza dodatkowo zabudować i sprzedawać jako zabudowane, a działki formalnie niewprowadzone do działalności gospodarczej zamierza sprzedawać jako niezabudowane. W każdym jednak momencie są one postawione do dyspozycji potencjalnego nabywcy i gotowe do sprzedaży.

Tym samym fakt, że Wnioskodawca nie wprowadził działek do ewidencji środków trwałych w swojej formalnej działalności pozostaje dla sprawy bez znaczenia zwłaszcza w kontekście art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, że czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Nie można uznać, że Wnioskodawca w celu przygotowania działek do sprzedaży podjął wyłącznie jakąś jednostkową czynność, gdyż całokształt sprawy wskazuje na zorganizowany ciąg działań zmierzających do sprzedaży działek, co zostanie wykazane w dalszej części interpretacji.

Należy mieć na uwadze, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 stanowi przesłankę do analogicznego rozstrzygnięcia tylko i wyłącznie w przypadku gdy mamy do czynienia z tożsamym stanem faktycznym, co niewątpliwie w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca.

Orzeczenie TSUE zapadło na tle innych stanów faktycznych, bowiem w przypadku pierwszej sprawy dotyczyło sprzedaży przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, działek wydzielonych z gruntu przeznaczonego pierwotnie zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej i użytkowanego przez tę osobę na potrzeby działalności rolniczej w latach 1996–1998. W 1997 r. plan zagospodarowania przestrzennego uległ zmianie, w wyniku czego omawiany grunt został przeznaczony pod zabudowę letniskową. Wskutek tej zmiany właściciel podzielił grunt na 64 działki, które od 2000 r. zaczął kolejno sprzedawać osobom fizycznym.

Druga sprawa dotyczyła natomiast małżonków będących od 1996 r. właścicielami gospodarstwa rolnego, które nabyli jako grunt rolny bez prawa do zabudowy. Do końca 2006 r. użytkowali ten grunt na potrzeby działalności rolniczej, to jest hodowli koni, a następnie uprawy roślin przeznaczonych na paszę dla zwierząt. Wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którą omawiany grunt został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, rozpoczęli sprzedaż, niektórych części gospodarstwa.

Na tle takich stanów faktycznych Trybunał orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

W sprawie natomiast będącej przedmiotem niniejszej interpretacji zmiana przeznaczenia gruntu nastąpiła na wniosek Wnioskodawcy już kilka lat po nabyciu nieruchomości. Wnioskodawca z własnej inicjatywy wystąpił o podział i wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budownictwa jednorodzinnego dla każdej ze 133 działek.

Jednocześnie Wnioskodawca podał, że rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami nastąpiło ze względu na korzystną koniunkturę gospodarczą oraz wzrost popytu na rynku obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca wskazał też, że wystąpił o warunki zabudowy dla wszystkich działek aby określić ich przeznaczenie, a tym samym ich wartość i ocenić, która część nieruchomości prezentuje najwyższą wartość obrotową uzasadniającą przeznaczenie jej do działalności gospodarczej.

Należy więc uznać, że Wnioskodawca podejmując działania w celu oszacowania wartości nieruchomości, śledząc koniunkturę runku nieruchomości, zachowuje się jak profesjonalny podmiot działający na rynku nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał też nie zamierza pozyskiwać nabywców na działki lecz zakłada, że zainteresowani nabywcy zgłoszą się do niego sami. Jednocześnie we własnym stanowisku stwierdza, że sytuacji nie zmieniłoby podjęcie działań zwyczajowo przyjętych w celu sprzedaży gruntu takich jak umieszczenie ogłoszeń w prasie lub w miejscach gdzie zwyczajowo takie ogłoszenia są rozmieszczane w tym na portalach pośredniczących w sprzedaży.

W istocie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że takie czynności nie są podstawą do automatycznego zakwalifikowania sprzedaży jako dokonanej w ramach działalności gospodarczej. Ale w tej konkretnej sprawie nie byłaby to już czynności jednostkowa, pojedyncze działanie zmierzające do sprzedaży działek, lecz jedna z wielu czynności podjętych przez Wnioskodawcę w celu sprzedaży działek.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie w ocenie tut. organu nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w kilka lat po zakupie nieruchomości podjął działania przygotowujące nieruchomość do sprzedaży. Nie można więc uznać, że miało tu miejsce wykorzystywanie wyłącznie do celów prywatnych w całym okresie posiadania. Nawet fakt, że Wnioskodawca już po podziale i zmianie przeznaczenia gruntu nadal wykorzystuje go w taki sam sposób dla swoich celów rolnych to jednak nie jest to jedyny sposób wykorzystania tego gruntu gdyż działki są w sposób profesjonalny przygotowane do sprzedaży i postawione do dyspozycji potencjalnego nabywcy i w każdej chwili mogą zostać sprzedane.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest też przywołanie innego orzecznictwa TSUE (w tym w sprawie C-280/10 jak również w sprawie C-400/98), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

W wyroku w sprawie C-280/10 Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu. Jakakolwiek inna interpretacja prowadziłaby do obciążenia podmiotu gospodarczego podatkiem VAT w ramach jego działalności gospodarczej, nie stwarzając możliwości odliczenia tego podatku, i wprowadzałaby arbitralne rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przed faktycznym wykorzystywaniem nieruchomości i w jego trakcie. W konsekwencji TSUE powołując się na wyrok w sprawie C-268/83 Rompelman uznał, że ktokolwiek dokonuje takich działań inwestycyjnych ściśle związanych z przyszłym wykorzystywaniem nieruchomości i koniecznych do tego celu, powinien być uważany za podatnika w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Mając zatem na uwadze całokształt przywołanego stanu prawnego jak i całokształt podjętych przez Wnioskodawcę działań należy uznać, że Wnioskodawca zachowywał się jak podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami, jak „producent” towarów w postaci działek, gdyż jak już wskazano wyżej:

• interesował się koniunkturą na rynku nieruchomości i wzrostem popytu co wpłynęło na podjęcie decyzji o poszerzeniu prowadzonej działalności gospodarczej o działalność w zakresie obrotu nieruchomościami,
• wystąpił z wnioskiem o podział nieruchomości na 133 działki i wydanie warunków zabudowy dla wszystkich działek,
• dokonał oszacowania ich wartości i ze 133 działek wybrał 10, które wprowadził formalnie do założonej działalności gospodarczej, a pozostałe 123 przeznaczył do sprzedaży jako niezabudowane w każdej chwili gdy pojawi się nabywca.
  
  

Zatem wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, stworzył on sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami w sposób ciągły i zorganizowany.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż 123 działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie powinien być podatnikiem podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania dostawy „Działek w działalności”, gdyż z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji w tej części.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.