• 117/11/2013 z dnia 23 października 2013 r.// kg// zł;
  

• 122/11//2013 z dnia 6 listopada 2013 r.// kg// zł.
  
  

Razem w 2013 r. zakupiono kg węgla i zapłacono zł podatku akcyzowego.

Spółka została objęta i jest uczestnikiem Europejskiego Systemu Handlu Emisjami (EU ETS), zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695) oraz wcześniejszą ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami…(Dz. U. Nr 281, poz. 2784 z późn. zm.).

Zgodnie z Decyzją Starostwa Powiatowego z dnia 8 marca 2006 r. Spółce udzielono zezwolenia na uczestnictwo we wspólnotowym systemie handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla w latach od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2014 r.

Wnioskodawca na gruncie opisanego stanu faktycznego zamierza wystąpić do Izby Celnej z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym rozumianej jako podatek nienależnie zapłacony za okres od stycznia 2012 r. do grudnia 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z faktem, że wyroby węglowe zużywane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów opałowych mogą korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego (co wynika z interpretacji indywidualnej Ministra Finansów w sprawie IPTPP3/443A-12/14-2/KK), zapłacony przez Spółkę podatek akcyzowy na podstawie comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego od wyrobów węglowych na konto Izby Celnej z tytułu spalania węgla w miesiącach styczeń-październik 2012 r., pochodzącego z zapasów magazynowych Spółki na dzień 1 stycznia 2012 r., stanowi nadpłatę, czyli nienależnie zapłacony przez Spółkę podatek akcyzowy w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, powstałą z chwilą złożenia ww. deklaracji podatkowych w myśl art. 73 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej?
2. Czy w związku z faktem, że wyroby węglowe zużywane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów opałowych mogą korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego (co wynika z interpretacji indywidualnej Ministra Finansów w sprawie IPTPP3/443A-12/14-2/KK), zapłacony przez Spółkę podatek akcyzowy na konta ww. podmiotów sprzedających wyroby węglowe z tytułu zakupu węgla w latach 2012-2013 stanowi nadpłatę, czyli nienależnie zapłacony przez Spółkę podatek akcyzowy w rozumieniu art. 72 § 2 pkt 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, powstałą z chwilą zapłacenia podatku w myśl art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 1 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacony przez Spółkę podatek akcyzowy na konto Izby Celnej z tytułu spalania węgla w miesiącach styczeń-październik 2012 r., pochodzącego z zapasów magazynowych na dzień 1 stycznia 2012 r. stanowi nadpłatę rozumieniu art. 72 § l pkt 1 Ordynacji podatkowej podlega, gdyż wyroby węglowe (o kodzie CN 2701) – węgiel – wg Załącznika nr 1 do ustawy) zużywane przez Wnioskodawcę ramach prowadzonej działalności gospodarczej dla celów opałowych mogą korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. W związku z powyższym wpłacone kwoty akcyzy na konto Izby Celnej są podatkiem nienależnie zapłaconym, a nadpłata powstała z dniem złożenia ww. deklaracji podatkowych w myśl art. 73 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 13 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.), organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej – jako:

• organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego,
  

• organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów,
  

• organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten Organ w pierwszej instancji;
  
  

Zgodnie z art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Natomiast pojęcie nadpłaty zostało wyjaśnione w art. 72 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa. Zwrot podatku został zdefiniowany w art. 3 pkt 7 ustawy Ordynacja podatkowa, jako zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 powołanej ustawy, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

W myśl art. 73 § 2 pkt 2 ww. ustawy, nadpłata powstaje z dniem złożenia deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego.

Na podstawie art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, że uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Stosownie do art. 75 § 3 tej ustawy, w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

W myśl art. 75 § 4 ww. ustawy, jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

Przepis art. 76 § 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Z cytowanego w zdaniu poprzednim przepisu wynika zatem następująca kolejność postępowania w związku z nadpłatami:

1. zaliczenie nadpłaty z urzędu na zaległe zobowiązania podatkowe, odsetki za zwłokę oraz bieżące zobowiązania podatkowe,
2. zwrot nadpłaty (z urzędu), lub alternatywnie
3. na wniosek podatnika – zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
   
   

Stosownie do art. 77 § 1 pkt 6 lit. a) Ordynacji podatkowej, nadpłata podlega zwrotowi w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (deklaracją) w przypadkach, o których mowa w art. 75 § 3, lecz nie wcześniej niż w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2. Natomiast w sytuacji, gdy organ podatkowy zakwestionuje istnienie i wysokość nadpłaty, wówczas jego stanowisko znajduje wyraz w decyzji stwierdzającej wysokość nadpłaty w kwocie innej, niż prezentował podatnik (bądź też w decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty). Wówczas nadpłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty (art. 77 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że nadpłatą jest kwota nadpłaconego i nienależnie zapłaconego podatku. Podatek zapłacony nienależnie to kwota uiszczona przez podatnika w sytuacji, gdy nie było ustawowego obowiązku jej zapłacenia albo obowiązek ten istniał, ale wygasł.

Jak podkreśla się w piśmiennictwie – w każdym przypadku nadpłaty podatkowej wierzyciel podatkowy otrzymuje świadczenie podatkowe bezpodstawnie. Dla trybu zwrotu nienależnie zapłaconego podatku, jako nadpłaty w ujęciu Ordynacji podatkowej istotnym jest, aby uiszczone świadczenie zrealizowane było na tle szeroko pojętego stosunku podatkowoprawnego, tzn. aby świadczenie to pochodziło od podmiotu stosunku zobowiązaniowego w prawie podatkowym (podatnika, płatnika, inkasenta, osoby trzeciej lub spadkobiercy), na którym generalnie ciążą zobowiązania wobec wierzyciela podatkowego, lecz w konkretnym przypadku podstawę nienależnego świadczenia stanowiło błędne przeświadczenie tego podmiotu o ciążącym na nim zobowiązaniu podatkowym. W każdym takim przypadku podmiot zobowiązań podatkowych, uznając się bezpodstawnie za dłużnika danego stosunku prawnopodatkowego, realizuje nienależne świadczenie na rzecz wierzyciela takiego stosunku. (J. Zubrzycki (w:) Ordynacja podatkowa. Komentarz 2009, B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, str. 379, UNIMEX Oficyna Wydawnicza).

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego Wnioskodawca będący podatnikiem podatku akcyzowego jest finalnym nabywcą węgla o kodzie CN 2701 do celów opałowych i produkcji pary do celów technologicznych oraz prowadzi ewidencję nabycia wyrobów węglowych zgodnie z fakturami zakupu. Od 2 stycznia 2012 r. do końca 2013 r. Wnioskodawca płacił podatek akcyzowy od spalonego/zakupionego węgla. W 2012 r., zgodnie z comiesięcznymi deklaracjami dla podatku akcyzowego od wyrobów węglowych w miesiącach od stycznia do października Wnioskodawca płacił podatek akcyzowy od spalonego węgla we własnej ciepłowni w poszczególnych miesiącach na konto Izby Celnej. Spalany węgiel w miesiącach styczeń-październik 2012 r., pochodził z zapasów magazynowych Spółki na dzień 1 stycznia 2012 r.

Wnioskodawca został objęty i jest uczestnikiem Europejskiego Systemu Handlu Emisjami (EU ETS) zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz ustawą z 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 z późn. zm.). Zgodnie z Decyzją Starostwa Powiatowego z dnia 8 marca 2006 r. Wnioskodawcy udzielono zezwolenia na uczestnictwo we wspólnotowym systemie handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla w latach od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2014 r.

Wnioskodawca na gruncie opisanego stanu faktycznego zamierza wystąpić do Izby Celnej z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym rozumianej jako podatek nienależnie zapłacony za okres od stycznia 2012 r. do grudnia 2013 r.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro wyroby węglowe zużywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów opałowych mogą korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego, w sytuacji spełnienia przesłanek przepisu art. 31a ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, to zapłacony podatek akcyzowy na podstawie comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego od wyrobów węglowych na konto Izby Celnej z tytułu spalania węgla w miesiącach styczeń-październik 2012 r., pochodzącego z zapasów magazynowych Wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 2012 r. stanowi nadpłatę, czyli nienależnie zapłacony podatek akcyzowy w rozumieniu art. 72 § 2 pkt 2 pkt 2) Ordynacji podatkowej.

Wskazać jednak należy, że tutejszy Organ nie przesądza o tym, czy Wnioskodawca przedmiotową nadpłatę otrzyma. Rozstrzygnięcie to leży bowiem w kompetencji właściwego naczelnika urzędu celnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.