Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-597/14-2/ISZ
z 12 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 25 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza nabyć towar (artykuły spożywcze) od kontrahenta unijnego X, posiadającego aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz posiadającego siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności na Litwie, w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Są to towary o charakterze "międzynarodowym", gdyż producentami są koncerny rozpoznawalne w świecie jak U. oraz towary produkowane na Litwie na zlecenie Spółki (towary marki własnej) od mniej znanych producentów. Nabyte towary od mniej znanych producentów litewskich będą przez Spółkę etykietowane znakami towarowymi, których właścicielem jest Spółka.

Towar znajdzie się w magazynach Spółki na terenie Polski i będzie tu policzony, sprawdzony.

Spółka planuje sprzedawać opisany powyżej towar, nabywany uprzednio z Litwy w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej, do kontrahenta z kraju Unii Europejskiej (konkretnie do kontrahenta litewskiego Y innego niż kontrahent od którego nabyto towar, a który posiada aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowej na dzień przeprowadzenia transakcji) w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy. Towar będzie wywieziony z magazynów Spółki, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dla Spółki jest to transakcja, z której jednostka wygeneruje zysk, gdyż Spółka zakupując dużą ilość towaru może wynegocjować:

• korzystną cenę i tym samym kontrahent litewski Y zakupi od Spółki towar w korzystnej cenie. Taki sposób transakcji wynika z tego, że w umowach handlowych czy też ustnych ustaleniach z dużymi koncernami istnieją postanowienia, z których wynika, że kontrahent litewski nie może sprzedać towarów innemu kontrahentowi litewskiemu po niższych cenach (otrzymanych od koncernu) aby nie doszło do zachwiania ceny i ilości towaru na rynku litewskim.
  

• walory smakowe artykułów spożywczych. Dochodzi do uprawdopodobnienia regionalnego tzn. produkt jest przygotowany pod smak np: Polaka i koncern nie chce sprzedać go w Europie Wschodniej.
  
  
  

Na wyżej opisany przebieg transakcji (najpierw wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na Litwie, a potem wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na Litwę) ma wpływ sposób sprzedaży towaru, który jest narzucony przez producenta towarów tzn. istnieją zakazy, które uniemożliwiają nabycie Litwinom określonych towarów w korzystnej cenie oraz uniemożliwiają kupno określonego asortymentu towarów (na Litwie towar jest niedostępny, gdyż producent określa terytorium handlu ściśle określonego asortymentu).

Dla produktów marki własnej Spółka ma zagwarantowane prawo wyłączności do nabywania towarów od kontrahenta X, a kontrahent Y nie może bez zgody Spółki sprzedawać tego towaru. Oficjalnie podmiotem wprowadzającym towar do obrotu jest Spółka. Spółka stara się unikać magazynowania towarów na Litwie, gdyż Spółka chce sama kontrolować artykuły spożywcze opatrzone znakami towarowymi, których właścicielem jest Spółka (towary tzw. marki własnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów dla wyżej opisanego stanu faktycznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, jednostka ma prawo do zastosowania stawki 0 % dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż towar będzie:

1. sprzedany do kontrahenta posiadającego aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowej na dzień wystawienia faktury sprzedaży,
2. wywieziony i dostarczony na terytorium wspólnoty inne niż terytorium kraju co potwierdzają jednoznacznie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego niż kraj.

Tymi dokumentami są:

1. międzynarodowy list przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów, z którego wynika:
   • kto jest sprzedawcą i nabywcą towaru,
   • kto jest przewoźnikiem i jakie numery rejestracyjne taboru samochodowego uczestniczyły w wywozie towaru poza terytorium kraju,
   • numer faktury sprzedaży, która jednocześnie stanowi specyfikację towaru wywożonego poza terytorium kraju,
   • kto i kiedy odebrał towar w kraju Unii Europejskiej.
2. specyfikację sztuk ładunku, którą stanowi faktura,

3. Spółka posiada niektóre dowody uzupełniające wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług (korespondencję handlową z nabywcą, zamówienie, dokumenty potwierdzające zapłatę za towar).
   
   

Wyżej wymienione typy dowodów łącznie uprawdopodobniają, że dostawa będzie dokonana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Stosownie do art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy, dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Zatem, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

W tym miejscu wskazać należy, że do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy, uzupełnione dokumentem wymienionym w ust. 11 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka będzie dokonywała dostaw wewnątrzwspólnotowych na rzecz kontrahenta, który posiada aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowej na dzień przeprowadzenia transakcji. Towar zostanie zakupiony w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej i znajdzie się w magazynach Spółki na terenie Polski. Towar w ramach WDT będzie wywieziony z magazynów Spółki, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Spółka posiadać będzie następujące dokumenty (dowody): międzynarodowy list przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów, z którego wynika kto jest sprzedawcą i nabywcą towaru, kto jest przewoźnikiem i jakie numery rejestracyjne taboru samochodowego uczestniczyły w wywozie towaru poza terytorium kraju, kto i kiedy odebrał towar w kraju Unii Europejskiej, numer faktury sprzedaży, która jednocześnie stanowi specyfikację sztuk ładunku towaru. Spółka posiada niektóre dowody uzupełniające tj. korespondencję handlową z nabywcą, zamówienie, dokumenty potwierdzające zapłatę za towar.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zagadnienia, czy Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów dla wyżej opisanego stanu faktycznego.

Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Spółkę dokumentów wynikało łącznie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, oprócz dokumentów potwierdzających sprzedaż (faktura) będzie posiadał również dokumenty pozwalające powiązać daną sprzedaż z konkretnym towarem i jego wywozem z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego (list przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów, z którego wynika: kto jest sprzedawcą i nabywcą towaru, kto jest przewoźnikiem i jakie numery rejestracyjne taboru samochodowego uczestniczyły w wywozie towaru poza terytorium kraju, kto i kiedy odebrał towar w kraju Unii Europejskiej, fakturę sprzedaży, która jednocześnie stanowi specyfikację towaru wywożonego poza terytorium kraju). Spółka będzie również w posiadaniu dokumentów uzupełniających, tj. korespondencji handlowej z nabywcą, zamówienia od odbiorcy zagranicznego oraz dokumentów potwierdzających zapłatę za towar.

Tym samym Wnioskodawca, dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, będzie posiadać dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 oraz dokumenty uzupełniające o których mowa art. 42 ust. 11 ustawy.

Zatem Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, dokonując wywozu towarów na rzecz nabywcy z innego kraju członkowskiego UE, będącym czynnym unijnym podatnikiem VAT, i dysponując ww. dokumentami, jest uprawniona – na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy - do zakwalifikowania przedmiotowej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.