INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1869/11 (data wpływu 12 marca 2012 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 214/12 (data wpływu prawomocnego wyroku 10 lipca 2012 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.), uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 14 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 października 1997 roku na podstawie aktu notarialnego nabyła Pani ziemię rolną o powierzchni 4,62 ha. Nabyty grunt wszedł w skład prowadzonego przez Panią gospodarstwa rolnego i prowadziła Pani na nim działalność rolniczą. W 2004 roku dokonała Pani podziału przedmiotowego gruntu rolnego na 24 działki, które wówczas nie straciły dotychczasowej funkcji. W 2007 roku Rada Gminy S, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczyła wyznaczone przez Panią działki pod budownictwo mieszkaniowe, jednorodzinne. 28 września 2007 roku sprzedała Pani jedną z tych działek, w związku z czym notariusz naliczył 22% podatku od towarów i usług. W wyniku informacji uzyskanej we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym, zarejestrowała się Pani jako podatnik podatku od towarów i usług, złożyła deklarację VAT-7 dla rozliczenia tego podatku oraz dokonała jego wpłaty. Dodatkowo nadmieniła Pani, iż nie wyklucza sprzedaży kolejnych działek.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży niezabudowanej działki nr 57/14 o powierzchni 2.105 m² konieczne było naliczenie i zapłata podatku od towarów i usług...

W Pani ocenie niesłusznie naliczono i pobrano podatek od sprzedanej działki, ponieważ nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. Powołując się na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku sygn. akt I FPS 3/07, za chybione uważa Pani branie pod uwagę w celu opodatkowania faktu kilkukrotnego zamiaru sprzedaży, gdyż nie jest Pani producentem, usługodawcą ani handlowcem.

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2008 r. znak ITPP1/443-669/07/AJ oceniono Pani stanowisko za nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/SZ 689/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę, stwierdzając, iż zaskarżona interpretacja indywidualna jest prawidłowa.

Kwestionując stanowisko Sądu co do wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, złożyła Pani skargę kasacyjną.

Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1869/11 zaskarżony wyrok Sądu I instancji został uchylony, a sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie. W uzasadnieniu tego wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, iż nie można podzielić stanowiska wyrażonego przez Sąd I instancji w zaskarżonym orzeczeniu, że ilość działek ma zasadniczy wpływ na odróżnienie zarządu majątkiem prywatnym od prowadzenia działalności gospodarczej. Również okoliczność uprzedniego wykorzystywania gruntów do prowadzonej działalności rolniczej nie może sama w sobie przesądzać o braku możliwości ich sprzedaży poza prowadzoną działalnością. Skoro bowiem z okoliczności wskazanych we wniosku o udzielenie interpretacji nie można dostrzec, aby podatnik podejmował czynności, które mogłyby świadczyć o jego aktywności podobnej, jak u sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami, to należało przyjąć, że czynności podejmowane przez skarżącą mieściły się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu podatku od towarów i usług.

W dniu 22 maja 2012 r. wpłynął do tutejszego organu wyrok z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 214/12, którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną przez Wnioskodawcę interpretację indywidualną.

W wyroku tym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, podzielając stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie zaznaczył, że dla oceny, czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga uprzedniego ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną, przesłanka „stałości” działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób ciągły.

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, za Naczelnym Sądem Administracyjnym w Warszawie przyjął, że o osobistym charakterze majątku decyduje zamiar nabywcy co do dalszego przeznaczenia przedmiotu, towarzyszący mu w chwili jego nabycia. Sąd nie zgodził się z tezą, iż sprzedaż opisana we wniosku o udzielenie interpretacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, skoro działki te wchodziły w skład gospodarstwa rolnego, a dokonująca tych czynności posiadała status podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z okoliczności wskazanych we wniosku o udzielnie interpretacji nie można dostrzec, aby Skarżąca podejmowała czynności, które mogłyby świadczyć o jej aktywności podobnej, jak u sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami, zatem należało przyjąć, że czynności podejmowane przez Skarżącą mieściły się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu podatku od towarów i usług.

W dniu 10 lipca 2012 r. wpłynął do tutejszego organu prawomocny wyrok z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 214/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1869/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 214/12 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.