INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 26.04.2012 r. (data wpływu 30.04.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 05.07.2012 r. (data nadania 06.07.2012 r., data wpływu 09.07.2012 r.) na wezwanie z dnia 27.06.2012 r. (data nadania 27.06.2012 r., data doręczenia 02.07.2012 r.) Nr IPPB4/415-369/12-2/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Finlandii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Finlandii.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia z dnia 27.06.2012 r. (data nadania 27.06.2012 r.) Nr IPPB4/415-369/12-2/SP tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 05.07.2012 r. (data nadania 06.07.2012 r., data wpływu 09.07.2012 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę z Polski i Finlandii. W roku 2012 otrzymała z Finlandii emeryturę w wysokości 120,12 Euro. W Finlandii kwota emerytury Wnioskodawczyni nie przekroczyła progu podatkowego, zatem została zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawczyni pracowała w Finlandii jako pracownik najemny (w sklepie i w laboratorium) w trzech grupach firm: rządowej, miejskiej i prywatnej. Z tytułu pracy na rzecz:

1. firmy rządowej – emerytura w wysokości 38.77 Euro,
2. firmy należącej do miasta Helsinki – emerytura wysokości 11.99 Euro,
3. zrzeszenia firm prywatnych – emerytura w wysokości 68,35 Euro.
   
   

Wszystkie te cząstkowe emerytury są wysyłane do instytucji KELA, czyli zakładu ubezpieczeń społecznych w Finlandii – odpowiednika polskiego ZUS-u. KELA oblicza i decyduje o wysokości emerytury.

Miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania, znajduje się w Polsce. Wnioskodawczyni ma obywatelstwo polskie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w związku z ustawą o unikaniu podwójnego opodatkowania, na podstawie umowy między Polską a Finlandią, kwota emerytury otrzymywana z Finlandii w roku 2012 również w Polsce ulega zwolnieniu z opodatkowania...
2. Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 27 ust. 8) w przypadku dochodu otrzymywanego z Polski i Finlandii, kwota emerytury otrzymywanej z Finlandii w roku 2012 ulega opodatkowaniu (lub zwolnieniu z opodatkowania) zgodnie z ww. artykułem...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej dochody powinny być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych również w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a tej ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni (osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce) otrzymuje emeryturę z Polski i Finlandii.

Zatem w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w polsko – fińskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Helsinkach dnia 08.06.2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2, emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Na podstawie art. 17 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1, oraz z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2, emerytury, renty i inne świadczenia, wypłacane okresowo lub jednorazowo, przyznane na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych Umawiającego się Państwa lub w ramach publicznego systemu utworzonego przez Umawiające się Państwo dla celów ubezpieczeń społecznych, bądź jakiekolwiek renty kapitałowe osiągane w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

Jak wynika z treści art. 18 ust. 2 lit. a) Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1, emerytury, renty i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane lub pochodzące z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego organ statutowy, jednostkę terytorialną albo władzę lokalną, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże takie emerytury, renty i inne świadczenia o podobnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba fizyczna posiada w nim miejsce zamieszkania i jest obywatelem tego Państwa (art. 18 ust. 2 lit. b) Konwencji).

Z treści wniosku wynika, iż w Finlandii Wnioskodawczyni pracowała jako pracownik najemny. Z tego tytułu otrzymuje emeryturę. Emeryturę oblicza i decyduje o jej wysokości instytucja KELA, czyli zakład ubezpieczeń społecznych w Finlandii – odpowiednik polskiego ZUS-u.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż emerytura przyznana przez zakład ubezpieczeń społecznych w Finlandii w związku z pracą najemną, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu zgodnie z treścią w art. 17 ust. 2 Konwencji.

Użyty w art. 17 ust. 2 ww. Konwencji, zwrot „mogą być opodatkowane w tym Państwie” oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, z którego emerytura jest wypłacana.

Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu emerytury z Finlandii może być opodatkowany zarówno w Finlandii, jak i w państwie zamieszkania, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce – w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 21 Konwencji metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ww. Konwencji, w Polsce, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Finlandii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu (b) niniejszego ustępu;
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski z przeniesienia własności majątku, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13, mogą być opodatkowane w Finlandii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków z przeniesienia własności majątku tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Finlandii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski z przeniesienia własności majątku uzyskane w Finlandii.
3. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.
   
   

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w Finlandii, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy, stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego np. łącznie z małżonkiem.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Reasumując, należy stwierdzić, iż emerytura z Finlandii uzyskana przez Wnioskodawczynię w 2012 r. podlega opodatkowaniu, na zasadach określonych w art. 17 ust. 2 Konwencji polsko-fińskiej, tj. w Finlandii i w Polsce. Jednocześnie w Polsce przy obliczeniu podatku należy zastosować określoną w art. 21 ust. 2 lit. a) Konwencji, w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. metodę wyłączenia z progresją.

Powyższe oznacza, że dochód z emerytury uzyskany przez Wnioskodawczynię z Finlandii jest zwolniony od opodatkowania w Polsce, jednak dochód ten powinien zostać uwzględniony dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałego dochodu Wnioskodawczyni podlegającego opodatkowaniu w Polsce (emerytury polskiej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Wniosek z dnia 26.04.2012 r. (data wpływu 30.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczy 1 stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem podlega opłacie w wysokości 40 zł. W związku z powyższym różnica w kwocie 5 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.