INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 11 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia kosztów objęcia jednego udziału jako stosunku całkowitych wydatków poniesionych na objęcie udziałów do liczby objętych udziałów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia kosztów objęcia jednego udziału jako stosunku całkowitych wydatków poniesionych na objęcie udziałów do liczby objętych udziałów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W listopadzie 2006 r. Spółka objęła udziały w spółce kapitałowej z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej „spółka kapitałowa”). Udziały zostały objęte tego samego dnia w dwóch transzach i zostały pokryte wkładami pieniężnymi. Pierwsza transza udziałów została objęta po cenie odpowiadającej wartości nominalnej udziałów - łącznie objęto udziały za kwotę „X" (dalej: „kwota X") wyrażoną w funtach szterlingach (dalej: „GBP"), natomiast druga transza udziałów została objęta po cenie wyższej od wartości nominalnej udziałów z tzw. premią emisyjną - łącznie objęto te udziały za kwotę „Y" w GBP (dalej: „kwota Y"). Udziały miały równą wartość nominalną oraz inkorporują takie same prawa. Objęcie udziałów w ramach pierwszej transzy nastąpiło ze środków własnych Spółki (kwota X), natomiast objęcie udziałów w ramach drugiej transzy (kwota Y) zostało sfinansowane pożyczką wyrażoną w PLN zaciągniętą przez Spółkę od podmiotu powiązanego w 2006 r.

Ponieważ wartość udziałów spółki kapitałowej została określona w GBP, a zatem Spółka była zobowiązana do wniesienia środków pieniężnych w tej walucie, Spółka i pożyczkodawca ustalili, że kwota pożyczki w części przeznaczonej na objęcie udziałów w spółce kapitałowej zostanie wypłacona w GBP po kursie ustalonym przez strony umowy pożyczki. W ten sposób Spółka oraz pożyczkodawca uniknęli poniesienia kosztów związanych z koniecznością zamiany PLN na GBP. W odniesieniu natomiast do udziałów objętych w ramach pierwszej transzy, z uwagi na fakt, że kwota należna tytułem ich objęcia (kwota X) została uiszczona w sierpniu 2007 r. (to jest już po ich objęciu), dla celów księgowych Spółka przeliczyła tę kwotę według kursu sprzedaży GBP obowiązującego w banku, z którego usług Spółka korzystała w dacie uiszczenia tej kwoty. Płatność z tytułu objęcia udziałów nastąpiła z rachunku walutowego Spółki. Począwszy od lutego 2008 r. spółka kapitałowa wypłaca na rzecz Spółki dywidendy pochodzące z zysków bieżących oraz zysków niepodzielonych w latach ubiegłych, do których zgodnie z przepisami angielskiego prawa handlowego i podatkowego zaliczają się także kwoty wynikające z objęcia udziałów po cenie wyższej od ich wartości nominalnej (po odpowiednim ujęciu w księgach spółki kapitałowej). Spółka kapitałowa zamierza dokonywać wypłat takich dywidend również w przyszłości. Ponadto, w 2008 r. spółka kapitałowa dokonała obniżenia wartości nominalnej udziałów, a następnie umorzyła część udziałów. Spółka nie otrzymała wynagrodzenia z tytułu zmniejszenia wartości nominalnej udziałów. Natomiast z tytułu otrzymanego wynagrodzenia za umorzone udziały Spółka rozpoznała dochód do opodatkowania. Z uwagi na fakt, że objęte przez Spółkę udziały w spółce kapitałowej nie posiadają żadnych znaków identyfikujących co do tożsamości (np. numery seryjne), w dacie umorzenia (jak również obecnie) nie było możliwe określenie czy umarzane udziały zaliczają się do pierwszej czy do drugiej transzy udziałów. Z tego względu Spółka - określając dochód podatkowy w 2008 r. proporcjonalnie określiła koszt nabycia przypadający na umarzane udziały.

Dodatkowo, Spółka wyjaśnia, iż z racji przedłużonego roku podatkowego (trwającego od 1 kwietnia 2006 do 29 lutego 2008 r.) Spółka w roku 2007 i w styczniu/lutym 2008 stosowała przepisy ustawy o PDOP, w tym przepisy dotyczące ustalania różnic kursowych, obowiązujące w roku 2006. Aktualnie Spółka planuje sprzedaż udziałów w spółce kapitałowej. Sprzedaż może dotyczyć wszystkich lub części udziałów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę, iż udziały nie są identyfikowalne co do tożsamości (tj. nie sposób ustalić, czy zbywane są udziały objęte z lub bez premii emisyjnej) w zaistniałym stanie faktycznym w dacie sprzedaży udziałów w A. prawidłowe jest ustalenie przez Spółkę kosztów objęcia jednego udziału jako stosunku całkowitych wydatków poniesionych na objęcie udziałów (to jest suma kwoty Y plus kwoty X przeliczona na PLN) do liczby objętych udziałów... (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, iż udziały nie są identyfikowalne co do tożsamości (tj. nie sposób ustalić, czy zbywane są udziały objęte z lub bez premii emisyjnej) w zaistniałym stanie faktycznym w dacie sprzedaży udziałów w spółce kapitałowej prawidłowe jest ustalenie przez Spółkę kosztów objęcia jednego udziału jako stosunku całkowitych wydatków poniesionych na objęcie udziałów (to jest suma kwoty Y plus kwoty X przeliczona na PLN) do liczby objętych udziałów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej „ustawa o PDOP”) wydatki na objęcie udziałów stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia tych udziałów. Przepis ten określa zatem jedynie sytuację, w której wydatki na objęcie udziałów mogą zostać zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodu. Jednakże przepis ten nie wskazuje, w jaki sposób ustalić koszty objęcia udziałów w sytuacji, gdy:

• zbywana jest część udziałów,
• zbywane udziały nie są identyfikowalne co do ich tożsamości,
• udziały były obejmowane w różnych transzach i po różnych cenach.
  
  

Zdaniem Spółki w takim przypadku, celem ustalenia kosztów objęcia udziałów w dacie ich odpłatnego zbycia, należy odwołać się do przewidzianych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm. zwanej dalej „UOR") metod ustalania wartości rozchodu.

Zasadność takiego stanowiska wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, który stanowi, iż „podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zatem, jeśli tak jak w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) nie jest możliwe zidentyfikowanie tożsamości zbywanych udziałów, Spółka powinna zastosować art. 34 ust. 4 UOR, który stanowi, iż „w przypadku gdy ceny nabycia lub zakupu, albo koszty wytworzenia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:

1. według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów;
2. przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła); (tzw. Metoda FIFO)
3. przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła) (tzw. Metoda LIFO);
4. w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia."
   
   

Ponieważ UOR nie wskazuje, która z wyżej wymienionych metod ustalania kolejności rozchodu jest metodą preferowaną, należy przyjąć, że wybór metody należy do podatnika. Zasadnym jest więc dokonanie analizy, która z powyższych metod może znaleźć zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym.

Zdaniem Spółki, właściwym sposobem ustalenia kosztów objęcia zbywanych udziałów jest zastosowanie przewidzianej w art. 34 ust. 4 pkt 1 UOR metody średniej ważonej, tj. według wzoru wskazanego w pytaniu oznaczonym we wniosku numerem 3. Ponieważ wszystkie udziały zostały objęte w tym samym dniu, zastosowanie metody FIFO lub LIFO prowadziłoby do tych samych rezultatów co metoda nr 1, polegającej na ustaleniu średniej ważonej kosztów danego składnika. Zastosowanie metody nr 4 także, w ocenie Spółki, nie jest właściwe, w szczególności z uwagi na fakt niemożliwości zidentyfikowania zbywanych udziałów.

W tym kontekście Spółka zwraca uwagę, że dokonując w 2008 r. obniżenia wartości nominalnej udziałów, a następnie umorzenia udziałów, w celu ustalenia kosztów objęcia umarzanych udziałów i ustalenia wysokości przychodu podlegającego opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym w dacie umorzenia, zastosowała właśnie metodę średniej ważonej. Tym samym, ustalając (obniżając) w ten sposób przychód z tytułu umorzenia udziałów, Spółka utraciła prawo do rozpoznania części kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce kapitałowej (obniżyła już bowiem podstawę opodatkowania o wartość tych kosztów w dacie otrzymania wynagrodzenia za umorzone udziały).Na wysokość kosztów uzyskania przychodów, które mogą być rozpoznane w dacie zbycia udziałów w przyszłości, nie wpłyną natomiast kwoty dywidend wypłacanych Spółce z zysków bieżących i niepodzielonych zysków z lat ubiegłych, pochodzących m. in. z ujętych w taki sposób w księgach rachunkowych spółki kapitałowej kwot pochodzących z objęcia udziałów powyżej ich wartości nominalnej. Zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 8 ustawy o PDOP w dacie zbycia udziałów kosztem podatkowym jest wartość wydatków poniesionych na nabycie lub objęcie udziałów. Fakt otrzymywania środków pieniężnych przez udziałowca w formie dywidend pozostaje bez wpływu na okoliczność, iż w przeszłości została wydatkowana określona kwota pieniężna na objęcie udziałów. Co istotne, podatnicy nie mogą obniżyć przychodu podatkowego z tytułu dywidendy o wydatki na objęcie udziałów, z których dywidenda jest wypłacana. Przychód z tytułu dywidendy (odmiennie od przychodu podatkowego z tytułu umorzenia udziałów) nie może być bowiem pomniejszony o jakiekolwiek koszty uzyskania tego przychodu.

Zatem, biorąc pod uwagę, iż dokonano w przeszłości umorzenia udziałów, gdyby Spółka zbyła wszystkie udziały w spółce kapitałowej, uprawniona byłaby do rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodów kwoty X oraz kwoty Y przeliczonej na PLN, ale pomniejszonej o wartość kosztów na objęcie udziałów, które już pomniejszyły w przeszłości przychód podatkowy z umorzenia udziałów. Z uwagi jednakże na fakt, iż Spółka rozważa częściowe zbycie udziałów, a nie jest możliwa identyfikacja konkretnego zbywanego udziału (tj. czy zbywany jest udział z transzy pierwszej czy transzy drugiej) konieczne jest ustalenie kosztu uzyskania przychodu przypadającego na jeden zbywany udział, według stosownej metody rozchodu.

Mając na uwadze okoliczność, że objęcie udziałów w spółce kapitałowej (tj. nabycie ich własności) zarówno pochodzących z pierwszej jak i drugiej transzy nastąpiło w tym samym dniu, w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie przewidzianych w art. 34 ust. 4 pkt 2 i 3 UOR metod ustalania kosztów nabycia zbywanych udziałów jest niemożliwe, z uwagi na fakt, że zastosowanie tych metod uwarunkowane jest objęciem udziałów w różnych terminach. Natomiast, okoliczność, że objęte udziały nie posiadają żadnych oznaczeń umożliwiających dokonanie ich identyfikacji, w tym przyporządkowanie do jednej z dwóch transz, w których zostały objęte wyłącza możliwość szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen poszczególnych udziałów, co oznacza, że również zastosowanie przewidzianej w art. 34 ust. 4 pkt 4 UOR metody ustalania kosztów nabycia zbywanych udziałów jest w opisanym stanie faktycznym niemożliwe.

Reasumując, biorąc pod uwagę, iż udziały nie są identyfikowalne co do tożsamości (tj. nie sposób ustalić, czy zbywane są udziały objęte z lub bez premii emisyjnej) w zaistniałym stanie faktycznym w dacie sprzedaży udziałów w spółce kapitałowej prawidłowe jest ustalenie przez Spółkę kosztów objęcia jednego udziału jako stosunku całkowitych wydatków poniesionych na objęcie udziałów (to jest suma kwoty Y plus kwoty X przeliczona na PLN) do liczby objętych udziałów, to jest zastosowanie metody określonej w art. 34 ust. 4 pkt 1 UOR.

Kwota Y i kwota X powinny być przeliczone według określonych kursów walutowych. Kwestia właściwego kursu walutowego było przedmiotem innego zapytania. Powyższa metodologia spowoduje, iż sprzedając określoną ilość udziałów w przyszłości Spółka wyliczy koszty uzyskania przychodów mnożąc ilość sprzedawanych udziałów do tak wyliczonego kosztu nabycia jednego udziału. W ten sposób Spółka zapewni także, iż nie rozpozna dwukrotnie kosztów uzyskania przychodów związanych z udziałami umorzonymi w przeszłości.

Zasadność stanowiska Spółki wynika z faktu, że przepisy ustawy o PDOP nie dają jednoznacznej odpowiedzi w jaki sposób ustalić koszt objęcia udziałów w dacie ich zbycia, a z przewidzianych w UOR metod ustalenia tych kosztów, w przedmiotowym stanie faktycznym, zasadne jest zastosowanie wyłącznie metody średniej ważonej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w listopadzie 2006 r. Spółka objęła udziały w spółce kapitałowej z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Udziały zostały objęte tego samego dnia w dwóch transzach i zostały pokryte wkładami pieniężnymi. Pierwsza transza udziałów została objęta po cenie odpowiadającej wartości nominalnej udziałów - łącznie objęto udziały za kwotę „X" (dalej: „kwota X") wyrażoną w funtach szterlingach, natomiast druga transza udziałów została objęta po cenie wyższej od wartości nominalnej udziałów z tzw. premią emisyjną - łącznie objęto te udziały za kwotę „Y" w GBP. Udziały miały równą wartość nominalną oraz inkorporują takie same prawa.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. dokonano zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, którą wprowadzono ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), jednakże zgodnie z art. 2 tej ustawy podatnicy, których rok podatkowy rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2007 r. i zakończy się po tym dniu, stosują do przyjętego przez siebie roku podatkowego ustawę, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. W związku z powyższym Spółka, pomimo zmiany dokonanej ww. ustawą w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 29 lutego 2008 r. była zobowiązania do stosowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Zatem w odniesieniu do zdarzenia jakim było objęcie udziałów w spółce kapitałowej (które miało miejsce w listopadzie 2006 r.) zastosowanie znajdą przepisy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów.

W tym miejscu należy jednak zwrócić szczególną uwagę na okoliczność, że brzmienie powołanego wcześniej art. 15 ust. 1 updop, w kwestii prawnej będącej przedmiotem interpretacji, doznaje ograniczenia ze względu na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 8 updop. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych wkładów, udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Art. 9 ust. 1 updop stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Treść tego przepisu przesądza o bezpośrednim podporządkowaniu ewidencji księgowej (rachunkowej) potrzebom podatkowym. Przepisy dotyczące ksiąg handlowych i innych urządzeń księgowych nie mogą modyfikować obowiązków podatkowych, gdyż ich funkcja polega na rejestrowaniu przebiegu zdarzeń gospodarczych i odpowiadających im operacji finansowych.

Wskazać należy, iż zasady ustalania kosztów podatkowych wynikają wyłącznie z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Należy zauważyć, iż przepisy rachunkowe nie są podatkotwórcze, nie mogą zmieniać zasad zawartych w ustawach podatkowych w szczególności w zakresie metody ustalania kosztów podatkowych. Teza ta była wielokrotnie potwierdzana w orzecznictwie sądów. W uzasadnieniu do wyroku z dnia 21 lipca 2006 r. (sygn. akt I SA/Kr 1087/03) WSA w Krakowie stwierdził iż: „sąd podziela pogląd ukształtowany w orzecznictwie, że przepisów o rachunkowości nie należy stosować wprost do rozstrzygnięcia spraw podatkowych, a zakres obowiązku podatkowego może być określony tylko ustawami podatkowymi”. Naczelny Sąd Administracyjny także poruszył te kwestię. W wyroku z dnia 20 kwietnia 2001 r. (sygn. akt III SA 3352/99) wskazał, że: „przepisów o rachunkowości nie należy stosować wprost do rozstrzygnięcia kwestii podatków, a zakres obowiązku podatkowego może być określony tylko ustawami podatkowymi”.

Wyjątkiem, którym podatnik może przenieść zasady wynikające z ustawy o rachunkowości jest m.in. obowiązujący od 1 stycznia 2007 r. art. 15 ust. 4e updop, który stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), poprzez wyraźne odwołanie się do stosowania zasad rachunkowych odnośnie dnia poniesienia kosztu. W każdym innym przypadku, gdy brak wyraźnego wskazania w updop, to ustalenie kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych musi wynikać z treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym podkreślić należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych posługuje się pojęciem kosztów poniesionych, a wiec opartych na dowodach księgowych (fakturach, rachunkach) potwierdzających poniesienie danego wydatku, nie zaś pojęciem ceny średnioważonej stanowiącej iloraz sumy wydatków poniesionych na objęcie udziałów i liczby objętych udziałów.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

W zakresie sposobu ustalenia kosztu objęcia jednego udziału w spółce kapitałowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i 2) tut. Organ wydał odrębne interpretacje.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.