Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-767/14/AJ
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.), uzupełnionym dnia 12 września 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w trybie egzekucji komorniczej (KM XXXX/XX) prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 12 września 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w trybie egzekucji komorniczej (KM XXXX/XX) prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom solidarnym – Piotrowi F. i Wioletcie F. Egzekucja prowadzona jest z:

1. prawa użytkowania wieczystego działek gruntu nr 111/3 i 111/6, przy czym działka gruntu 111/3, jest niezabudowana, ale zgodnie z treścią operatu biegłego stanowi kompleks użytkowy wspólnie z zabudowaną działką nr 111/6. Dla obu działek gruntu prowadzona jest jedna księga wieczysta nr KW xxx. Działka nr 111/6 zabudowana jest stanowiącymi odrębne nieruchomości obiektami przemysłowo-usługowymi w zabudowie zwartej, które składają się na zakład stolarski (hala parterowa – stolarnia, budynek socjalno-biurowy piętrowy, zabudowania kotłowni i magazynu – parter),
2. udziału 1/40 części w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 107, niezabudowanej, dla której prowadzona jest odrębna księga wieczysta nr KW xxx.

Działka gruntu nr 107 stanowi drogę dojazdową do pozostałych działek, udział w użytkowaniu wieczystym tej nieruchomości musi być sprzedawany łącznie z użytkowaniem wieczystym działek nr 111/3 i 111/6. Stąd sprzedaży podlegać będą łącznie użytkowanie wieczyste z zabudowaniami objęte KW xxx wraz z udziałem w użytkowaniu wieczystym działki gruntu objętej KW xxx. Obie nieruchomości położone są w x przy ul. x, i stanowią współwłasność dłużników na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Z zapisów KW xxx wynika, że działka gruntu nr 111/3 oznaczona została w sposobie korzystania jako: BA – tereny przemysłowe, natomiast działka gruntu nr 111/6 jako Bi – inne tereny zabudowane. Z zapisów KW xxx wynika, że działka gruntu nr 107 oznaczona została jako droga.

Według operatu szacunkowego biegłego, zgodnie z informacjami i materiałami otrzymanymi z Wydziału Urbanistyki, Architektury i Ochrony Zabytków – Archiwum Urzędu Miejskiego w x, brak jest dokumentów związanych z procesem inwestycyjnym dotyczącym budowy obiektów zlokalizowanych na działkach gruntu 111/3 i 111/6. Zgodnie z informacją uzyskaną w Referacie Wymiaru Podatków Wydziału Budżetu Miasta i Podatków – nieruchomości nie zostały zgłoszone do opodatkowania. Nieruchomości objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, znajdują się na obszarze nr 0504, oznaczonym w planie symbolem – 052-42 – przemysł.

Nabycie przedmiotowych nieruchomości przez dłużników nastąpiło w dniu 14 grudnia 2009 r., przy czym z treści aktów notarialnych wynika, że dłużnicy nabyli je do majątku wspólnego, na cele prowadzonej przez Piotra F. działalności gospodarczej pod nazwą: Usługi Ciesielsko-Budowlane Piotr F. z siedzibą w x. Z treści aktu notarialnego wynikało również, że strony oświadczyły, że od części ceny naliczony zostanie podatek od towarów i usług wg 23% stawki, dotyczący zapłaty za budynek stolarni w budowie.

Ze złożonego do protokołu z dnia 6 września 2014 r. oświadczenia dłużnika Piotra F. wynika, że przedmiotem zakupu przez dłużników było prawo wieczystego użytkowania gruntu z niezakończoną budową budynku stolarni oraz z budynkiem socjalno-biurowym piętrowym, kotłownią i magazynem. W chwili zakupu budynek socjalno-biurowy piętrowy, kotłownia i magazyn były już wykończone i użytkowane przez poprzednich właścicieli przez wiele lat (dużo przed wybudowaniem budynku stolarni). Stąd, ze względu na lata użytkowania tych budynków, od tej części nieruchomości dłużnicy przy zakupie „nie odprowadzili” podatku od towarów i usług (zwolnienie).

Natomiast od kupna użytkowania wieczystego w części z niezakończoną budową budynku stolarni podatek został odprowadzony. Od chwili zakupu do chwili obecnej budynek stolarni jest użytkowany jako „z niezakończoną budową”. Dłużnik oświadczył ponadto, że zaraz po zakupie nieruchomości, jeszcze pod koniec 2009 r., na zakupione budynki poniósł wydatki na ich ulepszenie, polegające głównie na położeniu instalacji hydraulicznej i elektrycznej. Nakłady te były zdecydowanie niższe niż 30% wartości początkowej.

Z powyższego wynika, że dłużnicy nie zakończyli budowy budynku stolarni oraz nie wybudowali budynku socjalno-biurowego, kotłowni i magazynu, gdyż w chwili ich zakupu były one już wybudowane i użytkowane przez wiele lat. Dłużnik oświadczył ponadto, że nieruchomość jest przedmiotem dzierżawy od około 3 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek podatkowy podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowych nieruchomości czyniący z komornika sądowego płatnikiem tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa przedmiotowych nieruchomości obciążona będzie podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%, a komornik sądowy będzie płatnikiem tego podatku w przypadku dokonania sprzedaży licytacyjnej przedmiotowej nieruchomości, ponieważ:

• nabycie przedmiotowych nieruchomości, zgodnie z informacjami zawartymi w aktach notarialnych, nastąpiło na cele prowadzonej przez Piotra F. działalności gospodarczej,
  
• dłużnicy nabyli prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wraz z budynkiem stolarni w budowie, z tytułu czego „odprowadzili” przy nabyciu podatek od towarów i usług 22%,
  
• dłużnik jest podatnikiem i nadal prowadzi (w wykończonych budynkach – nie w budowie) działalność produkcyjną,
  
• działki objęte KW xxx i xxx stanowią tereny przemysłowe (działka gruntu nr 111/3) oraz BI – inne tereny zabudowane (działka gruntu nr 111/6) i drogę (działka gruntu nr 107),
  
• tereny te są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i znajdują się na obszarze oznaczonym jako przemysł,
  
• w Pana ocenie, działki niezabudowane nie stanowią terenów innych niż budowlane, a działka nr 111/6 zabudowana jest budynkami, których dostawa nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia (po ich wybudowaniu przez dłużnika – dłużnik nabył budynek stolarni w budowie), „w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 10 lit. a.”
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Artykuł 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów stanowi, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, dostawę towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie , w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnienie, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego, a jeżeli ponosi takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawa opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trawle z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne, którego przedmiotem jest prawo wieczystego użytkowania działek gruntu nr 111/3, 111/6 i 107. Na działce gruntu nr 111/6 posadowione są: budynek socjalno-biurowy, kotłownia, magazyn, budynek stolarni (niezakończona budowa). Działki gruntu nr 107 i 111/3 są niezabudowane. Z treści księgi wieczystej dotyczącej działki nr 107 wynika, że jest to droga. Natomiast działka gruntu nr 111/3, zgodnie z zapisem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jest przeznaczona pod przemysł, podobnie jak pozostałe działki gruntu. Zostały one zakupione w dniu 14 grudnia 2009 r. do majątku wspólnego dłużników z przeznaczeniem do wykorzystania w prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej. Z treści aktów notarialnych oraz oświadczenia dłużnika wynika, że sprzedaż budynku stolarni w budowie na rzecz dłużników była opodatkowana, a sprzedaż pozostałych obiektów była zwolniona od podatku. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie obiektów, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Od około trzech lat nieruchomości te są przedmiotem dzierżawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa w trybie egzekucji komorniczej budynku socjalno-biurowego, kotłowni i magazynu, oraz budynku stolarni, który był użytkowany przez dłużnika „z niezakończoną budową”, będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nastąpi po upływie ponad dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ww. ustawy. Wobec powyższego – przy uwzględnieniu treści art. 29a ust 8 ustawy – zwolnieniu podlegać będzie również dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym posadowione są budynki. Opodatkowaniu 23% stawką podatku podlegać będzie dostawa prawa wieczystego użytkowania działek gruntu nr 107 i nr 111/3, które - jak wynika z treści wniosku - są niezabudowane, ale przeznaczone pod zabudowę, co oznacza, że stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w Pana ocenie planowana dostawa podlegać będzie w całości opodatkowaniu 23% stawką podatku, oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Powyższe rozstrzygniecie zapadło przy założeniu, że wszystkie obiekty posadowione na działce gruntu nr 111/6 są budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U., z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.).

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.