2014.09.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-478/14-2/JS
z 1 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 25 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą jest firma ..., opodatkowana na terytorium RP od całości osiąganych dochodów. Rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Działalność gospodarcza Spółki obejmuje m.in. wynajem nieruchomości. Wnioskodawca wpisany jest w księdze wieczystej ..., jako użytkownik wieczysty do dnia 05-12-2089 roku działki gruntu, oznaczonej pod numerem ..., położonej, dzielnicy ..., obrębie ..., przy ulicy ... nr ..., o powierzchni 2 hektary 57 arów 30 metrów kwadratowych, oraz jako właściciel posadowionych na tym gruncie budynków stanowiących odrębną własność, znajdujących się pod tym samym adresem urządzeń.

Wskazane wyżej prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na tym gruncie budynków i urządzeń Spółka nabyła na podstawie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa w marcu 2009 roku.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, wydanym przez ... Ośrodek Geodezji, przedmiotowa działka gruntu będąca w użytkowaniu wieczystym pod nr ... – leży w terenach sklasyfikowanych jako grunty zabudowane i zurbanizowane – inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem „Bi”. Działka gruntu nr ... w części zabudowana jest stanowiącymi przedmiot odrębnej własności: czterema budynkami magazynowymi, jednym budynkiem biurowym, budynkiem portierni i stacji trafo, przy czym dla wymienionych wyżej budynków brak jest świadectw charakterystyki elektrycznej.

Nieruchomość ta leży na terenie, dla którego brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przy czym zgodnie ze stadium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, nieruchomość ta położona jest w terenie oznaczonym symbolem MN, z funkcją wiodącą mieszkalnictwo jednorodzinne. Opisana nieruchomość nie leży na terenach specjalnej strefy ekonomicznej, parku narodowego, rezerwatu lub na terenie innej strefy ochrony przyrody lub krajobrazu. Nieruchomość ta ma prawidłowy bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Dla danego gruntu nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Spółka podjęła działania zmierzające do podziału działki gruntu nr ..., w wyniku którego to podziału z działki tej, od strony zachodniej, zostanie wydzielona niezabudowana działka o powierzchni około 4437 metrów kwadratowych – która to wydzielona część będzie przedmiotem sprzedaży. Do dnia dzisiejszego nie ma jeszcze mapy do celów prawnych z projektem podziału wskazanego gruntu ani nie została wydana decyzja zatwierdzająca projekt. W terenie będącej przedmiotem wydzielenia działki gruntu, w części południowo-wschodniej terenu planowanej działki, biegną urządzenia przyłącza wodno-kanalizacyjnego z dwiema studzienkami oraz linia energetyczna. Wnioskodawca podczas budowy przyłącza wodno-kanalizacyjnego dokonał odliczenia podatku VAT naliczonego. Wyznaczony teren jest obecnie wynajmowany firmie, która zamierza go nabyć do działalności gospodarczej. Firma ta – bez zgody najemcy, dla własnych potrzeb – na tym gruncie postawiła we własnym zakresie wiatę blaszaną – niezwiązaną ściśle z gruntem.

Wnioskodawca zamierza po dokonaniu podziału działki gruntu nr ..., będącej w użytkowaniu wieczystym – prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu o powierzchni około 4437 metrów kwadratowych – sprzedać osobom prowadzącym działalność gospodarczą do celów tej działalności.

Spółka nie jest w upadłości, nie toczy się też względem niej jakiekolwiek postępowanie przewidziane ustawą prawo upadłościowe i naprawcze, nie toczy się żadne postępowanie podatkowe. Wnioskodawca oświadcza, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postępowaniu organu podatkowego czy organu kontroli podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu przez Spółkę, w stosunku do których brak obowiązującego miejscowego planu, ani też nie określono sposobu zagospodarowania przestrzennego i warunków zabudowy dla danej nieruchomości w drodze decyzji o warunkach zabudowy terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu przestrzennym, będzie korzystała w 2014 roku ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu, w stosunku do której nie ustalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani też nie określono sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy dla danej nieruchomości w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei przez towary, na potrzeby ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2013 roku brzmi: „zwalnia się od podatku (...) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. wprowadzono do ustawy VAT definicję „terenów budowlanych” – zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jeżeli więc dany grunt przeznaczony jest pod zabudowę (co powinno wynikać z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo z decyzji o warunkach zabudowy zagospodarowania terenu) to zgodnie z treścią art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, mamy wówczas do czynienia z terenami budowlanymi. W takiej sytuacji dostawa terenów niezabudowanych (przeniesienie własności lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu), będących terenami budowlanymi w rozumieniu ustawy o VAT, nie korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy. Jeżeli jednak przeznaczenie danego gruntu, zgodnie z dokumentacją, jest inne niż przeznaczone pod zabudowę, albo gdy dla danego gruntu nie uchwalono zarówno miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to dostawa takiego gruntu – zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu – będzie zwolniona z podatku od towarów i usług w oparciu o przepisy ustawy o VAT art. 43 ust. 1 pkt 9, przy czym bez znaczenia pozostają inne informacje o terenach, takie jak stadium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, czy też dane z ewidencji gruntów i budynków.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty na stan faktyczny należy stwierdzić, że odpłatne zbycie prawa własności gruntu lub prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, dla którego nie ustalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Definicja terenów budowlanych została zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), ustawa określa:

zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Z przepisu art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:

rodzaj inwestycji;
warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
1. warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
2. ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
3. obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
4. wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
5. ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ww. ustawy przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a, art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcą jest firma ..., opodatkowana na terytorium RP od całości osiąganych dochodów. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Działalność gospodarcza Spółki obejmuje m.in. wynajem nieruchomości. Wnioskodawca wpisany jest w księdze wieczystej ..., jako użytkownik wieczysty do dnia 05-12-2089 roku działki gruntu, oznaczonej pod numerem ..., położonej w ..., dzielnicy ..., obrębie ..., przy ulicy ... nr ..., o powierzchni 2 hektary 57 arów 30 metrów kwadratowych, oraz jako właściciel posadowionych na tym gruncie budynków stanowiących odrębną własność, znajdujących się pod tym samym adresem urządzeń. Wskazane wyżej prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na tym gruncie budynków i urządzeń Spółka nabyła na podstawie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa w marcu 2009 roku.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, wydanym przez ... Ośrodek Geodezji, przedmiotowa działka gruntu będąca w użytkowaniu wieczystym pod nr ... – leży w terenach sklasyfikowanych jako grunty zabudowane i zurbanizowane – inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem „Bi”. Działka gruntu nr ... w części zabudowana jest stanowiącymi przedmiot odrębnej własności: czterema budynkami magazynowymi, jednym budynkiem biurowym, budynkiem portierni i stacji, przy czym dla wymienionych wyżej budynków brak jest świadectw charakterystyki elektrycznej.

W niniejszej sprawie należy przeanalizować czy działka, na której znajdują się urządzenia przyłącza wodno-kanalizacyjnego z dwiema studzienkami i linia energetyczna stanowi grunt zabudowany czy też teren niezabudowany.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.). W myśl art. 3 pkt 3 tej ustawy przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Na mocy art. 3 ust. 3a ww. ustawy ilekroć jest w niej mowa o obiekcie liniowym – należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei art. 3 pkt 9 wyżej cytowanej ustawy prawo budowlane stanowi, że przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W ocenie tut. Organu, urządzenia przyłącza wodno-kanalizacyjnego z dwiema studzienkami, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami prawa budowlanego, nie mieszczą się w definicji budowli. Ustawodawca nie wymienia tych obiektów wśród obiektów budowlanych, umieszcza je natomiast w katalogu, określonych odrębnie od budowli, urządzeń budowlanych.

Ponadto analizując przytoczone wyżej definicje oraz opis sprawy należy stwierdzić, że nie można uznać, iż wydzielona część działki, będącej przedmiotem planowanej sprzedaży, stanowi nieruchomość zabudowaną tylko ze względu na fakt, że przebiega przez nią linia energetyczna.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę, będącego czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, sprzedaż wydzielonej części prawa użytkowania wieczystego działki gruntu będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym będzie czynnością – wskazaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Niemniej, skoro – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowa nieruchomość leży na terenie, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, to planowana sprzedaż wydzielonej części prawa użytkowania wieczystego działki gruntu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem, że w chwili sprzedaży dla wydzielonej działki gruntu nie zostanie ustanowiony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z których wynikałoby przeznaczenie tej działki gruntu pod zabudowę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin