Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/436-213/14/MM
z 11 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 11 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 28 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności.
Z uwagi, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr ITPB2/415-614/14-2/MM z dnia 11 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca został wezwany do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 28 sierpnia 2014 r.).

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2013 r. Wnioskodawca odziedziczył po zmarłej żonie ½ mieszkania o powierzchni 30 m. kw. (pokój z kuchnią), zaś rodzeństwo żony (troje rodzeństwa) odziedziczyło drugą połowę. W ww. mieszkaniu, za zgodą jeszcze żyjącej żony zamieszkiwała siostrzenica z mężem i dzieckiem. Troje rodzeństwa zmarłej żony w formie darowizny przekazało swoją część na rzecz siostrzenicy mieszkającej w tym mieszkaniu.

W związku z brakiem możliwości zamieszkania z rodziną siostrzenicy Wnioskodawca złożył do Sądu wniosek o zniesienie współwłasności. Za zniesienie współwłasności mieszkania wycenionego na 70.000 zł Wnioskodawca otrzymał połowę tej kwoty, czyli 35.000 zł.

Po analizie treści wniosku z dnia 10 czerwca 2014 r. oraz pisma uzupełniającego z dnia 25 sierpnia 2014 r., w szczególności zaś wobec wskazania zawartego w części E.2 formularza ORD-IN przyjęto, iż intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy istnieje obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn z tytułu zniesienia współwłasności ww. mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym nie powinien płacić podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto stosownie do treści art. 2 cytowanej ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uwzględniając powyższe, podkreślić należy, że ustawa o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog zdarzeń objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie zdarzenia wymienione w przytoczonych przepisach art. 1 i art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2013 r. Wnioskodawca odziedziczył po zmarłej żonie ½ mieszkania o powierzchni 30 m. kw. (pokój z kuchnią), zaś rodzeństwo żony (troje rodzeństwa) odziedziczyło drugą połowę. W ww. mieszkaniu, za zgodą jeszcze żyjącej żony zamieszkiwała siostrzenica z mężem i dzieckiem. Troje rodzeństwa zmarłej żony w formie darowizny przekazało swoją część na rzecz siostrzenicy mieszkającej w tym mieszkaniu.

W związku z brakiem możliwości zamieszkania z rodziną siostrzenicy Wnioskodawca złożył do Sądu wniosek o zniesienie współwłasności. Za zniesienie współwłasności mieszkania wycenionego na 70.000 zł Wnioskodawca otrzymał połowę tej kwoty, czyli 35.000 zł.

Z powyższego wynika, że zniesienie współwłasności miało charakter odpłatny, bowiem wiązało się z dokonaniem spłaty na rzecz Wnioskodawcy, jako współwłaściciela nieruchomości.

Odpłatne zniesienie współwłasności nie zostało natomiast wymienione w katalogu zawartym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Skoro zatem ustawodawca w art. 1 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie wymienił odpłatnego zniesienia współwłasności - które miało miejsce w przedmiotowej sprawie - to nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wobec tego po stronie Wnioskodawcy nie powstał z tego tytułu obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Końcowo zaznaczyć należy, że w niniejszej sprawie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.