Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-272/14/AT
z 3 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 28 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania sprzedaży opakowań kartonowych jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki 0% – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 1 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania sprzedaży opakowań kartonowych jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki 0%.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej Spółką, Wnioskodawcą) jest Spółką Jawną, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i handlu opakowaniami, głównie z tektury. Zamierza realizować sprzedaż towarów handlowych na rzecz odbiorców będących podatnikami podatku od wartości dodanej zarejestrowanych na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium Polski (dalej: kontrahent) wg następującego modelu:

1. kontrahent będzie dokonywał zamówień towarów (opakowań) w Spółce, w które mają być opakowane produkty zakupione przez kontrahenta od innego polskiego podmiotu zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce (jest to podmiot trzeci niepowiązany ze Spółką), dalej podmiot trzeci;
2. Spółka ustaliła z kontrahentem, że miejscem odbioru towarów (opakowań kartonowych) będzie siedziba podmiotu trzeciego, gdzie będą do tych opakowań pakowane zakupione przez kontrahenta od podmiotu trzeciego produkty;
3. opakowania zakupione przez kontrahenta od Spółki wraz z zakupionym od podmiotu trzeciego produktem będą wysyłane i zostaną wywiezione z terytorium Polski do innego kraju UE (kraju kontrahenta);
4. Spółka będzie posiadała dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem transakcji do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, takie jak, w szczególności:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone z miejsca jego ustalonego odbioru (siedziby podmiotu trzeciego) do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
2. kopię faktury wystawionej przez Spółkę na zagranicznego kontrahenta;
3. specyfikację sztuk wysłanego towaru (najczęściej specyfikacja zawarta jest na fakturze sprzedaży, ale może też stanowić odrębny dokument);
4. potwierdzenie dokonania płatności za towary przez zagranicznego kontrahenta (na rachunek bankowy Spółki).

Kontrahent jest zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Wnioskodawca w chwili dostarczenia do miejsca odbioru opakowań kartonowych (siedziba podmiotu trzeciego) nie będzie posiadał oświadczeń od podmiotu trzeciego w zakresie planowanego wywozu opakowań kartonowych na rzecz kontrahenta. Wnioskodawca będzie jednak, jak zaznaczył w pkt 4: posiadał dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem transakcji do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, takie jak, w szczególności:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary z miejsca jego ustalonego odbioru (siedziby podmiotu trzeciego) zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
  

• kopię faktury wystawionej przez Spółkę na zagranicznego kontrahenta;
  

• specyfikację sztuk wysyłanego towaru (najczęściej specyfikacja zawarta jest na fakturze sprzedaży, ale może też stanowić odrębny dokument);
  

• potwierdzenie dokonania płatności za towary przez zagranicznego kontrahenta (na rachunek bankowy Spółki).
  

Wnioskodawca wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów (opakowania kartonowe) tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o ile odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej na zapytanie Wnioskodawcy będące przedmiotem niniejszego wniosku, będzie pozytywna.

Zgodnie z umownymi warunkami dostawy, termin płatności będzie wynosił 30 dni od dnia wydania towaru płatne na rachunek bankowy Wnioskodawcy, ale Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy kontrahent zapłaci za nią terminowo.

Zgodnie z umownymi warunkami dostawy, przeniesienie prawa do rozporządzania opakowaniami jak właściciel nastąpi z chwilą dostarczenia towaru do siedziby podmiotu trzeciego.

Z dokumentów przewozowych oraz ze specyfikacji wysyłanych towarów będzie wynikało, że przedmiotem dostawy są opakowania kartonowe, gdyż Wnioskodawca będzie posiadał odrębne dokumenty przewozowe od dokumentów przewozowych podmiotu trzeciego.

Jako dostawca na dokumentach przewozowych otrzymanych od spedytora oraz na specyfikacji sztuk wysyłanych towarów będzie figurował Wnioskodawca, gdyż będzie On posiadał odrębne dokumenty przewozowe od dokumentów przewozowych podmiotu trzeciego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wskazana powyżej transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w związku z tym Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki 0%, po spełnieniu warunków z art. 42 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie towarów z Polski do innego kraju UE na warunkach określonych powyżej stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Spółka spełniła wszystkie wymogi określone przepisami prawa krajowego niezbędne do uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, do której można zastosować 0% stawkę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – co do zasady – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
2. (uchylony);
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
4. (uchylony)

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według regulacji § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013, poz. 1729), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z ust. 2 wskazanego przepisu, przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem że podatnik dokonujący dostawy towarów:

1. składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE;
2. przekaże, nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej, towary podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym;
3. wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;
4. otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w terminie 60 dni od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego;
5. posiada dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju.

Wskazane przepisy rozporządzenia regulują przypadki zastosowania stawki 0% na okoliczność dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju w związku z zaistnieniem specyficznej sytuacji, gdy dostarczane towary są jednocześnie przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W takim przypadku przepisy te przewidują możliwość zastosowania wskazanej stawki, gdy – z uwagi na specyficzne warunki dostawy – występuje szczególny rodzaj wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wskazany przepis rozporządzenia ma zatem charakter precyzujący, umożliwiający zastosowanie preferencji w ww. przypadkach.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca (czynny podatnik podatku od towarów i usług, zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce) zamierza realizować sprzedaż towarów handlowych na rzecz odbiorców będących podatnikami od wartości dodanej zarejestrowanych na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium Polski (kontrahent) wg następującego modelu:

1. kontrahent będzie dokonywał zamówień towarów (opakowań) w Spółce, w które mają być opakowane produkty zakupione przez kontrahenta od innego polskiego podmiotu zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce (jest to podmiot trzeci niepowiązany ze Spółką), dalej podmiot trzeci;
2. Spółka ustaliła z kontrahentem, że miejscem odbioru towarów (opakowań kartonowych) będzie siedziba podmiotu trzeciego, gdzie będą do tych opakowań pakowane zakupione przez kontrahenta od podmiotu trzeciego produkty;
3. opakowania zakupione przez kontrahenta od Spółki wraz z zakupionym od podmiotu trzeciego produktem będą wysyłane i zostaną wywiezione z terytorium Polski do innego kraju UE (kraju kontrahenta);
4. Spółka będzie posiadała dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem transakcji do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, takie jak, w szczególności:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone z miejsca jego ustalonego odbioru (siedziby podmiotu trzeciego) do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
2. kopię faktury wystawionej przez Spółkę na zagranicznego kontrahenta;
3. specyfikację sztuk wysłanego towaru (najczęściej specyfikacja zawarta jest na fakturze sprzedaży, ale może też stanowić odrębny dokument);
4. potwierdzenie dokonania płatności za towary przez zagranicznego kontrahenta (na rachunek bankowy Spółki).

Kontrahent jest zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Wnioskodawca w chwili dostarczenia do miejsca odbioru opakowań kartonowych (siedziba podmiotu trzeciego) nie będzie posiadał oświadczeń od podmiotu trzeciego w zakresie planowanego wywozu opakowań kartonowych na rzecz kontrahenta. Wnioskodawca będzie jednak posiadał dokumenty wskazane w pkt 4, potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem transakcji do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Wnioskodawca wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów (opakowania kartonowe) tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z umownymi warunkami dostawy, termin płatności będzie wynosił 30 dni od dnia wydania towaru płatne na rachunek bankowy Wnioskodawcy, ale Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy kontrahent zapłaci za nią terminowo. Zgodnie z umownymi warunkami dostawy, przeniesienie prawa do rozporządzania opakowaniami jak właściciel nastąpi z chwilą dostarczenia towaru do siedziby podmiotu trzeciego. Z dokumentów przewozowych oraz ze specyfikacji wysyłanych towarów będzie wynikało, że przedmiotem dostawy są opakowania kartonowe. Jako dostawca na dokumentach przewozowych otrzymanych od spedytora oraz na specyfikacji sztuk wysyłanych towarów będzie figurował Wnioskodawca, gdyż będzie On posiadał odrębne dokumenty przewozowe od dokumentów przewozowych podmiotu trzeciego.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że pod warunkiem przekazania ww. opakowań kartonowych do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium Polski, na co wskazuje treść wniosku, które następnie zostaną wywiezione do kontrahenta będącego podatnikiem zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, to Wnioskodawca jako podatnik zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych będzie mógł potraktować ich dostawę na rzecz tego kontrahenta jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0%, o ile Wnioskodawca faktycznie otrzyma wskazaną we wniosku zapłatę na rachunek bankowy w terminie 60 dni od dnia wydania towaru i będzie posiadał dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju oraz wykaże w deklaracji dla podatku od towarów i usług oraz w informacji podsumowującej tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (§ 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych).

Należy zaznaczyć, że skoro prawodawca w przepisach powołanego wcześniej rozporządzenia nie wskazał wprost, jakie dokumenty potwierdzają powyższe uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki VAT, to uznać należy, że opisane we wniosku dokumenty łącznie mogą służyć do potwierdzenia przedmiotowej dostawy.

Niemniej jednak wskazać należy, że opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wskazuje, że podstawą prawną do zastosowania stawki 0% nie będą przepisy art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług. W tej sytuacji ziszczone zostaną warunki wskazane w przepisach § 7 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, które regulują przypadki dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Reasumując, pomimo potwierdzenia uprawnienia Wnioskodawcy do zastosowania stawki 0% na okoliczność transakcji mogącej stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, wskazać należy, że przepisem prawa krajowego uprawniającym do zastosowania tej stawki podatku nie może być wskazany w zapytaniu określającym zakres złożonego wniosku przepis art. 42 ustawy. Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że ostateczna ocena posiadanych przez Spółkę dokumentów może zostać dokonana wyłącznie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.