Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-327/14/JP
z 28 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 14 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 10 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na operację zaćmy oka i wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na operację zaćmy oka i wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej.

Z uwagi na braki formalne wniosku zostało do Wnioskodawczyni skierowane wezwanie z 27 czerwca 2014 r., znak: IBPB II/1/415-327/14/JP. Braki formalne zostały uzupełnione 10 lipca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, z powodu postępu choroby zaćmy, wady wzroku oraz braku możliwości doboru dla niej odpowiednich szkieł korekcyjnych, z konieczności poddała się zabiegowi usunięcia zaćmy oka oraz wszczepienia odpowiedniej soczewki do lewego oka. Zabieg został przeprowadzony w listopadzie 2013 r. w Ośrodku Leczenia Chorób Oczu w Ż. Zabieg został opisany w rachunku jako operacja zaćmy oraz usługa medyczna wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej.

Wnioskodawczyni poddała się zabiegowi, ponieważ po sprawdzeniu w NFZ w różnych szpitalach na terenie Polski, na zabieg musiałaby czekać około 5 lat oraz, jak się dowiedziała, w ramach funduszu NFZ nie byłoby możliwości wszczepienia odpowiedniej dla niej soczewki. W celu pokrycia kosztów zabiegu Wnioskodawczyni musiała się zapożyczyć.

Wnioskodawczyni wskazała, że zabieg ten był dla niej niezbędny, ponieważ jest zatrudniona w ochronie przy monitoringu i nie przeszłaby pomyślnie badań okresowych z powodu złego widzenia. Wnioskodawczyni jest zatrudniona w zakładzie pracy chronionej i posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności. Na stałe jest leczona w poradniach chirurgiczno-ortopedycznej, okulistycznej, laryngologicznej, reumatologicznej i rehabilitacyjnej, gdzie korzysta z różnych form zabiegów na narząd ruchu, ponieważ jest po operacji neurochirurgicznej kręgosłupa.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

• na jednym rachunku jest wydzielona kwota opłaty za operację zaćmy oka, a na drugim rachunku jest wyszczególniona kwota za wszczepienie soczewki wewnątrzgałkowej,
• nie ma natomiast na rachunku wyodrębnionej pozycji kosztu soczewki, ponieważ Klinika Okulistyczna rachunki wystawia tylko za operacje i zabiegi,
• koszty operacji i zabiegu były wydatkami na ułatwienie wykonywania czynności życiowych przez Wnioskodawczynię (m.in. umożliwiały dalsze zatrudnienie w ochronie przy monitoringu),
• zabieg poprawił jakość życia Wnioskodawczyni.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jest możliwość, żeby Wnioskodawczyni mogła koszt (operacji, zabiegu) odliczyć od podatku?

Wnioskodawczyni wyraziła stanowisko w sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację stwierdzając, że posiada II stopień – umiarkowany inwalidztwa i dlatego jest uprawniona do korzystania z odliczeń od dochodu w PIT-0, kiedy ponosi wydatki na rehabilitację, czy też wydatki ułatwiające jej wykonywanie czynności życiowych. W opinii Wnioskodawczyni są to wydatki na ułatwienie jej wykonywania czynności życiowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a- 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, z powodu postępu choroby zaćmy, wady wzroku oraz braku możliwości doboru dla niej odpowiednich szkieł korekcyjnych, poddała się zabiegowi usunięcia zaćmy oka oraz wszczepienia odpowiedniej soczewki do lewego oka. Zabieg został przeprowadzony w listopadzie 2013 r. i opisany w rachunku jako operacja zaćmy oraz usługa medyczna wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej.

W celu pokrycia kosztów zabiegu Wnioskodawczyni musiała się zapożyczyć.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że zabieg ten był dla niej niezbędny, ponieważ jest zatrudniona w ochronie przy monitoringu i nie przeszłaby pomyślnie badań okresowych z powodu złego widzenia. Wnioskodawczyni jest zatrudniona w zakładzie pracy chronionej i posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności. Na stałe jest leczona w poradniach chirurgiczno-ortopedycznej, okulistycznej, laryngologicznej, reumatologicznej i rehabilitacyjnej.

Wnioskodawczyni wskazała, że na jednym rachunku jest wydzielona kwota opłaty za operację zaćmy oka, a na drugim rachunku jest wyszczególniona kwota za wszczepienie soczewki wewnątrzgałkowej, nie ma natomiast na rachunku wyodrębnionej pozycji kosztu soczewki.

Na tle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego oraz opisanych okoliczności faktycznych wniosku należy wskazać, że możliwość skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w związku z operacją zaćmy oka i wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej podlega kwalifikacji z punktu widzenia postanowień art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy stwierdzić, że zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W celu analizy i uznania zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji oraz pojęcie zabiegu rehabilitacyjnego.

Ww. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, W-wa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby), z kolei „rehabilitacja” jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych, natomiast „rehabilitacja lecznicza” jest to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Zatem w ramach ulgi podatkowej, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza, poniesione przez osobę niepełnosprawną.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

W świetle powyższych wskazań należy stwierdzić, że tut. Organ co prawda nie kwestionuje w przedmiotowej sprawie oceny dokonanej przez Wnioskodawczynię, że zabieg usunięcia zaćmy i wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej poprawił jej stan zdrowia i ułatwił wykonywanie czynności życiowych (w tym kontynuowanie podjętego zatrudnienia), jednak wydatek ten nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można go zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze medycznym innym niż zabieg rehabilitacyjny. W związku z tym, że zabieg ten nie został wymieniony jako rodzaj wydatku podlegającego odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, tym samym Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku na tego rodzaju zabieg medyczny.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.