Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-403/14/HS
z 11 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2014 r. (data otrzymania 17 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2014 r. otrzymano wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonkiem buduje swój pierwszy dom. Jest to dom jednorodzinny wznoszony metodą gospodarczą, o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 100 m². Prawomocna decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę (formalnie nazywana pozwoleniem na budowę) została wydana 6 lutego 2013 r.

Wnioskodawca wskazał, że do dnia dzisiejszego wykonane zostały tylko fundamenty budynku, a małżonkowie nie ubiegali się o zwrot podatku VAT za zakup materiałów budowlanych poniesionych do 31 grudnia 2013 r.

Dalej Wnioskodawca wyjaśnił, że małżonkowie nie mogli sobie pozwolić na zakup wszystkich potrzebnych materiałów budowlanych przed końcem 2013 r., dlatego zdecydowana większość wydatków dopiero będzie ponoszona. Oboje są osobami poniżej 35 roku życia.

Budowany dom będzie zaspokajał potrzeby mieszkaniowe małżonków i żadne z nich nie jest:

1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny.
   
   

Wnioskodawca i jego małżonek planują zmienić całkowitą wysokość budynku (podwyższenie). Według prawa budowlanego wiąże się to z koniecznością wystąpienia o decyzję zatwierdzającą projekt zamienny (formalnie nazywana decyzją o zmianie pozwolenia na budowę). Decyzja ta jest wydawana przez starostwo powiatowe na wniosek inwestora po spełnieniu wszystkich warunków. W opisywanym przypadku nowa decyzja wystawiona będzie z datą po 1 stycznia 2014 r. W treści „nowej” decyzji znajdzie się informacja jaki dokument zmienia, czyli decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę z 6 lutego 2013 r.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie decyzji zatwierdzającej projekt zamienny wydanej po 1 stycznia 2014 r. oraz faktur potwierdzających zakup materiałów budowlanych poniesionych po dniu wydania wspomnianej decyzji przysługuje Wnioskodawcy prawo do ubiegania się o zwrot różnicy podatku VAT za zakup wybranych materiałów budowlanych zgodnie z zapisami ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie decyzji zatwierdzającej projekt zamienny (formalnie nazywanej decyzją o zmianie pozwolenia na budowę) wydanej po 1 stycznia 2014 r., spełnieniu wszystkich pozostałych kryteriów ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi oraz faktur potwierdzających zakup materiałów budowlanych poniesionych po dniu wydania wspomnianej decyzji przysługuje prawo ubiegania się o zwrot różnicy podatku VAT za zakup wybranych materiałów budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna wydana została wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast współmałżonek Wnioskodawcy – jako odrębny podatnik – winien zwrócić się z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji w swojej indywidualnej sprawie, jeżeli jest zainteresowany jej uzyskaniem. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz.U. z 2013 r. poz. 1304) – z dniem 1 stycznia 2014 r. – straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177 poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

W myśl art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z budową domu jednorodzinnego.

Ponadto – zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
1. budową domu jednorodzinnego albo
   
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.;
3. powierzchnia użytkowa domu jednorodzinnego, o którym mowa w pkt 1, nie przekracza 100 m² lub 110 m² – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 2;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego, nie ukończyła 36 lat;
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   
2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   
3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny
-z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 pkt 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 pkt 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to tylko po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 20 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy. Z regulacji tego przepisu jednoznacznie wynika, że przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, a więc m.in. budowa domu jednorodzinnego, ma by realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. Odnosząc się do powyższego wyjaśnienia i nawiązując do sytuacji Wnioskodawcy należy wskazać, że przepisy ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi zabraniają skorzystania ze zwrotu poniesionych wydatków w przypadku, gdy nie zostanie spełniony – mimo spełnienia innych warunków – warunek zawarty w art. 20 ust. 3 pkt 2 tej ustawy. Z taką zaś sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Oznacza to, że o zwrot wydatków na nowych zasadach mogą ubiegać się jedynie te osoby, które realizowały budowę domu jednorodzinnego na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po 1 stycznia 2014 r. Tymczasem Wnioskodawca warunku takiego nie spełnia.

Kwestie związane z budową obiektów budowlanych reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 12 ww. ustawy – pozwolenie na budowę jest decyzją administracyjną zezwalająca na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego. Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. ustawy – roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

W myśl art. 16 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.) – decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w Kodeksie lub ustawach szczególnych. Stosownie zaś do treści art. 36a ust. 1 Prawa budowlanego istotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowanego lub innych warunków pozwolenia na budowę jest dopuszczalne jedyne po uzyskaniu decyzji o zmianie pozwolenia na budowę. W świetle powyższych wyjaśnień uznać należy, że jakakolwiek zmiana w pozwoleniu na budowę nie może być traktowana przez inwestora jako nowe pozwolenie na budowę, skoro każda zmiana jasno stanowi o pozostawieniu w mocy innych, poza zmienionymi, punktów pozwolenia na budowę. Pierwotne pozwolenie nie zostaje przez kolejne zmiany cofnięte i do niego należy się zawsze odwoływać ustalając datę wydania pozwolenia na budowę. Do pozwolenia na budowę i daty jego uzyskania odwołuje się też ustawodawca w art. 20 ust. 3 pkt 2-5 przywołanej na wstępie ustawy.

Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 22 listopada 2005 r. sygn. akt VII Sa/Wa 600/05 (publik. LEX Nr 214373) ratio legis omawianego art. 36a ww. ustawy Prawo budowlane wskazuje jednoznacznie, że został on wprowadzony jedynie w celu dyscyplinowania procesu inwestycyjnego przez konieczność uzyskiwania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę przez inwestorów dokonujących istotnych odstępstw od zatwierdzonego pozwolenia na budowę. Jest oczywiste, że inwestor dysponujący nieruchomością do celów budowlanych jest uprawniony podczas robót budowlanych do zmian, przeróbek i istotnych odstępstw, jeśli nie pozostaje to w kolizji z przepisami prawa, jednakże nie może to prowadzić do powstania inwestycji pozbawionej charakterystycznych parametrów i cech właściwych dla obiektu zatwierdzonego w pierwotnym pozwoleniu na budowę. Gdyby tak się miało stać inwestor jest zobowiązany uzyskać decyzję o zmianie pozwolenia na budowę. Inwestor nie występuje więc o nowe pozwolenie na budowę, lecz dąży jedynie do zmian w pozwoleniu już wydanym. Należy zatem uznać, że wydana dla Wnioskodawcy 6 lutego 2013 r. decyzja o pozwoleniu na budowę była decyzją ostateczną, której zmiana nie spowoduje konsekwencji w postaci utraty przez nią mocy obowiązującej, a jedynie doprowadzi do zatwierdzenia zmiany w projekcie budowlanym.

Zatem do otrzymania zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych nie wystarczy – jak sądzi Wnioskodawca – zmiana pozwolenia na budowę w 2014 r. Skoro bowiem Wnioskodawca pozwolenie na budowę uzyskał w 2013 r., a nie w 2014 r., to nie spełnił tym samym jednego z podstawowych warunków do ubiegania się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania tj. warunku zawartego w art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Oznacza to, że Wnioskodawca nie jest uprawiony do skutecznego ubiegania się o zwrot części wydatków w przypadku ich poniesienia po 1 stycznia 2014 r.

Podsumowując, Wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, zatem nie jest uprawiony do skutecznego obiegania się o zwrot części wydatków poniesionych po 1 stycznia 2014 r.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.