Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-310/14-2/PS
z 13 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od przekazywanych przez Wnioskodawcę należności na rzecz nabywcy wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od przekazywanych przez Wnioskodawcę należności na rzecz nabywcy wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest oddziałem banku I. S.A. z siedzibą w Luksemburgu. W grudniu 2013 r. dokonał sprzedaży wierzytelności z tytułu pożyczek w walucie obcej udzielonych podmiotom mającym swoją siedzibę w Hong Kongu (pięć umów) oraz Polsce (jedna umowa). Nabywcą był I. z siedzibą w Chinach Oddział w Luksemburgu. Zgodnie z umową nabywca nabył wierzytelności w kwocie głównej wraz z przysługującymi z ich tytułu odsetkami naliczonymi od dnia sprzedaży. Dłużnicy (pożyczkobiorcy) nie zostali o tej transakcji poinformowani. Nadal dokonują oni spłaty kwot głównych zadłużenia oraz odsetek na konto Wnioskodawcy, przy czym wpływające na te rachunki kwoty stanowią własność nabywcy i są mu niezwłocznie przekazywane przez Wnioskodawcę. Wpłaty dokonywane są na rachunek nostro Wnioskodawcy w banku zagranicznym i stamtąd przekazywane są na rachunek nabywcy również w banku zagranicznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym od przekazywanych przez Wnioskodawcę odsetek na rzecz nabywcy wierzytelności Spółka powinna pobierać podatek „u źródła”?

Zdaniem Wnioskodawcy, od przekazywanych ze swojego rachunku na rachunek nabywcy kwot (na które składają się kwoty główne pożyczki oraz odsetki od nich) nie ma on obowiązku pobierania podatku „u źródła”.

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie tub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) wynosi 20% przychodów. Zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Z kolei zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zdaniem Spółki odsetki wypłacane przez dłużników mających siedzibę na terytorium Hong Kongu przekazywane przez Wnioskodawcę nabywcy wierzytelności nie stanowią przychodów uzyskanych na terytorium Polski. Przychodem takim mogą być jedynie odsetki wypłacane przez dłużnika mającego siedzibę na terytorium Polski.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że choć na kwoty przekazywane nabywcy wierzytelności przez Wnioskodawcę składają się również odsetki, z punktu widzenia Wnioskodawcy dokonywane płatności odsetkami nie są (przekazywane kwoty nie wynikają z zadłużenia Wnioskodawcy wobec nabywcy wierzytelności). Rola Wnioskodawcy ogranicza się wyłącznie do udostępnienia swojego rachunku bankowego na który dłużnicy (pożyczkobiorcy) dokonują spłaty swoich zobowiązań. To dla nich (dłużników) płatności stanowią odsetki. Tym samym nie można uznać, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobierania podatku „u źródła” od wypłaty kwot odsetek na rzecz nabywcy.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za brakiem obowiązku pobierania podatku „u źródła” jest brzmienie art. 11 ust. 2 i ust. 6 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zwartej między Polską a Chinami. W tym miejscu należy zauważyć, że sytuacja Wnioskodawcy jest nietypowa sam jest oddziałem banku z siedzibą w Luksemburgu, nabywcą wierzytelności jest z kolei luksemburski oddział banku z siedzibą w Chinach. Co do zasady umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach. Ponieważ Wnioskodawca ma siedzibę w Luksemburgu (jest oddziałem banku luksemburskiego) zaś nabywca wierzytelności otrzymujący odsetki ma siedzibę w Chinach (jest luksemburskim oddziałem banku chińskiego) wskazywałoby to, że właściwą umową znajdującą zastosowanie powinna być umowa chińska- luksemburska. W odniesieniu jednak do odsetek umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują szczególne zasady wyrażone w art. 11 ust. 6 umowy między Polską a Chinami.

Zgodnie z jej art. 11 ust. 1 odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegać opodatkowaniu w tym drugim Umawiającym się Państwie. Zgodnie z art. 11 ust. 2 umowy odsetki takie mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć dziesięciu procent kwoty brutto tych odsetek. Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 6 umowy uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez taki zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że takie odsetki powstają w tym Państwie, w którym położony jest ten zakład lub stała placówka.

Warto zaznaczyć, że wzorem dla wszystkich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę jest Konwencja Modelowa OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Treść wspomnianego wyżej art. 11 ust. 6 umowy z Chinami odpowiada art. 11 ust 5 Konwencji Modelowej. Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej ustęp ten formułuje regułę, że państwem źródła odsetek jest to państwo, w którym znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba płatnika odsetek. Jednakże przewiduje się odstępstwo od tej reguły w przypadku oprocentowania pożyczek, które mają oczywisty związek z zakładem posiadanym przez płatnika odsetek w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli pożyczka została zaciągnięta na potrzeby tego zakładu i odsetki są płacone przez ten zakład, to ustęp ten stwierdza, że źródło odsetek znajduje się w tym Umawiającym się Państwie, w którym jest położony zakład, abstrahując od miejsca zamieszkania lub siedziby właściciela zakładu, nawet jeżeli znajdują się one w państwie trzecim.

Wnioskodawca będąc oddziałem banku luksemburskiego spełnia definicję zakładu wynikającą z art. 5 ust. 1 wspomnianej umowy jak również zawartą w art. 4a pkt 11 a) Ustawy CIT. Jak wynika z art. 11 ust 6 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Chinami odsetki wypłacane przez zakład można uznać za powstające na terytorium Polski jeśli ich zapłata jest pokrywana przez ten zakład i odsetki te wynikają z zadłużenia związanego z działalnością takiego zakładu. Należy uznać, że pojęcie „zapłata odsetek pokrywana przez zakład” oznacza, że wypłata odsetek stanowić musi ekonomiczny koszt działalności zakładu (stanowi zmniejszenie jego aktywów) i wynikać z zadłużenia tego zakładu wobec odbiorcy odsetek. W stanie faktycznymi będącym przedmiotem zapytania taka sytuacja nie ma miejsca, gdyż kwoty wypłacane przez Wnioskodawcę nie wynikają z jego zadłużenia i nie obciążają kosztów jego działalności.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy nie ma on obowiązku pobierania podatku „u źródła” od wpłat przekazywanych na rachunek nabywcy stanowiących odsetki spłacane przez pożyczkobiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.