Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-410/14-2/MK
z 28 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy oraz utraty prawa do tego zwolnienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy oraz utraty prawa do tego zwolnienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Istota interpretacji: udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w przypadku świadczenia usług rachunkowo-księgowych oraz uznanie, iż sporządzanie, podpisywanie i składanie deklaracji, informacji i zeznań podatkowych nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 października 2012 roku

Od 1 października 2012 roku Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą usługi księgowe (biuro rachunkowe) jednoosobowo. Działalność została zarejestrowana i sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 r. pod ogólnym symbolem 69.20.Z – działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Wnioskodawczyni posiada certyfikat księgowy nadany przez Ministra Finansów, Wnioskodawczyni nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2012 roku wynosiła 8.850,00 zł (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt złotych), w 2013 roku stanowiła 26.200,00 zł (dwadzieścia sześć tysięcy dwieście złotych), w 2014 roku także nie przekroczy limitu 150.000,00 zł.

W ramach działalności gospodarczej polegającej na usługowym prowadzeniu ksiąg, Wnioskodawczyni nie udziela porad, zleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych jak i pisemnych, czyli Wnioskodawczyni nie prowadzi usług w zakresie doradztwa i nie planuje wykonywać usług doradczych i prawnych (czynności wymienionych w art. 113 ustawy o VAT).

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest działalność rachunkowo-księgowa na rzecz stałych klientów. Usługi te są jedynym tytułem do wystawienia rachunków. Wnioskodawczyni nie świadczy innego rodzaju usług i nie planuje.

Klientami Wnioskodawczyni są osoby fizyczne prowadzące działalność jak i spółki posiadające osobowość prawną. Wnioskodawczyni nie obsługuje klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy jako biuro rachunkowo-księgowe Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT od dnia 1 października 2012 roku, jeżeli wartość w poszczególnych latach nie przekroczyła (zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT) wymaganego limitu 150.000,00 zł?

Czy fakt sporządzania, podpisywania i składania deklaracji, informacji nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Zakres świadczonych usług na rzecz klientów obejmuje prowadzenie:

• bieżące prowadzenie ewidencji księgowej wszelkich zaistniałych zdarzeń gospodarczych (ksiąg handlowych, książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów),
  

• prowadzenie kont księgowych,
  

• bieżące kompletowanie dokumentów, ewidencje VAT sprzedaży i zakupów,
  ewidencje środków trwałych oraz sporządzanie tabel,
  

• ewidencja przychodów na potrzeby zryczałtowanego podatku ,
  

• ewidencji wynagrodzeń, warunków na wynagrodzenia, wyliczanie podstawy do zasiłków chorobowych na druku ZUS-23,
  

• dokumentacja kadrowo-płacowa oraz rozliczeń z ZUS,
  

• sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS i przekazywanie ich wysyłką elektroniczną przy użyciu imiennego certyfikatu elektronicznego,
  

• sporządzanie deklaracji aktualizacyjnych (PIT 12) w związku ze zmianą danych firmy na podstawie informacji od klientów,
  

• sporządzanie deklaracji rozliczeniowych, zeznania oraz informacje podatkowe ściśle związane z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, VAT-UE, PIT-4R, PIT-36),
  

• sporządzanie sprawozdań wymaganych przez Urząd Statystyczny i sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, które są integralną częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartych umów.
  
  

Wszystkie deklaracje, informacje, zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programu księgowego (Rachmistrz, Rewizor, Gratyfikant). Ich sporządzenie ma jedynie charakter czysto techniczny, gdyż stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów. Sporządzenie tych deklaracji jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy.

Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji. Jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonywanej usługi księgowej. W tym ujęciu nie stanowi więc czynności doradztwa podatkowego, do którego Wnioskodawczyni nie ma uprawnień.

Wykonywane czynności w ramach usług księgowych obejmują zaewidencjonowanie zaistniałych już zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów.

Wnioskodawczyni nie świadczy na rzecz klientów żadnych usług doradczych, wykraczających poza ramy omówienia kwestii rozliczenia dostarczanych przez nich dokumentów księgowych.

W związku z powyższym fakt sporządzania, podpisywania i składania w Urzędach Skarbowych deklaracji, informacji i zeznań podatkowych ww. ujęciu nie stanowi czynności doradztwa podatkowego a co za tym idzie nie powoduje utraty automatycznej prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego VAT.

W związku z tym, że sprzedaż opodatkowana w roku 2012, 2013 nie przekroczyła kwoty limitu 150.000,00 zł ustalonej i obliczonej w oparciu o art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie będzie wykonywać doradztwa podatkowego, ani porad prawnych, nie sporządza deklaracji w ramach odrębnych zleceń, to od dnia 1 października 2012 roku przysługuje Wnioskodawczyni możliwość zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel(…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z kolei art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.
   
   

Z kolei art. 113 ust. 5 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio

Natomiast art. 113 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. stanowi, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 – art. 113 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

W świetle powyższego podatnicy świadczący usługi prawnicze lub usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawczyni, należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi doradztwa, należy stwierdzić, iż termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzić”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41 poz. 213) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania Wnioskodawczyni miały charakter usług doradczych. W świetle podanego przez Wnioskodawczynię opisu sprawy, Wnioskodawczyni nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych. Zainteresowana posiada Certyfikat Księgowy wydany przez Ministra Finansów, natomiast nie ma uprawnień doradcy podatkowego, w związku z powyższym nie świadczy żadnych usług doradczych. Działalność Wnioskodawczyni jest zarejestrowana i sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 r. pod ogólnym symbolem 69.20.Z – działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. W ramach działalności gospodarczej polegającej na usługowym prowadzeniu ksiąg, Wnioskodawczyni nie udziela porad, zleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych jak i pisemnych, czyli Wnioskodawczyni nie prowadzi usług w zakresie doradztwa i nie planuje wykonywać usług doradczych i prawnych (czynności wymienionych w art. 113 ustawy o VAT). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest działalność rachunkowo-księgowa na rzecz stałych klientów. Usługi te są jedynym tytułem do wystawienia rachunków. Wnioskodawczyni nie świadczy i nie planuje świadczyć innego rodzaju usług. Klientami Wnioskodawczyni są osoby fizyczne prowadzące działalność jak i spółki posiadające osobowość prawną. Wnioskodawczyni nie obsługuje klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2012 roku wynosiła 8.850,00 zł (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt złotych), w 2013 roku stanowiła 26.200,00 zł (dwadzieścia sześć tysięcy dwieście złotych), w 2014 roku także nie przekroczy limitu 150.000,00 zł. Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że jeżeli świadczone usługi, będące przedmiotem wniosku, polegają na wykonywaniu przez Wnioskodawczynię czynności, w związku z zawartymi z klientami umowami o prowadzenie ksiąg rachunkowych, w ramach usług rachunkowo-księgowych – nie można uznać ich za świadczenie usług doradztwa lub usług prawnych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy i świadczenie usług rachunkowo-księgowych nie wyklucza zastosowania dla Wnioskodawczyni zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie od momentu podjęcia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię, tj. od 1 października 2012 r., sprzedaż nie przekroczyła w żadnym roku kwoty limitu o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii sporządzania, podpisywania i składania deklaracji oraz informacji przez Wnioskodawczynię stwierdzić należy, że samego faktu sporządzania i składania takich deklaracji podatkowych oraz ich podpisywania, nie można uznać za czynność doradztwa podatkowego, o ile ta czynność nie będzie realizowana w ramach odrębnego zlecenia, lecz stanowić będzie element kompleksowej obsługi klienta w zakresie świadczonych przez biuro rachunkowe Wnioskodawczyni usług rachunkowo-księgowych. Wnioskodawczyni jest podmiotem posiadającym certyfikat księgowy, który zgodnie z ww. art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości ma uprawnienia m.in. do sporządzania, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych, nie posiada natomiast uprawnień doradcy podatkowego, stąd też – w przypadku sporządzania, składania i podpisywania deklaracji, które to deklaracje będą jednym z elementów świadczonych przez Wnioskodawczynię kompleksowych usług księgowych - zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni od 1 października 2012 r. może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje i nie będzie wykonywała czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą, określonych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni tut. Organ uznał je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.