Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-491/14-4/AKr
z 11 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu specjalnego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup paliwa i napraw oraz zakupu części zamiennych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu specjalnego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup paliwa i napraw oraz zakupu części zamiennych. Wniosek uzupełniono w dniu 4 sierpnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – podatnik, jest właścicielem pojazdu Volkswagen - rok produkcji 2008, oznaczonego w dowodzie rejestracyjnym:

• rodzaj pojazdu: samochód specjalny,
• przeznaczenie: bankowóz, który w karcie pojazdu oznaczony jest jako samochód specjalny (Bankowóz) o liczbie miejsc 4, ładowność 492 kg, posiada certyfikat zgodności nr „a” i certyfikat zgodności nr „b” z których wynika, że pojazd został przystosowany do przewozu wartości pieniężnych.
  
  

Samochód ten posiada 2 rzędy siedzeń, ale z racji swojej budowy wyłączone jest jego użytkowanie dla celów innych niż związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dla pojazdu wydano orzeczenie odnośnie zabezpieczenia przed kradzieżą, świadectwo kwalifikacyjne odnośnie klasy szyb, Zawiadomienie Ministra Infrastruktury odnośnie świadectwa homologacji, Certyfikat Zgodności odnośnie zamka, Wyciąg ze świadectwa homologacji wydany przez Sp. z o.o.

Zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 407), za pojazdy samochodowe inne niż określone w art. 86a ust. 9 ustawy uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika uznaje się pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu: bankowóz - wyłącznie typu A i B - jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.

Przedmiotowy pojazd wyprodukowany został w roku 2008 zatem przed wejściem w życie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 2010 r. Nr 166, poz. 11), ale może być wykorzystywany do celów przewozu wartości pieniężnych w oparciu o § 14 ust. 1, który stanowi, że pojazdy samochodowe spełniające na podstawie dotychczasowych przepisów o ochronie osób i mienia warunki techniczne pojazdów specjalnych (bankowozów) lub pojazdów przystosowanych do przewozu wartości pieniężnych oraz pojazdy używane dotychczas jako pojazdy ubezpieczające mogą być do czasu wyrejestrowania wykorzystywane do transportu wartości pieniężnych, z zastosowaniem dotychczasowych limitów jednostek obliczeniowych i wymaganej liczby konwojentów.

Natomiast, zgodnie z treścią § 9 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia, konwojowany transport wartości pieniężnych jest chroniony co najmniej przez: dwóch konwojentów - przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 8 do 24 jednostek obliczeniowych, takie wartości przewożone są w przedmiotowym pojeździe.

Zgodnie z ust. 2 tego paragrafu, Konwojent nie może przenosić wartości pieniężnych lub kierować bankowozem, a zgodnie z ust. 3 tego paragrafu osoba transportująca nie może jednocześnie kierować bankowozem i wykonywać zadań konwojenta.

Powyższe przepisy powodują, że w pojeździe opisywanym powyżej, oprócz dwóch konwojentów poruszać musi się jeszcze kierowca oraz osoba transportująca, czyli cztery osoby. Wnioskodawca wskazuje, że na polskim rynku nie ma samochodów dostawczych lub typu VAN ani innych podobnych, z jednym rzędem siedzeń, w którym znajdowałyby się cztery siedzenia dla czterech osób, okoliczność wyklucza możliwość stosowania jednego rzędu siedzeń. Wyjątkiem są jedynie pojazdy do profesjonalnego przewozu osób, przy czym one z natury rzeczy posiadają wiele rzędów siedzeń.

Wyjaśnić również należy, że drugi rząd siedzeń znajduje się poza kabiną kierowcy, wewnątrz przestrzeni stanowiącej wcześniej (przed dokonaniem przeróbek polegających na dostosowaniu pojazdu do wymogów określonych opisanymi powyżej przepisami rozporządzenia MSWiA) przestrzeń ładunkową i posiada osobne drzwi wejściowe.

Podatnik z ostrożności prowadzi ewidencje przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r., jednakże zdaniem podatnika, pojazd opisany powyżej jest pojazdem specjalnym – bankowozem, o którym mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 407) i w związku z powyższym w ocenie podatnika, podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że pojazd ten spełnia wymogi określone przez § 7 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (publikacja: Dz. U. z 1998 r. Nr 129, poz. 858, z 2000 r. Nr 17, poz. 221).

Wymagania stawiane dla pojazdów przystosowanych, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne dla bankowozów typu B są tożsame, zatem przedmiotowy pojazd spełnia wymogi stawiane Bankowozom typu B, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 2010 r. Nr 166, poz. 11).

Podatnik podnosi, że przed wejściem w życie przepisów art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 1 77, poz. 1054, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. podatnik był uprawniony do odliczania pełnej kwoty podatku od towarów i usług VAT, naliczonej od wydatków na zakup paliwa i napraw oraz zakupu części zamiennych, albowiem pojazd spełniał wszelkie wymogi stawiane dla ziszczenia uprawnienia do dokonywania takich odliczeń.

Podatnik wskazuje, że prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, w sposób określony art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r., powoduje znaczne obniżenie bezpieczeństwa konwoju, albowiem poszczególni konwojenci poznają przebieg tras innych konwojentów, ich miejsca docelowe itd. itp. Powyższe powoduje, że zwiększa się krąg osób mających dostęp do newralgicznych informacji na temat tras pojazdów przewożących często środki pieniężne o wartości przewyższającej znacznie 20 jednostek obliczeniowych.

Ponadto z pisma z dnia 31 lipca 2014 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że:

1. Przedmiotowy Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych.
2. Przedmiotem działalności podatnika jest transport wartości pieniężnych.
3. Pojazd będący przedmiotem zapytania Wnioskodawcy (Volkswagen - rok produkcji 2008, oznaczonego w dowodzie rejestracyjnym Rodzaj pojazdu: Samochód Specjalny, Przeznaczenie: Bankowóz, który w karcie pojazdu oznaczony jest jako samochód specjalny (Bankowóz) o liczbie miejsc 4, ładowność 492 kg, posiada certyfikat zgodności nr „a” i certyfikat zgodności nr „b”, z których wynika, że pojazd został przystosowany do przewozu wartości pieniężnych. Samochód ten posiada 2 rzędy siedzeń, ale z racji swojej budowy wyłączone jest jego użytkowanie dla celów innych niż związane z prowadzeniem dzielności gospodarczej. Dla pojazdu wydano orzeczenie odnośnie zabezpieczenia przed kradzieżą, świadectwo kwalifikacyjne odnośnie klasy szyb, Zawiadomienie Ministra Infrastruktury odnośnie świadectwa homologacji, Certyfikat Zgodności odnośnie zamka, Wyciąg ze świadectwa homologacji wydany przez Sp. z o.o.) jest pojazdem, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.
4. Istnieją okoliczności obiektywne potwierdzające brak możliwości wykorzystania ww. pojazdu do użytku prywatnego, te okoliczności to konstrukcja samochodu i wyposażenie związane z funkcją przystosowania do przewozu wartości pieniężnych.
5. Pojazd będący przedmiotem zapytania Wnioskodawcy nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.
6. Pojazd będący przedmiotem zapytania Wnioskodawcy nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT jednakże spełnia wymogi stawiane pojazdom przeznaczonym do przewozu wartości pieniężnych.
7. Przedmiotowy pojazd nie jest bankowozem typu A lub B, o którym mowa w przepisie § 2 pkt 3 rozporządzenia z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji pojazdu. Przedmiotowy samochód należy do typu pojazdów przystosowanych, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 1998 r., Nr 129, poz. 858, z 2000 r. Nr 17, poz. 221).
8. Z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że przedmiotowy pojazd jest pojazdem specjalnym, i spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń, tj. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 1998 r. Nr 129, poz. 858, z 2000 r. Nr 17, poz. 221).
9. Konstrukcja tego pojazdu, o którym mowa we wniosku, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jednakże pojazd ten z racji swojej funkcji i sposobu użytkowania przez Wnioskodawcę (Wnioskodawca miedzy innymi zajmuje się transportem - przewozem wartości pieniężnych na zlecenie np. banków):
   1. używanie pojazdu jest monitorowane z uwagi na zagrożenia związane z ryzykiem np. napadu na konwój, a pojazd nie jest wykorzystywany do żadnych innych celów niż przewóz wartości pieniężnych lub innych drogocennych przedmiotów (sporadycznie),
   2. z pojazdu korzystają jedynie pracownicy zajmujący się przewozem (konwojowaniem) wartości pieniężnych,
   3. pojazd garażowany jest w godzinach pracy i po godzinach pracy na terenie siedziby Wnioskodawcy,
   4. jest wprowadzony obowiązek postawienia po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa pojazdu, bez możliwości jego pobrania,
   5. istnieje nadzór nad używaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych zarówno poprzez kontakt z centrum monitoringu Wnioskodawcy, jak i poprzez GPS,
   6. Wnioskodawca dokłada należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych pracownika. Nie ma możliwości pobrania pojazdu do celów innych niż konwój wartości, wynika to z obowiązujących u Wnioskodawcy procedur bezpieczeństwa. Konwoje są planowane, a nie spontaniczne, zawsze z wyprzedzeniem wiadomym jest (uprawnionym pracownikom) dokąd i w jakim celu konwój się udaje, jakie ilości wartości będzie przewoził itp.
10. Wnioskodawca złożył naczelnikowi urzędu skarbowego informację VAT-26 o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej.
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pojazd opisany powyżej jest pojazdem specjalnym – bankowozem, o którym mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 407) w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia Ministra Finansów i w związku z powyższym podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu dla tego pojazdu?
2. Czy w związku z faktem, że jest to pojazd wykorzystywany wyłącznie dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, podatnik może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na zakup paliwa i napraw oraz zakupu części zamiennych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu dla tego pojazdu?
3. Czy podatnik może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na zakup paliwa i napraw oraz zakupu części zamiennych, na zasadach obowiązujących przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu dla tego pojazdu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pojazd opisany powyżej jest pojazdem specjalnym – bankowozem, o którym mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i w związku z powyższym, w ocenie podatnika, podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup paliwa i naprawy pojazdu oraz zakup części zamiennych.

Jeżeli rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika obejmować ma wyłącznie samochody o jednym rzędzie siedzeń, żaden z Bankowozów typu A lub B nie będzie spełniał tego wymogu, co powoduje, że zapisy tego rozporządzenia są martwe odnośnie pojazdów o masie całkowitej mniejszej niż 3 tony, czyli dla znacznej większości pojazdów spełniających wymogi przewidziane rozporządzeniem MSWiA dla bankowozów typu B.

Uprawnienie do dokonywania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup paliwa i naprawy pojazdu oraz zakup części zamiennych na dotychczasowych zasadach - obowiązujących przed dniem wejścia w życie przepisów art. 86a w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 kwietnia 2014 r., przysługuje podatnikowi w związku z faktem, że podatnik nabył pojazd przed dniem wejścia w życie, tj. dniem 1 kwietnia 2014 r. i był uprawniony do dokonywania odliczeń, a zmiana przepisów powodowałaby nieuprawnione negatywne konsekwencje dla podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od 1 stycznia 2014 r. zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r., na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą zmieniającą – przepis art. 86a uległ zmianie.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
   4. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
3. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy (obowiązującego od 1 kwietnia 2014 r.) – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Według art. 86a ust. 4 ustawy – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy – ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy – ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd – dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
   -potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
   
   

Art. 86a ust. 9 ustawy stanowi, że do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   2. do prac wiertniczych,
   3. koparka, koparko-spycharka,
   4. ładowarka,
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   6. żuraw samochodowy

‒ jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Stosownie do art. 86a ust. 10 ustawy – spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy).

Należy wskazać, że w powołanych przepisach art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie należy podkreślić, że mimo wskazania przez Wnioskodawcę, że konstrukcja pojazdu będącego przedmiotem wniosku wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, zatem jest brak możliwości wykorzystania ww. pojazdu do użytku prywatnego – to z punktu widzenia powołanych przepisów ustawy, konstrukcja tego pojazdu nie wyklucza jego użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wskazał bowiem, że przedmiotowy pojazd nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ustawy, nie jest też pojazdem konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu 10 osób łącznie z kierowcą (art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy). Tym samym, samochód ten nie spełnia wymogów konstrukcyjnych pozwalających na pełne odliczenie podatku – w myśl przepisów ustawy.

Zgodnie jednak z § 2 obowiązującego od 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz.U. z 2014 r., poz. 407) – za pojazdy samochodowe inne niż określone w art. 86a ust. 9 ustawy uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika uznaje się pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

1. pogrzebowy,
2. bankowóz – wyłącznie typu A i B

‒ jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.

Jak stanowi § 3 ww. rozporządzenia – pojazdy samochodowe, o których mowa w § 2, powinny spełniać wymagania określone:

1. w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich (Dz.U. Nr 249, poz. 1866) – w przypadku pojazdów, o których mowa w § 2 pkt 1;
2. odpowiednio w załączniku nr 3 albo załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz.U. Nr 166, poz. 1128, z 2012 r. poz. 1262 oraz z 2013 r. poz. 1652) - w przypadku pojazdów, o których mowa w § 2 pkt 2.
   
   

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że przedmiotowy pojazd posiada dwa rzędy siedzeń i nie jest bankowozem typu A i B. Zatem nie spełnia on warunków wskazanych w ww. rozporządzeniu z dnia 27 marca 2014 r. pozwalających uznać go za pojazd samochodowy wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Wobec powyżej przywołanych przepisów – zarówno ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika – przedmiotowy pojazd nie posiada takich cech konstrukcyjnych, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od napraw oraz zakupu części zamiennych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca – podatnik jest właścicielem pojazdu Volkswagen, oznaczonego w dowodzie rejestracyjnym: rodzaj pojazdu - samochód specjalny, przeznaczenie - Bankowóz, który w karcie pojazdu oznaczony jest jako samochód specjalny (Bankowóz) o liczbie miejsc 4, ładowność 492 kg, posiada certyfikat zgodności nr „a” i certyfikat zgodności nr „b” z których wynika, że pojazd został przystosowany do przewozu wartości pieniężnych. Samochód ten posiada 2 rzędy siedzeń, ale z racji swojej budowy wyłączone jest jego użytkowanie dla celów innych niż związane z prowadzeniem dzielności gospodarczej. Pojazd VW nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ustawy i nie spełnia wymagań określonych w tym przepisie. Ponadto, pojazd ten nie jest bankowozem typu A lub typu B, o którym mowa w § 2 pkt 3 rozporządzenia z dnia 28 maja 2014 r. Wnioskodawca złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację VAT-26 o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie w działalności gospodarczej.

Według Wnioskodawcy istnieją okoliczności obiektywne potwierdzające brak możliwości wykorzystania ww. pojazdu do użytku prywatnego, te okoliczności to konstrukcja samochodu i wyposażenie związane z funkcją przystosowania do przewozu wartości pieniężnych.

Konstrukcja tego pojazdu, o którym mowa we wniosku, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jednakże z racji swojej funkcji i sposobu użytkowania przez Wnioskodawcę (Wnioskodawca miedzy innymi zajmuje się transportem - przewozem wartości pieniężnych na zlecenie np. banków):

1. używanie pojazdu jest monitorowane z uwagi na zagrożenia związane z ryzykiem np. napadu na konwój, a pojazd nie jest wykorzystywany do żadnych innych celów niż przewóz wartości pieniężnych lub innych drogocennych przedmiotów (sporadycznie),
2. z pojazdu korzystają jedynie pracownicy zajmujący się przewozem (konwojowaniem) wartości pieniężnych,
3. pojazd garażowany jest w godzinach pracy i po godzinach pracy na terenie siedziby Wnioskodawcy,
4. jest wprowadzony obowiązek postawienia po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa pojazdu, bez możliwości jego pobrania,
5. istnieje nadzór nad używaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych zarówno poprzez kontakt z centrum monitoringu Wnioskodawcy jaki poprzez GPS.
   
   

Wnioskodawca z ostrożności prowadzi ewidencje przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy.

Z treści przywołanych regulacji wynika, że gdy konstrukcja pojazdów nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Przy czym, zgodnie z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz.U. z 2014 r., poz. 709) warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu: bankowóz – wyłącznie typu A i B, innych niż określone w § 2 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w pkt 2, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy jest transport wartości pieniężnych, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń.

W uzupełnieniu sprawy Zainteresowany poinformował jednak, że przedmiotowy pojazd nie jest bankowozem typu A lub B, o którym mowa w przepisie § 2 pkt 3 rozporządzenia z 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji pojazdu. Tym samym, pojazd ten nie spełnia wymogów pozwalających na zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zatem Zainteresowanemu będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego ze względu na wykorzystanie pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej i którego sposób wykorzystania, zwłaszcza określony w ustalonych zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych, jednakże warunkiem bezwzględnym jest konieczność prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, zgodnie z przepisem art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Tym samym, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu – jak wskazał we własnym stanowisku – przysługiwać mu będzie ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Natomiast w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do pojazdu będącego przedmiotem wniosku, wskazać należy, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Z art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Tym samym, Wnioskodawcy przysługiwałoby pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa w sytuacji, gdy pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, tj. którego sposób wykorzystania, zwłaszcza określony w ustalonych zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego jest potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu.

W sytuacji jednak, gdy Zainteresowany zaprzestanie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie będzie mógł w ogóle skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanego paliwa do dnia 30 czerwca 2015 r., w związku z faktem, że pojazd mieści się w kategoriach pojazdów określonych w art. 12 – w szczególności wskazanych w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy zmieniającej, bowiem jego dopuszczalna ładowność wynosi 492 kg, a więc nie przekracza 500 kg, liczba miejsc natomiast wynosi 4.

W przedmiotowej sprawie należy ponadto wskazać, że z uwagi na brak przepisów przejściowych dotyczących stosowania art. 86a ustawy – przepisy wprowadzone cytowaną ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw mają zastosowanie od 1 kwietnia 2014 r.

Reasumując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przedmiotowy samochód nie jest pojazdem specjalnym – bankowozem, o którym mowa w § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, ponieważ nie jest bankowozem typu A i B i posiada więcej niż jeden rząd siedzeń (dwa rzędy).

Zatem, Zainteresowany może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego od wydatków na zakup napraw oraz zakupu części zamiennych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu przedmiotowego pojazdu. Natomiast, gdyby Wnioskodawca, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, zamierzał odliczać podatek naliczony w całości, obowiązany jest do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z kolei, Zainteresowany nie może w ogóle dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na zakup paliwa, jeśli nie będzie prowadził ewidencji przebiegu przedmiotowego pojazdu, do dnia 30 czerwca 2015 r.

Wnioskodawca nie może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na zakup paliwa i napraw oraz zakupu części zamiennych, na zasadach obowiązujących przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu przedmiotowego pojazdu, bowiem od 1 kwietnia 2014 r. obowiązują Wnioskodawcę przepisy wprowadzone w życie ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanego w złożonym wniosku.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz wyrażonej przez Wnioskodawcę oceny prawnej tego stanu faktycznego. Tym samym Organ podatkowy nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku tylko do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które jest ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.