Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-255/14-2/EWW
z 11 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 21 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odpowiedniego kursu waluty w imporcie usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odpowiedniego kursu waluty w imporcie usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) wykonującym czynności opodatkowane podatkiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka nabywa/będzie nabywać usługi od podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (dalej: „Usługi”), dla których Spółka jest podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), stanowiące tzw. import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z nabyciem Usług Spółka otrzymuje/będzie otrzymywać od kontrahentów faktury sprzedaży, na których należne kontrahentom Spółki za świadczenie Usług wynagrodzenie jest /będzie wyrażone w walucie obcej.

Część z tych faktur jest/będzie wystawiana przez kontrahentów Spółki i doręczana Spółce przed wykonaniem Usług lub dokonaniem przez Spółkę zapłaty należności w całości lub w części.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Według jakiego kursu Spółka powinna dokonywać przeliczenia kwot wynikających z faktur wystawionych przez kontrahentów przed wykonaniem Usług lub dokonaniem przez Spółkę zapłaty należności w całości lub w części w celu określenia podstawy opodatkowania z tytułu importu Usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, kursem właściwym do przeliczenia kwot wynikających z faktur wystawionych przez kontrahentów przed wykonaniem Usług lub dokonaniem przez Spółkę zapłaty należności w całości lub w części, w celu określenia podstawy opodatkowania z tytułu importu Usług, jest kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury przez kontrahenta, ewentualnie ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski.

W przypadku gdy usługi są odpłatnie świadczone na terytorium Polski (zgodnie z zasadami regulującymi miejsce świadczenia usług określonymi w rozdziale III działu V ustawy o VAT) przez podatnika nieposiadającego na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu takiej transakcji jest nabywca usługi będący podatnikiem podatku VAT. Powyższe wynika z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b  podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach  podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, tego rodzaju transakcja jest określana mianem importu usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu importu Usług, tj. świadczenia Usług na rzecz Spółki przez zagranicznych kontrahentów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski  jest Spółka.

Obowiązek podatkowy w imporcie usług powstaje zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, tj. z chwilą wykonania usługi.

Natomiast w przypadku gdy przed wykonaniem usługi dokonano całości lub części zapłaty (przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty itp.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej dokonania w odniesieniu do zapłaconej kwoty (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).

Zgodnie zaś z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku gdy wartość zapłaty na rzecz usługodawcy jest określona w walucie obcej konieczne jest jej przeliczenie na złote. Zasady dokonywania takiego przeliczenia określa art. 31a ustawy o VAT.

Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może przy tym wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (ewentualnie kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury).

Zdaniem Spółki oba powyższe przepisy art. 31a ustawy o VAT, zarówno ust. 1 jak i ust. 2, powinny mieć zastosowanie do Usług nabywanych przez Spółkę od zagranicznych kontrahentów, stanowiących import usług w rozumieniu ustawy o VAT.

W praktyce oznacza to, że do przeliczenia na złote wartości wynikających z faktur otrzymywanych od kontrahentów, Spółka powinna co do zasady stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski (ewentualnie ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień poprzedzający dzień wykonania Usługi lub dzień dokonania całości lub części zapłaty (jeżeli taka zapłata nastąpiła przed wykonaniem Usługi), tj. na dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego w imporcie Usług.

W przypadku jednak, gdy kontrahent wystawi na Spółkę fakturę przed wykonaniem Usług lub dokonaniem zapłaty należności w całości lub w części, Spółka powinna dokonać przeliczenia kwot wynikających z takiej faktury na złote po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski (ewentualnie po ostatnim kursie wymiany opublikowanym przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury przez kontrahenta.

Prawidłowość takiego podejścia potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2013 r. sygn. ILPP4/443-137/13-4/ISN, w której w odniesieniu do importu usług od kontrahentów z Niemiec i Tajwanu, stwierdził, że „jeżeli dany kontrahent Spółki wystawił na jej rzecz fakturę:

• przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu usług  przeliczenie kwot w walucie obcej na złote powinno nastąpić według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury przez kontrahenta, w myśl art. 31a ust. 2 ustawy,
• po powstaniu obowiązku podatkowego  przeliczenie kwot w walucie na złote powinno nastąpić według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy”.
  
  

W interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2013 r. sygn. ITPP3/443-338/13/AT Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał natomiast, że „W złożonym wniosku poinformowano, że Spółka w ramach swojej działalności nabywa m.in. usługi od kontrahentów nieposiadających siedziby na terenie Polski, które rozpoznaje jako import usług. W niektórych przypadkach faktury są wystawiane przez Kontrahentów przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości zastosowania, do przeliczenia na złote polskie kwot wynikających z faktur wystawionych przez kontrahenta w walutach obcych przed powstaniem obowiązku podatkowego, przepisu art. 31a ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe w powiązaniu z powołanymi przepisami prawa stwierdzić należy, że w przypadku opisanego importu usług Wnioskodawca będzie mógł stosować, celem przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej na złote, wynikających z otrzymanych faktur, wystawionych przez kontrahenta przed powstaniem obowiązku podatkowego, przeliczanie tych kwot w oparciu o treść art. 31a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie wskazano, że faktura wystawiana przez kontrahenta jest przed powstaniem obowiązku podatkowego, wobec czego nie znajdzie zastosowania przepis art. 31a ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 19 ust. 19 ustawy”.

W świetle powyższego, mając na uwadze że w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym faktury są/będą wystawiane przez kontrahentów Spółki przed wykonaniem Usług lub dokonaniem przez Spółkę zapłaty należności w całości lub w części, tj. przed powstaniem obowiązku podatkowego w imporcie Usług, zdaniem Spółki, zastosowanie powinien znaleźć art. 31a ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, kursem właściwym do przeliczenia kwot wynikających z faktur wystawionych przez kontrahentów przed wykonaniem Usług lub dokonaniem przez Spółkę zapłaty należności w całości lub w części, w celu określenia podstawy opodatkowania z tytułu importu Usług, jest kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury przez kontrahenta, ewentualnie ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późń. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez terytorium kraju – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…).

Podatek VAT jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Ustalenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, które odbywa się pomiędzy podmiotami podlegającymi różnym jurysdykcjom podatkowym lub usług, które mają charakter transgraniczny.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte w art. 28a-28o rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, Działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług, które uregulowane zostało w rozdziale 3 ustawy. Podatnikiem według regulacji art. 28a ustawy jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b  podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach  podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wykonującym czynności opodatkowane podatkiem VAT. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa usługi od podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, dla których jest ona podatnikiem, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, i które stanowią dla niej import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. W związku z nabyciem usług Zainteresowany otrzymuje od kontrahentów faktury sprzedaży, na których należne im za świadczenie usług wynagrodzenie jest wyrażone w walucie obcej.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia właściwego kursu waluty obcej według którego – w celu określenia podstawy opodatkowania importu usług powinien dokonywać on przeliczenia na walutę polską, w sytuacji gdy kontrahenci wystawiają mu faktury w walucie obcej przed wykonaniem usług lub przed dokonaniem przez Spółkę zapłaty należności w całości lub w części.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Natomiast w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 31a ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o inny przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

Powołane przepisy art. 19a ustawy dotyczą także importu usług.

Tym samym w imporcie usług obowiązek podatkowy nie zależy od daty wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego, a jedynie od daty wykonania przez niego usługi bądź otrzymania całości lub części zapłaty przed wykonaniem usługi w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Przechodząc zatem do kwestii przeliczenia kursu waluty obcej na walutę polską należy stwierdzić, że kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej, wówczas kwoty te przelicza się na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Alternatywnie podatnik kwoty wyrażone w walucie obcej może przeliczać na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Przepis art. 31a ust. 1 ustawy ma również zastosowanie w będącej przedmiotem sprawy sytuacji, tj. gdy kontrahent zagraniczny świadczący na rzecz Zainteresowanego usługi wystawi na jego rzecz faktury w walucie obcej przed wykonaniem usługi lub też przed dokonaniem przez Spółkę zapłaty należności w całości lub w części przed wykonaniem usługi. Należy wskazać, że przepis art. 31a ust. 2 ustawy nie dotyczy faktur wystawionych przez kontrahentów zagranicznych, lecz odnosi się do faktur wystawianych przez polskich podatników.

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy – przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast w Dziale XI Dokumentacja, w Rozdziale 1 Faktury, w art. 106a pkt 1 ustawy określającym zakres stosowania faktur ustawodawca wskazał, że przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika więc, że dokument wystawiony przez podmiot zagraniczny nie stanowi faktury w rozumieniu polskich przepisów ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie faktury wystawione przez danego kontrahenta zagranicznego w walucie obcej przed wykonaniem przez niego usługi lub przed dokonaniem przez Wnioskodawcę zapłaty należności w całości lub w części przed wykonaniem usługi, nie ma żadnego wpływu na kurs przeliczeniowy jaki winien zastosować Zainteresowany.

Podsumowując w celu określenia podstawy opodatkowania importu usług  w sytuacji gdy kontrahent zagraniczny wystawia/wystawi na rzecz Spółki faktury w walucie obcej przed wykonaniem przez niego usługi lub przed dokonaniem przez Wnioskodawcę zapłaty należności w całości lub w części przed wykonaniem usługi, jako kurs przeliczenia na złote danej waluty obcej powinien on przyjąć kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski (lub ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wykonania usługi lub dzień dokonania zapłaty należności w całości lub w części przed wykonaniem usługi, a nie jak twierdzi Zainteresowany, na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktur przez kontrahenta zagranicznego.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późń. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.