2014.07.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-83/14-9/PG
z 14 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Związku przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.) o stosowne pełnomocnictwo oraz o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Związek („Wnioskodawca”, „ZGK”) jest osobą prawną będącą jednostką sektora finansów publicznych utworzoną na podstawie ustawy o samorządzie gminnym. ZGK jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a rozliczenie podatku VAT odbywa się w okresach miesięcznych.

Zakład był operatorem dwóch projektów realizowanych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa (…) na lata 2007-2013: (i) Rozbudowa … („Projekt 1”) oraz (ii) Rozbudowa … („Projekt 2”). Niemniej jednak Beneficjentem środków UE wydatkowanych w związku z realizacją Projektu 1 i Projektu 2 był i jest ZGK. Realizacja Projektu 1 została zakończona w dniu 30 listopada 2012 r. Do dnia wydania mienie XCGO wytworzone do tej pory w ramach Projektu 1 zostało przez ZGK nieodpłatne przekazane Zakładowi do użytkowania (do czasu ukończenia Projektu 1 było to „nieodpłatne przekazanie do próbnej eksploatacji”). Realizacja Projektu 2 nie została jeszcze zakończona. Mienie wytworzone do tej pory zostało przekazane Zakładowi w nieodpłatne użytkowanie zgodnie z uchwałą 61/45/13 z dnia 5 listopada 2013 r. Nieodpłatne użytkowanie przez Zakład mienia wchodzącego w skład Projektu 1 i Projektu 2 było – zdaniem ZGK – wyłączone z opodatkowania VAT.

W ramach Projektu 1 ponoszono wydatki związane z rozbudową XCGO w tym:

Budową sektorów 3 i 4 wraz z systemem drenażu odcieków, przebudową sieci kanalizacyjnych, budową instalacji ujmowania i zagospodarowania gazu składowiskowego;
Rozbudową zasobni odpadów zmieszanych w zakładzie mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów;
Budową instalacji elektronicznej wagi samochodowej w strefie wjazdowej Centrum;
Budową trybuny sortowania odpadów po sicie bębnowym, wyposażenie sita i prasy w systemy odpylania powietrza;
Zakupem sprzętu do obsługi ZUK ZGK oraz zakup pojemników do selektywnej zbiórki odpadów w ramach zadania inwestycyjnego pn. Rozbudowa … w tym:
- Wózki widłowe;
- Ładowarki teleskopowe;
- Ciągnik wraz z przyczepą;
- Pojemniki do segregacji;
- Kompaktor;
- Samochód ciężarowy z żurawiem i urządzeniem hakowym;
- Samochód dostawczy z żurawiem.

W ramach Projektu 2 zrealizowano zakup następujących urządzeń:

Myjnia do mycia kół i podwozi – urządzenie przestawne (kat. Wydatków 2);
Kontener otwarty 30-35 m³ – 2 sztuki (kat. Wydatków 3);
Kontener zamknięty 20 m³ – 2 sztuki (kat. Wydatków 3);
Kosze siatkowe 2,5 m³ – 100 szt. (kat. Wydatków 3).

W Projekcie 2 ponoszone są wydatki w następujących kategoriach:

Studium wykonalności (wydatki zostały poniesione w całości);
Zakup, dostawa i montaż, maszyny i urządzeń;
Zakup kontenerów i koszy;
Usługi finansowo-prawne wraz z nadzorem inwestorskim;
Promocja.

ZGK nie odliczał od wydatków poniesionych w związku z Projektem 1 i Projektem 2 podatku VAT naliczonego, w związku z tym, że realizacja Projektu 1 i Projektu 2 nie była związana z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mienie XCGO (w tym mienie wytworzone w ramach Projektu 1 i Projektu 2) zostało w dniu 22 stycznia 2014 r. przekazane Spółce w odpłatną dzierżawę (na podstawie Umowy Dzierżawy) podlegającą opodatkowaniu VAT. Na mienie XCGO wytworzone i nabyte w ramach Projektu 1 składają się m.in. środki trwałe/środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Mienie XCGO wytworzone i nabyte w ramach Projektu 2 będą stanowiły po zakończeniu Projektu 2 i przekazaniu go do użytkowania m.in. środki trwałe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W skład Projektu 1 i Projektu 2 wchodzą również składniki majątku nie będące środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W ramach realizowanego Projektu 2 Wnioskodawca wytworzył i nabył środki trwałe, które nie zostały na dzień złożenia niniejszego wniosku przekazane do użytkowania. Zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy mają zostać odpłatnie wydzierżawione Spółce.

W piśmie z 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.) Zainteresowany – w odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu tut. Organu – wskazał co następuje.

1. Kiedy dokładnie rozpoczęła się realizacja opisanych we wniosku projektów?

Realizacja Projektu 1 rozpoczęła się w dniu 3 listopada 2010 r. a realizacja Projektu 2 rozpoczęła się w dniu 10 maja 2013 r.

2. Które z wymienionych w opisie sprawy towary i usługi stanowiły środki trwałe lub powodowały zwiększenie wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych?

2.1 Projekt 1

W ramach Projektu 1 następujące towary i usługi stanowiły środki trwałe z podziałem na: (i) nieruchomości, (ii) ruchomości powyżej 15.000 zł oraz (iii) ruchomości poniżej 15.000 zł lub równe 15.000 zł.

Tabela 1 – ORD-IN – str. 14

Zestawienie wydatków na nabycie towarów i usług związanych z Projektem 1

Tabela 2 – ORD-IN – str. 21

Przedstawia nabycia towarów i usług z rozbiciem na 1) środki trwałe z podziałem na: (i) nieruchomości, (ii) ruchomości powyżej 15.000 zł oraz (iii) ruchomości poniżej 15.000 zł lub równe 15.000 zł. 2) koszty pośrednie niestanowiące środków trwałych. Odwołania do pozycji wskazują na pozycję w Tabeli 1.

2.2 Projekt 2

W ramach Projektu 2 następujące towary i usługi stanowiły środki trwałe z podziałem na: (i) ruchomości powyżej 15.000 zł oraz (iii) ruchomości poniżej 15.000 zł lub równe 15.000 zł.

Tabela 3 – ORD-IN – str. 22

Zestawienie wydatków na nabycie towarów i usług związanych z Projektem 2

Tabela 4 – ORD-IN – str. 25

Przedstawia nabycia towarów i usług z rozbiciem na 1) środki trwałe z podziałem na: (i) ruchomości powyżej 15.000 zł oraz (ii) ruchomości poniżej 15.000 zł lub równe 15.000 zł 2) koszty pośrednie niestanowiące środków trwałych. Odwołania do pozycji wskazują na pozycję w Tabeli 3.

3. Które środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne miały wartość początkową powyżej 15.000 zł?

3.1 Projekt 1

Tabela 5 – ORD-IN – str. 26

Przedstawia środki trwałe o wartości początkowej powyżej 15.000 zł. – z podziałem na nieruchomości i ruchomości. Odwołania do poz. Oznaczają odwołania do pozycji w Tabeli 1.

3.2. Projekt 2

Tabela 6 – ORD-IN – str. 27

Przedstawia środki trwałe (ruchomości) o wartości początkowej powyżej 15.000 zł. Odwołania do poz. oznaczają odwołania do pozycji w Tabeli 3.

4. Które środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne zostały przekazane do użytkowania Zakładowi w nieodpłatne użytkowanie (informacje tę należy podać w odniesieniu do każdego składnika majątku z podziałem na Projekt 1 i Projekt 2)?

4.1. Projekt 1

Środki trwałe w ramach Projektu 1, które zostały w całości nieodpłatnie przekazane Zakładowi do nieodpłatnego użytkowania (do czasu ukończenia Projektu 1 było to „nieodpłatne przekazanie do próbnej eksploatacji”). Uchwały na podstawie których zostały przekazane środki trwałe są wymienione w pkt 7 pisma Wnioskodawcy.

4.2. Projekt 2

Wykaz środków trwałych w ramach Projektu 2, które zostały w całości nieodpłatnie przekazane Zakładowi do nieodpłatnego użytkowania znajduje się w Tabeli nr 8. Uchwała na podstawie której te środki trwałe zostały przekazane jest wymieniona w pkt 7 pisma Wnioskodawcy.

5. Kiedy dokładnie mienie objęte Projektem 1 i Projektem 2 zostało nabyte/wytworzone i oddane do użytkowania (informację tę należy podać odrębnie do każdego składnika majątku z podziałem na Projekt 1 i Projekt 2)?

5.1. Projekt 1

Tabela 7

Przekazanie mienia wytworzonego/nabytego w ramach Projektu 1 nastąpiło zgodnie z datami przedstawionymi w poniższej tabeli.

W kolumnie „data wystawienia dokumentu” znajduje się data nabycia mienia objętego Projektem 1.

W kolumnie „próbna – do eksploatacji” znajduje się data przekazania do próbnej eksploatacji, natomiast w kolumnie „OT” znajduje się data przyjęcia środka trwałego z dokumentu OT.

Tabela – ORD-IN – str. 28

1.2. Projekt 2

Tabela 8

Przekazanie mienia wytworzonego/nabytego w ramach Projektu 2 nastąpiło zgodnie z datami przedstawionymi w poniższej tabeli. Daty nabycia znajdują się w Tabeli nr 3 w poz. zgodnie z odesłaniami przy nazwie towaru. W kolumnie OT znajduje się data przyjęcia środka trwałego. W kolumnie PT znajduje się data z Protokołu przekazania – przyjęcia środka trwałego.

Tabela – ORD-IN – str. 40

6. Do jakich konkretnie czynności Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi w związku z realizacją Projektu 1 i Projektu 2 od początku realizacji tych inwestycji, i czy były to czynności:

opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
zwolnione od tego podatku,
niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT?

(informację tę należy podać w odniesieniu do każdego składnika majątku)

Jak wskazano w stanie faktycznym Wniosku, Wnioskodawca nie odliczał od wydatków poniesionych w związku z Projektem 1 i Projektem 2 podatku VAT naliczonego, w związku z tym, że realizacja Projektu 1 i Projektu 2 nie była związana z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi w związku z realizacją Projektu 1 i Projektu 2 do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT).

7. W jakim trybie/na jakiej podstawie mienie nabyte/wytworzone w ramach Projektu 1 i Projektu 2 zostało „przekazane Zakładowi w nieodpłatne użytkowanie”?

Mienie nabyte/wytworzone w ramach Projektu nr 1 zostało przekazane nieodpłatnie Zakładowi w dniu 1 grudnia 2012 r. na podstawie uchwał nr 34/30/12 z 30 listopada 2012 r. w sprawie przekazania na czas oznaczony nieruchomości w trwały zarząd Zakładowi ZGK – (uchwała dotyczyła nieruchomości), uchwały nr 35/30/12 z 30 listopada 2012 r. w sprawie nieodpłatnego przekazania środków trwałych stanowiących własność ZGK (uchwała dotyczyła środków trwałych ruchomych). Następnie na podstawie uchwały nr 52/41/13 z dnia 30 sierpnia 2013 r. nastąpiła zamiana trwałego zarządu na oddanie w użyczenie – nieruchomości.

Mienie nabyte/wytworzone w ramach Projektu nr 2 zostało przekazane nieodpłatnie Zakładowi w dniu 5 listopada 2013 r. na podstawie uchwały nr 61/45/13 z 5 listopada 2013 r. w sprawie przekazania w nieodpłatne użytkowanie środków trwałych stanowiących własność ZGK.

8. Kiedy Zainteresowany podjął decyzję o zmianie przeznaczenia poszczególnych składników majątku nabytego/wytworzonego w ramach realizacji Projektu 1 i Projektu 2?

Jak to zostało wskazane w stanie faktycznym Wniosku, Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie przeznaczenia poszczególnych składników majątku nabytego/wytworzonego w ramach realizacji Projektu 1 i Projektu 2 wraz z przekazaniem z dniem 22 stycznia 2014 r. w odpłatną dzierżawę mienia XCGO (w tym mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2) Spółce. Odbyło się to zgodnie z umową nr 1/2014 z 22 stycznia 2014 r. – oddanie w dzierżawę – zawartą na podstawie uchwały nr (…) z dnia 9 stycznia 2014 r. w sprawie wyrażenia zgody na dzierżawę nieruchomości oraz uchwały nr 82/49/14 z dnia 9 stycznia 2014 r. w sprawie wyrażenia zgody na dzierżawę środków trwałych.

9. Jakie konkretnie wydatki na nabycie usług związanych z opisanymi we wniosku projektami Wnioskodawca ma na myśli w pytaniu nr 8? W jakim celu i kiedy konkretnie były one ponoszone?

W odniesieniu do Projektu 1 dotyczy to wydatków wymienionych w poz. 19-94 tabeli nr 1. W tabeli nr 1 znajdują się również daty poniesienia kosztów. Koszty były ponoszone w celu realizacji Projektu 1.

W odniesieniu do Projektu nr 2 dotyczy to wydatków wymienionych w poz. 1-6, 10-11 oraz 13 23 tabeli nr 3. W tabeli nr 3 znajdują się również daty poniesienia kosztów. Koszty były ponoszone w celu realizacji Projektu 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, po podjęciu przez Wnioskodawcę decyzji o zmianie sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego lub nabytego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości o wartości początkowej powyżej 15.000 zł oddane do użytkowania) z działalności niezwiązanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (w ramach nieodpłatnego użytkowania wyłączonego z opodatkowania VAT), na działalność opodatkowaną podatkiem VAT (dzierżawa na rzecz Spółki), Wnioskodawca jest zobowiązany zgodnie z art. 91 ust. 7 i 7a ustawy o VAT do dokonywania wieloletniej korekty cząstkowej o której mowa w art. 91 ust. 2 zdanie pierwsze i drugie ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku pierwsza cząstkowa korekta o której mowa w pyt. 1 powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy o VAT w deklaracji za styczeń 2015 r. tj. w deklaracji składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym w którym nastąpiła zmiana prawa do odliczenia w odniesieniu do mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości o wartości początkowej powyżej 15.000 zł)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, po podjęciu przez Wnioskodawcę decyzji o zmianie sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego lub nabytego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 – stanowiącego środki trwałe o wartości początkowej nie wyższej niż 15.000 zł oddane do użytkowania w okresie powyżej 12 miesięcy poprzedzających zmianę przeznaczenia – z działalności niezwiązanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (w ramach nieodpłatnego użytkowania wyłączonego z opodatkowania VAT), na działalność opodatkowaną podatkiem VAT (odpłatna dzierżawa na rzecz Spółki), Wnioskodawca jest zobowiązany zgodnie z art. 91 ust. 7, ust. 7b w zw. ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3 ustawy o VAT dokonać jednorazowej korekty w deklaracji za pierwszy okres rozliczeniowy po zakończeniu roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia tych środków trwałych z przeznaczenia na działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na działalność opodatkowaną podatkiem VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, po podjęciu decyzji przez Wnioskodawcę o zmianie sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego lub nabytego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 – stanowiącego środki trwałe o wartości początkowej nie wyższej niż 15.000 zł oddane do użytkowania w okresie 12 miesięcy poprzedzających zmianę przeznaczenia – z działalności niezwiązanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (w ramach nieodpłatnego użytkowania wyłączonego z opodatkowania VAT), na działalność opodatkowaną podatkiem VAT (odpłatna dzierżawa na rzecz Spółki), Wnioskodawca jest zobowiązany zgodnie z art. 91 ust. 7, ust. 7c ustawy o VAT dokonać jednorazowej korekty w deklaracji za okres rozliczeniowy w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia tych środków trwałych z przeznaczenia na działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na działalność opodatkowaną podatkiem VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w latach w których Wnioskodawca nie wykorzystywał Projektu 1 i Projektu 2 do czynności opodatkowanych podatkiem VAT nie przysługiwało mu prawo do odliczania podatku VAT naliczonego w związku realizacją Projektu 1 i Projektu 2 – (co miało wpływ na kwalifikowalność podatku VAT w ramach projektu finansowanego ze środków UE)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy o VAT w zakresie podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług innych niż wymienione w art. 91 ust. 7a i 7b ustawy o VAT związanych z Projektem 1 i Projektem 2 (tj. głównie wydatków na nabycie usług związanych z projektami, które nie stanowią środków trwałych i nie wchodzą do ich wartości początkowej) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w okresie rozliczeniowym w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia Projektu 1 i Projektu 2 czyli w momencie rozpoczęcia wykorzystania tych projektów do działalności opodatkowanej podatkiem VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 8).
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku w przypadku korekty cząstkowej wieloletniej opisanej w pytaniu 1, w sytuacji gdy wydatki dokumentowane jedną fakturą zwiększają wartość początkową kilku środków trwałych, kwotę podatku VAT należy proporcjonalnie alokować do każdego z tych środków trwałych, a następnie w odniesieniu do tej alokowanej kwoty podatku VAT dokonywać korekty cząstkowej wieloletniej (odpowiednio 5 lub 10 letniej) zgodnie z zasadami dotyczącymi danego środka trwałego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 9).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, po podjęciu przez Wnioskodawcę decyzji o zmianie sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości o wartości początkowej powyżej 15.000 zł oddane do użytkowania), z działalności niezwiązanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (w ramach nieodpłatnego użytkowania wyłączonego z opodatkowania VAT), na działalność opodatkowaną podatkiem VAT (odpłatna dzierżawa na rzecz Spółki), Wnioskodawca jest zobowiązany zgodnie z art. 91 ust. 7 i 7a ustawy o VAT do dokonywania wieloletniej korekty cząstkowej, o której mowa w art. 91 ust. 2 zdanie pierwsze i drugie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 (ustawy o VAT), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)”.

Art. 91 ust. 7 ustawy o VAT stanowi, że „przepisy (art. 91) ust. 1-6 (ustawy o VAT) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi”.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy o VAT „w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w (art. 91) ust. 7 (ustawy o VAT), dokonuje się na zasadach określonych w (art. 91) ust. 2 zdanie pierwsze i drugie (ustawy o VAT) oraz (art. 91) ust. 3 (ustawy o VAT). Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty”.

Art. 91 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że „w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. (…)”.

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o – wytworzeniu nieruchomości – rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;”.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Wnioskodawca wskazuje, że w systemie podatku VAT obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku VAT naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

Z kolei analiza powołanego wyżej przepisu art. 91 ust. 7 ustawy o VAT jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji gdy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od tego towaru lub usługi, Wnioskodawca jest obowiązany dokonać korekty podatku VAT.

Korekta ta zgodnie z regulacją art. 91 ust. 2 zdanie pierwsze i drugie ustawy o VAT będzie miała charakter cząstkowy i wieloletni. W analizowanym stanie faktycznym, w związku ze zmianą przeznaczenia mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości o wartości początkowej powyżej 15.000 zł) i rozpoczęcia wykorzystywania go do czynności opodatkowanych, Wnioskodawca będzie mógł dokonać korekty podatku VAT naliczonego związanego z wytworzeniem tego mienia (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości), w wysokości 1/10 (w przypadku nieruchomości) lub 1/5 (w przypadku ruchomości) kwoty podatku VAT naliczonego za każdy rok, w którym mienie to będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, licząc odpowiednio w ramach 10-letniego lub 5-letniego okresu korekty.

Należy również wskazać, że ustawodawca nadał szczególne znaczenie pojęciu wytworzenia nieruchomości definiując to pojęcie w art. 2 pkt 14a ustawy o VAT jako wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Reasumując, Wnioskodawca, uważa, że od 22 stycznia 2014 r. nastąpiła zmiana sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości o wartości początkowej powyżej 15.000 zł) z działalności niezwiązanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, na działalność opodatkowaną podatkiem VAT, Wnioskodawca jest zobowiązany zgodnie z art. 91 ust. 7 i 7a ustawy o VAT do dokonywania wieloletniej korekty cząstkowej, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT. Powyższe znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 października 2012 r., nr IPTPP2/443 652/12 5/KW).

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku pierwsza cząstkowa korekta, o której mowa w pyt. 1 niniejszego Wniosku powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy o VAT w deklaracji za styczeń 2015 r. tj. w deklaracji składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym w którym nastąpiła zmiana prawa do odliczenia w odniesieniu do mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości o wartości początkowej powyżej 15.000 zł).

Art. 91 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że „korekty, o której mowa w (art. 91) ust. (...) 2 (ustawy o VAT), dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy”.

Z powołanego przepisu wynika, że przedmiotowej korekty Wnioskodawca będzie zobowiązany dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, w wysokości 1/10 lub 1/5 podatku VAT naliczonego związanego z wytworzeniem mienia w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzone lub nabyte nieruchomości i ruchomości).

W analizowanej sprawie pierwszej korekty należy dokonać za rok, w którym wystąpiła zmiana przeznaczenia mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 tj. za rok 2014, w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, czyli w przypadku Wnioskodawcy za miesiąc styczeń 2015 r., w wysokości odpowiednio 1/10 oraz 1/5 podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wydatkami poniesionymi przez Wnioskodawcę na wytworzenie mienia w ramach Projektu 1 i Projektu 2 (stanowiącego środki trwałe wytworzonych lub nabytych nieruchomości i ruchomości).

Biorąc pod uwagę powyższe, pierwsza cząstkowa korekta o której mowa w pyt. 1 powinna być dokonana zdaniem Wnioskodawcy w deklaracji za styczeń 2015 r. tj. w deklaracji składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym w którym nastąpiła zmiana prawa do odliczenia. Powyższe znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 października 2012 r., nr IPTPP2/443 652/12 5/KW).

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, pod podjęciu przez Wnioskodawcę decyzji o zmianie sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego lub nabytego w ramach Projektu 1 oraz Projektu 2 – stanowiącego środki trwałe o wartości początkowej nie wyższej niż 15.000 zł oddane do użytkowania w okresie powyżej 12 miesięcy poprzedzających zmianę przeznaczenia – z działalności niezwiązanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (w ramach nieodpłatnego użytkowania wyłączonego z opodatkowania VAT), na działalność opodatkowaną podatkiem VAT (dzierżawa na rzecz Spółki), Wnioskodawca jest zobowiązany zgodnie art. 91 ust. 7, ust. 7b w zw. ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3 ustawy o VAT dokonać jednorazowej korekty w deklaracji za pierwszy okres rozliczeniowy po zakończeniu roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia tych środków trwałych z przeznaczenia na działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 zdanie 3 ustawy o VAT „(...). W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, (...) korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania”. Art. 91 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że „korekty, o której mowa w (art. 91) ust. (...) 2 (ustawy o VAT), dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (...)”. Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT „przepisy (art. 91) ust. 1-6 (ustawy o VAT) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi”. Art. 91 ust. 7b ustawy o VAT „w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w (art. 91) ust. 7a (ustawy o VAT) (innych niż środki trwałe o wartości początkowej powyżej 15.000 zł), wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w (art. 91) (...), ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3 (ustawy o VAT), (...).

Z tych regulacji zdaniem Wnioskodawcy wynika, że w przypadku zmiany przez ZGK sposobu wykorzystywania – z czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT na czynności opodatkowane podatkiem VAT – majątku wytworzonego lub nabytego w ramach Projektu 1 oraz Projektu 2 stanowiącego środki trwałe o wartości nie wyższej niż 15.000 zł, oddanych do użytkowania w okresie powyżej 12 miesięcy poprzedzających zmianę przeznaczenia, ZGK jest zobowiązany, co do zasady do dokonania jednorazowej korekty podatku VAT w deklaracji za pierwszy okres rozliczeniowy po zakończeniu roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia tych środków trwałych z przeznaczenia na działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na działalność opodatkowaną podatkiem VAT. Wyjątek od zasady wskazanej w art. 91 ust. 7b ustawy o VAT został zawarty w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT (nie będzie miał w tym przypadku zastosowania, gdyż od wydania towarów lub usług do użytkowania upłynęło 12 miesięcy).

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku zmiany sposobu wykorzystywania – z czynności nieopodatkowanych na opodatkowane podatkiem VAT – mienia wytworzonego lub nabytego w ramach Projektu 1 oraz Projektu 2 stanowiącego środki trwałe o wartości nie wyższej niż 15.000 zł oddanych do użytkowania w okresie powyżej 12 miesięcy poprzedzających zmianę przeznaczenia, Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania jednorazowej korekty w deklaracji za pierwszy okres rozliczeniowy po zakończeniu roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia tych środków trwałych z przeznaczenia na działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

Ad. 4)

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, po podjęciu decyzji przez Wnioskodawcę o zmianie sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego lub nabytego w ramach Projektu 1 i Projektu 2 – stanowiącego środki trwałe o wartości początkowej nie wyższej niż 15.000 zł oddane do użytkowania w okresie 12 miesięcy poprzedzających zmianę przeznaczenia – z działalności niezwiązanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (w ramach nieodpłatnego użytkowania wyłączonego z opodatkowania VAT), na działalność opodatkowaną podatkiem VAT (odpłatna dzierżawa na rzecz Spółki), Wnioskodawca jest zobowiązany zgodnie z art. 91 ust. 7, ust. 7c ustawy o VAT dokonać jednorazowej korekty w deklaracji za okres rozliczeniowy w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy o VAT „jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w (art. 91) ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w (art. 91) ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy”.

Również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów prezentowane jest stanowisko, że dla środków trwałych, których jednostkowa wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł oddanych do użytkowania w okresie 12 miesięcy poprzedzających zmianę przeznaczenia, podatnik powinien dokonać korekty podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, tj. w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana prawa do odliczenia. Tytułem przykładu można wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 września 2012 r. (nr IPTPP1/443 417/12-6/RG) oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 grudnia 2012 r. (nr ILPP1/443-899/12-5/NS).

Ad. 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w latach, w których Wnioskodawca nie wykorzystywał Projektu 1 i Projektu 2 do czynności opodatkowanych podatkiem VAT nie przysługiwało mu prawo do odliczania podatku VAT naliczonego w związku realizacją Projektu 1 i Projektu 2 – (co miało wpływ na kwalifikowalność podatku VAT w ramach projektu finansowanego ze środków UE).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W związku z tym Wnioskodawca w latach, w których nie wykorzystywał Projektu 1 i Projektu 2 do czynności opodatkowanych podatkiem VAT nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Konsekwencją powyższego jest fakt, że w przypadku zmiany przeznaczenia Projektu 1 i Projektu 2, odliczenie podatku VAT powinno zostać dokonane zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w pytaniach 2-5 i 7-8 niniejszego wniosku.

Ad. 6)

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy o VAT w zakresie podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług innych niż wymienione w art. 91 ust. 7a i 7b ustawy o VAT związanych z Projektem 1 i Projektem 2 (tj. głównie wydatków na nabycie usług związanych z projektami, które nie stanowią środków trwałych i nie wchodzą do ich wartości początkowej) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w okresie rozliczeniowym, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia Projektu 1 i Projektu 2 czyli w momencie rozpoczęcia wykorzystania tych projektów do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy o VAT „w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w (art. 91) ust. 7a i 7b (ustawy o VAT), w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana”.

Z literalnej wykładni art. 91 ust. 7a i ust. 7b ustawy o VAT wynika, że ustawodawca dokonał podziału towarów i usług na towary i usługi, o których mowa w art. 91 ust. 7a ustawy o VAT oraz towary i usługi inne niż wymienione w tym przepisie – a zatem wszelkie pozostałe towary i usługi (art. 91 ust. 7b ustawy o VAT). Tymczasem z art. 91 ust. 7d ustawy o VAT wynika, że reguluje on zasady korekty dotyczące towarów i usług innych niż wymienione w art. 91 ust. 7a i ust. 7b ustawy o VAT – a zatem towarów i usług, których w świetle art. 91 ust. 7b ustawy o VAT nie ma.

Zdaniem Wnioskodawcy regulacja art. 91 ust. 7d ustawy o VAT obejmuje zasady korekty w odniesieniu do towarów i usług, innych niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji oraz innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zaliczonych do środków trwałych nabywcy. Zgodnie z taką interpretacją powyższych przepisów art. 91 ust 7a ustawy o VAT obejmuje swym zakresem środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o wartości powyżej 15.000 zł, podczas gdy art. 91 ust. 7b ustawy o VAT obejmuje co do zasady środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o wartości do 15.000 zł (z wyłączeniem takich w odniesieniu do których od końca okresu rozliczeniowego, w którym oddano je do użytkowania nie upłynęło 12 miesięcy – w takim wypadku bowiem zastosowanie znajdzie art. 91 ust. 7c ustawy o VAT). Regulacją art. 91 ust. 7d ustawy o VAT będą objęte m.in. towary handlowe, surowce i materiały, a także usługi, które były nabyte z zamiarem ich wykorzystania do czynności, co do których nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT (np. nieodpłatnego udostępnienia Projektów na rzecz Zakładu), a co do których z dniem 22 stycznia 2014 r. zmieniono przeznaczenie (tj. zaczęto wykorzystywać do czynności opodatkowanych VAT – odpłatnej dzierżawy).

Zdaniem Wnioskodawcy korekta związana z wydatkami poniesionymi przez ZGK na nabycie towarów i usług, które nie weszły w skład środków trwałych i wartości niematerialnych związanych z Projektem 1 i Projektem 2 powinna zostać dokonana w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia wykorzystania tych projektów.

Ad. 7)

Zdaniem, Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku w przypadku korekty cząstkowej wieloletniej opisanej w pytaniu 1, w sytuacji gdy wydatki dokumentowane jedną fakturą zwiększają wartość początkową kilku środków trwałych, kwotę podatku VAT należy proporcjonalnie alokować do każdego z tych środków trwałych, a następnie w odniesieniu do tej alokowanej kwoty podatku VAT dokonywać wieloletniej korekty cząstkowej (odpowiednio 5 lub 10 letniej) zgodnie z zasadami dotyczącymi danego środka trwałego.

Wnioskodawca uważa, że za prawidłowością powyższego stanowiska przemawia fakt, że dokonywanie korekty wieloletniej ma na celu jak najpełniejsze odzwierciedlenie zasady neutralności podatku VAT. Tym samym gdy wydatki zwiększające wartość początkową kilku środków trwałych dokumentowane są jedną fakturą, to w celu dokonania korekty cząstkowej wieloletniej należy podatek VAT z tej faktury alokować proporcjonalnie do zwiększonej wartości środka trwałego i dokonywać korekty cząstkowej wieloletniej (odpowiednio 5 lub 10 letniej), zgodnie z zasadami dotyczącymi danego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

podmiotowy – wyłączenie dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
przedmiotowy – wyłączenie odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast – zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 ww. ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz – art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zatem, jeżeli ustawodawca określi konkretne zadanie jako obowiązkowe, to wówczas na gminie (jej organach) ciąży obowiązek ich wykonania, a obywatelowi przysługuje z tego tytułu określone roszczenie. Zapis, że ustawy zawierają ustalenia, które zadania należą do obligatoryjnych zadań gminy, ma doniosłe konsekwencje prawne. Oznacza to, że obarczyć gminy zadaniem obowiązkowym nie może żaden inny akt prawny, decyzja administracyjna czy wyrok sądowy, a tym bardziej umowa cywilnoprawna. Przeciw takim działaniom gminie służy ochrona, o której mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, stanowiącym, że samodzielność gminy podlega ochronie sądowej.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 64 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne.

Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin (ust. 2 ww. przepisu).

Na mocy art. 64 ust. 3 wskazanej ustawy, prawa i obowiązki gmin uczestniczących w związku międzygminnym, związane z wykonywaniem zadań przekazanych związkowi, przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu związku. Do związków międzygminnych stosuje się odpowiednio art. 8 ust. 2-5 i art. 39 ust. 4 (art. 64 ust. 5 powołanej ustawy).

Jak stanowi art. 65 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy, związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek posiada osobowość prawną.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca („ZGK”) jest osobą prawną będącą jednostką sektora finansów publicznych utworzoną na podstawie ustawy o samorządzie gminnym. ZGK jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a rozliczenie podatku VAT odbywa się w okresach miesięcznych.

W ramach ZGK od 1995 r. istniał Zakład Usług Komunalnych („Zakład”) będący jednostką sektora finansów publicznych nieposiadającą osobowości prawnej. Zakład był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działania Zakładu było między innymi zarządzanie (…) Centrum Gospodarki Odpadami („XCGO”). Właścicielem mienia (grunty, budynki, kwatery, pojemniki etc.) znajdującym się na obszarze XCGO był i jest ZGK. Zakład był operatorem dwóch projektów realizowanych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013: (i) Rozbudowa … („Projekt 1”) oraz (ii) Rozbudowa … („Projekt 2”). Niemniej jednak Beneficjentem środków UE wydatkowanych w związku z realizacją Projektu 1 i Projektu 2 był i jest ZGK. Realizacja Projektu 1 została zakończona w dniu 30 listopada 2012 r. Do dnia wydania mienie XCGO wytworzone do tej pory w ramach Projektu 1 zostało przez ZGK nieodpłatne przekazane Zakładowi do użytkowania (do czasu ukończenia Projektu 1 było to „nieodpłatne przekazanie do próbnej eksploatacji”). Realizacja Projektu 2 nie została jeszcze zakończona. Mienie wytworzone do tej pory zostało przekazane Zakładowi w nieodpłatne użytkowanie zgodnie z uchwałą 61/45/13 z dnia 5 listopada 2013 r. Nieodpłatne użytkowanie przez Zakład mienia wchodzącego w skład Projektu 1 i Projektu 2 było – zdaniem ZGK – wyłączone z opodatkowania VAT.

W ramach Projektu 1 ponoszono wydatki związane z rozbudową XCGO w tym:

Budową sektorów 3 i 4 wraz z systemem drenażu odcieków, przebudową sieci kanalizacyjnych, budową instalacji ujmowania i zagospodarowania gazu składowiskowego;
Rozbudową zasobni odpadów zmieszanych w zakładzie mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów;
Budową instalacji elektronicznej wagi samochodowej w strefie wjazdowej Centrum;
Budową trybuny sortowania odpadów po sicie bębnowym, wyposażenie sita i prasy w systemy odpylania powietrza;
Zakupem sprzętu do obsługi ZUK ZGK oraz zakup pojemników do selektywnej zbiórki odpadów w ramach zadania inwestycyjnego pn. Rozbudowa … w tym:
- Wózki widłowe;
- Ładowarki teleskopowe;
- Ciągnik wraz z przyczepą;
- Pojemniki do segregacji;
- Kompaktor;
- Samochód ciężarowy z żurawiem i urządzeniem hakowym;
- Samochód dostawczy z żurawiem.

W ramach Projektu 2 zrealizowano zakup następujących urządzeń:

Myjnia do mycia kół i podwozi – urządzenie przestawne (kat. Wydatków 2);
Kontener otwarty 30-35 m3 – 2 sztuki (kat. Wydatków 3);
Kontener zamknięty 20 m3 – 2 sztuki (kat. Wydatków 3);
Kosze siatkowe 2,5 m3 – 100 szt. (kat. Wydatków 3).

W Projekcie 2 ponoszone są wydatki w następujących kategoriach:

Studium wykonalności (wydatki zostały poniesione w całości);
Zakup, dostawa i montaż, maszyny i urządzeń;
Zakup kontenerów i koszy;
Usługi finansowo-prawne wraz z nadzorem inwestorskim;
Promocja.

Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r. poz. 21 ze zm.), („ustawa o odpadach”) (w myśl której zarządzającym gminnym składowiskiem odpadów nie może być jednostka sektora finansów publicznych) zobligowała Wnioskodawcę do likwidacji Zakładu. Organ Wnioskodawcy podjął uchwałę o postawieniu Zakładu w stan likwidacji z dniem 22 stycznia 2014 r. przy czym termin zakończenia likwidacji wyznaczono na dzień 30 kwietnia 2014 r. Zadania Zakładu przejęła nowopowołana spółka – K. Centrum Gospodarki Odpadami sp. z o.o. („Spółka”). Mienie XCGO (w tym mienie wytworzone w ramach Projektu 1 i Projektu 2) zostało w dniu 22 stycznia 2014 r. przekazane Spółce w odpłatną dzierżawę (na podstawie Umowy Dzierżawy) podlegającą opodatkowaniu VAT. Na mienie XCGO wytworzone i nabyte w ramach Projektu 1 składają się m in. środki trwałe/środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Mienie XCGO wytworzone i nabyte w ramach Projektu 2 będą stanowiły po zakończeniu Projektu 2 i przekazaniu go do użytkowania m.in. środki i trwałe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W skład Projektu 1 i Projektu 2 wchodzą również składniki majątku nie będące środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi. W ramach realizowanego Projektu 2 Wnioskodawca wytworzył i nabył środki trwałe, które nie zostały na dzień złożenia wniosku o interpretację przekazane do użytkowania. Zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy mają zostać odpłatnie wydzierżawione Spółce.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że realizacja Projektu 1 rozpoczęła się w dniu 3 listopada 2010 r., a realizacja Projektu 2 rozpoczęła się w dniu 10 maja 2013 r. Wnioskodawca podkreślił, że nie odliczał od wydatków poniesionych w związku z Projektem 1 i Projektem 2 podatku VAT naliczonego, w związku z tym, że realizacja ww. projektów nie była związana z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (Zainteresowany zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi w związku z realizacją przedmiotowych projektów do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT). Mienie nabyte/wytworzone w ramach Projektu nr 1 zostało przekazane nieodpłatnie Zakładowi w dniu 1 grudnia 2012 r. na podstawie uchwał nr 34/30/12 z 30 listopada 2012 r. w sprawie przekazania na czas oznaczony nieruchomości w trwały zarząd Zakładowi ZGK – (uchwała dotyczyła nieruchomości), uchwały nr 35/30/12 z 30 listopada 2012 r. w sprawie nieodpłatnego przekazania środków trwałych stanowiących własność ZGK (uchwała dotyczyła środków trwałych ruchomych). Następnie na podstawie uchwały nr 52/41/13 z dnia 30 sierpnia 2013 r. nastąpiła zamiana trwałego zarządu na oddanie w użyczenie – nieruchomości. Mienie nabyte/wytworzone w ramach Projektu nr 2 zostało przekazane nieodpłatnie Zakładowi w dniu 5 listopada 2013 r. na podstawie uchwały nr 61/45/13 z 5 listopada 2013 r. w sprawie przekazania w nieodpłatne użytkowanie środków trwałych stanowiących własność ZGK. Jak to zostało wskazane w stanie faktycznym Wniosku, Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie przeznaczenia poszczególnych składników majątku nabytego/wytworzonego w ramach realizacji Projektu 1 i Projektu 2 wraz z przekazaniem z dniem 22 stycznia 2014 r. w odpłatną dzierżawę mienia XCGO (w tym mienia wytworzonego w ramach Projektu 1 i Projektu 2) Spółce. Odbyło się to zgodnie z umową nr 1/2014 z 22 stycznia 2014 r. – oddanie w dzierżawę – zawartą na podstawie uchwały nr 95/XXIV/14 z dnia 9 stycznia 2014 r. w sprawie wyrażenia zgody na dzierżawę nieruchomości oraz uchwały nr 82/49/14 z dnia 9 stycznia 2014 r. w sprawie wyrażenia zgody na dzierżawę środków trwałych.

W tym miejscu należy wskazać na art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236) zgodnie z którym gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, jednostki samorządu terytorialnego w drodze umowy mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. ustawy o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.), w trybie przepisów z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz.U. z 2009 r. Nr 19, poz. 100 oraz z 2010 r. Nr 106, poz. 675), przepisów ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz.U. Nr 19, poz. 101, z późn. zm.), przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.), przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536) i ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13) albo na zasadach ogólnych.

Jeżeli do prowadzenia danego rodzaju działalności na podstawie innych ustaw jest wymagane uzyskanie zezwolenia, jednostki samorządu terytorialnego mogą powierzyć wykonywanie zadań wyłącznie podmiotowi posiadającemu wymagane zezwolenie – art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

Z kolei na podstawie art. 14 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.) zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając kosz-ty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Podstawą gospodarki finansowej samorządowego zakładu budżetowego – w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy – jest roczny plan finansowy obejmujący przychody, w tym dotacje z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, koszty i inne obciążenia, stan środków obrotowych, stan należności i zobowiązań na początek i koniec okresu oraz rozliczenia z budżetem jednostki samorządu terytorialnego.

Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego tworzy, łączy, przekształca w inną formę organizacyjno-prawną i likwiduje samorządowy zakład budżetowy – art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o finansach publicznych, tworząc samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa:

nazwę i siedzibę zakładu;
przedmiot jego działalności;
źródła przychodów własnych zakładu;
stan wyposażenia zakładu w środki obrotowe oraz składniki majątkowe przekazane zakładowi w użytkowanie;
terminy i sposób ustalania zaliczkowych wpłat nadwyżki środków obrotowych dokonywanych przez zakład do budżetu jednostki samorządu terytorialnego oraz sposób i terminy rocznych rozliczeń i dokonywania wpłat do budżetu.

Likwidując samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa przeznaczenie mienia znajdującego się w użytkowaniu tego zakładu (art. 16 ust. 3 ww. ustawy).

W świetle art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 518 ze zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczenie na cele związane z ich działalnością. Przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w cytowanym wyżej przepisie – w myśl art. 4 pkt 10 cyt. ustawy – należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów powołanej wyżej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Mianowicie zgodnie z art. 9 ww. Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym zakresie wskazać należy na orzeczenie TSUE z 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13, w którym TSUE stwierdził m.in.: „Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C 104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).

Tymczasem należy stwierdzić, że w sporze rozstrzygniętym w ww. wyroku w sprawie Polski Trawertyn transakcja objęta podatkiem należnym przeprowadzona przez dwóch przyszłych wspólników, czyli wniesienie nieruchomości do spółki z tytułu wydatków inwestycyjnych do celów działalności gospodarczej tej spółki, objęta była niewątpliwie zakresem stosowania podatku VAT, ale stanowiła transakcję zwolnioną z tego podatku. Natomiast w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za „działalność gospodarczą” w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem „nieodpłatne” i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku.” (pkt 34-36 wyroku).

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, nabywając towary i usługi w związku z realizacją Projektu 1 i Projektu 2, które zostały nieodpłatnie przekazane Zakładowi do użytkowania, nie nabywał ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działał w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym należy wskazać, że – zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy – mienie wytworzone lub nabyte przez Zainteresowanego w ramach realizacji Projektu 1 oraz Projektu 2 nie było używane do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem skoro Wnioskodawca, nieodpłatnie przekazał do używania mienie będące przedmiotem pytań na rzecz Zakładu, to w konsekwencji od momentu rozpoczęcia inwestycji (realizacji Projektu 1 oraz Projektu 2) do momentu faktycznego jej oddania do odpłatnego korzystania na podstawie umowy cywilnoprawnej, wyłączył ten majątek całkowicie z systemu podatku VAT.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Zainteresowany, dokonując zakupów towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowych projektów, nie wykonywał tych czynności do działalności gospodarczej i nie działał w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i tym samym nie spełnił przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem Wnioskodawca ponosząc wydatki celem realizacji przedmiotowych projektów (Projektu 1 oraz Projektu 2) nie nabył prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z tymi projektami.

Przechodząc do kwestii objętej zakresem pytań, a mianowicie prawa Wnioskodawcy do zastosowania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy, należy wskazać co następuje.

Według art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2 10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty – art. 91 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest właścicielem mienia wytworzonego i/lub nabytego w ramach realizacji Projektu 1 oraz Projektu 2. W momencie ponoszenia wydatków związanych z przedmiotowym mieniem, Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Mienie nabyte/wytworzone w ramach Projektu 1 i Projektu 2 było przekazywane nieodpłatnie do użytkowania Zakładowi. Po dokonaniu likwidacji Zakładu jego zadania przejęła nowopowstała Spółka, której zostało przekazane także przedmiotowe mienie na podstawie umowy dzierżawy. Mienie to – wytworzone i/lub nabyte w ramach ww. projektów – będzie stanowić m.in. środki trwałe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zainteresowany nie odliczał od wydatków poniesionych w związku z Projektem 1 oraz Projektem 2 podatku VAT naliczonego, w związku z tym, że realizacja tych projektów nie była związana z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że w związku z odpłatnym udostępnieniem mienia wytworzonego i/lub nabytego w ramach realizacji Projektu 1 i Projektu 2 na podstawie umowy cywilnoprawnej na rzecz Spółki, będzie miał prawo do dokonania korekty podatku VAT naliczonego na podstawie art. 91 ustawy.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim odwołać się do treści art. 168 ww. Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia – od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W kontekście ww. opisu sprawy należy powołać również wyrok TSUE z 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, że jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy, a zatem nie działając w charakterze podatnika, i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tego dobra (zob. pkt 38 i 44 wyroku w sprawie C-378/02). Ponadto okoliczność, że następnie podmiot ten działał jako podatnik, nie może na podstawie art. 20 szóstej dyrektywy skutkować tym, że będzie można odliczyć podatek VAT zapłacony przez ten podmiot z tytułu transakcji dokonanych jako władza publiczna i z tego względu nieopodatkowanych (zob. pkt 40 ww. wyroku).

Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika VAT wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższe tezy wyroku w sprawie C-378/02 zachowują aktualność również w odniesieniu do odpowiadających im przepisów Dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

Z opisu sprawy wynika, że nabycie towarów i usług związanych z realizacją Projektu 1 oraz Projektu 2 nie miało związku z działalnością gospodarczą, gdyż mienie to początkowo było wykorzystywane do czynności pozostających poza zakresem VAT (niepodlegających opodatkowaniu VAT). Takie jego wykorzystanie zgodne było z intencją Wnioskodawcy, gdyż – jak wskazano w opisie sprawy – dopiero 22 stycznia 2014 r. Zainteresowany zdecydował o zmianie jego przeznaczenia (oddanie w odpłatną dzierżawę). Oznacza to, że w chwili nabycia towarów i usług w trakcie realizacji inwestycji, Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika VAT.

W świetle powyższego późniejsza zmiana przeznaczenia (oddanie mienia do odpłatnego korzystania na rzecz Spółki) nie spowoduje powstania prawa do odliczenia VAT, gdyż prawo takie powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny (art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE).

Ponadto należy wskazać, że jednocześnie Wnioskodawca na okoliczność nieodliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług w trakcie realizacji Projektu 1 i Projektu 2 nie podał żadnych przesłanek, które mogły spowodować takie postępowanie, poza faktem, że po oddaniu do użytkowania zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy podkreślić, że oddanie przedmiotowego mienia wytworzonego i/lub nabytego w ramach realizacji Projektu 1 oraz Projektu 2 na rzecz Spółki do odpłatnego korzystania stanowi czynność wykonywaną przez Zainteresowanego w ramach jego działalności gospodarczej, a zatem Wnioskodawca w odniesieniu do tej czynności działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Jednakże aktualne wykorzystanie przedmiotowego mienia do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (oddanie do odpłatnego korzystania), w ramach wykonywania której to czynności Zainteresowany posiada status podatnika VAT, nie oznacza, że w momencie zakupów towarów i usług dla potrzeb realizacji inwestycji, Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Również przepisy art. 91 ustawy, regulujące kwestie korekt podatku naliczonego, nie przyznają prawa do odliczenia ani nie zmienią podatku naliczonego związanego pierwotnie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu w podatek podlegający odliczeniu w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy.

Z uwagi zatem na fakt, że Wnioskodawca wyłączył mienie będące przedmiotem pytań poza regulacje objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, to nawet późniejsze włączenie go do działalności gospodarczej i nabycie statusu podatnika dla czynności odpłatnego ich udostępniania oraz przeznaczenie go do czynności opodatkowanych, nie daje Zainteresowanemu prawa do korekty podatku naliczonego związanego z nabytymi/wytworzonymi towarami i usługami. Wnioskodawca nie nabył bowiem nigdy prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi zakupami, a zatem nie istnieje podatek, który można odliczyć poprzez dokonanie korekty.

W konsekwencji Zainteresowany ponosząc wydatki celem realizacji opisanych we wniosku projektów, nie nabył prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług składających się na mienie przekazane do odpłatnej dzierżawy.

Wobec powyższego – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 91 ustawy.

Podsumowując, w związku ze zmianą przeznaczenia mienia wytworzonego i/lub nabytego w ramach realizacji Projektu 1 oraz Projektu 2, tj. wykorzystywaniem go do czynności podlegających opodatkowaniu, Zainteresowany nie ma prawa do dokonania korekty podatku VAT naliczonego, zgodnie z art. 91 ustawy z tytułu poniesionych wydatków, bowiem Zainteresowany nigdy nie nabył prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi wydatkami.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w związku z realizacją Projektu 1 i Projektu 2 Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabytych towarów i usług ani w trakcie ich realizacji ani w okresie nieodpłatnego udostępniania majątku na rzecz Zakładu. Nie nabył również prawa do korekty tego podatku w związku ze zmianą sposobu wykorzystywania tego majątku. Dotyczy to zarówno towarów i usług zaliczanych do środków trwałych (nieruchomości i ruchomości) jak i innych towarów i usług związanych z Projektem 1 i Projektem 2, które Wnioskodawca nabył przed podjęciem decyzji o zmianie sposobu wykorzystywania majątku i przeznaczenia go do realizacji czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do korekty podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu 1 i Projektu 2 oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto w związku z przyjętym rozstrzygnięciem, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie ma podstaw do dokonania korekty odpowiedź na pytanie 7 dotyczące sposobu rozliczania podatku naliczonego z faktury dokumentującej wydatki odnoszące do kilku środków trwałych w przypadku korekty cząstkowej wieloletniej stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę, we własnym stanowisku interpretacji indywidualnych tut. Organ pragnie podkreślić, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym „Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (…)”. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego. Wniosek w części dotyczącej prawa do dokonania jednorazowej korekty podatku VAT naliczonego w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana sposobu wykorzystywania mienia wytworzonego w ramach Projektu 2 przed oddaniem tego mienia do użytkowani (pytanie oznaczone we wniosku nr 7) został załatwiony w interpretacji indywidualnej z 14 lipca 2014 r. nr ILPP5/443-83/14-8/PG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin