Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-201/14/MK
z 4 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2014 r. (wpływ do Organu – 5 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania ze sprzętu spółki przez menadżera zatrudnionego na podstawie kontraktu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych korzystania ze sprzętu spółki przez menadżera zatrudnionego na podstawie kontraktu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

V-ce prezes Spółki (Wnioskodawcy) pełni funkcję na podstawie kontraktu menadżerskiego. Przedmiotem kontraktu jest reprezentowanie Spółki i nadzorowanie wszelkich aspektów jej działalności. Za swoją usługę w ostatnim dniu roboczym danego miesiąca wystawia rachunek. Zleceniobiorca w związku z wykonywaniem swoich obowiązków na rzecz Spółki otrzymał dodatkowo pakiet menadżerski, który obejmuje: telefon komórkowy, samochód osobowy, kartę Statoil firma.

Wszystkie n/w koszty związane z użytkowaniem sprzętu firmowego przez menadżera w ramach wykonywanych zadań służbowych ponosi Spółka: raty leasingu samochodu, naprawy i usługi serwisowe, koszty paliwa, koszty rozmów telefonicznych. Suma kosztów związanych z wykonywaniem przez menadżera przyznanego mu pakietu stanowi podstawę opodatkowania zleceniobiorcy podatkiem dochodowym od osób fizycznych w miesiącu następnym po miesiącu wystąpienia kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy korzystanie przez menadżera zatrudnionego na podstawie kontraktu w spółce z o.o. z jej sprzętu skutkuje powstaniem u niego przychodu, gdy wykorzystuje go do spełnienia swych służbowych obowiązków, a Spółka postępuje słusznie naliczając z tego tytułu podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy rata leasingu samochodu, jego naprawy i serwis przysparzają powstanie przychodu u zleceniobiorcy?
3. Czy wymagane jest udokumentowanie (jakie?) w celu udowodnienia, że przyznany pakiet menadżerski (w tym paliwo, telefon) wykorzystywane jest wyłącznie do spraw służbowych?
   
   

Biorąc pod uwagę indywidualną interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lipca 2013 r. nr IPPB2/415-353/13-2/MG Spółka zaczęła mieć poważne wątpliwości czy postępuje właściwie.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie menadżerowi niezbędnego sprzętu firmowego służącego do wykonywania zadań służbowych związanych z zarządzaniem nie przysparza mu przychodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez zatrudnionego w spółce menadżera ze sprzętu tej spółki, tj. w zakresie pytania nr 1 i nr 2.

W zakresie pytania nr 3 – wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem, wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku podlegają opodatkowaniu.

Ustawodawca, w art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, wyróżnia jako odrębne źródło przychodów działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Przy czym z przepisu art. 13 pkt 7 ww. ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Wyjątek, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza, że przychody podatnika, który na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, są przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 powołanej ustawy. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji źródła przychodu.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych uznaje się natomiast, iż nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż v-ce prezes Spółki (Wnioskodawcy) pełni funkcję na podstawie kontraktu menadżerskiego. Przedmiotem kontraktu jest reprezentowanie Spółki i nadzorowanie wszelkich aspektów jej działalności. Za swoją usługę w ostatnim dniu roboczym danego miesiąca wystawia rachunek. Zleceniobiorca w związku z wykonywaniem swoich obowiązków na rzecz Spółki otrzymał dodatkowo pakiet menadżerski, który obejmuje: telefon komórkowy, samochód osobowy, kartę Statoil firma.

Ponadto, wszystkie koszty związane z użytkowaniem sprzętu firmowego przez menadżera w ramach wykonywanych zadań służbowych ponosi Spółka: raty leasingu samochodu, naprawy i usługi serwisowe, koszty paliwa, koszty rozmów telefonicznych.

Należy podkreślić, że z wniosku wynika, iż niezbędny sprzęt firmowy służy do wykonywania zadań służbowych związanych z zarządzaniem.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa należy stwierdzić, iż udostępnienie menadżerowi telefonu komórkowego, samochodu osobowego, karty Statoil firma oraz pokrywanie przez Wnioskodawcę wszystkich kosztów związanych z użytkowaniem sprzętu firmowego przez tego menadżera w ramach wykonywanych zadań służbowych, tj. rat leasingu samochodu, napraw i usług serwisowych, kosztów paliwa, kosztów rozmów telefonicznych nie stanowi przychodu menadżera, o ile telefon komórkowy, samochód osobowy, karta nie służą osobistym celom menadżera, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych.

W przypadku takiego udostępnienia i wykorzystywania składników majątkowych nie sposób uznać, iż menedżer uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Menedżer uzyskiwałby nieodpłatne świadczenia, które podlegałyby opodatkowaniu łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia w sytuacji, gdyby korzystał z tych składników majątku dla celów prywatnych, natomiast Spółka ponosiłaby koszty takiego korzystania w całości lub w części.

Należy bowiem wyróżnić dwa przypadki:

1. gdy składnik majątkowy wykorzystywany jest jako narzędzie pracy (służy tylko celom służbowym) - wydatki ponoszone przez Spółkę, związane z jego udostępnieniem i eksploatacją, nie stanowią przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń;
2. gdy składnik majątkowy służy osobistej korzyści podatnika i realizacji jego prywatnych celów - wydatki ponoszone przez Spółkę, związane z jego udostępnieniem i eksploatacją, stanowią przychody (osoby należącej do składu zarządu osoby prawnej) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Spółkę interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wskazać należy, iż orzeczenie to nie jest wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.