Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-212/14/MZ
z 2 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 13 marca 2014 r. (data wpływu do Biura – 14 marca 2014 r.), uzupełnionym 26 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego w 2013 r. z tytułu odszkodowania od Skarbu Państwa za przejęcie nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego w 2013 r. z tytułu odszkodowania od Skarbu Państwa za przejęcie nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 12 maja 2014 r. znak: IBPB II/1/415-212/14/MZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono 26 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku, po jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni na podstawie umowy darowizny z 27 października 2003 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego, otrzymała od swojej matki działkę nr 227, położoną w C. Działkę tę Wnioskodawczyni otrzymała wraz z innymi nieruchomościami. W dniu 12 lutego 2013 r. nastąpiło wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego na podstawie decyzji Wojewody o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej. Ww. decyzja zawierała ustalenie linii rozgraniczających teren oraz zatwierdzenia projektów podziałów nieruchomości. Na wniosek inwestora decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na ważny interes społeczny. Na podstawie art. 9s ust. 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa.

Urząd Wojewódzki w piśmie z 12 lutego 2013 r., skierowanym do Wnioskodawczyni, podał przepisy, na mocy których Wnioskodawczyni, jako właścicielowi nieruchomości z tytułu przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, przysługuje odszkodowanie w wysokości ustalonej między X S.A. a dotychczasowym właścicielem (Wnioskodawczynią). Były to przepisy ustawy o transporcie kolejowym, tj.:

1. art. 9y ust. 1 – o przysługującym odszkodowaniu,
2. art. 9y ust. 3e – o zwiększeniu wysokości odszkodowania o kwotę równą 5% wartości nieruchomości, gdy nieruchomość zostanie wydana niezwłocznie, co miało miejsce w przypadku Wnioskodawczyni.
   
   

Wnioskodawczyni uzyskała przedmiotowe odszkodowanie w 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy uzyskaną kwotę odszkodowania należy wykazać w zeznaniu PIT-36, a jeśli tak, to w której rubryce formularza?

Czy uzyskana kwota odszkodowania za wywłaszczenie podlega opodatkowaniu, a jeśli tak, to w jakiej wysokości?

Wnioskodawczyni wskazała, że odszkodowanie rozumie jako rekompensatę za poniesioną szkodę, czyli wyrównanie straty, a nie wzbogacenie się i jako takie, jej zdaniem powinno podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Według Wnioskodawczyni kwota odszkodowania, rozumiana jak wyżej, nie powinna podlegać zgłoszeniu do Urzędu Skarbowego na obowiązujących formularzach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Treść zacytowanego przepisu wskazuje, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie przychodu między innymi z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od 27 października 2003 r. była właścicielką działki nr 227, którą nabyła w drodze darowizny od matki. Decyzją Wojewody M. z 12 lutego 2013 r. działka nr 227 została przejęta przez Skarb Państwa dla potrzeb realizacji inwestycji kolejowej. Przejęcie działki nr 227 zostało dokonane w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. z 2007 r., Nr 16, poz. 94, z późn. zm.; od 19 grudnia 2013 r. Dz.U. z 2013 r., poz. 1594, z późn. zm.). Na podstawie art. 9y ust. 1 ust. 3e ww. ustawy Wnioskodawczyni otrzymała w 2013 r. odszkodowanie za wywłaszczoną działkę nr 227.

Zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.; od 23 kwietnia 2014 r. Dz.U. z 2014 r., poz. 518) ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, a w szczególności ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.

W myśl art. 1 pkt 5 ww. ustawy o transporcie kolejowym – w brzmieniu obowiązującym w 2013 r. – przepisy ustawy określają szczególne zasady i warunki przygotowania inwestycji dotyczących linii kolejowych o znaczeniu państwowym, w tym warunki lokalizacji i nabywania nieruchomości na ten cel oraz organy właściwe w tych sprawach.

Stosownie do treści art. 9o ust. 1 ww. ustawy decyzję o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej wydaje wojewoda, na wniosek P. ... Spółki Akcyjnej, zwanych dalej „ P. S.A.”.

Na podstawie art. 9q ust. 2 ustawy o transporcie kolejowym, wojewoda doręcza decyzję o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej wnioskodawcy oraz wysyła zawiadomienie o jej wydaniu właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie tej decyzji na adres wskazany w katastrze nieruchomości. Pozostałe strony zawiadamia w drodze obwieszczeń w urzędzie wojewódzkim i urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg linii kolejowej, na stronach internetowych tych gmin oraz urzędu wojewódzkiego, a także w prasie lokalnej. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne.

Nieruchomości wydzielone liniami rozgraniczającymi teren, o którym mowa w ust. 2, stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna (art. 9s ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 9s ust. 4 cyt. ustawy do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 3a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 9y i 9z.

Zgodnie natomiast z art. 9y ust. 1 ustawy o transporcie kolejowym, za nieruchomości oraz ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, o których mowa w art. 9s ust. 3 i 3a oraz art. 9x ust. 4, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między S.A. a dotychczasowym właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługują ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości.

W myśl art. 9y ust. 3e powołanej ustawy jeżeli dotychczasowy właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej odpowiednio wyda tę nieruchomość lub wyda nieruchomość i opróżni lokal oraz inne pomieszczenia niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 28 dni od dnia:

1. doręczenia zawiadomienia o wydaniu decyzji, o którym mowa w art. 9q ust. 2,
2. doręczenia postanowienia o nadaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej rygoru natychmiastowej wykonalności albo
3. w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna

-wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów należy uznać, że opisane we wniosku odszkodowanie zostało przyznane (wypłacone) stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć jednak na względzie, że zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nabycie działki nr 227 przez Wnioskodawczynię miało miejsce w okresie przekraczającym 2 lata przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego na podstawie decyzji Wojewody, to w świetle art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać, iż pierwsza z dwóch negatywnych przesłanek zwolnienia przedmiotowego nie została spełniona. Natomiast w związku z tym, iż nabycie działki nr 227 przez Wnioskodawczynię nastąpiło w drodze darowizny, a zatem miało charakter nieodpłatny, stwierdzić należy, że cena nie stanowiła elementu nabycia a zatem nie został spełniony również drugi warunek wyłączający przedmiotowe zwolnienie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię w 2013 r. z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z przejęciem nieruchomości oznaczonej nr 227, na cele realizacji inwestycji kolejowej, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek uiszczenia z tego tytułu podatku. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do wykazania ww. przychodu w zeznaniu podatkowym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych przyczyn niż wskazała to Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.