INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.), uzupełnione pismami z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.), z dnia 6 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) oraz z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) oraz z dnia 6 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) oraz z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie szkoły tańca. Jednym ze sposobów zaprezentowania się, a zarazem pozyskania kursantów jest udział w pokazach tanecznych. Na pokazach tanecznych instruktorzy występują w stosownych do danego tańca strojach (salsa, taniec towarzyski, taniec brzucha). Nie bez znaczenia jest także obuwie taneczne na specjalnej podeszwie. Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła Pani dwie pary butów męskich, dwie pary butów damskich oraz jedną koszulę dla instruktorów – mistrzowskiej pary, która prowadzi najwięcej zajęć i zdobyła II miejsce w mistrzostwach Polski.

Podeszwy butów wykonane są z mikrogumy lub „jelonek” (rodzaj zamszu). Cena obuwia kształtuje się na poziomie 300 zł. Stroje wykorzystywane do pokazów tanecznych i do udziału w mistrzostwach nie stanowią odzieży codziennego użytku, nie mogą być wykorzystywane także na „imprezach sylwestrowych”. Mechanicy oraz pracownicy budowlani posiadają obuwie i kombinezony służącą im wyłącznie do pracy.

W celu pozyskania kursantów na stronie internetowej zamieszczane są zdjęcia i filmy z pokazów i kongresów tanecznych krajowych i zagranicznych, na których widnieją instruktorzy z Pani szkoły wraz z tancerzami światowej sławy. Podnosi to prestiż szkoły, a także zachęca do udziału w zajęciach. Pokazy taneczne przyciągają wielu widzów, część z nich zainteresowana jest zdobyciem umiejętności tanecznych prezentowanych na pokazach. Uczestniczy Pani wraz z zatrudnionymi na umowę zlecenie instruktorami w kongresach salsy, baczaty itd. Faktury VAT stanowią potwierdzenie uiszczanych przez Panią opłat za udział w kongresach. Do ww. wyjazdów wykorzystuje Pani własny samochód osobowy (stosując kilometrówkę). Kongresy trwają czasami dłużej niż 1 dzień, dlatego też miejsc noclegowych poszukuje Pani w hotelach. Z hoteli także posiada Pani faktury VAT.

Ponadto podkreśla Pani, iż brak jest literatury fachowej, która mogłaby posłużyć, jako instruktaż a zakup, której mógłby bez problemu stanowić koszty uzyskania przychodu. Na kongresach, tancerze światowej sławy prezentują swoje układy choreograficzne, style, kroki w poszczególnych kategoriach tańca. Po udziale w takich kongresach instruktorzy wnoszą do swoich kursów wiele atrakcyjnych i nowych elementów w wyniku, czego zajęcia są bardziej atrakcyjne i więcej osób jest zainteresowanych kursami, co ma związek z uzyskaniem przychodu.

Organizując pokazy taneczne lub konkursy tańca z nagrodami, szkoła Pani ma możliwość zaprezentowania różnych rodzajów tańca i zachęcenie do uczestniczenia w kursach (pokazy umieszczane są na stronie internetowej w celu zwiększenia przychodu). Pokazy taneczne często są filmowane przez oglądających, którzy umieszczają je na „you tube”, jest to doskonała reklama, dzięki której zwiększa się ilość zainteresowanych kursami, a tym samym zwiększa się przychód studia.

Wydatki na udział w kongresach i mistrzostwach dotyczą tylko i wyłącznie jednej pary instruktorów, która w umowie zlecenia ma zawarty udział w powyższych pokazach. Poznane tam nowe style tańca uatrakcyjniają zajęcia. Zakupiona odzież i obuwie przeznaczona jest także dla tej samej pary tanecznej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi Pani także wydatki na zakup wody do picia. Wskazuje Pani, iż taniec jest dużym wysiłkiem, co powoduje ogromne zapotrzebowanie na wodę. W siłowniach i klubach fitness woda do picia jest ogólnie dostępna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 2, 3 i 4).

• Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki związane z wyjazdami Wnioskodawcy oraz instruktorów na kongresy krajowe i zagraniczne (kilometrówka, noclegi, wpisowe – opłata za udział w kongresie)...
• Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki na zakup strojów i obuwia dla instruktorów uczestniczących w pokazach tanecznych i w mistrzostwach oraz specjalistyczne obuwie służące do pracy na parkiecie dla Wnioskodawcy i niektórych instruktorów...
• Czy zakup wody do picia dla instruktorów i kursantów może stanowić koszty uzyskania przychodów...

Uważa Pani, iż udział Jej i instruktorów w kongresach salsy, baczaty itd, stanowi koszt uzyskania przychodu gdyż jest to szkolenie osób pracujących. Nie stanowi to kursu czy szkolenia, w którym uzyskuje się tytuł zawodowy. Ponadto uważa Pani, iż wydatki na zakup specjalistycznego obuwia do tańca (niekiedy kolorowego w zależności od stroju), w którym można wykonywać wiele obrotów, a które jednocześnie zapobiega poślizgowi lub przewróceniu się można uznać za koszt, tym bardziej, iż instruktorzy pozostawiają je w studiu. Udział instruktorów w mistrzostwach tanecznych i pokazach wymaga odpowiednich strojów oraz obuwia. Instruktorzy reprezentują szkołę – wobec powyższego uważa Pani, iż wydatki na zakup strojów także stanowią koszty uzyskania przychodów. Pani zdaniem zakup wody do picia dla instruktorów i kursantów jest także kosztem uzyskania przychodów. Taniec jest dużym wysiłkiem, co powoduje ogromne zapotrzebowanie na wodę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przy czym zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie szkoły tańca. W ramach prowadzonej działalności wyjeżdża Pani wraz z instruktorami, na kongresy krajowe i zagraniczne ponosząc wydatki na dojazdy (kilometrówka), noclegi oraz wpisowe – opłata za udział w kongresie. Natomiast udział instruktorów w pokazach tanecznych i w mistrzostwach obliguje Panią do zakupu odpowiednich strojów i obuwia. (powyższe wydatki dotyczą wyłącznie instruktorów, którzy w umowie zlecenia zawarty mają udział w kongresach i mistrzostwach). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi Pani także wydatki na zakup wody do picia, bowiem zajęcia taneczne wymagają dużego wysiłku fizycznego, co powoduje ogromne zapotrzebowanie na wodę.

W odniesieniu do wydatków związanych z dojazdem Pani i ww. instruktorów na kongresy zagraniczne i krajowe wskazać należy, iż w sytuacji, gdy podróż odbywana jest samochodem wprowadzonym do ewidencji środków trwałych, za koszty uzyskania przychodów można uznać wszystkie wydatki dotyczące danego pojazdu, poniesione w czasie podróży, np. zakup paliwa, opłaty za parking. W przypadku, gdy podatnik korzysta z własnego samochodu osobowego nie będącego środkiem trwałym, wydatki związane z eksploatacją pojazdu stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zalicza się do kosztów na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Koszty eksploatacji pojazdu w tym przypadku nie mogą przekroczyć kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km, właściwej dla danego pojazdu.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ww. ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. W myśl art. 23 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewidencja przebiegu pojazdu, o której mowa w ust. 5, powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Wydatki związane z wyjazdami Pani oraz instruktorów na kongresy krajowe i zagraniczne (noclegi, wpisowe – opłata za udział w kongresach) nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dla stwierdzenia, czy wydatki związane z wyjazdami Pani oraz instruktorów na kongresy krajowe i zagraniczne, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest ustalenie czy takie wydatki związane są z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczej i czy mają z nią związek.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa, należy posłużyć się wykładnią słownikową. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym poglądem doktryny prawa podatkowego, należy przyjąć, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego działania.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami. Za wydatki związane z reprezentacją należy uznać te, które mają na celu kształtowanie własnego wizerunku firmy, powodujące pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, co z kolei stanowi zachętę do podejmowania rozmów, czy współpracy.

Zatem wskazać należy, iż zakupu wody pitnej dla instruktorów i kursantów nie można rozpatrywać jako wydatki związane z reprezentacją. Umożliwienie korzystania z wody pitnej kursantom i instruktorom jakkolwiek może przyczynić się do pozytywnego wizerunku szkoły, to jednakże tego rodzaju wydatku w powiązaniu ze specyfiką prowadzonej działalności nie można utożsamiać z reprezentacją, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego wydatki na zakup wody pitnej dla instruktorów i kursantów mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Ponadto wskazać należy, iż ze specyfiki prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej wynika, iż wymaga ona ponoszenia nakładów na stroje przeznaczone do tańca oraz na specjalistyczne obuwie, użytkowane przez Panią i zatrudnionych instruktorów tańca. Prezencja tancerzy, występujących w strojach stosowny do danego tańca bez wątpienia przyczynia się do podkreślenia dobrego wizerunku szkoły, co wpłynie na zwiększenie przychodu. Zatem uznać należy, iż zakup odpowiednich strojów do tańca oraz specjalistycznego obuwia spełnia kryterium wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że poniesione przez Panią wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie szkoły tańca, związane z wyjazdami Pani i instruktorów (którzy w umowie zlecenia zawarty mają udział w kongresach i mistrzostwach) na kongresy krajowe i zagraniczne (kilometrówka, noclegi, wpisowe – opłata za udział w kongresie), z zakupem strojów i obuwia dla instruktorów uczestniczących w pokazach tanecznych i mistrzostwach oraz zakup wody pitnej dla instruktorów i kursantów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli ze zgromadzonych przez Panią dowodów wynikało będzie, że w istocie wydatki te pozostają w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza spoczywa na podatniku.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tutejszy organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodowego, które wskazywałoby, że poniesiony wydatek spełnia znamiona kosztu podatkowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie związane z zaliczeniem lub nie zaliczeniem poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, nie rozstrzyga natomiast kwestii związanej z momentem zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto wskazać należy, że jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.