Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-213/14/EK
z 18 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 15 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie bilansowania rzeczywistego zużycia powyżej norm z rzeczywistym zużyciem poniżej norm na poziomie danego wyrobu akcyzowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie bilansowania rzeczywistego zużycia powyżej norm z rzeczywistym zużyciem poniżej norm na poziomie danego wyrobu akcyzowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka „X” sp. z o.o. zajmuje się produkcją i sprzedażą farb i rozcieńczalników przemysłowych. Spółka nie posiada składu podatkowego.

W roku 2012 i wcześniej, Spółka nie była zarejestrowana na potrzeby podatku akcyzowego.

Do produkcji Spółka stosuje wyroby akcyzowe o kodach CN 2707 50 (solvesso 100 i solvesso 150) oraz CN 2902 44 00 (ksylen) podlegające zerowej stawce akcyzy. Zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym właściwy naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji wydanej z urzędu ustalił dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych dla poszczególnych produktów. Normy te zostały ustalone z datą ważności na dany rok, na podstawie aktualnych receptur produkowanych farb, jak również na podstawie zużycia wyrobów akcyzowych w poprzednim okresie obrachunkowym.

Z uwagi na fakt, iż produkcja farb jest procesem bardzo skomplikowanym, określenie właściwych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest utrudnione.

W praktyce w celu osiągnięcia pożądanych parametrów farb i rozcieńczalników, Spółka zmuszona jest do ciągłej kontroli procesu produkcyjnego i w zależności od potrzeb, do zużycia raz większej, a raz mniejszej ilości surowców, w tym również wyrobów akcyzowych, niż wynika to z receptur.

Konsekwencją tego faktu są przypadki zużycia wyrobu akcyzowego znacznie poniżej lub powyżej przyznanej normy na poziomie poszczególnych produktów.

W ogólnym rozliczeniu całkowite zużycie wyrobów akcyzowych na poziomie całej produkcji w danym okresie obrachunkowym jest niższe niż wynika to z przyznanych norm.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może dokonać bilansowania rzeczywistego zużycia powyżej norm z rzeczywistym zużyciem poniżej norm na poziomie danego wyrobu akcyzowego?

Spółka, decyzją Naczelnika Urzędu Celnego, otrzymała normy zużycia wyrobu akcyzowego dla poszczególnych produktów.

W trakcie roku, w celu osiągnięcia właściwych cech jakościowych produktów, zużycie surowców, w tym wyrobu akcyzowego, było zróżnicowane.

Dla części produktów nastąpiło przekroczenie normy zużycia wyrobu akcyzowego, dla pozostałej części produktów zużycie wyrobu akcyzowego było poniżej ustalonej normy.

Całkowite zużycie danego wyrobu akcyzowego dla wszystkich produktów za cały rok obrachunkowy było poniżej sumy zużycia według przyznanych norm na poszczególne produkty dla danego wyrobu akcyzowego.

Opisana sytuacje obrazuje poniższy przykład liczbowy dotyczący wyrobu akcyzowego ksylenu o kodzie CN 2902 44 00.

tabela – załącznik PDF – strona „5”

Według opinii Spółki w danym roku nie nastąpiło przekroczenie normy zużycia dla danego wyrobu akcyzowego.

Zgodnie z art. 89 ust. 4 pkt 2 przekroczenie przyznanych norm zużycia odnosi się do danego wyrobu akcyzowego zużywanego w toku prowadzonej działalności gospodarczej.

Zużycia poniżej oraz powyżej przyznanych norm mogą być, według Spółki, ze sobą bilansowane, gdyż dotyczą tego samego wyrobu akcyzowego oraz jak wynika z przykładu, całkowite zużycie danego wyrobu akcyzowego zostało wykorzystane do produkcji farb i rozcieńczalników.

Spółka uważa, że w danym przypadku nie dochodzi do przekroczenia normy zużycia danego wyrobu akcyzowego oraz nie powstaje obowiązek naliczania podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752), zwanej dalej ustawą, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715 i objęte pozycjami CN 2901 i 2902.

W myśl art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również zużycie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

Na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2, niebędący podmiotem zarejestrowanym w trybie ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 (art. 16 ust. 8 ustawy).

Przepis art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy określa, że właściwy naczelnik urzędu celnego, z zastrzeżeniem ust. 7, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Zatem ustalenie dopuszczalnych norm zużycia następuje z urzędu w drodze decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego i ma zastosowanie do wszystkich podmiotów gospodarczych zużywających wyroby akcyzowe, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy, do produkcji innych wyrobów.

Na podstawie art. 85 ust. 4 właściwy naczelnik urzędu celnego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględnia:

1. rodzaj wyrobów akcyzowych;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3. warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku;
4. maksymalne normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
   
   

Zauważyć również należy, że Minister Finansów korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 85 ust. 5 ustawy wydał rozporządzenie z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 166), które zgodnie z § 1 pkt 2 określa szczegółowy zakres i sposób ustalania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych.

W § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia zostało określone, że podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego stosowanych urządzeń i technologii.
   
   

Reasumując, przekroczenie ww. dopuszczalnych norm zużycia powoduje, że należy opodatkować ponadnormatywne zużycie wg odpowiedniej stawki.

Z przedstawionego opisu zawartego we wniosku wynika, że dla Wnioskodawcy, zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji wydanej z urzędu ustalił dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych dla poszczególnych produktów wytwarzanych przez spółkę. Normy te zostały ustalone z datą ważności na dany rok, na podstawie aktualnych receptur produkowanych farb, jak również na podstawie zużycia wyrobów akcyzowych w poprzedni roku obrachunkowym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zużywa ten sam wyrób akcyzowy. Jednakże wyrób gotowy do produkcji którego zużyto wyrób akcyzowy jest – jak wskazał Wnioskodawca - zróżnicowany, nie jest to ten sam gotowy wyrób. Wnioskodawca wskazał, że zużycie poniżej normy nastąpiło w przypadku otrzymania wyrobu gotowego WRK-002-0000-017 oraz WTC-153-0001-020, natomiast zużycie powyżej normy dla wyrobu gotowego WUZ-001-0000-025.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zużycie przyznanych norm mogą być ze sobą bilansowane, gdyż dotyczą tego samego wyrobu akcyzowego.

Powyższą ocenę stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawioną przez Wnioskodawcę należy uznać za nieprawidłową.

Wskazać bowiem należy, że określone decyzją właściwego naczelnika urzędu celnego dopuszczalne normy zużycia zostały ustalone zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych dla wyrobu akcyzowego zużywanego do produkcji określonego danego gotowego wyrobu nieakcyzowego wytworzonego przez Wnioskodawcę.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca nie może dokonać bilansowania norm. Normy te bowiem zostały ustalone dla zużycia danego wyrobu akcyzowego przy wytwarzaniu poszczególnego określonego wyrobu nieakcyzowego. Tym samym w sytuacji gdy do czasu obowiązywania decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego ustalającej normy dopuszczalnych norm zużycia dla wyrobów akcyzowych zużywanych do produkcji wskazanych wyrobów nieakcyzowych występuje u Wnioskodawcy ponadnormatywne ich zużycie wyroby te podlegają opodatkowaniu akcyzą zgodnie z zasadą zawartą w art. 89 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Reasumując jeżeli w trakcie obowiązywania decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego, w której ustalono zgodnie z ww. przepisami dla produkowanych wyrobów nieakcyzowych dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych, nastąpiło przekroczenie ustalonych dopuszczalnych norm zużycia, ich zużycie (przekraczające ustalone normy) podlega opodatkowaniu akcyzą.

W przypadku zaś gdy w okresie na jaki została wydana decyzja, ustalone dopuszczalne normy zużycia (w odniesieniu do określonych produkowanych przez Wnioskodawcę wyrobów nieakcyzowych objętych wydaną decyzją) stały się lub mogą stać się nieadekwatne Wnioskodawca ma prawo do wystąpienia od właściwego naczelnika urzędu celnego o zmianę wydanej decyzji.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.