Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-559/14-3/EŻ
z 6 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2014r. (data wpływu 22 maja 2014r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2014r. (data wpływu: 26 maja 2014r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22 maja 2014r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia w koszty uzyskania przychodów opłat licencyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w Polsce [dalej: Spółka], podlegającą obowiązkowi podatkowemu w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o pdop. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

Spółka uiszcza na rzecz licencjodawcy [dalej: Licencjodawca] opłaty licencyjne z tytułu korzystania ze znaku towarowego. Usługa, na podstawie umowy z Licencjodawcą, jest rozliczana w kwartalnych okresach rozliczeniowych. Spółka otrzymuje fakturę od Licencjodawcy za każdy kwartał w roku. W praktyce, może wystąpić sytuacja, w której z tytułu korzystania ze znaku towarowego w ostatnim kwartale roku 2014 Spółka otrzyma fakturę w styczniu roku 2015 i wprowadzi ją do swojego systemu księgowego w styczniu roku 2015.

W związku z tym, że faktura otrzymana zostanie w 2015 r, ale dotyczyć będzie operacji gospodarczych mających miejsce w roku 2014, zostanie ona zgodnie z przepisami o rachunkowości zaksięgowana na dzień 31 grudnia 2014r, a wartość wynikających z niej kosztów stanowić będzie element sprawozdania finansowego Spółki za rok 2014.

Ww. opłaty licencyjne stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o pdop.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodne z przepisami art. 15 ust. 4d i art. 15 ust. 4e ustawy o pdop będzie zaliczenie przez Spółkę kosztów ww. opłat licencyjnych do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowymi 2014 ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczenie kosztów ww. opłat licencyjnych do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym 2014 jest zgodne z przepisami ustawy o pdop, w szczególności art. 15 ust. 4d i art. 15 ust. 4e ustawy o pdop. Wynika to z następujących okoliczności.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, co do zasady, uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, albo na dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu.

Z powyższego wynika, że w celu określenia momentu w którym tzw. koszty pośrednie powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest ustalenie zakresu pojęcia „dzień poniesienia kosztu”. Pod tym pojęciem należy rozumieć dzień, na który — zgodnie z przepisami o rachunkowości - Spółka uwzględni koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który Spółka wskaże w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek zostanie przypisany. Dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego zaksięgowania kosztu tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych

Za przyjęciem takiej interpretacji przemawia wykładnia literalna art. 15 ust. 4e ustawy updop. Należy przy tym zwrócić uwagę na rozróżnienie zakresu pojęciowego dwóch terminów:

• „dzień, na który ujęto koszt w księgach” oraz
• „dzień, w którym ujęto koszt w księgach”.

Pierwszy termin oznacza datę, do której przypisano dany koszt zgodnie z przepisami o rachunkowości, natomiast sformułowanie „dzień, w którym ujęto koszt w księgach” — oznacza datę faktycznego (technicznego) zapisu określonej transakcji gospodarczej w księgach rachunkowych podatnika.

Powyższe rozróżnienie kluczowe z punktu widzenia zasad rachunkowości (szczególnie zasady współmierności przychodów i kosztów poniesionych przez podmiot gospodarczy) ustawodawca uwzględnił również w konstrukcji art. 15 ust. 4e updop, w którym uzależnił poniesienie kosztu nie od dnia, w którym dokonano zapisu kosztu w księgach rachunkowych (dnia czynności ewidencyjnej), lecz od dnia, z którym wiąże się poniesiony koszt w myśl zasad prawa bilansowego (dnia, na który następuje ujęcie kosztu w księgach).

Wobec powyższego, w sytuacji gdy korzystanie ze znaku towarowego wystąpi w roku 2014 r. (co znajduje również odzwierciedlenie w umowie Spółki z Licencjodawcą), a faktura dokumentująca wykonanie usługi przez Licencjodawcę otrzymana zostanie przez Spółkę w 2015 r. to należy uznać, że koszty takiej usługi stanowią koszty uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok podatkowy 2014 przy założeniu, że zgodnie z przepisami prawa bilansowego zarachowanie tego kosztu nastąpi na 31 grudnia 2014.

Pogląd przedstawiony powyżej został potwierdzony interpretacjami indywidualnymi Ministra Finansów, m.in. wydanymi przez

(i) Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi - z 25 lipca 2012 r. nr IPTPB3/423-76-11-9/12-S/M, w uzasadnieniu której stwierdza się: „Zdaniem tutejszego Organu, dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, lecz należy przyjąć, iż jest to dzień, na który Spółka uwzględnia koszt w prowadzonych przez Nią księgach rachunkowych.”

(ii) Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu - z 2 stycznia 2013 r., nr ILPB3/423-407/12-2/JG, w uzasadnieniu której stwierdza się „Pojęcie „dzień, na który ujęto koszt” interpretowane musi być zgodnie z przepisami o rachunkowości, z których wynikają normy określające m.in. do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są określone koszty i przychody. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatków w księgach, tylko jego ujęcie jako kosztu, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości.”

Stanowisko takie jest jednoznacznie wspierane przez orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo;

(i) Wyrok NSA z 12 września 2011 r., sygn. akt II FSK 1091/10, w którym sąd stwierdził, że: „Skoro tak, należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. Nie jest ona bowiem datą ujęcia kosztu, a jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu.

(ii) Wyrok NSA z 31 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 206/11, w którym sąd uznał, że: z o zadekretowaniu danego dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej, czy też jak ujął to sąd pierwszej instancji dzień, do którego dany wydatek został przypisany, a nie dzień, w którym dokonano zapisu księgowego (wprowadzenia informacji do systemu).

(iii) Wyrok NSA z 27 września 2012r. I FSK 253/11: W związku z poczynionymi uwagami należy stwierdzić, że ujęcie (zaksięgowanie) wydatku w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.