Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-492/13/IK
z 22 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 7490 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w związku wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 22 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 980/12 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 26 maja 2014 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 504/13, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z 17 maja 2012 r. (data wpływu 22 maja 2012 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży biletu wstępu do parku rozrywki, w ramach którego można korzystać z obiektów i atrakcji znajdujących się na terenie parku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 maja 2012 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży biletu wstępu do parku rozrywki, w ramach którego można korzystać z obiektów i atrakcji znajdujących się na terenie parku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie prowadzenia parku rozrywki - park linowy. Park ten obejmuje - plac zabaw dla dzieci i park linowy. Przedmiotem sprzedaży będą bilety wstępu na ww. obiekty. Odwiedzający park mogą wykupić bilet wstępu o różnej wartości. W ramach biletu wstępu do parku rozrywki dzieci i dorośli mogą korzystać z placu zabaw oraz torów linowych, w zależności od rodzaju wykupionego biletu wstępu. Spółka pobiera opłatę od osoby w zamian za prawo wstępu. Dzieci i dorośli w ramach opłaty mogą zatem korzystać z urządzeń i atrakcji znajdujących w parku rozrywki zgodnie z obowiązującym wewnętrznym regulaminem na podstawie wykupionego biletu. Powyższe usługi są sklasyfikowane w PKWIU 93.21.10.0 - usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki (w zakresie udostępniania atrakcji znajdujących się na terenie parku rozrywki). Na terenie parku działa także bar, w którym można nabyć zarówno dania obiadowe, jak i słodycze, napoje, itp. Usługi gastronomiczne nie są uwzględnione w cenie biletu i są rozliczane oddzielnie.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie oczekuje zajęcia stanowiska organu w kwestii dotyczącej prawidłowości sklasyfikowania usług do symbolu PKWiU, tj. do odpowiednich grupowań statystycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa, którą Spółka świadczy, polegająca na umożliwieniu klientowi (indywidualnemu lub grupie klientów) wstępu na poszczególne atrakcje, skorzystania z danych atrakcji, powinna być opodatkowana 8% stawką podatku VAT, jako usługa związana z rozrywką i rekreacją - usługa w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122, art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%, a stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 ustawy wynosi 8%. W załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi do 31 grudnia 2013 r. 8%.

W poz. 183 tego załącznika, wymieniono usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, a w poz. 186 wymieniono pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.

Przedmiotem sprzedaży są bilety wstępu do parku linowego i na plac zabaw. Odwiedzający park mogą wykupić bilet wstępu o różnej wartości, w ramach którego mogą korzystać z różnych obiektów, aż do wydatkowania pełnej danej kwoty. W ustawie brak jest definicji pojęcia „wstępu”, ustawodawca nie wskazuje jego kategorii, nie przedstawia katalogu zamkniętego lub choćby otwartego jego form. Niemniej za utrwalony należy już uznać pogląd Ministra Finansów, wyrażony w licznych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych w podobnym lub analogicznym stanie faktycznym, iż „wstęp” należy rozumieć szeroko, szerzej niż określenie „bilet wstępu”. „Wstęp” oznacza bowiem możliwość uczestniczenia w czymś, skorzystania z czegoś.

Taka definicja bez wątpienia oddaje trafnie istotę usług, które Spółka świadczy. Będzie bowiem oferować możliwość skorzystania z poszczególnych atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy też na danym obiekcie - czyli możliwość uczestniczenia w czymś, skorzystania z czegoś.

W parku linowym są trasy o określonej długości, na której znajdują się różnorodne przeszkody, a zadaniem uczestnika jest ich pokonanie z wykorzystaniem lin. By klient mógł skorzystać z tej atrakcji, uiści określoną opłatę za możliwość wejścia na wskazany obiekt i pokonania toru przeszkód. Podobnie rzecz się ma na przykład z tzw. tyrolką. Usługa ta polega na wpięciu uczestnika w stosowne przyrządy i umożliwieniu mu swobodnego zjazdu na stalowej lince rozpiętej nad stawem. By móc skorzystać z tego urządzenia, zainteresowany będzie obowiązany uiścić opłatę za wstęp na nie. Prawo wejścia na dany obiekt, skorzystania z danego urządzenia będzie wiązało się z koniecznością uiszczenia określonej opłaty, odrębnej za prawo wejścia na każdą z atrakcji.

Nie ma przy tym racjonalnego uzasadnienia dla odmiennego traktowania wstępu na teren parku linowego, rozumianego jako przekroczenie granic nieruchomości wydzielonej na ten park (za który Spółka nie będzie pobierać odrębnej opłaty) od wstępu na teren poszczególnych obiektów, skorzystania z poszczególnych atrakcji znajdujących się na obszarze parku. W związku z przytoczonym już sposobem definiowania przez Ministra Finansów pojęcia „wstępu”, w sposób szeroki - jako możliwości uczestniczenia w czymś, skorzystania z czegoś, nie ma podstaw do rozróżniania na potrzeby opodatkowania podatkiem VAT wstępu na teren parku jako całości, od wstępu na poszczególne obiekty położone w granicach tego parku. Zdaniem spółki usługi wstępu do parku linowego na gruncie stosowanego dla celów podatkowych PKWiU należy sklasyfikować w grupowaniu o symbolu 93.21.10 (obejmuje ono usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki). Usługi te nie korzystają ze zwolnienia od podatku (usługi wstępu świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki zostały wyłączone spod zwolnienia), lecz są opodatkowane obecnie stawką 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. A zatem sprzedaż biletów wstępu do parku linowego opodatkowana jest obniżoną stawką w wysokości 8%, która obowiązuje do 31 grudnia 2013 r.

W stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług związanych z rozrywką, za które pobierana jest opłata za wstęp, należy zastosować od 1 stycznia 2011 r. stawkę podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż usługi wstępu do parku rozrywki oznaczone symbolem 93.21.10.0., będące imprezą otwartą na którą możliwy będzie natychmiastowy dostęp, korzystają z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 183 załącznika nr 3 ustawy o VAT. Zatem Spółka powinna stosować do powyższych form rekreacji (wejście do parku rozrywki i jednocześnie możliwość korzystania ze wszystkich zamontowanych tam urządzeń i atrakcji) zawartą w cenie biletu wstępu stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

W dniu 6 czerwca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-244/12/IK uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 28 czerwca 2012 r.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 6 czerwca 2012 r. znak: IBPP2/443-244/12/IK poprzez zmianę ww. interpretacji.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, pismem z 25 lipca 2012 r. znak: IBPP2/4432-53/12/IK, podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 6 czerwca 2012 r. znak: IBPP2/443-244/12/IK.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 6 czerwca 2012 r. znak: IBPP2/443-244/12/IK złożył skargę z 29 sierpnia 2012r. (data wpływu 3 września 2012 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Wyrokiem z 22 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 980/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Sąd stwierdził, że nie jest zasadne stanowisko organu, że "opłata za bilety wstępu" nie jest tożsama z "opłatą w zakresie wstępu" i ta pierwsza opłata obejmuje nie tylko prawo wstępu, wejścia do parku rozrywki ale też - przede wszystkim - możliwość czynnego korzystania ze znajdujących się tam urządzeń i ta właśnie usługa jest świadczona przez stronę skarżącą i musi być opodatkowana stawką "23%", a nie może być zastosowana stawka 8% odnosząca się do usług "wyłącznie w zakresie wstępu".

Takie stanowisko organu, w ocenie Sądu, sprowadza zastosowanie stawki 8% tylko do opłaty za "wstęp" do danego obiektu, na określony teren itd. w celu zachowania biernego czyli przykładowo oglądania filmu, spektaklu teatralnego, meczu, zaś wstęp do obiektu w którym nabywca biletu (uiszczający opłatę) będzie aktywnie korzystał z wyposażenia tego obiektu na przykład - jak w niniejszym przypadku - z urządzeń na placu zabaw, czy z urządzeń parku linowego nie będzie przez tą stawkę objęty. Trzeba zauważyć, że strona skarżąca nie wskazuje, by klienci po wejściu do parku rozrywki korzystali z pomocy, "szkolenia", czy rad osób "pracujących" w tym parku tj. opiekunów, trenerów itd.

Sąd zauważył także, że przecież wstęp do parków rozrywki i wesołych miasteczek, na dyskoteki i sale taneczne (pozycja 183 załącznika do cyt. wyżej ustawy), usługi bibliotek, archiwów, muzeów i pozostałe usługi w zakresie kultury (pozycja 184 załącznika), pozostałe usługi związane z rekreacją (pozycja 186 załącznika) nie może oznaczać biernego zachowania nabywcy biletu - klienta po "dokonaniu wstępu" czyli po wejściu do danego obiektu, bo o ile w bibliotece, w archiwum i w muzeum, klient czyta, wybiera książki, ogląda eksponaty, to już jego zachowanie może być inne przy korzystaniu z "pozostałych usług w zakresie kultury" a jeśli chodzi o wstęp na dyskoteki, sale taneczne, czy właśnie do parku rozrywki to zasady doświadczenia życiowego dają podstawy do stwierdzenia, że klient - nabywca biletu "wstępuje" tam po to, by wykazać się pewną aktywnością, sprawnością fizyczną itd. - a więc trudno uznać, że usługi z tych właśnie pozycji załącznika do ustawy mają dotyczyć opłaty za "bierny wstęp".

Skoro w pozycji 183 załącznika wymieniono właśnie jako zrównane co do opodatkowania takie formy jak wstęp do takich obiektów, w których trudno sobie wyobrazić nabywanie biletów wstępu (opłacania wstępu) tylko za prawo wejścia, to w ocenie Sądu nie jest zasadne stanowisko organu, bo byłoby to nieuprawnionym zawężeniem treści tego załącznika. Chodzi tu bowiem o usługi związane z rozrywką i rekreacją, uszczegółowione co do wstępu do określonych obiektów, których charakter - przedmiot działalności wiąże się z udostępnianiem klientom, wstępującym możliwości aktywnego korzystania z urządzeń - jak w wesołym miasteczku i w parku rozrywki - albo wykorzystania muzyki do aktywnego poruszania się (dyskoteki, sale taneczne), a więc z treści tej pozycji nie można, zdaniem Sądu, wyprowadzić wniosku, że opłata za wstęp dotyczy biernego uczestnictwa, bo takie bierne uczestnictwo pozostaje w oczywistej sprzeczności z rodzajami tych rozrywek i rekreacji. Regułą jest w parku linowym poruszanie się z użyciem określonych urządzeń (np. lin, mostków linowych itd.) a w wesołym miasteczku korzysta się z reguły z karuzeli, strzelnicy itd. a nie "wstępuje" się tam po to, by przyglądać się zabawom i rozrywkom innych osób - co oczywiście dotyczy także dyskotek i sal tanecznych.

Wejście, wstęp do parku rozrywki (podobnie jak na salę taneczną, na dancing) jest z natury rzeczy immanentnie związany właśnie z możliwością aktywności ruchowej przy wykorzystaniu charakteru tego miejsca i przygotowanych w nim atrakcji.

Przytoczona wyżej regulacja art. 32 Rozporządzenia wykonawczego Rady, w ocenie Sądu, także nie daje podstaw do przyjęcia stanowiska jak w zaskarżonej interpretacji, ponieważ odnosząc się do "usług wstępu - przyznawania prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę" (ust. 1) i wymieniając przykładowo takie prawo na spektakle, koncerty, mecze, konferencje ale także i do parków rozrywki (ust. 2), równocześnie zastrzega, iż nie dotyczy to korzystania, za opłatą, z sal gimnastycznych (ust. 3). Zastrzeżenie to (wyłącznie) nie odnosi się więc do korzystania z tych obiektów w których będą odbywać się imprezy - między innymi - rozrywkowe, na które dana osoba nabyła prawo wstępu ale wskazuje wyłącznie na korzystanie z obiektu sportowego - sali gimnastycznej i innych.

W nawiązaniu do przytoczonych wyżej okoliczności, Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja jest niezgodna z brzmieniem pozycji 183 załącznika do powołanej ustawy i wobec powyższego uchylił ją w oparciu o art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Od powyższego wyroku Minister Finansów, reprezentowany przez pełnomocnika, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem tego Sądu z 7 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 504/13 skarga kasacyjna została oddalona.

Sąd w składzie rozpoznającym skargę kasacyjną podzielił pogląd zawarty w wyroku NSA z 30 stycznia 2014 r. I FSK 311/13, sprowadzający się do tego, że stanowisko autora skargi kasacyjnej można byłoby uznać za trafne, gdyby możliwe było jednoznaczne wskazanie desygnatu definicji sformułowanej w pozycji 183 załącznika numer 3. Nie można bowiem zakładać, że racjonalny ustawodawca tworzy normę prawną nieobejmującą żadnego stanu faktycznego. Nie sposób wskazać usługi związanej z rozrywką czy rekreacją, które polegałaby wyłącznie na samym wstępie, biernym uczestnictwie, bez aktywnego korzystania z urządzeń znajdujących się w tym obiekcie. Samo pojęcie rozrywki czy rekreacji zakłada aktywne spędzanie wolnego czasu. Zachodzi bowiem sprzeczność między pojęciem rozrywka, rekreacja a bierne uczestnictwo, brak aktywności.

Dlatego należy się zgodzić z sądem pierwszej instancji, że wykładnia pojęcia "wstęp" wyłącznie do wejścia do obiektu, bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, stanowi zawężenie tego pojęcia.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowanie " usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne" odnosi się do biletów wstępu do parku rozrywki, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez park linowy, które nie są związane z normalnym typowym jego użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie parku, nie są objęte ww. podstawą prawną. Opodatkowane są zaś stawką właściwą dla tych usług. Tego podatnik nie kwestionuje.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wynik wykładni systemowej wewnętrznej. Usługi wskazane w pozycjach 182, 183, 184 i 185 załącznika numer 3 ograniczają zastosowanie stawki obniżonej wyłącznie do wstępu. Zatem ustawodawca wprowadza preferencje w zakresie stawki za wejście i aktywne korzystanie z danego obiektu, np. wesołego miasteczka, parku rozrywki, dyskoteki. Nie sposób zresztą sobie wyobrazić, że wstęp do tych obiektów ma polegać wyłącznie na biernym korzystaniu.

Wreszcie należy zwrócić uwagę na cele, które przyświecają ustawodawcy, wprowadzającego stawki obniżone na określone towary lub usługi. W ten sposób, obniżając koszt nabycia, można preferować określone zachowania konsumentów. Niewątpliwie wprowadzenie stawki obniżonej na usługi rekreacyjne służy rozpowszechnieniu zdrowego trybu życia poprzez udostępnienie tych usług i obniżenie kosztów. W tym kontekście nieracjonalne byłoby preferowanie poprzez stawki obniżone wyłącznie usług rekreacyjnych polegających na biernym korzystaniu z obiektów. Nieracjonalne byłoby różnicowanie podatkowe tych usług rekreacyjnych, które polegają na konieczności korzystania z urządzeń lub przyrządów.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Sąd obu instancji oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W poz. 183 wspomnianego załącznika nr 3 do ustawy wymieniono „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” - bez względu na symbol PKWiU.

Z kolei pod poz. 186 wspomnianego załącznika nr 3 do ustawy figurują „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały m.in. usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne oraz pozostałe usługi związane z rekreacją jednakże wyłącznie w zakresie wstępu.

Należy zauważyć, że w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie definiuje się pojęcia „wstępu”. W konsekwencji należy sięgnąć do wykładni językowej, aby poznać jego znaczenie. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl) pod pojęciem tym należy rozumieć „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Z kolei, „Uniwersalny słownik języka polskiego" pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003, s. 59, t. V) określa rekreację jako: „aktywny wypoczynek" wskazując sposoby użycia tego określenia m.in. jako: gimnastyka rekreacyjna, obiekty, ośrodki rekreacyjne, zajęcia, ćwiczenia rekreacyjne. Podobnie Wł. Kopaliński („Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem wydanie nowe, poprawione, Warszawa 2003, s. 428) definiuje rekreację jako: „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie" pochodzące od łac. recreatio „powrót do zdrowia, sił”.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie prowadzenia parku rozrywki - park linowy. Park ten obejmuje - plac zabaw dla dzieci i park linowy. Przedmiotem sprzedaży będą bilety wstępu na ww. obiekty. Odwiedzający park mogą wykupić bilet wstępu o różnej wartości. W ramach biletu wstępu do parku rozrywki dzieci i dorośli mogą korzystać z placu zabaw oraz torów linowych, w zależności od rodzaju wykupionego biletu wstępu. Spółka pobiera opłatę od osoby w zamian za prawo wstępu. Dzieci i dorośli w ramach opłaty mogą zatem korzystać z urządzeń i atrakcji znajdujących w parku rozrywki zgodnie z obowiązującym wewnętrznym regulaminem na podstawie wykupionego biletu. Powyższe usługi są sklasyfikowane w PKWIU 93.21.10.0 - usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki (w zakresie udostępniania atrakcji znajdujących się na terenie parku rozrywki).

Odnosząc opisany we wniosku stan faktyczny do przytoczonych powyżej przepisów prawa, a także mając na względzie stanowiska WSA w Rzeszowie oraz NSA zawarte w przywołanych wyżej wyrokach stwierdzić należy, że skoro wobec braku legalnej definicji „wstępu” w przepisach z zakresu podatku od towarów i usług dla zdefiniowania tego pojęcia należy przyjmować określenia w znaczeniu słownikowym, zatem „wstęp” należy rozumieć jako możliwość wejścia gdzieś, a w przedmiotowej sprawie - na teren parku rozrywki.

Jak wskazał WSA w Rzeszowie w ww. wyroku o sygn. akt I SA/Rz 980/12 wstęp do parków rozrywki i wesołych miasteczek, na dyskoteki i sale taneczne (pozycja 183 załącznika do cyt. wyżej ustawy), usługi bibliotek, archiwów, muzeów i pozostałe usługi w zakresie kultury (pozycja 184 załącznika), pozostałe usługi związane z rekreacją (pozycja 186 załącznika) nie może oznaczać biernego zachowania nabywcy biletu - klienta po "dokonaniu wstępu" czyli po wejściu do danego obiektu, bo o ile w bibliotece, w archiwum i w muzeum, klient czyta, wybiera książki, ogląda eksponaty, to już jego zachowanie może być inne przy korzystaniu z "pozostałych usług w zakresie kultury" a jeśli chodzi o wstęp na dyskoteki, sale taneczne, czy właśnie do parku rozrywki to zasady doświadczenia życiowego dają podstawy do stwierdzenia, że klient - nabywca biletu "wstępuje" tam po to, by wykazać się pewną aktywnością, sprawnością fizyczną itd. - a więc trudno uznać, że usługi z tych właśnie pozycji załącznika do ustawy mają dotyczyć opłaty za "bierny wstęp". Podobny pogląd przedstawił NSA, który we przywołanym wyżej wyroku z 7 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 504/13 wskazał, że sformułowanie "usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne" odnosi się do biletów wstępu do parku rozrywki, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez park linowy, które nie są związane z normalnym typowym jego użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie parku, nie są objęte ww. podstawą prawną. Opodatkowane są zaś stawką właściwą dla tych usług. Tego podatnik nie kwestionuje.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że będąca przedmiotem zapytania Wnioskodawcy usługa wstępu do parku rozrywki polegająca na umożliwieniu klientowi wstępu na poszczególne atrakcje korzysta z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT i w powiązaniu z poz. 183 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że tut. organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy co do prawidłowości zaklasyfikowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług do grupowania PKWiU. Jak wskazał Wnioskodawca, nie oczekuje on zajęcia stanowiska organu w kwestii dotyczącej prawidłowości sklasyfikowania usług do symbolu PKWiU, tj. do odpowiednich grupowań statystycznych.

Obowiązek prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te czynności.

Tutejszy organ nie jest właściwy do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości sporządzonej kwalifikacji, Wnioskodawca może się zwrócić do właściwego w tym zakresie organu, Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29.

Ponadto w przedmiotowej sprawie zwrócić uwagę należy, że wskazanie symboli PKWiU w stosunku do usług określonych w poz. 183 i 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT pozostaje bez wpływu na opodatkowanie tych usług, gdyż zastosowanie obniżonej stawki VAT dotyczy wyłącznie wstępu, bez względu na symbol PKWiU.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta, 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.