2014.07.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-335/14-6/MR
z 11 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z 19 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) uzupełnionym pismami z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) i 3 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących raty leasingowe, serwis samochodów, koszty eksploatacyjne ponoszone bezpośrednio przez Wnioskodawcę oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach – jest prawidłowe,
pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa oraz innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych ponoszonych bezpośrednio przez dzierżawcę lub za pośrednictwem Wnioskodawcy (refakturowanie) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących raty leasingowe, serwis samochodów, zakup paliwa oraz inne wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych a także prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach. Wniosek uzupełniono 16 czerwca 2014 r. i 7 lipca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem jej działalności jest organizacja i zarządzanie siecią sklepów a także sprzedaż hurtowa, natomiast jednym z dodatkowych przedmiotów jest wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych. Spółka wykorzystuje pojazdy samochodowe (samochody osobowe) na podstawie zawartych umów leasingu (leasing operacyjny). Faktury związane z leasingiem samochodów osobowych wystawiane są na Spółkę. Na mocy postanowień zawartych w tych umowach Spółka jako Leasingobiorca ma możliwość oddania do odpłatnego używania ww. samochody.

W tym celu Spółka podpisała umowy dzierżawy tych samochodów z współpracującymi z nią przedsiębiorcami (dalej: Partnerzy), których na chwilę obecną jest ponad 200 a ich ilość będzie rosła. Usługi te dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi za okresy miesięczne.

Koszty związane z użytkowaniem tych samochodów ponosi Spółka a następnie refakturuje je na Partnerów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Ad. 1

Pojazdy będące przedmiotem wniosku przeznaczone są wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy dzierżawy Partnerom.

Ad. 2

Przedmiotem wniosku są samochody osobowe.

Ad. 3

Pojazdy, o których mowa we wniosku nie będą pojazdami, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy, potwierdzających wymagania dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy.

Ad. 4

Pojazdy, o których mowa we wniosku nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą a z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie będzie wynikać takie przeznaczenie.

Ad. 5

Konstrukcja tych pojazdów, o których mowa we wniosku, nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (czyli nie będą to samochody opisane w pkt 3 i 4):

samochody oddawane w najem Partnerom będą samochodami osobowymi w przeważającej części marki (…) lub (...);
po stronie Spółki nie zaistnieją okoliczności obiektywne potwierdzające lub wykluczające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego, od strony Spółki jest to wynajem w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej z przeznaczeniem do wykonywania działalności gospodarczej przez używającego - jego zakres i poziom określa używający samochód osobowy;
nie zostały ustalone zasady co do sposobu wykorzystania pojazdów wykluczające ich użycie do celów prywatnych;
Wnioskodawca nie będzie nadzorował używania samochodów przez samodzielny podmiot gospodarczy;
osoby wykorzystujące pojazdy nie są pracownikami Spółki wobec tego nie mają wyznaczonych godzin pracy ani też miejsc do garażowania - pozostaje to w swobodnej gestii Partnera jako Przedsiębiorcy;
nie będzie wprowadzony obowiązek zostawienia po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa pojazdów, bez możliwości ich pobrania;
nie będzie istnieć nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych (np. GPS);
Wnioskodawca nie ma zamiaru kontrolować czy istnieje możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych, gdyż pobiera czynsz z tytułu dzierżawy i/lub refakturuje uzgodnione koszty eksploatacyjne.

Ad. 6

Ponadto Spółka wskazała, że przez cały czas obowiązywania umów leasingu samochodów osobowych, pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie przez Partnerów na podstawie umowy dzierżawy a Spółka w żadnym momencie nie dysponuje fizycznie tymi pojazdami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W kontekście powołanego stanu faktycznego Spółka chciałaby uzyskać odpowiedź (w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.) na następujące pytania:

Czy Spółka będzie miała prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących raty leasingowe wynikające z umów leasingu operacyjnego samochodów osobowych, serwis tych samochodów, zakup paliwa oraz inne wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych w okresie oddania pojazdów do odpłatnego używania w oparciu o wskazane powyżej umowy dzierżawy?
Czy Spółka jest zobligowana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu?
Czy Spółka zobowiązana jest do złożenia informacji naczelnikowi urzędu skarbowego o pojazdach wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, czy też może uznać, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o przepisy Ustawy o VAT, a w szczególności o art. 86a ust. 3, 4 i 5 w brzmieniu nadanym Ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), Spółka jest uprawniona do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych jak również VAT naliczonego wynikającego z faktur za zakup paliwa oraz wszelkich innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych.

Od 1 kwietnia 2014 roku stosownie do przepisów art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, powyższe ograniczenie nie dotyczy przypadków, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do przepisów ust. 4 ww. artykułu pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W opinii Spółki nie jest ona zobligowana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu ze względu na fakt, że samochody osobowe przeznaczone są do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów dzierżawy – co stanowi przedmiot działalności Spółki, a co za tym idzie wypełnia warunek wynikający z zapisów art. 86a ust. 5 Ustawy o VAT.

Wobec zwolnienia z prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wynikającego z ww. przepisu Spółka nie ma również obowiązku złożenia informacji, o której mowa w znowelizowanym art. 86a ust. 12 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe – w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących raty leasingowe, serwis samochodów, koszty eksploatacyjne ponoszone bezpośrednio przez Wnioskodawcę oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach oraz
nieprawidłowe – w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa oraz innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych ponoszonych bezpośrednio przez dzierżawcę lub za pośrednictwem Wnioskodawcy (refakturowanie).

W związku z tym, że wniosek złożony w dniu 24 marca 2014 r. dotyczy stanu faktycznego, jednakże Wnioskodawca oczekuje rozstrzygnięcia w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. niniejszą interpretację wydano według stanu prawnego obowiązującego w ww. dacie.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że od 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014, poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepis art. 86a uległ zmianie.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługiwać będzie ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy – do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Stosowanie do art. 86a ust. 10 ustawy – spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem/dzierżawę, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane elementy.

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Stosowanie do treści art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Natomiast, zgodnie z art. 86a ust. 13 – w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak wynika z art. 8 ustawy nowelizującej – w przypadku pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika, lub używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, prowadzi się począwszy od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami;
informację, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, składa się w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem jej działalności jest organizacja i zarządzanie siecią sklepów a także sprzedaż hurtowa, natomiast jednym z dodatkowych przedmiotów jest wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych. Spółka wykorzystuje pojazdy samochodowe (samochody osobowe) na podstawie zawartych umów leasingu (leasing operacyjny). Faktury związane z leasingiem samochodów osobowych wystawiane są na Spółkę. Na mocy postanowień zawartych w tych umowach Spółka jako Leasingobiorca ma możliwość oddania do odpłatnego używania ww. samochody. W tym celu Spółka podpisała umowy dzierżawy tych samochodów z współpracującymi z nią przedsiębiorcami (Partnerzy), których na chwilę obecną jest ponad 200 a ich ilość będzie rosła. Usługi te dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi za okresy miesięczne. Koszty związane z użytkowaniem tych samochodów ponosi Spółka a następnie refakturuje je na Partnerów. Pojazdy będące przedmiotem wniosku przeznaczone są wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy dzierżawy Partnerom i są to samochody osobowe. Pojazdy, o których mowa we wniosku nie będą pojazdami, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy, potwierdzających wymagania dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy. Przedmiotowe pojazdy, nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą a z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie będzie wynikać takie przeznaczenie. Konstrukcja tych pojazdów, o których mowa we wniosku, nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą:

samochody oddawane w najem Partnerom będą samochodami osobowymi w przeważającej części marki (…) lub (...);
po stronie Spółki nie zaistnieją okoliczności obiektywne potwierdzające lub wykluczające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego, od strony Spółki jest to wynajem w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej z przeznaczeniem do wykonywania działalności gospodarczej przez używającego – jego zakres i poziom określa używający samochód osobowy;
nie zostały ustalone zasady co do sposobu wykorzystania pojazdów wykluczające ich użycie do celów prywatnych;
Wnioskodawca nie będzie nadzorował używania samochodów przez samodzielny podmiot gospodarczy;
osoby wykorzystujące pojazdy nie są pracownikami Spółki wobec tego nie mają wyznaczonych godzin pracy ani też miejsc do garażowania – pozostaje to w swobodnej gestii Partnera jako Przedsiębiorcy;
nie będzie wprowadzony obowiązek zostawienia po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa pojazdów, bez możliwości ich pobrania;
nie będzie istnieć nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych (np. GPS);
Wnioskodawca nie ma zamiaru kontrolować czy istnieje możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych, gdyż pobiera czynsz z tytułu dzierżawy i/lub refakturuje uzgodnione koszty eksploatacyjne.

Kosztami eksploatacyjnymi, które będą stanowić koszt Wnioskodawcy będą co do zasady: wymiana opon, naprawy powypadkowe, naprawy główne, ubezpieczenie, przeglądy techniczne. Pozostałe koszty co do zasady są ponoszone bezpośrednio przez dzierżawcę lub za pośrednictwem Wnioskodawcy (refakturowanie). Ponadto, przez cały czas obowiązywania umów leasingu samochodów osobowych, pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie przez Partnerów na podstawie umowy dzierżawy a Spółka w żadnym momencie nie dysponuje fizycznie tymi pojazdami.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących raty leasingowe wynikające z umów leasingu operacyjnego samochodów osobowych, serwis tych samochodów, zakup paliwa oraz inne wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych w okresie oddania pojazdów do odpłatnego używania w oparciu o umowy dzierżawy, a ponadto, czy Spółka jest zobligowana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz do złożenia informacji naczelnikowi urzędu skarbowego o pojazdach wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, czy też może uznać, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych do działalności przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących nabycia, rat leasingowych oraz innych wydatków. Ograniczenie to nie będzie miało zastosowania w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy samochód osobowy przeznaczony jest wyłącznie na wynajem/dzierżawę, to podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W takim przypadku okolicznościami potwierdzającymi brak użytku prywatnego może być określenie reguł wykluczających ten użytek. Natomiast, w sytuacji, gdy samochód osobowy zostaje przeznaczony również do celów innych niż najem/dzierżawa (nie jest przeznaczony wyłącznie do wynajmu/dzierżawy), ustalenie zasad używania dodatkowo potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu są warunkami, których spełnienie jest wymagane w celu skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe i inne wydatki.

Jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia pojazdy będące przedmiotem wniosku (samochody osobowe) przeznaczone są wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy dzierżawy Partnerom – Spółka wskazała, że przez cały czas obowiązywania umów leasingu samochodów osobowych, pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie przez Partnerów na podstawie umowy dzierżawy a Spółka w żadnym momencie nie dysponuje fizycznie tymi pojazdami.

Ad. 1

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że od 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego przedmiotowych samochodów, ich serwisu oraz innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych (wymiana opon, naprawy powypadkowe, naprawy główne, ubezpieczenie, przeglądy techniczne), tj. wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w okresie oddania pojazdów do odpłatnego używania w oparciu o umowy dzierżawy, zgodnie z art. 86a ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

Wskazać należy, że w okresie, gdy przedmiotowe samochody będą oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy dzierżawy i o ile najemcy tych samochodów będą dokonywać zakupu paliwa do dzierżawionych samochodów, decydując o ilości, jakości i czasie zakupu, to wówczas najemcy (dzierżawcy) będą dysponować przedmiotowym paliwem jak właściciel (będą nabywcami towaru). W analogiczny sposób należy odnieść się do ponoszonych bezpośrednio przez dzierżawcę innych kosztów eksploatacyjnych związanych z dzierżawionymi samochodami, jak również kosztów ponoszonych za pośrednictwem Wnioskodawcy a następnie refakturowanych na dzierżawcę. Zatem, należy stwierdzić, że Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodów osobowych będących przedmiotem wniosku, jak również kosztów eksploatacyjnych ponoszonych bezpośrednio przez dzierżawcę lub za pośrednictwem Wnioskodawcy (refakturowanie), w okresie, gdy samochody te będą przedmiotem dzierżawy, albowiem Spółka nie będzie nabywcą paliwa, jak również innych towarów związanych z eksploatacją samochodów.

Powyższe potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 w postępowaniu pomiędzy Auto Lease Holland BV a Bundedamt fur Finanzen. Trybunał zauważył: „iż »dostawa towarów« nie odwołuje się do przeniesienia własności zgodnie z procedurami określonymi w stosownym prawie krajowym, lecz obejmuje wszelkie przeniesienie majątku rzeczowego przez jedną stronę, które uprawnia drugą stronę w rzeczywistości do dysponowania nim tak, jakby ta strona była właścicielem tego majątku”.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 sierpnia 2012 r. I FSK 1177/11, wskazując, że mimo iż wyrok TSUE został wydany w sprawie dotyczącej umowy leasingu, ale zawarte w jego uzasadnieniu tezy mają szerszy uniwersalny charakter – odnoszący się do rozumienia pojęcia „dostawa towarów” na tle prawa podatkowego.

W konsekwencji Wnioskodawcy w ogóle nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących: zakup paliwa do samochodów będących przedmiotem wniosku, jak również kosztów eksploatacyjnych ponoszonych bezpośrednio przez dzierżawcę lub za pośrednictwem Wnioskodawcy (refakturowanie) – w sytuacji gdy to dzierżawca będzie rzeczywistym nabywcą towaru, tj. będzie nim dysponował jak właściciel.

Ad. 2 i 3

Z uwagi na fakt, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. oddanie w odpłatne używanie pojazdów, a pojazdy będące przedmiotem wniosku są wykorzystywane wyłącznie w takim zakresie – to Spółka nie jest zobligowana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy. Konsekwencją zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wynikającego z ww. przepisu jest również brak obowiązku złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin