Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-218/14-4/LK
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 kwietnia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na wykonaniu izolacji termicznej komory spalania oraz rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na wykonaniu izolacji termicznej komory spalania oraz rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 30 kwietnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka T. GmbH z siedzibą w Niemczech, nie posiadająca w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności (zarejestrowana w Polsce jedynie na potrzeby podatku VAT), oferuje swoim klientom szeroką gamę usług w zakresie ogniotrwałych izolacji wysokotemperaturowych. Jednostka wykonuje swoje usługi również na terytorium Polski. Spółka otrzymuje od zleceniodawcy z siedzibą w Niemczech (zarejestrowanego w Polsce tylko do podatku VAT) zlecenia na wykonanie izolacji termicznej komory spalania. Zlecenia są wykonywane na terenie Polski, przez oddelegowanych pracowników T. GmbH, w Polskiej firmie która wytworzyła te komory spalania. Wnioskodawca przywozi do Polski z Niemiec materiały potrzebne do wykonania izolacji termicznej danego urządzenia. Po wykonaniu izolacji zleceniodawca z siedzibą w Niemczech wywozi komory spalania z Polski, dostarczając je do odbiorców na całym świecie. T. GmbH wystawia fakturę za wykonaną na terytorium Polski usługę na majątku ruchomym, na kontrahenta z siedzibą w Niemczech, Niemiecki kontrahent Wnioskodawcy nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. W którym kraju powinna być opodatkowana usługa świadczona na terytorium Polski przez T. GmbH z siedzibą w Niemczech, na rzecz Niemieckiego kontrahenta.
   
2. Czy podatnik powinien wykazać w Polsce WNT z tytułu przywozu z Niemiec do Polski własnych materiałów niezbędnych przy wykonywaniu usług.
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 .

Zdaniem Wnioskodawcy, czynnikiem decydującym o sposobie, w jaki dana usługa zostanie rozliczona, jest miejsce jej świadczenia.

Zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarowi usług z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm. „miejsce świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. lila, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 Oraz art. 28n".

Zatem jeśli usługa świadczona jest na rzecz podatnika z Niemiec, powinna zostać opodatkowana w Niemczech.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 11 i 12 ustawy o podatku od towarowi usług z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm. Wnioskodawca powinien rozpoznać w Polsce Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów z tytułu przemieszczenia własnych materiałów z Niemiec do Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju,
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z siedzibą w Niemczech, który nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności (zarejestrowana w Polsce jedynie na potrzeby podatku VAT). Wnioskodawca oferuje swoim klientom szeroką gamę usług w zakresie ogniotrwałych izolacji wysokotemperaturowych. Spółka wykonuje swoje usługi również na terytorium Polski. Spółka otrzymuje od zleceniodawcy z siedzibą w Niemczech (zarejestrowanego w Polsce tylko do podatku VAT) zlecenia na wykonanie izolacji termicznej komory spalania. Zlecenia są wykonywane na terenie Polski, przez oddelegowanych pracowników Wnioskodawcy, w Polskiej firmie która wytworzyła te komory spalania. Wnioskodawca przywozi do Polski z Niemiec materiały potrzebne do wykonania izolacji termicznej danego urządzenia. Po wykonaniu izolacji zleceniodawca z siedzibą w Niemczech wywozi komory spalania z Polski, dostarczając je do odbiorców na całym świecie. Spółka wystawia fakturę za wykonaną na terytorium Polski usługę na majątku ruchomym, na kontrahenta z siedzibą w Niemczech, Niemiecki kontrahent Wnioskodawcy nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą miejsca świadczenia wykonywanych usług na rzecz kontrahenta z siedzibą w Niemczech.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić, zatem należy, że zawarte w nim zastrzeżenia dotyczące art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n ustawy nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie.

Tym samym miejsce świadczenia usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na wykonaniu izolacji termicznej komory spalania należy ustalać na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy.

Zatem miejscem świadczenia tym samym opodatkowania ww. usług polegających na wykonaniu izolacji termicznej komory spalania na rzecz podmiotu mającego siedzibę na terytorium Niemiec będzie poza terytorium kraju, gdyż jak wynika z wniosku usługi są świadczone dla pomiotu zagranicznego którego siedziba znajduje się w Niemczech i podmiot ten nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na wykonaniu izolacji termicznej komory spalania jest prawidłowe.

W odniesieniu do stanowiska dotyczącego pytania drugiego w zakresie czy podatnik powinien wykazać w Polsce WNT z tytułu przywozu z Niemiec do Polski własnych materiałów niezbędnych przy wykonywaniu usług, należy wskazać że w myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a – z zastrzeżeniem art. 10;
   
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższe przepisy wskazują, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. Zatem przepis art. 11 ust. 1 ustawy przewiduje że towary które są przemieszczane z terytorium innego kraju członkowskiego do Polski należą do podatnika, a samo przemieszczenie tych towarów nie jest dokonywane w wykonaniu dostawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy:

1. towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
   
2. przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
3. towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie części transportu pasażerów, o której mowa w art. 22 ust. 5, z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika lub na jego rzecz na pokładach tych pojazdów;
   
4. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
   
5. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
   
6. towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione;
   
7. towary mają być czasowo używane na terytorium kraju w celu świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
   
8. towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła,
   
9. przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W art. 12 ustawy zostały określone czynności, w ramach których podatnik przemieszcza należące do swego przedsiębiorstwa towary na terytorium innego państwa członkowskiego, które zostały wyłączone z uznania ich za transakcje wewnątrzwspólnotowe. Z jednej strony wyłączenie dotyczy przypadków, gdy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego w celu dalszej ich dostawy na tym terytorium. Druga grupa czynności wyłączonych dotyczy przypadków, gdy towary są przewożone na terytorium innego państwa członkowskiego jedynie w celu ich czasowego używania, po którego zakończeniu zostaną przemieszczone z powrotem.

Z opisu sprawy nie wynika aby wskazane okoliczności zaistniały w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia.

Tym samym w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania również art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca towary których używa w związku ze świadczeniem usług przywożone są z terytorium Niemiec. Po wykorzystaniu tych towarów do świadczonej usługi gotowe produkty w postaci zaizolowanych komór termicznych są dostarczane do odbiorców na całym świecie. Zatem nie zostaną spełnione warunki o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, ponieważ po pierwsze materiały (towary) przywiezione z Niemiec służą jedynie do wykonania usług tj. do wykonania czynności polegającej na izolacji komór termicznych, po drugie gotowe wyroby (tj. zaizolowane komory termiczne) nie zostaną wywiezione na terytorium Niemiec, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, kontrahent dostarcza te komory do odbiorców na całym świecie.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okolicznosci przedsatwione we wniosku stwierdzić należy że przedmiotowa transakcja przywozu z terytorium Niemiec materiałów będących własnością Wnioskodawcy stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż wypełnia ona warunki przewidziane w wyżej wymienionym art. 11 ust. 1 ustawy, następuje przemieszczenie własnych towarów Wnioskodawcy z terytorium UE (Niemiec) na terytorium Polski w związku z Jego działalnością, tj. dalszym wykorzystaniem tych towarów w związku z wykonywaniem usług na rzecz kontrahenta z Niemiec.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.