Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-131/14-4/KJ
z 31 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 24 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z odpłatnym użytkowaniem samochodów służbowych przez pracowników (pytanie nr 4 we wniosku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 10 lipca 2014 r., nr IPTPB1/415-232/14-2/MD, IPTPB3/423-131/14-2/KJ (doręczonym w dniu 14 lipca 2014 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 21 lipca 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 17 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik – spółka (…) (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) posiada samochody firmowe stanowiące przedmiot umowy leasingu oraz samochody będące własnością Spółki.

Wnioskodawca zamierza udostępniać pracownikom Spółki, których zadania (zakres obowiązków) wskazuje na taką potrzebę – w dniach będących ich dniami wykonywania pracy (dalej zwane dniami pracy) samochody służbowe, w celu umożliwienia im właściwej realizacji obowiązków służbowych.

Miejscem parkowania samochodów służbowych w dniach pracy będzie miejsce pobytu pracownika (co uwarunkowane jest zakresem obowiązków, optymalnym wykorzystaniem przez pracownika czasu pracy, a także zapewnieniem bezpieczeństwa pojazdu, Spółka nie jest bowiem zdolna do przechowania całej floty w miejscu siedziby). W dniach niebędących dniami świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy (np. niedziele i święta, urlop pracownika) pracownicy będą mieć prawo – każdorazowo za zgodą Pracodawcy – użytkować samochody służbowe Spółki do celów prywatnych.

Informację o wykorzystywaniu samochodów służbowych do celów prywatnych – Spółka będzie czerpać z odczytów z GPS. Wynagrodzenie za korzystanie przez pracowników dla celów prywatnych z samochodów służbowych, którymi Spółka dysponuje na podstawie umowy leasingu, Spółka zamierza ustalać w oparciu o stawkę dzienną za korzystanie z pojazdu dla celów prywatnych. Wysokość stawki dziennej będzie równa sumie kosztów miesięcznych związanych z używaniem pojazdu (rata leasingowa, koszty ubezpieczenia, serwis, naprawy oraz miesięczne zużycie paliwa) podzielonej przez ilość dni w miesiącu. Tak ustalona stawka będzie kolejno mnożona przez liczbę dni, w których pracownik faktycznie wykorzystywał samochód dla celów prywatnych (zgodnie ze wskazaniami GPS).

Wartość wynagrodzenia z tytułu wykorzystywania przez pracowników do celów prywatnych samochodów służbowych, których Spółka jest właścicielem ustalana będzie na takiej samej zasadzie jaką Spółka stosuje względem samochodów, którymi dysponuje na podstawie umowy leasingu, przy czym przyporządkowanie rat leasingowych do samochodu będącego własnością Spółki będzie ustalane wg tych samych modeli, a jeżeli nie jest to możliwe, według tych samych klas pojazdu.

Z uwagi na charakter pracy pracowników, miejsce parkowania samochodów służbowych wykorzystywanych do celów służbowych Spółka będzie wyznaczać w miejscu zamieszkania danego pracownika.

Charakter pracy pracowników, którzy korzystają z samochodów służbowych wymaga wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki. Stąd też, pracownicy nie są zobowiązani do codziennego pobytu w siedzibie Spółki, a nawet jeżeli dojeżdżają codziennie do biura, często są zobowiązani przed lub po pobycie w biurze do wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za wyznaczeniem miejsca parkowania w miejscu zamieszkania danego pracownika jest fakt, że Spółka nie ma możliwości zapewnienia wystarczającej ilości miejsc parkingowych w swojej siedzibie dla wszystkich pracowników, którym zostały przydzielone samochody służbowe.

W piśmie z dnia 17 lipca 2014 r., zawierającym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że w złożonym wniosku występuje równocześnie jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, jak i płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto dodał, że :

1. Samochody stanowiące własność Spółki, które Spółka zamierza udostępniać pracownikom zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i amortyzacja ich stanowi koszt uzyskania przychodów.
2. Do kosztów uzyskania przychodów w związku z umowami leasingu samochodów Spółka zalicza: raty leasingowe oraz koszty eksploatacji samochodu takie jak m.in. paliwo, części, koszty napraw i przeglądów.
3. Przepisem normującym umowę leasingu w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest art. 17 b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
4. W przypadku samochodów będących własnością Spółki do kosztów uzyskania przychodów Spółka zamierza zaliczać odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tych samochodów, jak również koszty eksploatacji samochodu m.in. takie jak: paliwo, części, koszty napraw i przeglądów.
5. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów). Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, być właściwie udokumentowany. W wyniku odpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów Spółka uzyskuje przychód, w związku z czym, aby go osiągnąć koniecznym jest poniesienie wydatków związanych z eksploatacją samochodów – czyli przedmiotu będącego źródłem przychodu. Skoro z tytułu odpłatnego udostępnienia dla potrzeb prywatnych samochodów służbowych pracownikom Spółka uzyskuje przychód, to wydatki ponoszone przez Spółkę związane z eksploatacją ww. samochodów, jako ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, stanowią koszty ich uzyskania. Ponadto, w czasie w którym samochody służbowe nie będą odpłatnie udostępniane pracownikom, Spółka będzie je wykorzystywać dla celów prowadzenia własnej bieżącej działalności gospodarczej, takich jak dojazd do kontrahentów przedstawicieli handlowych Spółki, a także dla innych celów, które z uwagi na różnorodność działań prowadzonych przez Spółkę i zmienność jej bieżących potrzeb nie mogą zostać wymienione enumeratywnie. Korzystanie przez Spółkę z samochodów dla celów prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej również pozwala uznawać wydatki na utrzymanie tych samochodów za ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Między poniesionymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy w tym znaczeniu, że poniesione wydatki są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia (ponoszenie tych wydatków warunkuje eksploatację samochodów zgodnie z ich przeznaczeniem) a w rezultacie ich poniesienia Spółka może zwiększyć swoje przychody.
6. Dokumentem stanowiącym podstawę odpłatnego udostepnienia pracownikom spółki samochodów służbowych do celów prywatnych będzie podpisana – stosowna umowa cywilnoprawna z pracownikiem (umowa o korzystaniu z samochodu służbowego do celów prywatnych), w której zostaną określone zasady korzystania z samochodów oraz wynagrodzenie za to korzystanie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po przeformułowaniu):

1. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, w przypadku użytkowania przez pracowników Spółki w celach prywatnych samochodów służbowych stanowiących przedmiot umów leasingu, pracownicy Spółki będą osiągać przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który Spółka powinna doliczać pracownikom do wynagrodzenia i jako płatnik podatku pobierać z tego tytułu zaliczkę na podatek?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku użytkowania przez pracowników Spółki w celach prywatnych samochodów służbowych będących własnością Spółki, jej pracownicy będą osiągać przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który Spółka powinna doliczać pracownikom do wynagrodzenia i jako płatnik podatku pobierać z tego tytułu zaliczkę na podatek?
3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z wyznaczeniem miejsca parkowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika po stronie pracownika powstanie przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego świadczenia polegającego na dojazdach samochodem służbowym do/z miejsca parkowania do siedziby Spółki, który Spółka winna doliczać pracownikom do wynagrodzenia i jako płatnik podatku pobierać z tego tytułu zaliczkę na podatek?
4. Czy Spółka będzie postępować prawidłowo zaliczając w całości do kosztów podatkowych koszty użytkowania samochodów udostępnionych odpłatnie pracownikom (raty leasingowe, a w przypadku samochodów będących własnością Spółki – odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tych samochodów), paliwo, części, koszty napraw i przeglądów?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 4, natomiast w pozostałym zakresie (pytania nr 1-3) wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Spółki, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość rozpoznania jako koszty uzyskania przychodów uzasadnionych i udokumentowanych wydatków z tytułu eksploatacji samochodów służbowych pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu.

W ocenie Spółki skoro z tytułu odpłatnego udostępnienia dla potrzeb prywatnych samochodów służbowych pracownikom Spółka uzyskuje przychód w wysokości odpowiadającej cenom rynkowym za tak świadczone usługi, to wydatki ponoszone przez Spółkę związane z eksploatacją samochodów (zarówno stanowiących przedmiot umowy leasingu jak i stanowiących własność Spółki), takie jak raty leasingowe (zaś w przypadku samochodów będących własnością Spółki – odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tych samochodów), paliwo, części, koszty napraw i przeglądów jako ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, stanowią koszty ich uzyskania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów). Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, być właściwie udokumentowany.

W wyniku odpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów Spółka uzyskuje przychód, w związku z czym, aby go osiągnąć koniecznym jest poniesienie wydatków związanych z eksploatacją samochodów – czyli przedmiotu będącego źródłem przychodu.

Skoro z tytułu odpłatnego udostępnienia dla potrzeb prywatnych samochodów służbowych pracownikom Spółka uzyskuje przychód, to wydatki ponoszone przez Spółkę związane z eksploatacją ww. samochodów, jako ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, stanowią koszty ich uzyskania.

Między poniesionymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo- skutkowy w tym znaczeniu, że poniesione wydatki są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka zwiększyła swoje przychody.

W art. 16 ust. 1 ww. ustawy wymienione są wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów, brak w nich kosztów związanych z eksploatacją samochodów będących własnością firmy. Są to koszty związane z przychodem, który Spółka otrzymuje od pracownika w zamian za oddanie mu do eksploatacji samochodu. Brak zatem podstaw, aby koszty związane z użytkowaniem ww. samochodu wykluczyć z kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki potwierdzają również interpretacje indywidualne, np. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 marca 2012 r., nr IBPBI/2/423-1421/11/AP.

Spółka wskazuje ponadto, że w przypadku samochodów służbowych stanowiących przedmiot umów leasingu podstawę do zaliczenia do kosztów podatkowych rat leasingowych stanowi art. l7b ust. 1 ustawy o podatku odchodowym od osób prawnych: opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego (...).

W przypadku samochodów będących własnością Spółki podstawę do odpisów amortyzacyjnych zawiera art. 16a ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie Spółka uwzględnia uregulowania szczegółowe jak art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanu przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,
  

• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy,
  

• został właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza udostępniać swoim pracownikom samochody służbowe, wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki w celu umożliwienia im właściwej realizacji obowiązków służbowych. W dniach niebędących dniami świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy (np. niedziele i święta, urlop pracownika) pracownicy będą mieć prawo – każdorazowo za zgodą Pracodawcy – użytkować samochody służbowe Spółki do celów prywatnych. Informację o wykorzystywaniu samochodów służbowych do celów prywatnych – Spółka będzie czerpać z odczytów z GPS. Wynagrodzenie za korzystanie przez pracowników dla celów prywatnych z samochodów służbowych, którymi Spółka dysponuje na podstawie umowy leasingu, Spółka zamierza ustalać w oparciu o stawkę dzienną za korzystanie z pojazdu dla celów prywatnych. Wysokość stawki dziennej będzie równa sumie kosztów miesięcznych związanych z używaniem pojazdu (rata leasingowa, koszty ubezpieczenia, serwis, naprawy oraz miesięczne zużycie paliwa) podzielonej przez ilość dni w miesiącu. Tak ustalona stawka będzie kolejno mnożona przez liczbę dni, w których pracownik faktycznie wykorzystywał samochód dla celów prywatnych (zgodnie ze wskazaniami GPS).

Wartość wynagrodzenia z tytułu wykorzystywania przez pracowników do celów prywatnych samochodów służbowych, których Spółka jest właścicielem ustalana będzie na takiej samej zasadzie jaką Spółka stosuje względem samochodów, którymi dysponuje na podstawie umowy leasingu, przy czym przyporządkowanie rat leasingowych do samochodu będącego własnością Spółki będzie ustalane wg tych samych modeli, a jeżeli nie jest to możliwe, według tych samych klas pojazdu.

Wątpliwości Spółki budzi możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z użytkowaniem samochodów służbowych przez pracowników na potrzeby prywatne (tj. odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodów, jak również koszty eksploatacji samochodu takie jak m.in. paliwo, części, koszty napraw i przeglądów).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że skoro z tytułu odpłatnego udostępnienia dla potrzeb prywatnych samochodów służbowych pracownikom Spółka uzyskuje przychód z tytułu odpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych, to wydatki ponoszone przez Spółkę związane z eksploatacją tych samochodów, jako ponoszone w celu osiągnięcia przychodu, stanowią koszt jego uzyskania.

Dodatkowo wskazać należy, że co do zasady wszystkie wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych stanowiących środki trwałe stanowią koszty uzyskania przychodów.

Należy jednakże mieć na uwadze, że ustawodawca wyłączył określone koszty związane z użytkowaniem samochodów przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych z kategorii kosztów uzyskania przychodów. I tak:

• do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się m.in. składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia – art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
  

• kosztem podatkowym Spółki nie będą również odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania tego samochodu spółce do używania – art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy,
  

• w sytuacji, gdy samochód nie jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku jego utraty lub likwidacji oraz kosztów jego remontu powypadkowego – art. 16 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy.
  
  

Reasumując, wyłącznie uzasadnione i udokumentowane wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu eksploatacji samochodów służbowych mogą być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem regulacji art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka zwiększyła swoje przychody.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.