Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-141/14-2/IR
z 28 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu bezpłatnego używania urządzeń elektroenergetycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu bezpłatnego używania urządzeń elektroenergetycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S.A. Oddział Z. (dalej: Spółka), w kwietniu 2014 r. zamierza zawrzeć umowę (tzw. umowę kolizyjną) z Gminą Miejską P. (dalej: Inwestor), której przedmiotem będą zasady i warunki udostępniania Inwestorowi elementów infrastruktury elektroenergetycznej stanowiącej własność Spółki w celu realizacji inwestycji drogowej pn.: „…”. W treści przedmiotowej umowy wyspecyfikowane zostaną linie kablowe i urządzenia elektroenergetyczne będące elementem infrastruktury elektroenergetycznej, których właścicielem jest Spółka, na których to Inwestor dokona szeregu szczegółowo określonych prac (demontaż, przeniesienie, montaż, etc.) w związku z koniecznością zmiany ich lokalizacji, zwanej też kolizją energetyczną.

Inwestor oświadcza, że niezbędna jest zmiana lokalizacji infrastruktury elektroenergetycznej wymienionej w umowie w związku z realizacją inwestycji drogowej, pn.: „ …”, objętej decyzją Wojewody.

W związku z powyższym, Inwestor własnym kosztem i staraniem wykona szereg czynności, w tym m.in.:

• pozyska prawo do ustawienia na nowych nieruchomościach urządzeń (sieci) Spółki,
  

• dokona zmiany lokalizacji odcinków sieci (urządzeń) Spółki w ten sposób, że zdemontuje dotychczasowe urządzenia i usytuuje na innych nieruchomościach, a w przypadku braku technicznych możliwości przeniesienia urządzeń – odtworzy urządzenia w sposób uzgodniony przez strony z innych elementów niż pochodzące z demontażu, po uzyskaniu na takie rozwiązanie zgody Spółki,
  

• przez czas trwania procesu zmiany lokalizacji urządzeń Spółki zapewni możliwość kontynuowania Spółce dostarczania energii,
  

• ustanowi własnym kosztem i staraniem służebność przesyłu dla przenoszonych, czy też nowo wybudowanych urządzeń energetycznych, w tym wypłaci wynagrodzenia za ustanowienie tychże służebności,
  

• dokona procesu utylizacji uszkodzonych w wyniku przenoszenia elementów odcinka sieci,
  

• w przypadku braku możliwości technicznych lub braku przesłanek ekonomicznych do przeniesienia odcinka sieci (urządzeń), Inwestor może w uzgodnieniu ze Spółką podjąć decyzję o odtworzeniu urządzeń Spółki na koszt Inwestora,
  

• w przypadku, gdy niezbędne byłoby odtworzenie sieci, Inwestor przeniesie na Spółkę nieodpłatnie własność nowo wybudowanych urządzeń.
  
  

Przebudowa infrastruktury elektroenergetycznej, na skutek jej kolizji z planowaną inwestycją, zostanie przeprowadzona na wyłączny wniosek i koszt Inwestora. Spółka wydaje zgodę na dokonanie przebudowy infrastruktury elektroenergetycznej oraz sprawdza, czy dokonana przebudowa została przeprowadzona zgodnie z wydaną zgodą.

Urządzenia elektroenergetyczne, przebudowane jak i nowe, mają zachować dotychczasowe właściwości użytkowe i parametry techniczne, umożliwiające ich uruchomienie i eksploatację zgodnie z Instrukcją Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej oraz Prawem energetycznym. Przebudowana infrastruktura energetyczna zastępuje element sieci, który był tzw. kolizyjny.

Inwestor oświadczył, że wartość prac związanych ze zmianą lokalizacji infrastruktury elektroenergetycznej Spółki (tzw. usunięcia kolizji) wyniesie brutto 1 404 602 zł 37 gr. Inwestycja ta realizowana jest z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013, przyjętego uchwałą Rady Ministrów. Na poświadczenie czego Spółka posiada umowę zawartą przez Inwestora (Gminę Miejską P.) z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) na dofinansowanie projektu, pn.: „….”.

Z treści umowy zawartej przez Inwestora z PARP wynika, że wartość całej inwestycji realizowanej przez Inwestora w ramach przedmiotowego projektu wynosi 142 073 454,33 zł, natomiast wartość dofinansowania UE wynosi 97 500 000 zł, co stanowi 68,6 % wartości projektu. Pomimo, że dofinansowanie w ww. kwocie dotyczy całości inwestycji i nie jest rozbite na poszczególne elementy projektu (w tym na przebudowę infrastruktury/elektroenergetycznej), można jednak przyjąć, że wartość prac związanych ze zmianą lokalizacji infrastruktury energetycznej jest także dofinansowana w takim samym procencie, tj. wysokości 68,6 %.

Stosownie do treści umowy zawartej z PARP, pod pojęciem dofinansowania należy rozumieć przekazanie Beneficjentowi (Inwestorowi) określonej w umowie kwoty środków pieniężnych będących środkami publicznymi, w formie płatności i w formie dotacji celowej na warunkach określonych w umowie. Z kolei pod pojęciem płatności należy rozumieć płatność, o której mowa w art. 186 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.), tj. część dofinansowania w wysokości odpowiadającej wkładowi krajowemu, o którym mowa w art. 127 ust. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych.

Przy zawieraniu umów kolizyjnych w Spółce generalnie obowiązuje zasada, że po usunięciu tzw. kolizji energetycznej polegającej na przeniesieniu, przebudowaniu, ewentualnie wybudowaniu nowych urządzeń w miejsce dotychczasowych, Inwestor po zakończeniu inwestycji przenosi nieodpłatnie prawo własności przedmiotowego majątku na Spółkę.

W tym przypadku jednak, z uwagi że Inwestycja realizowana przez Inwestora finansowana jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013, Inwestor nie może zgodnie z obowiązującymi go przepisami przenieść prawa własności do przebudowanych i nowo wybudowanych urządzeń stanowiących elementy infrastruktury elektroenergetycznej na Spółkę przed upływem tzw. okresu trwałości projektu (okres trwałości projektu wynosi 5 lat), gdyż mógłby utracić środki pochodzące z UE.

Z uwagi na powyższe, pomiędzy Spółką a Inwestorem zostanie podpisane aktualnie dodatkowe porozumienie, z którego będzie wynikać, że własność przebudowanych i nowo wybudowanych urządzeń elektroenergetycznych zostanie przeniesiona nieodpłatnie na rzecz Spółki dopiero po upływie okresu trwałości projektu, zaś do tego czasu Inwestor zobowiązuje się oddać je Spółce w bezpłatne używanie na podstawie odrębnie zawartej umowy użyczenia.

Na podstawie umowy użyczenia Inwestor (użyczający) na czas trwałości projektu odda Spółce w bezpłatne używanie urządzenie elektroenergetyczne niezbędne do wykonywania usługi dystrybucji energii elektrycznej, wybudowane przez Inwestora w ramach zrealizowanego projektu. Zawarcie umowy użyczenia jest konieczne, z uwagi na obowiązek posiadania tytułu prawnego do dysponowania przez Spółkę tym majątkiem w celu możliwości realizacji nieprzerwanego obowiązku świadczenia usług dystrybucji energii. Dodatkowo na mocy aktualnie podpisanego porozumienia Inwestor zobowiąże się, że bez zbędnej zwłoki, ustanowi własnym kosztem i staraniem służebności przesyłu do nowo wybudowanych urządzeń elektroenergetycznych oraz wypłaci wynagrodzenie za przedmiotowe służebności właścicielom nieruchomości, na których zlokalizowane zostaną ww. urządzenia.

Następnie, po zakończeniu okresu trwałości projektu – wraz z nieodpłatnym przeniesieniem na Spółkę prawa własności przebudowanych i nowo wybudowanych urządzeń – także nieodpłatnie – przejdą na rzecz Spółki ustanowione przez Inwestora służebności przesyłu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka słusznie uważa, że pomimo, iż zawrze Ona umowę użyczenia z Inwestorem na mocy, której Inwestor odda Spółce w bezpłatne używanie – na czas trwałości projektu – urządzenia elektroenergetyczne wybudowane w ramach projektu, pn.: „…” – Spółka nie uzyska przychodu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), dalej zwanej u.pdop., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 u.pdop., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodem podatkowym jest również wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Jednakże, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.podp. do przychodów tych nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika zatem, że nie stanowią przychodów nabyte nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy jak też prawa, czy też inne nieodpłatnie nabyte świadczenia, które są:

1. finansowane lub współfinansowane ze środków (budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, agencji rządowych, agencji wykonawczych, lub pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, i jednocześnie
2. są finansowane lub współfinansowane w powyższy sposób w ramach rządowych programów.
   
   

W opinii Spółki w przedstawionym stanie faktycznym są spełnione obie ww. przesłanki warunkujące wyłączenie z przychodów podatkowych, otrzymanych nieodpłatnie – opisanych w stanie faktycznym – rzeczy i praw.

Rzeczami w rozumieniu Kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne (art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz. U. z 2014 r., poz. 121, dalej: k.c.). Są zatem nimi także urządzenia elektroenergetyczne będące elementem infrastruktury elektroenergetycznej. Z kolei służebność przesyłu jest prawem.

Stosownie do art. 305¹ k.c. nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 k.c., prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). Zgodnie natomiast z art. 305³ § 1 k.c. służebność przesyłu z mocy prawa przechodzi na nabywcę urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 k.c.

Zatem, w momencie nabycia własności urządzeń od Inwestora, Spółka z mocy prawa nabędzie też prawo służebności przesyłu do tych urządzeń. Aktualnie zawierane jest jednak w tym zakresie porozumienie z Inwestorem wskazujące na obowiązek nieodpłatnego (bez wynagrodzenia) przejścia na Spółkę prawa do tychże służebności przesyłu.

Prawem są także prawa wynikające z umowy użyczenia, na mocy której zgodnie art. 710 k.c., przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 260, z późn. zm.), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
2. wojewódzkich – zarząd województwa,
3. powiatowych – zarząd powiatu,
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

W myśl art. 32 tej ustawy w przypadku gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z inną drogą transportu lądowego – z wyjątkiem skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn, o którym mowa w art. 28 ust. 1 – wodnego, korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczną lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 2-4. Koszty przyłączy do urządzeń liniowych w granicach pasa drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa w całości zarządca drogi, a poza tymi granicami właściciel lub użytkownik urządzeń. Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym, wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, w wysokości odpowiadającej wartości tych urządzeń i przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa zarządca drogi. Jeżeli w wyniku uzgodnień zarządcy drogi z zainteresowaną stroną zostaną wprowadzone ulepszenia urządzeń, koszty tych ulepszeń pokrywa odpowiednio ich właściciel lub użytkownik. Przekazanie przez zarządcę drogi urządzeń, o których mowa w ust. 2-4, wykonanych w pasie drogowym, osobie uprawnionej następuje nieodpłatnie, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267, poz. 2251), zadania w zakresie finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg gminnych oraz zarządzania nimi finansowane są z budżetów gmin.

W granicach miast na prawach powiatu zadania w zakresie finansowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, finansowane są z budżetów tych miast.

Stosownie do zawartej przez Inwestora umowy z PARP, pod pojęciem płatności należy rozumieć płatność, o której mowa w art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, tj. część dofinansowania w wysokości odpowiadającej wkładowi krajowemu, o którym mowa w art. 127 ust. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych.

Z kolei w myśl art. 127 ust. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych, dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Program Operacyjny Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013 jest programem rządowym, przyjętym w dniu 30 stycznia 2007 r. uchwałą Rady Ministrów.

Zatem Spółka uważa, że zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966 ze zm.), dotacja celowa, za jaką należy uznać dotację otrzymaną w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013 na projekt pn.: „…” jest dochodem jednostki samorządu terytorialnego (Gminy Miejskiej). To, że do istoty dotacji celowej należy przeznaczenie jej na konkretny, ściśle określony cel, nie zmienia faktu, że obok dochodów własnych oraz subwencji ogólnej dotacje celowe stanowią elementarną część budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że prowadzona przez Inwestora inwestycja drogowa w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013, pn.: „…”, jest finansowana ze środków jednostki samorządu terytorialnego (Gminy Miejskiej P.) oraz, że jest ona realizowana w ramach programu rządowego.

W konsekwencji powyższego, również z tych środków zostały sfinansowane wydatki Inwestora związane ze zmianą lokalizacji infrastruktury elektroenergetycznej Spółki (odcinków sieci i urządzeń) wyspecyfikowanej w tzw. umowie kolizyjnej, w tym między innymi koszty:

• demontażu dotychczasowych urządzeń, przeniesienia i usytuowania ich na innych nieruchomościach, a w przypadku braku technicznych możliwości – koszty odtworzenia urządzeń w sposób uzgodniony przez strony z innych elementów niż pochodzące z demontażu (tzw. urządzenia nowo wybudowane),
  

• pozyskania prawa do ustawienia na nowych nieruchomościach infrastruktury elektroenergetycznej, tj. ustanowienia służebności dla przenoszonych/nowo wybudowanych urządzeń (w tym wypłata wynagrodzenia właścicielom nieruchomości).
  
  

Dla powyższego, w ocenie Spółki, nie ma znaczenia, że tylko część wydatków objętych realizowanym przez Inwestora projektem finansowana jest ze środków UE, tj. w wysokości 68,6% a nie w całości. Wyłączenie z przychodów podatkowych, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 14 u.pdop. odnosi się zarówno do finansowania (rozumianego jako całość), jak też współfinansowania, które może dotyczyć tylko części wydatków.

Dla należytej oceny stanu faktycznego, ważnym jest także, że Inwestor przez czas trwania okresu trwałości projektu (5 lat) nie może przenieść praw własności efektu zrealizowanego w ramach projektu pn: „….”, w tym m.in. własności nowo wybudowanych urządzeń na Spółkę pod rygorem obowiązku zwrotu dofinansowania.

Z drugiej zaś strony istotne jest, że zarówno przez czas trwania procesu zmiany lokalizacji urządzeń elektroenergetycznych Spółki, jak też po jego zakończeniu Inwestor musi zapewnić możliwość kontynuowania Spółce dostarczania energii do wielu odbiorców. Z uwagi na powyższe, konieczne jest posiadanie tytułu prawnego do dysponowania przez Spółkę nowymi urządzeniami elektroenergetycznymi, których właścicielem do czasu przeniesienia własności pozostawać będzie nadal Inwestor. Dlatego też powstała konieczność zawarcia umowy użyczenia, na mocy której Inwestor (użyczający) na czas trwałości projektu odda Spółce w bezpłatne używanie urządzenia elektroenergetyczne niezbędne do wykonywania usługi dystrybucji energii elektrycznej, wybudowane przez Inwestora w ramach projektu, o którym mowa powyżej.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 u.pdop. wskazujący, że do przychodów podatkowych nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów – w ocenie Spółki nie uzyska Ona przychodów podatkowych na skutek realizacji postanowień umów opisanych w stanie faktycznym.

Za powyższym przemawia okoliczność, że nieodpłatnie otrzymane przez Spółkę rzeczy i prawa są finansowane ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego (Gminy Miejskiej ) w ramach programu rządowego (Program Operacyjny Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013).

W ocenie Spółki wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 14 u.pdop. będzie miało zastosowanie zarówno do:

• umowy zawartej z Inwestorem, na mocy której – po okresie trwałości projektu – Spółka nabędzie nieodpłatnie nowo wybudowane urządzenia elektroenergetyczne,
  

• porozumienia (umowy) zawartego z Inwestorem, na mocy którego na Spółkę będącą nabywcą urządzeń elektroenergetycznych przejdą też nieodpłatnie służebności przesyłu do tych urządzeń,
  

• umowy użyczenia, w oparciu o którą, Spółką będzie korzystała z nowo wybudowanej infrastruktury elektroenergetycznej do czasu otrzymania do nich prawa własności.
  
  

W konsekwencji Spółka uważa, że pomimo, iż zawrze Ona umowę użyczenia z Inwestorem na mocy, której Inwestor odda Spółce w bezpłatne używanie – na czas trwałości projektu – urządzenia elektroenergetyczne wybudowane w ramach projektu, pn.: „…” – Spółka nie uzyska przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Należy również poinformować, że w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 maja 2014 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw, poz. 851 ogłoszony został jednolity tekst ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego wskazał nieaktualne miejsce publikacji ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, tj. Dz. U. Nr 203, poz. 1966 ze zm. Aktualnym miejscem publikacji ww. ustawy jest Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.