Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-204/14/MD
z 21 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 3 lipca 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty tego podatku w związku z nabyciem aut osobowych z Republiki Federalnej Niemiec – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 lipca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty tego podatku w związku z nabyciem aut osobowych z Republiki Federalnej Niemiec.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Działalność ta jak i stały adres zamieszkania „znajdują się” na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca kupił od firmy V. pięć samochodów terenowych marki …., o poj. 2.497 cm³ (rok produkcji: 1x1990, 1x1991, 3x1992) służących do przewozu od 2 do 5 osób (kod CN 8703 32 90). Pojazdy te były wcześniej zarejestrowane w … i posiadają dokument potwierdzający dane techniczne wystawiony przez Centralną …. Na jego podstawie Starosta …. odmówił dokonania ich rejestracji powołując się na art. 72 ust. 2a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Stanowi on, że podstawą zarejestrowania w Polsce samochodu kupionego w Unii Europejskiej jest dowód rejestracyjny (ww. pojazdy nie posiadają takich dokumentów). Samochody te zostały kupione z przeznaczeniem na eksponaty muzealne. Wnioskodawca planuje ich nieodpłatne przekazanie do: Muzeum …, Galerii …, Prywatnego … w B., spółki prawa handlowego.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy od przedmiotowych pojazdów należy opłacić akcyzę w związku z ich nabyciem z Niemiec?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym wyżej opisana sytuacja stanowi podstawę do zwolnienia z obowiązku opłacenia podatku akcyzowego od pięciu przedmiotowych pojazdów. Pojazdy te będą spełniać funkcję ekspozycyjną w muzeach i nie będą podlegać rejestracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym ( Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Według art. 3 ust. 1 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 100 ust. 4 ustawy, samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Stosownie do art. 102 ust. 1 ustawy, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2.

Według art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) – dalej ustawa o ruchu drogowym – ustawa określa m.in. zasady i warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, a także działalność właściwych organów i podmiotów w tym zakresie.

Według art. 2 pkt 31 ustawy o ruchu drogowym, pojazd to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane.

Z kolei pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego (pkt 33 ww. artykułu).

W świetle art. 71 ust. 1 ustawy o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3.

Pojazd niewymieniony w ust. 1, przyczepa motocyklowa oraz przyczepa specjalna przeznaczona do ciągnięcia przez ciągnik rolniczy lub pojazd wolnobieżny jest dopuszczony do ruchu, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 66 (art. 71 ust. 3 ustawy o ruchu drogowym).

Właściciel pojazdu sprowadzonego z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest obowiązany zarejestrować pojazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od dnia jego sprowadzenia (art. 71 ust. 7 ustawy o ruchu drogowym).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej) nabył w Niemczech pięć samochodów terenowych marki …, służących do przewozu od 2 do 5 osób (kod CN 8703 32 90). Pojazdy te były wcześniej zarejestrowane w …. i posiadają dokument potwierdzający dane techniczne wystawiony przez Centralną …. Starosta odmówił ich rejestracja powołując się na art. 72 ust. 2a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Wnioskodawca planuje ich nieodpłatne przekazanie podmiot trzecim. Pojazdy te będą spełniać funkcję ekspozycyjną w muzeach i nie będą podlegać rejestracji.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku zapłaty podatku akcyzowego w związku z nabyciem ww. aut z Republiki Federalnej Niemiec.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz cytowane regulacje z zakresu podatku akcyzowego oraz przepisy odrębne stwierdzić należy, że w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę z Republiki Federalnej Niemiec pięciu samochodów (kod CN 8703 32 90) marki …. wystąpiła po jego stronie – w świetle art. 100 ust. 1 pkt 2 i art. 100 ust. 4 ustawy w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy – czynność opodatkowana podatkiem akcyzowym w postaci wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych. Tym samym po stronie Wnioskodawcy powstało z tego tytułu zobowiązanie do zapłaty podatku akcyzowego. Nie można zatem zgodzić się poglądem Wnioskodawcy, że „w myśl art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym wyżej opisana sytuacja stanowi podstawę do zwolnienia z obowiązku opłacenia podatku akcyzowego od pięciu przedmiotowych pojazdów”. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że pojazdy te – jak zaznaczył Wnioskodawca – „nie będą podlegać rejestracji”. O przesłance braku rejestracji ustawodawca wspomina zarówno przy określaniu przedmiotu opodatkowania w przypadku samochodów osobowych (którym jest m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe takich samochodów niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym), jak również w legalnej („akcyzowej”) definicji samochodu osobowego, z której wyłącza „pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym”. Analiza przepisów prawa o ruchu drogowym prowadzi do wniosku, że obowiązek rejestracji pojazdów jest kategorią obiektywną, tj. uzależnioną od wystąpienia przesłanek określonych w tej regulacji, nie zaś od subiektywnej woli zainteresowanych. Co do zasady (pomijając wyjątki określone w ww. ustawie), obowiązkowi rejestracji podlegają pojazdy, czyli środki transportu przeznaczone do poruszania się po drodze oraz maszyny lub urządzenia do tego przystosowane (art. 2 pkt 31 ustawy prawo o ruchu drogowym). Definicja pojazdu zawarta w powołanej ustawie kładzie więc nacisk na aspekt spełniania przez pojazd określonych warunków konstrukcyjnych (technicznych) umożliwiających poruszanie się drodze. Stąd też o obowiązku rejestracji nie może decydować element subiektywny, np. decyzja zainteresowanego. W świetle bezwzględnie obowiązujących przepisów ustawy o ruchu drogowym, kategoria pojazdów, w której mieszczą się samochody nabyte przez Wnioskodawcę (służą do poruszania się po drodze – uprzednia rejestracja na terytorium Republiki Federalnej Niemiec), nie została wyłączona z obowiązku rejestracji (por. treść art. 71 ust. 3 ustawy o ruchu drogowym). Czym innym jest bowiem odmowa rejestracji z przyczyn formalnych. W przypadku Wnioskodawcy nabyte pojazdy nie zostały zarejestrowane przez właściwy organ nie ze względu na to, że obiektywnie nie podlegają (wymagają) rejestracji, ale – jak to uzasadniał organ rejestracyjny (starosta) – przyczyną tego był brak dokumentów wymaganych przepisami prawa. W kontekście opisanego zdarzenia przyszłego istotne znaczenie ma także art. 71 ust. 7 ww. ustawy wskazujący, że właściciel pojazdu sprowadzonego z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest obowiązany zarejestrować pojazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od dnia jego sprowadzenia.

Podsumowując, na gruncie analizowanej sprawy mamy do czynienia z pojazdami spełniającymi ustawową („akcyzową”) definicję samochodu osobowego. Ponadto, nabyte pojazdy nie były zarejestrowane wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Wszystko to musiało się złożyć na powstanie zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wystąpienia wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych. Przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie przewidują przy tym żadnego szczególnego zwolnienia dla takiej transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.