Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-361/14-6/ALN
z 18 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) i 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków tj. nabycia paliw silnikowych, usług naprawy lub konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem pojazdów samochodowych –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków tj. nabycia paliw silnikowych, usług naprawy lub konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem pojazdów samochodowych.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) i 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowania pytania oraz przedstawienia stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT wykonującym czynności opodatkowane.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. posiada między innymi pojazdy samochodowe marki Volvo o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, są to samochody osobowe. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać ww. pojazdy wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 a ustawy o VAT zamierza skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do następujących związanych z tymi pojazdami wydatków: nabycia paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Aby uznać wykorzystanie tych pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawca zamierza:

1. określić zasady używania tych pojazdów,
2. założyć i prowadzić dla każdego z tych pojazdów ewidencje przebiegu pojazdu spełniającą wymogi określone w art. 86a ust. 6, 7 i 8 ww. ustawy,
3. złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie określonym w art. 86a ust. 12 ww. ustawy.
   
   

W Zasadach używania ww. pojazdów Wnioskodawca zamierza:

1. wprowadzić zapis o zakazie używania tych pojazdów do innych celów niż cele związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy,
2. zobowiązać użytkowników tych pojazdów do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z wymogami określonymi w powołanej powyżej ustawie,
3. wprowadzić zapis o obowiązku zostawiania tych pojazdów po godzinach pracy na parkingu znajdującym się w siedzibie Wnioskodawcy, przy jednoczesnym zobowiązaniu pracowników ochrony do prowadzenia rejestru zawierającego datę i godzinę zjazdu danego pojazdu oraz datę i godzinę pobrania pojazdu z parkingu,
4. wprowadzić zakaz pobierania tych pojazdów z parkingu znajdującego się w siedzibie Wnioskodawcy poza godzinami pracy,
5. wprowadzić możliwość pobierania tych pojazdów poza godzinami pracy w sytuacji gdy będzie to uzasadnione koniecznością realizacji celu wynikającego wyłącznie z działalności gospodarczej Wnioskodawcy pod warunkiem, że będzie to prawidłowo udokumentowane w ewidencji przebiegu pojazdu oraz poleceniem wyjazdu służbowego,
6. wprowadzić uprawnienie dla pracowników do garażowania ww. pojazdami pod domem pracownika w sytuacji gdy będzie to spowodowane koniecznością rozpoczęcia podróży służbowej poza obowiązującymi pracownika godzinami pracy i będzie udokumentowane w ewidencji przebiegu pojazdu oraz poleceniem wyjazdu służbowego (np. gdy celem odbycia podróży służbowej samolotem pracownik musi zgłosić się na lotnisku we wczesnych godzinach rannych w poniedziałek bądź gdy w związku z otrzymanym zleceniem naprawy serwisowej pracownik o godzinie 7 rano musi stawić się u klienta, który ma siedzibę w innym mieście niż siedziba Wnioskodawcy).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w świetle obowiązujących przepisów art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011 r., Nr 177, poz. 1054, j.t. ze zm.) po wprowadzeniu do ustalonych przez Wnioskodawcę „Zasad używania pojazdów” postanowienia o którym mowa w punkcie „f” (opisanego zdarzenia przyszłego) pojazdy te będą uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i zgodnie z art. 86 a ust. 3 pkt 1a ustawy o VAT będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia pełnego tj. w wysokości 100% kwoty podatku VAT naliczonego w odniesieniu do następujących związanych z tymi pojazdami wydatków: nabycia paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

W opisanym stanie przyszłym, o którym mowa w zapytaniu, Wnioskodawcy będzie przysługiwało na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1a ustawy o VAT prawo do odliczenia pełnego tj. w wysokości 100% podatku VAT naliczonego w odniesieniu do następujących związanych z tymi pojazdami wydatków: nabycia paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów albowiem są spełnione wymogi uznania tych pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia tym, że:

1. sposób wykorzystania tych pojazdów przez pracowników Wnioskodawcy określony w ustalonych przez Wnioskodawcę zasadach używania pojazdów wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. w ustalonych przez Wnioskodawcę zasadach używania pojazdów określony został sposób kontroli użycia pojazdów,
3. wykluczenie użytku prywatnego pojazdów będzie potwierdzone założoną i prowadzoną dla każdego z pojazdów ewidencją przebiegu pojazdów spełniająca wymogi określone w ustawie o VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zaznaczyć, że od 1 kwietnia 2014 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z tymi pojazdami zostały uregulowane w przepisach art. 86a ust. 1-10 ustawy.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   2. do prac wiertniczych,
   3. koparka, koparko-spycharka,
   4. ładowarka,
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   6. żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

W art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do ust. 3 cyt. artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg
   
   
   

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT wykonującym czynności opodatkowane. Wnioskodawca posiada między innymi pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, są to samochody osobowe. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać ww. pojazdy wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca na podstawie art. 86 a ust. 3 pkt 1 a ustawy o VAT zamierza skorzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z tymi pojazdami. Aby uznać wykorzystanie tych pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawca zamierza:

1. określić zasady używania tych pojazdów,
2. założyć i prowadzić dla każdego z tych pojazdów ewidencje przebiegu pojazdu spełniającą wymogi określone w art. 86a ust. 6, 7 i 8 ww. ustawy,
3. złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie określonym w art. 86a ust. 12 ww. ustawy.
   
   

W Zasadach używania ww. pojazdów Wnioskodawca zamierza:

1. wprowadzić zapis o zakazie używania tych pojazdów do innych celów niż cele związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy,
2. zobowiązać użytkowników tych pojazdów do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z wymogami określonymi w powołanej powyżej ustawie,
3. wprowadzić zapis o obowiązku zostawiania tych pojazdów po godzinach pracy na parkingu znajdującym się w siedzibie Wnioskodawcy, przy jednoczesnym zobowiązaniu pracowników ochrony do prowadzenia rejestru zawierającego datę i godzinę zjazdu danego pojazdu oraz datę i godzinę pobrania pojazdu z parkingu,
4. wprowadzić zakaz pobierania tych pojazdów z parkingu znajdującego się w siedzibie Wnioskodawcy poza godzinami pracy,
5. wprowadzić możliwość pobierania tych pojazdów poza godzinami pracy w sytuacji gdy będzie to uzasadnione koniecznością realizacji celu wynikającego wyłącznie z działalności gospodarczej Wnioskodawcy pod warunkiem, że będzie to prawidłowo udokumentowane w ewidencji przebiegu pojazdu oraz poleceniem wyjazdu służbowego,
6. wprowadzić uprawnienie dla pracowników do garażowania ww. pojazdami pod domem pracownika w sytuacji gdy będzie to spowodowane koniecznością rozpoczęcia podróży służbowej poza obowiązującymi pracownika godzinami pracy i będzie udokumentowane w ewidencji przebiegu pojazdu oraz poleceniem wyjazdu służbowego (np. gdy celem odbycia podróży służbowej samolotem pracownik musi zgłosić się na lotnisku we wczesnych godzinach rannych w poniedziałek bądź gdy w związku z otrzymanym zleceniem naprawy serwisowej pracownik o godzinie 7 rano musi stawić się u klienta, który ma siedzibę w innym mieście niż siedziba Wnioskodawcy).
   
   

W odniesieniu do opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, tj. sytuacji, w której samochody będą pojazdami samochodowymi o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, do których nie ma zastosowania art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, wskazać należy, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Wnioskodawca, w zasadach używania pojazdu zamierza wprowadzić zapis o uprawnieniu pracowników do garażowania ww. pojazdami pod domem pracownika w sytuacji gdy będzie to spowodowane koniecznością rozpoczęcia podróży służbowej poza obowiązującymi pracownika godzinami pracy i będzie udokumentowane w ewidencji przebiegu pojazdu oraz poleceniem wyjazdu służbowego (np. gdy celem odbycia podróży służbowej samolotem pracownik musi zgłosić się na lotnisku we wczesnych godzinach rannych w poniedziałek bądź gdy w związku z otrzymanym zleceniem naprawy serwisowej pracownik o godzinie 7 rano musi stawić się u klienta, który ma siedzibę w innym mieście niż siedziba Wnioskodawcy.

Opisane przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają użycia przez pracowników samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwy jest dojazd pracownika z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie samochodem służbowym. Zatem ustalone przez Zainteresowanego zasady używania tych pojazdów będą przewidywały ich użycie do celów mieszanych. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdów samochodowych do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

Z uwagi na powyższe, nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy co do tego, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Jak wynika z przedstawionych okoliczności możliwe jest użycie tych samochodów przez pracowników do celów prywatnych - będzie to np. dojazd z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca pracy (klienta) i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania w przypadku konieczności rozpoczęcia podróży służbowej bądź gdy w związku z otrzymanym zleceniem naprawy serwisowej pracownik o godzinie 7 rano musi stawić się u klienta. Bez znaczenia jest, że Wnioskodawca będzie prowadził dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów będzie wynikać użytek mieszany.

Używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże w tak przedstawionych okolicznościach nie można obiektywnie stwierdzić, że ww. samochody będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Opisany sposób użytkowania tych samochodów umożliwia ich użycie np. w czasie wolnym od wykonywania zadań służbowych do celów prywatnych osób uprawnionych, pracowników (np. dojazd do miejsca zamieszkania, prywatne użycie w czasie wolnym od obowiązków służbowych lub użycie pojazdów w weekendy, gdy samochód będzie garażowany pod domem pracownika).

Zatem, wskazany przez Wnioskodawcę sposób użytkowania samochodów nie jest równoznaczny ze stworzeniem stosownych procedur użytkowania tych pojazdów, które wykluczają ich potencjalne użycie do celów prywatnych przez osobę uprawnioną.

Należy zatem stwierdzić, że w opisanych warunkach Wnioskodawca nie stworzył procedur/zasad wykorzystania pojazdów w pełni wykluczających potencjalny ich użytek prywatny, co powoduje, że przedmiotowe pojazdy nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że ww. samochody będzie wykorzystywać do czynności opodatkowanych. Tym samym Wnioskodawca nabędzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług naprawy lub konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Prawo to jednakże jest ograniczone do wysokości 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur.

Zatem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia usług naprawy lub konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem samochodów, o których mowa we wniosku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych przeznaczonych do napędu samochodów osobowych wykorzystywanych do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.