2014.06.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-321/14-6/AD
z 24 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy reprezentowanej przez Radcę Prawnego, przedstawione we wniosku z 18 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 11 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od przyszłych wydatków związanych z obiektami sportowymi, poniesionych po wdrożeniu wskazanej koncepcji (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od przyszłych wydatków związanych z obiektami sportowymi, poniesionych po wdrożeniu wskazanej koncepcji (pytanie oznaczone we wniosku nr 5). Wniosek uzupełniono w dniu 3 czerwca 2014 r. poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej oraz w dniu 11 czerwca 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina K. (dalej: Gmina) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W 2013 r. Gmina zrealizowała inwestycję w zakresie budowy kompleksu rekreacyjno -sportowego w miejscowości K. W ramach realizowanego projektu w szczególności wybudowano szatnię sportową, wykonano płytę boiska sportowego, ogrodzenie boiska oraz zamontowano piłkochwyty. Obiekt został oddany do użytkowania w 2013 r. Wartość netto inwestycji przekroczyła 15 tys. PLN. Przedsięwzięcie zostało zrealizowane zarówno ze środków własnych jak i z udziałem środków unijnych przyznanych Gminie w formie dotacji. Ponoszone przez Gminę w tym zakresie wydatki (dalej: wydatki inwestycyjne) były dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Gmina, ponadto planuje w 2014 r. realizację inwestycji w zakresie modernizacji boiska sportowego w miejscowości P. W ramach realizowanego projektu Gmina zamierza w szczególności wykonać ogrodzenie boiska, zamontować piłkochwyty oraz przebudować siedziska.

Do tej pory, boiska były przez Gminę nieodpłatnie udostępnione, tj.:

kompleks rekreacyjno-sportowy w miejscowości K. na rzecz Ludowego Klubu Sportowego Ś.,
boisko sportowe w miejscowości P. na rzecz Gminnego Klubu Sportowego O. (dalej: kluby sportowe).

Przedmiotowe kluby sportowe są stowarzyszeniami kultury fizycznej nieprowadzącymi działalności gospodarczej, posiadającymi osobowość prawną, działającymi w szczególności na podstawie ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675). Przedmiotem działalności klubów sportowych jest w szczególności wspieranie oraz upowszechnianie kultury fizycznej i sportu.

Gmina planuje w 2014 r. rozpoczęcie obciążania klubów sportowych z tytułu korzystania z przedmiotowych obiektów sportowych w oparciu o zużycie tzw. mediów związanych z utrzymaniem boisk sportowych. W konsekwencji, samo udostępnianie obiektów sportowych będzie miało zasadniczo charakter nieodpłatny, jednakże Gmina będzie obciążać kluby sportowe z tytułu mediów, tj. w szczególności za zużycie energii elektrycznej oraz pobór wody (dalej: wydatki bieżące). Gmina jest bowiem stroną umowy z dostawcami mediów, tj. energii elektrycznej oraz wody. Po otrzymaniu faktur za zużycie mediów Gmina będzie wystawiała na rzecz klubów sportowych stosowne faktury dokumentujące dostawę mediów związaną z utrzymaniem boisk. Kwestie użyczenia i obciążania za zużycie mediów, tj. energii elektrycznej oraz wody będą uregulowane w ramach ustaleń pomiędzy stronami (tj. Gminą a klubami sportowymi) i będą ze sobą ściśle powiązane – gdyby bowiem przykładowo Gmina nie zamierzała udostępnić przedmiotowych obiektów sportowych klubom sportowym (np. gdyby Gmina samodzielnie wykorzystywała te obiekty do prowadzenia działalności z zakresu rozwoju sportu), nie byłoby konieczności uregulowania przedmiotowych kwestii pomiędzy Gminą a klubami sportowymi i obciążania przedmiotowych klubów sportowych wartością wydatków związanych ze zużyciem mediów.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Wnioskodawca w związku z budową przedmiotowego kompleksu rekreacyjno-sportowego od początku realizacji inwestycji zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi jego zdaniem do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, tj. zamierzał nieodpłatnie udostępnić obiekt klubowi sportowemu.
Jednocześnie Gmina pragnie doprecyzować, iż w zakresie boiska sportowego P., Gmina od początku realizacji inwestycji (zaplanowanej na 2014 r.) podjęła decyzję o udostępnieniu obiektu klubowi sportowemu i obciążaniu klubu kosztami zużytych mediów związanych z funkcjonowaniem boiska.
Przedmiotowy kompleks rekreacyjno-sportowy oraz boisko sportowe w miejscowości P. zostały nieodpłatnie udostępnione na rzecz klubów sportowych na podstawie cywilnoprawnych umów regulujących nieodpłatne udostępnienie obiektów w rozumieniu art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16. poz. 93 ze zm.).
W związku z nieodpłatnym udostępnieniem przedmiotowego kompleksu rekreacyjno -sportowego klubom sportowym, między Wnioskodawcą a tymi klubami zostały zawarte cywilnoprawne umowy regulujące nieodpłatne udostępnienie obiektu w rozumieniu art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16. poz. 93 ze zm.).
Zdaniem Gminy, przyszłe wydatki związane z obiektami sportowymi będą związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT, przy czym kwestia ta jest przedmiotem zapytania zadanego w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udostępnieniem w 2014 r. obiektów sportowych na rzecz klubów sportowych na warunkach określonych w opisie sprawy, Gmina będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od przyszłych wydatków związanych z obiektami sportowymi, poniesionych po wdrożeniu wskazanej koncepcji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z udostępnieniem w 2014 r. obiektów sportowych na rzecz klubów sportowych, na warunkach określonych w opisie sprawy, Gmina będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od przyszłych wydatków związanych z obiektami sportowymi, poniesionych po wdrożeniu wskazanej koncepcji.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 86 ust. l ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki będą spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od przyszłych wydatków związanych z obiektami sportowymi ponoszonych od momentu zmiany koncepcji zagospodarowania obiektów sportowych.

W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, iż ponoszone w przyszłości, tj. po udostępnieniu obiektów sportowych klubom sportowym na warunkach określonych w opisie sprawy wydatki dotyczące obiektów sportowych będą bezpośrednio związane z de facto odpłatnym udostępnieniem tych obiektów na podstawie wzajemnych ustaleń z klubami sportowymi (gdyby Gmina nie poniosła tych wydatków, nie doszłoby jej zdaniem również do świadczenia przedmiotowych usług opodatkowanych VAT).

Gmina pragnie podkreślić, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana będzie uiszczać VAT należny z tytułu de facto odpłatnego udostępnienia obiektów sportowych, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość świadczenia tej usługi.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 października 2013 r., sygn. ILPP1/443-662/13-6/AI oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 października 2013 r., sygn. ILPP1/443-654/13-6/AI.

Reasumując, zdaniem Gminy, będzie ona uprawniona do odliczenia VAT naliczonego od przyszłych wydatków dotyczących obiektów sportowych udostępnionych klubom sportowym na warunkach określonych w opisie sprawy, poniesionych po wdrożeniu wskazanej koncepcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy (w brzmieniu od 1 stycznia 2014 r.) – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 86 ust. 7b ustawy – w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości – stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy – rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Z cyt. art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że związek zakupu z czynnością opodatkowaną jest jednym
z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa
do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług – przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu od 1 stycznia 2014 r.) – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak – na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych
na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.) – zgodnie z którym – krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji,
są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego. Aby to wyłączenie miało miejsce muszą być spełnione dwa warunki:

dotyczy ono wyłącznie organów władzy publicznej lub urzędów obsługujących te organy;
odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Do tej pory, boiska były przez Gminę nieodpłatnie udostępnione, tj.:

kompleks rekreacyjno-sportowy w miejscowości K. na rzecz Ludowego Klubu Sportowego Ś.,
boisko sportowe w miejscowości P. na rzecz Gminnego Klubu Sportowego O. (dalej: kluby sportowe).

Przedmiotowe kluby sportowe są stowarzyszeniami kultury fizycznej nieprowadzącymi działalności gospodarczej, posiadającymi osobowość prawną, działającymi w szczególności na podstawie ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej. Przedmiotem działalności klubów sportowych jest w szczególności wspieranie oraz upowszechnianie kultury fizycznej i sportu.

Wystawiane przez Gminę na rzecz klubów sportowych faktury Gmina zamierza ujmować w rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu powyższego świadczenia Gmina planuje wykazywać w składanych deklaracjach VAT-7. Wnioskodawca w związku z budową przedmiotowego kompleksu rekreacyjno-sportowego od początku realizacji inwestycji zamierzał wykorzystywać nabyte towary i usługi jego zdaniem do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, tj. zamierzał nieodpłatnie udostępnić obiekt klubowi sportowemu. Jednocześnie Gmina pragnie doprecyzować, iż w zakresie boiska sportowego P., Gmina od początku realizacji inwestycji (zaplanowanej na 2014 r.) podjęła decyzję o udostępnieniu obiektu klubowi sportowemu i obciążaniu klubu kosztami zużytych mediów związanych z funkcjonowaniem boiska. Przedmiotowy kompleks rekreacyjno-sportowy oraz boisko sportowe w miejscowości P. zostały nieodpłatnie udostępnione na rzecz klubów sportowych na podstawie cywilnoprawnych umów regulujących nieodpłatne udostępnienie obiektów w rozumieniu art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Przedmiotowy kompleks rekreacyjno-sportowy oraz boisko sportowe w miejscowości P. zostały nieodpłatnie udostępnione na rzecz klubów sportowych na podstawie cywilnoprawnych umów regulujących nieodpłatne udostępnienie obiektów w rozumieniu art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

W związku z nieodpłatnym udostępnieniem przedmiotowego kompleksu rekreacyjno -sportowego klubom sportowym, między Wnioskodawcą a tymi klubami zostały zawarte cywilnoprawne umowy regulujące nieodpłatne udostępnienie obiektu w rozumieniu art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Zdaniem Gminy, przyszłe wydatki związane z obiektami sportowymi będą związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Należy wskazać, że w interpretacji indywidualnej znak ILPP2/443-321/14-4/AD tut. Organ uznał, iż świadczenie usługi udostępnienia obiektów sportowych przez Gminę na rzecz klubów sportowych wraz z takimi świadczeniami, jak dostawa energii elektrycznej oraz wody stanowić będzie jedną usługę, do podstawy opodatkowania której należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, tj. 23%. Tym samym czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast podstawą opodatkowania będzie w tym przypadku kwota stanowiąca zapłatę należną Gminie z tytułu zużytych mediów pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. w analizowanej sprawie wartość zużytej energii elektrycznej oraz wody niezbędnych do funkcjonowania ww. obiektów pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Podkreślić należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy będą spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a wydatki ponoszone przez nią na utrzymanie obiektów sportowych będą miały związek wyłącznie z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zatem z uwagi na związek ponoszonych wydatków dotyczących obiektów sportowych z czynnościami opodatkowanymi, które Gmina wykonywać będzie na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, będzie miała ona prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie w całości.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego od przyszłych wydatków związanych z obiektami sportowymi poniesionych po wdrożeniu wskazanej koncepcji – w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie wniosku zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin