Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-348/14/AT
z 5 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku: możliwości odliczenia podatku naliczonego i zwrotu podatku oraz obowiązku złożenia deklaracji VAT-7 w związku z pracami związanymi z remontem budynku kościoła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku: możliwości odliczenia podatku naliczonego i zwrotu podatku oraz obowiązku złożenia deklaracji VAT-7 w związku z pracami związanymi z remontem budynku kościoła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia … w ostatnim okresie wykonała szereg prac remontowych w budynku kościoła. Były to prace związane z witrażami i oknami. Kościół jako budowla służy wyłącznie na cele religijne. Wykonane prace nie są inwestycją gospodarczą, nie będą przynosiły dochodu. Parafia pomimo nadanego jej numeru NIP nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest też zrejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wykonuje jedynie działania związane z szeroko pojętą pracą duszpasterską, zgodnie z celem powołania Parafii. W związku z wystąpieniem o dotację na refundację poniesionych nakładów remontowych „jest pytanie”: czy Parafia jako swój koszt kwalifikowany przyjmuje wartość brutto wraz z VAT, czy może jednak ma prawo do odliczenia podatku naliczonego i wtedy kosztem kwalifikowanym jest wartość netto z faktury VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Parafia może odliczyć VAT naliczony z otrzymanych faktur zakupu, dotyczących remontu kościoła?
2. Czy Parafia powinna złożyć deklaracje VAT-7, wykazując jako podatek naliczony w poz. 42 cały podatek z otrzymanych faktur zakupu?
3. Czy Parafia może wystąpić do właściwego Urzędu Skarbowego o zwrot VAT z tytułu otrzymanych faktur zakupu dotyczących remontu?

Wnioskodawca uważa, że nie ma prawa do odliczenia VAT z otrzymanych faktur, nie musi też składać deklaracji VAT-7, nie ma też prawa do żądania zwrotu podatku. Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej nie jest więc podatnikiem, zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie spełnia też innych przesłanek umożliwiających skorzystanie z odliczenia VAT zawartych w art. 86 ust. 1, tj. nabywanie towarów i usług do działalności opodatkowanej. Realizowana inwestycja nie będzie przynosiła dochodów, nie będzie służyła do prowadzenia działalności gospodarczej. Dodatkowo art. 88 ust. 4 wręcz wyklucza możliwość odliczenia naliczonego VAT przez podmioty niebędące zrejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Parafii nie przysługuje prawo odzyskania VAT poniesionego w kosztach remontu. Dlatego też VAT jest kosztem kwalifikowanym, koszty remontu stanowią kwotę brutto z otrzymanych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. nadanym treścią art. 1 pkt 40 lit. d ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 35), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, o czym stanowi art. 87 ust. 1 ustawy.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133 (art. 99 ust. 1 ustawy).

Wzór deklaracji, o której mowa w ww. przepisie został wprowadzony na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 394) – deklaracja VAT-7 znajdująca się w załączniku do wskazanego rozporządzenia.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że przy założeniu, że dokonane zakupy nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych (na co wskazuje treść wniosku), w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy, jako niezarejestrowanemu podatnikowi VAT, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługuje także prawo do otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki otrzymane na jego realizację nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

W przedstawionej we wniosku sytuacji Wnioskodawca nie działa jako podatnik w związku z tym nie jest zobowiązany do składania deklaracji dla celów VAT (tu: deklaracji VAT-7).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania, bądź braku przesłanek do zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.