Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-262/14-5/JR
z 18 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 11 czerwca 2014 r. (data wpływu uzupełnienia 13 czerwca 2014 r.) i z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia wydatków na modernizację łazienki w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia wydatków na modernizację łazienki w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 4 czerwca 2014 r., Nr IPTPB2/415-262/14-2/JR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 czerwca 2014 r., natomiast w dniu 13 czerwca 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 5 czerwca 2014 r.). Dodatkowo w dniu 23 czerwca 2014 r. zostało przedłożone uzupełnienie wniosku wraz z opinią psychologiczną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dziecko Wnioskodawczyni (w wieku 10 lat) cierpi na głęboki autyzm i wymaga stałej i długotrwałej opieki w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W celu utrzymania właściwej higieny dziecka, podczas kąpieli wymagany jest udział dwóch osób dorosłych. Taka sytuacja wymaga gruntownej przebudowy i modernizacji łazienki. Wnioskodawczyni wskazała, że Jej rodzina zamieszkuje w bloku, a tym samym obecna łazienka jest zbyt mała i ciasna przez co utrudnione są wspomniane wyżej czynności mające na celu utrzymanie właściwej higieny dziecka.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Zdaniem Wnioskodawczyni pytanie o orzeczenie o niepełnosprawności dziecka jest chybione, gdyż kopia orzeczenia została dołączona do wniosku (jednym z załączników do wniosku było potwierdzenie wniesienia wymaganej prawem opłaty, drugim orzeczenie o niepełnosprawności dziecka). W załączeniu Wnioskodawczyni przedłożyła kopię orzeczenia dotyczącą P. B. Ponadto poinformowała, że Jej drugi syn R. B. cierpi również na autyzm (w załączeniu przedłożono kopię orzeczenia o Jego stopniu niepełnosprawności). Przy piśmie z dnia 18 czerwca 2014 r. została załączona opinia psychologiczna dotycząca syna Piotra.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ze względu na fakt, że ustawodawca w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku od osób fizycznych jednoznacznie określił, że chodzi tu o wydatki poniesione na ,,adaptację i wyposażenie mieszkań ... stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności” nie wskazując, że dotyczy on jedynie osób niepełnosprawnych z dysfunkcją narządów ruchu, przepis ten należy traktować jako katalog otwarty. W ocenie Wnioskodawczyni niepełnosprawność Jej dzieci spełnia wymogi powołanego wyżej przepisu ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawczyni wskazuje, że trudno jest opisać jak wygląda codzienne utrzymanie higieny dzieci (w szczególności P.), gdzie w ciasnej łazience do kąpieli dziecka muszą być zaangażowane co najmniej dwie osoby.

Wnioskodawczyni podaje, że zastanawia się jak ma opisać niepełnosprawność dziecka chorego na głęboki autyzm, dziecka z którym nie można się porozumieć, dziecka, agresywnego, a przez to głęboko destrukcyjnego zarówno względem siebie jak i względem otoczenia, dziecka które nie potrafi nic przy sobie zrobić, dziecka które należy myć, karmić, ubierać i wykonywać wszystkie inne czynności, które zdrowy człowiek wykonuje samodzielnie (pkt 5, 7 i 8 orzeczenia o niepełnosprawności)? Czy wobec powyższego ma mówić o tym i szczegółowo opisywać, że aby dziecko np. wykąpać to jedna osoba musi, to dziecko trzymać, a druga dopiero będzie mogła je umyć, że w ciasnej łazience jest to wręcz niemożliwe? Czy ma „naukowo” wyjaśniać na czym polega autyzm, jak wygląda, funkcjonuje dziecko dotknięte wysokim stopniem autyzmu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, upokarzającym jest dla Niej żądanie aby opisywała, że Jej dziecko bez powodu krzyczy, że bez powodu gryzie i bije zarówno siebie jak i otoczenie, że dziecko nie potrafi samo nic przy sobie zrobić, że trzeba je myć, karmić i ubierać, że trzeba kilka razy dziennie zmieniać mu pampers. Czy nie wystarczy jedno słowo autyzm? Jakie zatem mają to być „...wszystkie fakty i okoliczności niezbędne do dokonania oceny prawnej...”. Czy w tej sytuacji nie jest wystarczające to co napisała w poz. 68 wniosku i to co zostało Jej zdaniem poparte treścią i uzasadnieniem orzeczenia o niepełnosprawności? Organ orzekający w tym orzeczeniu jednoznacznie stwierdził, że dziecko wymaga stałej opieki innej osoby. W ocenie Wnioskodawczyni to na organie wydającym interpretację prawą ciąży obowiązek dokonania oceny, czy niepełnosprawność młodego człowieka wynikająca z głębokiego autyzmu spełnia wymogi art. 26 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni, treść przepisu art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym jest Jej znana. Zważywszy, że zapytanie dotyczy „zdarzenia przyszłego” jest Jej trudno na dzień dzisiejszy dywagować, czy wydatki na modernizację łazienki, których ma dotyczyć odliczenie zostaną sfinansowane (dofinansowane) z jakichkolwiek źródeł, poza źródłami własnymi. Niemniej jednak Wnioskodawczyni przypuszcza, że takie dofinansowanie nie będzie miało miejsca, a jeżeli by wystąpiło, w tej części (części dofinansowania) wydatki o których mowa nie będą podlegały odliczeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na modernizację i przebudowę łazienki ze względu na dziecko niezdolne do samodzielnej egzystencji (autyzm) podlegają odliczeniu od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione na przebudowę i modernizację łazienki mające na celu jej dostosowanie do niepełnosprawności dziecka autystycznego niezdolnego do samodzielnej egzystencji będą podlegały odliczeniu od dochodu stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opinii Wnioskodawczyni ustawodawca w przepisie art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku od osób fizycznych jednoznacznie określił, że chodzi tu o wydatki poniesione na ,,adaptację i wyposażenie mieszkań … stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności”. Zapis ten Jej zdaniem, należy traktować jako katalog otwarty, a nie ograniczający się jedynie do wydatków ponoszących przez osoby niepełnosprawne w związku z dysfunkcją narządów ruchu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wymienionych tam wydatków ustawodawca wymienił m.in. wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Rozpatrując, czy wydatki poniesione na modernizację i przebudowę łazienki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań (budynków mieszkalnych), w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, nie muszą mieć indywidualnego charakteru. Istotne jest jedynie czy wydatki te są podyktowane potrzebami osoby niepełnosprawnej związanymi z tą niepełnosprawnością.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…)

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym przepisy ust. 7a–7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9 120 zł.

W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   
   

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności, należy stwierdzić, że wydatki na modernizację i przebudowę łazienki, które Wnioskodawczyni poniesie jako osoba mającą na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko, jeżeli faktycznie będą dotyczyły adaptacji i wyposażenia łazienki stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności syna P., będą mogły zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. A zatem, możliwość dokonania odliczenia od dochodu wydatków na modernizację i przebudowę łazienki uwarunkowana jest spełnieniem wszystkich wyżej wymienionych warunków.

Jednocześnie należy zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tut. Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Organ wydający interpretacje nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku, ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Nadmienia się, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.