Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-380/14/ASz
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 30 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu:

• wydatków na obsługę prawną – jest prawidłowe,
• zapłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na obsługę prawną oraz zapłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 29 maja 2014 r. znak: IBPB II/1/415-380/14/ASz wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 09 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Posiada nieruchomość, przez którą jest poprowadzona kanalizacja i woda. Wyrokiem Sądu, w 2013 r. zostało zasądzone od Przedsiębiorstwa Wodociągów odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Aby uzyskać ww. odszkodowanie Wnioskodawczyni była zmuszona ponieść koszty obsługi prawnej i podatkowej, które nie zostały pokryte przez Przedsiębiorstwo Wodociągowe.

W piśmie z 09 czerwca 2014 r. (data wpływu – 10 czerwca 2014 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny i wskazała, że:

1. W zakresie skierowania sprawy do Sądu o ustalenie należnego wynagrodzenia. W związku z tym Wnioskodawczyni zawarła umowę z Kancelarią Radcy Prawnego o dochodzenie ww. należności. Zgodnie z umową koszt obsługi prawnej obejmował:
   • występowanie w sprawie przed Sądem,
   • 7% wartości otrzymanych środków pieniężnych,
   • zwrot zasądzonych bądź wyegzekwowanych kosztów zastępstwa radcowskiego.
2. Koszty obsługi prawnej (powinno być podatkowej) dotyczą uzyskanego przychodu, od którego został zapłacony podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie ze złożoną deklaracją PIT-36 (przychód wykazany w poz. 81 – inne źródła przychodów). Podatek został uregulowany 30 kwietnia 2014 r.
3. Poniesione koszty były jedyną możliwą formą wyegzekwowania należności od Przedsiębiorstwa Wodociągowego za bezumowne korzystanie z nieruchomości ponieważ próby polubownego załatwienia sprawy nie przynosiły efektu. Dopiero na podstawie wyroku Sądu Wnioskodawczyni otrzymała należne wynagrodzenie od wierzyciela.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu poniesione wydatki ujmując je w poz. 82 PIT-36 co spowoduje obniżenie podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty poniesione są kosztami uzyskania przychodu bo są ściśle związane z przychodami i art. 22 ust. 1 określa, że „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w części za prawidłowe a w części za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 10 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361) źródłami przychodów są przychody z innych źródeł. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co oznacza, że zalicza się do nich również przychody inne niż wprost wymienione w art. 20 ustawy. Przychodami takimi są również przychody z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

Z kolei w świetle art. 22 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, czyli musi zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy, a także
• być prawidłowo udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, jako właścicielka nieruchomości, z której bezumownie korzystało Przedsiębiorstwo Wodociągowe, musiała ponieść koszty w celu uzyskania odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Wcześniejsze próby polubownego załatwienia sprawy nie przynosiły rezultatów i dlatego Wnioskodawczyni była zmuszona przekazać sprawę do Kancelarii Radcy Prawnego. Koszt obsługi prawnej obejmował :

• występowanie w sprawie przed sądem
• 7% wartości otrzymanych środków pieniężnych
• Zwrot zasądzonych bądź wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego.
  
  

Ponadto Wnioskodawczyni uiściła podatek od uzyskanego przychodu z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki poniesione na obsługę prawną mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. Z wniosku wynika, że do kosztów tych zgodnie z zawartą umową zaliczano występowanie w sprawie przed sądem, 7% wartości otrzymanych środków pieniężnych oraz zwrot zasądzonych bądź wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego. Takie sformułowanie wskazuje, że zwrot kosztów zastępstwa procesowego nie nastąpił na rzecz Wnioskodawczyni lecz Kancelarii. W przypadku gdyby bowiem w wyroku zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni zwrot kosztów zastępstwa procesowego to do kosztów uzyskania przychodów można byłoby zaliczyć koszty obsługi prawnej ale pomniejszone o zasądzone koszty zastępstwa procesowego. Oznaczałoby to bowiem, że Wnioskodawczyni otrzymała zwrot poniesionych wydatków na zastępstwo procesowe. W takiej sytuacji nie byłoby możliwości zaliczenia zwróconych kosztów do kosztów uzyskania przychodu.

Wobec tego w opisanym stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej kosztów obsługi prawnej należało uznać z prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do kosztów podatkowych, przez które Wnioskodawczyni rozumie zapłacony podatek dochodowy od osób fizycznych, wykazany w zeznaniu PIT-36 należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. podatku dochodowego. Brzmienie cytowanego przepisu nie pozostawia wątpliwości, że podatek dochodowy nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu. Ponadto należy zauważyć, że kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Oznacza to, że musi istnieć związek poniesionego kosztu ze źródłem przychodów, koszt musi być poniesiony aby osiągnąć przychód. W sytuacji opisywanej przez Wnioskodawczynię zapłaty podatku nie dokonano po to aby osiągnąć przychód. To zapłata podatku była skutkiem osiągnięcia przychodu a nie odwrotnie.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawczyni w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.